27 ธันวาคม 2544 18:57 น.
ฟา
ก็แค่นี้แค่รู้สึกว่าคิดถึง
ไม่ต้องการให้เธอซึ้งไร้เหตุผล
ก็แค่นี้แค่รู้สึกพิเศษกว่าทุกคน
ไม่สับสนเลยสักทีที่มีเธอ
27 ธันวาคม 2544 18:14 น.
ฟา
ไม่รู้ทำไมพักนี้
รู้สึกไม่ดีหลายหน
ก็เพื่อนที่พบบางคน
เหมือนหล่นร่วงหายจากไป
มันเงียบและเหงาจริงจัง
ความหลังเริ่มคิดภาพไหว
คงต้องเริ่มต้นซองใหม่
ฉีกได้ได้เพื่อนกลับมา
23 ธันวาคม 2544 12:57 น.
ฟา
เคยได้อ่านได้เห็นเรื่องเช่นนี้
ทางทีวีทางสื่อที่สื่อสาร
ทำให้นึกถึงเรื่องของวันวาน
ที่เริ่มบานปลายไปอย่างไฟลาม
เคยได้อ่านที่เขาว่าเรื่องของคู่
เมื่อมองดูก็เหมือนกับลอตเตอรี่
ตาดีได้ตาร้ายซวยหมดที่มี
แล้วอย่างนี้จะวางใจได้อย่างไร
เคยได้อ่านสำนวนเก่าที่เขาว่า
โบราณมาพ่อแม่มักหาให้
แต่เดี๋ยวนี้หมดสมัยที่ว่าไว้
แต่ทำไมฉันยังเจอแปลกใจจริง
ถึงจะดูว่าดีมีแต่ได้
ไม่มีเสียอะไรเลยสักสิ่ง
แต่เอาเถอะเรื่องนี้ขอจริงจริง
อยากได้แบบที่เราปิ๊งเราเจอเอง
23 ธันวาคม 2544 12:43 น.
ฟา
อาจไม่เต็มเต่งสวยคู่ฟ้าใส
อาจไม่โตไม่ใหญ่เท่าจันทร์สวย
อาจไม่สวยไม่เด่นแลสำรวย
แต่ทุกหน่วยในตนคนก็มอง
ฉันพอใจเท่าที่เป็นที่คนเห็น
แม้ไม่เด่นเหมือนดาวใหญ่ก็ไม่หมอง
ใครคนไหนมองเป็นเพียงตัวสำรอง
ถึงเศร้าหมองก็พอใจเท่าที่เป็น
21 ธันวาคม 2544 17:31 น.
ฟา
เช้าวันใหม่ต่างไหมจากวันเก่า
รู้สึกเหงาไร้เงาใครเคยเห็น
เหมือนกันเปี๊ยบกับทุกวันที่มันเป็น
ความทุกข์เข็ญยากเย็นยังคงเดิม
เพียงแต่ว่าวันนี้สำหรับฉัน
เป็นอีกวันที่อายุกำลังเพิ่ม
เวลาย้ำคอยซ้ำให้ไม่เหิมเกริม
อายุเพิ่มวุฒิควรเพิ่มให้ทันกัน
ฉันตื่นเช้าทำบุญอย่างเคยทำ
เป็นประจำอย่างเคยคุ้นไม่หุนหัน
เสร็จราบเรียบก็ไปเรียนเกือบไม่ทัน
ถึงอย่างนั้นก็ยั่งชุ่มยังชื่นใจ
กลับจากเรียนก้าวเข้าสู่ชายคา
ทั้งคำบ่นกล่นด่าอย่างเข้าไส้
ทุกทุกคนไม่มีสนใครยังไง
สักแต่ทำตามแต่ใจของตัวเอง
ไม่ต้องทำอะไรให้ยุ่งยาก
เค้กก้อนใหญ่อย่าลำบากหาก็ได้
แต่อย่างหนึ่งที่อยากขออย่าว่าไร
ความสงบเงียบไงให้ได้ไหมแค่หนึ่งวัน
หน้าส่วนตัว
720
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฟา
