9 มกราคม 2545 17:16 น.
ฟา
อยากบอกให้เธอรู้ไว้ซะ
ที่คบกันน่ะไม่ใช่แค่ฉาบฉวย
ที่คบกันก็ใช่เพราะเธอนั้นรวย
หรือคิดว่าสวยแล้วคบเอาคบเอา
แต่ที่ยินดีทำความรู้จัก
เพราะคิดว่าเธอน่ารักจึงคบหา
น่าตาพอใช้นิสัยแสนจะธรรมดา
นี่แหละเหตุผลที่ว่าทำไมถึงคบกัน
7 มกราคม 2545 18:14 น.
ฟา
คำถามสั้นสั้นแต่ยากที่จะตอบ
เหมือนทำข้อสอบวิชากฏหมาย
ยิ่งสั้นยิ่งยากไม่อยากบรรยาย
เพราะว่าความหมายมันแสนจะยาว
ไม่ต่างกับที่เธอเคยถามฉัน
ตลอดเวลานั้นเคยรักกันไหม
ถามง่ายนิดเดียวแต่ตอบยากจังไม่รู้ทำไม
สุดท้ายคำตอบที่อยากได้ฉันก็ไม่มี
7 มกราคม 2545 18:00 น.
ฟา
เฝ้าสังเกตอาการที่ว่าแปลก
ตั้งแต่แรกที่รู้จักเธอคนนี้
ก็เห็นว่าปรกติทั่วไปดี
ไม่เห็นมีอะไรแยกแปลกไป
มาวันนี้ร่วมสี่ปีที่เราคบ
ยากจะลบลืมเลือนกันไปได้
เธอเป็นเธอฉันเป็นฉันต่างเข้าใจ
พร้อมจะดึงหัวใจให้หลอมรวม
4 มกราคม 2545 15:21 น.
ฟา
หมดเวลาสำหรับวันนี้แล้ว
โอ้เพื่อนแก้วของฟาต้องลาก่อน
ถ้าวันพรุ่งไม่ยุ่งมาแน่นอน
ไม่ผัดผ่อนสัญญาจะมาเยือน
4 มกราคม 2545 14:09 น.
ฟา
บางทีอยู่ดีดีไม่ว่าดี
ดันอยากมีใครมาอยู่ใกล้
คอยพูดคุยเป็นเพื่อนกันก้าวไป
กับวินาทีต่อไปที่หมุนมา
เขาว่ากันว่าคนเดียวน่ะดีแล้ว
จะหาเรื่องกินแห้วทำไมหนา
เลือกคนคบมันไม่ง่ายอย่างผักปลา
อย่าหาเรื่องวุ่นดีกว่าอย่าหาเลย
ก็ไหนไหนก็ไหนไหนแล้ว
ถึงจะแห้วก็มีสีสันกว่าอยู่เฉย
หวานนิดขมหน่อยดีกว่ากร่อยเยอะเลย
ถ้าไม่อยากก็เฉยเลยเดี๋ยวลุยเอง