7 พฤศจิกายน 2544 06:27 น.
ฟา
เมื่อมองไปไกลไกลที่ตรงนั้น
มีใครกันยืนอยู่เธอรู้ไหม
ที่ตรงนั้นหนาวเหน็บเจ็บขั้วใจ
แต่ที่ทนยืนได้นั่นใครกัน
เธอคงลืมมองกลับอีกใช่ไหม
เขาใช่ใครอื่นไกลเกินความฝัน
คือตัวเธอเองนั่นแลที่ถูกปัน
คือความแข็งแรงส่วนนั้นในกายเธอ
5 พฤศจิกายน 2544 21:14 น.
ฟา
เธอมองไปทางไหนใครไม่เห็น
รู้สึกไม่เป็นตัวของเธอเลยใช่ไหม
สูดลมเข้าปอดหน่อยค่อยตั้งใจ
แล้วก้าวอย่างมั่นใจอย่างที่ต้องการ
เธอมองไปทางไหนใครไม่เห็น
ไม่จำเป็น ที่ต้องให้ใครใครมาสงสาร
ตัวของเธอจงมั่นใจในทุกกาล
แล้วความสำเร็จจะเบ่งบานตามมาเอง
5 พฤศจิกายน 2544 21:07 น.
ฟา
ก่อนนี้เคยมีใครอยู่ไหม
ทุกวันที่ก้าวไปก็ไม่เห็นหวั่น
แล้ววันนี้มันต่างจากวานนี้ยังไงกัน
แค่ต้องก้าวต่อไปก็ต้องหวั่นเพราะอะไร
คงเป็นเพราะตรงช่องว่างที่ว่างอยู่
ที่ที่คนเคยเคียงคู่มาก่อให้หวั่นไหว
ก็แค่เข้ามาหลอกให้รักให้ปักใจ
แล้วก็อันตธานไปไม่ใยดี
นี่กระมังที่เป็นเหตุให้เกิดผล
ทำให้ใจอับจนจนปนปี้
ต้องทำใจแล้วใช่ไหมรักที่มี
เมื่อตัวเขาไม่รักดีก็แยกกันไป
3 พฤศจิกายน 2544 06:33 น.
ฟา
วันนี้วันใหม่ใครใครอยากเห็น
แต่เราไม่เป็นไม่คิดเช่นเขา
วันนี้วันใหม่แต่ใจซบเซา
คงเพราะวันเก่าที่เรายังจำ
วันคืนที่ผ่านเนิ่นนานมาแล้ว
คือรอยเจื้อยแจ้วเสียงขานขำขำ
เดินเล่นตากน้ำช่ำวันฝนพรำ
วันหวานวานนี้ยังย้ำมิเลือน
1 พฤศจิกายน 2544 01:51 น.
ฟา
แว่วแว่วเรื่องเก่าเก่า เก็บดึงเอาเขามาเอ่ย
จากคนเคยคุ้นเคย แค่อยากเอ่ยอย่าว่ากัน
คิดคิดแล้วเริ่มเศร้า สร้างใจเราให้ไหวหวั่น
ผ่านผ่านเพียงคืนวัน วี่แววหวั่นฉันคงเดิม
หน้าส่วนตัว
680
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฟา
