16 พฤศจิกายน 2548 09:16 น.
ฟา
เพียงสัมผัสแผ่วผ่านก็ซ่านซึ้ง
เข้าติดตรึงข้างในหัวใจฉัน
แต่อารมณ์ที่คอยข่มทุกคืนวัน
หัวใจนั้นดึงดันอยากรู้ใจ
ที่คอยปิดอำพรางไม่ให้รู้
ความรู้สึกที่เป็นอยู่คืออย่างไหน
บอกไม่ได้เลยหรือถึงความนัย
ซ่อนเก็บไว้เพราะเหตุใด ฤ ใจจริง
ด้วยรักหรอกบอกถ้อยค่อยเอ่ยขาน
เมื่อวันผ่านเนิ่นนานนัยทุกสิ่ง
ความรู้สึกใยนิ่งไม่ไหวติง
เก็บทุกสิ่งซ่อนซุกกระปุกใจ
บอกกันนิดเพียงครั้งไม่ได้หรือ
เผยหรือสืออารมณ์ที่พริ้วไหว
บอกเพียงแผวก็ยังดีกว่าปล่อยไว้
บอกเถอะนะเป็นเช่นไรหัวใจคุณ
11 พฤศจิกายน 2548 17:19 น.
ฟา
หมุดกี่ตัวตอกหัวใจเอาไว้ติด
เพื่อแนบชิดคนคิดพิสมัย
มิมีทางดอกจะมอบใจ
นอบนบไว้แทบอกให้อกตรม
มิมีรักมามอบรึตอบรับ
จะตื่นหลับคงมิสุขตามเหมาะสม
ใช่ว่าอยู่แล้วจะรักได้เกลียวกลม
ด้วยอารมณ์หัวใจไร้บัญชา
ถ้อยร้อยคำพร่ำหวานที่ขานบอก
ตามิหลับหลงหรอกในภาษา
แต่หมื่นถ้อยที่เอ่ยเผยวาจา
ช่างเต็มเปี่ยมปรารถนาที่แสนดี
หามีใครที่ไหนจะพรากได้
รักจากใจที่กล่าวให้จากน้องนี้
มิใช่หลงคารมที่เอื้อนดี
แต่เพราะพี่แสนดีด้วยใจจริง
ตะวันผ่านดาวเกลื่อนเลื่อนให้เห็น
ก็คงเป็นเหมือนเก่าในทุกสิ่ง
ห่างยังห่วงหวงใจเหลือเกินจริง
ด้วยรู้สึกรักนิ่งแนบนานเนา
ถึงคนไหนใครเขาจะกล่าวถ้อย
ชวนให้ร้อยร่วมตัวช่างหัวเขา
มิรู้หรอกว่ารักนี้ที่ถือเอา
วันหน้านั้นจะมีเราหรืออย่างไร
ด้วยหัวใจได้ซึบซับความซาบซึ้ง
จากหัวใจดวงหนึ่งที่มอบให้
มิรู้แน่ว่ารักแท้มากเพียงไร
แต่รักนี้รักด้วยใจใช่มายา
4 พฤศจิกายน 2548 15:52 น.
ฟา
ใช่ว่าว่างเว้นงานเช่นใครคิด
หามีจิตบกพร่องอย่างสงสัย
มิได้คิดเรียกร้องความสนใจ
หากเสียงเอ่ยรักให้ด้วยใจจริง
คร้านจะตอบมอบรักที่มีให้
เปล่าขุ่นใจอย่างใดเรื่องทุกสิ่ง
วันเวลาผ่านไปใช่ประวิง
ยื้อให้คุณทอดทิ้งหัวใจใคร
ด้วยก่อรักเกิดในหัวใจก่อน
จึงบั่นทอนซ่อนไห้ใจหวั่นไหว
เมื่อรักเกิดมิอาจโตเช่นหวังใจ
คงสุดก้าวเข้าในหัวใจคุณ
สถานะ ณ วานนี้ที่เริ่มก่อ
ไม่ยินดีสานต่อมิเคืองขุ่น
หนึ่งชีวิตช่วงหนึ่งได้พบคุณ
แค่เพียงเก็บรักกรุ่นก็อุ่นพอ
2 พฤศจิกายน 2548 15:49 น.
ฟา
ในการเดินทางที่ยาวไกล
เคยคุยไหมกับหัวใจดวงเก่าเก่า
วันหนึ่งมากหลากหลายเรื่องเรา
เหน็บหนาวหัวใจเปล่าว่างทุกวัน
ร้อยหัวใจซ่อนรักแอบเอาไว้
เพียงแต่ใครกล้าก้าวมาสร้างฝัน
ลืมตาตื่นผ่านคืนดับลับสู่วัน
เช้าทุกวันที่อยู่นั้นยังเปล่ากาย
มองไปรอบรอบที่เริ่มของวันใหม่
ด้วยหัวใจโหยหาไม่เหือดหาย
แต่ใครเล่าใครหนอรักจักไม่คลาย
ตราบจนตายรักนิรันดร์คนนั้นใคร
เหนื่อยกับวันกับหมอกควันที่วุ่นวน
บ้างสับสนซ่อนเศร้าเอาเก็บไว้
กลับถึงบ้านหน้าคนหนึ่งที่ซึ้งใจ
แม้นไม่ยิ้มแย้มให้ก็อิ่มเย็น
แม้ปวดร้าวคราวรักหักพังครืน
น้ำตารื่นท่านเล่าเราไม่เห็น
แต่รู้นะสัมผัสในความเยียบเย็น
แม่ยังเป็นหญิงงดงามที่หนูมี
การเรียนรู้ของหนูในคราไหน
หากไม่ซึ้งในหัวใจของท่านนี้
เปล่าประโยชน์กับตัวตนที่เกิดมี
เพียงเรียนรู้รักแม่นี้ค่ามากมาย
ทุกวันผ่านเติบโตขึ้นตามวัย
ความห่วงใยยิ่งเพิ่มไม่ขาดหาย
ถึงเคร่งเครียดเหนื่อยล้าทั้งใจกาย
แต่หน้าที่ล้นความหมายไม่มีจาง
อาจไม่ได้เรียนรู้รักครบสูตร
มีบ้างพูดบ้างทำตามไม่ห่าง
ความรู้สึกบางคนก็เบาบาง
การเรียนรู้คนรักจึงห่างว่างและไกล
ทุกวันผ่านซึมซับความคับข้อง
มีผยองในความคิดความนึกฝัน
แม้ยอมรับยอมเข้าใจมานานวัน
ความรู้สึกลึกลึกนั้นยังชาเย็น
ด้วยคิดนึกไม่รู้สึกถึงความรัก
ใยบางบางถูกทอถักกั้นไม่เห็น
แลผ่านรักท่านไปไม่ควรเป็น
นานจึงเห็นรักในท่าน ละอายตน
ทุกเวลาวันนี้ที่เป็นอยู่
คนที่รักจะรักหนู หรือไม่สน
เสียใจนะเศร้าอยู่ในหัวใจตน
แต่รักล้นจากแม่อยู่หนูอุ่นใจ
2 พฤศจิกายน 2548 15:46 น.
ฟา
ในทางเข้าคล้ายแคบที่ก้าวผ่าน
กลับพบพานสังคมแสนสดใส
ได้พบพี่ได้พบเพื่อนได้อุ่นใจ
ซึมซับในหัวใจอีกสังคม
บนทางเดินของอารมณ์ที่บ่มก่อ
ทั้งสรรเสริญเยินยอทั้งขืjนขม
หลากสิ่งล้วนป่วนปนในอารมณ์
ไม่สุขสมดังมุ่งหมายในทุกวัน
อีกมุมหนึ่งหลากวิถีที่เพาะบ่ม
ในสังคมไซเบอร์โลกเพ้อฝัน
กับคนหนึ่งซึ่งน้ำใจที่แบ่งปัน
ผ่านม่านกั้นยุคใหม่ได้แยบยล
ค่อยค่อยสร้างก่อร่างจากความห่าง
เพื่อเปิดทางเดินสู่สัมพันธ์สุดสับสน
เชื่อมั่นในความจริงในหัวใจตน
แต่วุ่นวนกับตัวตนของคนดี
ความรู้สึกทุกสำนึกนั้นซึ้งค่า
มนต์ปรารถนาปริ่มใจจนวันนี้
ทุกสัมผัสผ่านโสตสุดปรานี
อยากแนบหนุนอุ่นนี้ทุกค่ำคืน
เพียงปรารถนาช้ำชำซ้ำให้เศร้า
กับความเขลาเบาอารมณ์ซึ่งลืมตื่น
แม้ร้อยรักรู้สึกใดควรกล้ำกลืน
กอบเก็บฝืนซ่อนไว้กับใจตัว
น้ำบริสุทธิ์ผุดจากใจไม่ไร้ค่า
แต่พี่จ๋าหัวใจพาสับสนกดในหัว
ก็ไม่รู้นะรักกลับกลายกลัว
เพราะในหัวใจขาวขาวสุดคาดเดา
จึงเป็นรักราวลวงแลไร้ค่า
นับเวลากับน้ำตาความโง่เขลา
ไม่มีหรอกใครจะรับรักของเรา
แค่ลมพัดผ่านเบาเบาเท่านั้นเอง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฟา
หน้าส่วนตัว
1176
