4 มกราคม 2545 13:55 น.
ฟา
เมื่อมองก็จะเห็นที่ผิวนอก
มิอาจบอกบ่งชี้ข้างในหมด
ว่าข้างในใจตรงซื่อหรือคด
จึงกำหนดจริงไม่ได้ดังตาแล
กว่าจะรู้กว่าจะเริ่มเข้าใจ
ว่าที่มองผ่านกันไปใครของแท้
คงต้องพิศให้ลึกซึ่งในดวงแด
ก็จะทราบสันดานแท้ที่แน่นอน
4 มกราคม 2545 13:40 น.
ฟา
เมื่อแรกเริ่มเดิมทีที่รู้จัก
เมื่อแรกรักเห็นเธอไม่หันเห
เมื่อแรกรักเห็นเธอนั้นทุ่มเท
ไม่เกเรหักหัวใจให้รานร้าว
แต่วันนี้เธอเริ่มจะเคลื่อนไหว
เริ่มแปรใจเปลี่ยนไปเป็นแข็งกร้าว
เพียงแค่ได้สดับรับเรื่องราว
น้ำตาพราวเมื่อเธอเมินเพราะหมดเงิน
2 มกราคม 2545 18:00 น.
ฟา
เช้าวันใหม่กับไปรษณีย์เก่า
กล่องที่เราทำไว้จนหายใหม่
มองลอดช่องเข้าไปดูข้างใน
เห็นอะไรแว๊บแว๊บจึงมา
พอเห็นชื่อคนส่งก็เริ่มสั่น
กี่ร้อยวันพันชั่วโมงไม่เห็นหน้า
แต่วันนี้เป็นไรมีข่าวมา
เรื่องไรหนาร้ายดีอยากรู้จริง
รีบฉีกซองว่องไวก่อนใครเห็น
หัวใจเต้นตกใจจนไม่นิ่ง
ิวิ่งเข้าบ้านนั่งบนโต๊ะตั้งใจจริง
ตอบแทนสิ่งที่เธอส่งมาถึงกัน
สงความสุขวันปีใหม่ให้ไปถึง
เพื่อนคนหนึงที่ไม่คิดจะเหหัน
ไม่เคยรู้เลยว่าเธอไม่ลืมกันและกัน
อยากบอกว่าตึ้นตันที่สุดเลย
27 ธันวาคม 2544 18:57 น.
ฟา
ก็แค่นี้แค่รู้สึกว่าคิดถึง
ไม่ต้องการให้เธอซึ้งไร้เหตุผล
ก็แค่นี้แค่รู้สึกพิเศษกว่าทุกคน
ไม่สับสนเลยสักทีที่มีเธอ
27 ธันวาคม 2544 18:14 น.
ฟา
ไม่รู้ทำไมพักนี้
รู้สึกไม่ดีหลายหน
ก็เพื่อนที่พบบางคน
เหมือนหล่นร่วงหายจากไป
มันเงียบและเหงาจริงจัง
ความหลังเริ่มคิดภาพไหว
คงต้องเริ่มต้นซองใหม่
ฉีกได้ได้เพื่อนกลับมา