28 มกราคม 2545 13:40 น.
ฟา
ขอโทษเถอะนะคะ
คุณน่ะจะมาไม้ไหน
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเอาไง
บอกกันได้ไหมความจริง
เพราะฉันมันคนอ่อนไหว
คิดว่าเธอจะจริงใจทุกสิ่ง
เลยอยากถามให้รู้ความจริง
ว่าทุกสิ่งดีดี ที่ทำไม่หลอกลวง
ก็แค่อยากให้ยืนยัน
จะได้มั่นใจถ้าจะหึงหวง
เวลาเห็นใครจะเข้ามาควง
ฉันจะได้หวงสิทธิ์ได้สนิทใจ
28 มกราคม 2545 13:26 น.
ฟา
เธอเป็นห่วง ทำห่วงหา ในทุกหน
เกินกว่าคน แค่สนิท จะทำให้
บอกว่าแคร์ ห่วงกันนะ แล้วยังไง
จริงหรือไร ความข้างใน ใจของเธอ
28 มกราคม 2545 13:26 น.
ฟา
ก็ไม่ได้ว่าจะดูกันไม่ออก
แต่มันควรจะบอกด้วยใช่ไหม
ถามจริงเหอะถ้าฉันบอกถึงความนัย
มันจะดีจริงหรือไม่สำหรับเธอ
ก็ยังไม่ค่อยจะมั่นใจ
ถ้าพูดไป เธอจะไม่เปลี่ยนแปลงเหรอ
กลัวเหมือนกัน ถ้าบอกแล้วไม่เหลือเธอ
ก็ไม่รู้ว่าจะเสนอ ความนัย ทำไมกัน
ก็บางคนที่เคยเป็นอย่างนี้
ตอนแรกดี แต่พอรู้ก็คลอนสั่น
ความเป็นเพื่อนที่เคยมีก็หายพลัน
เลยไม่อยากเป็นอย่างนั้นจึงถามเธอ
23 มกราคม 2545 14:24 น.
ฟา
ต้องอดรนทนอยู่อย่างอู้อี้
จะเยี่ยว ขี้ ที่นอน อนาถหนา
มองทางไหนก็มืดมิดเหมือนปิดตา
เมื่อไรหนา จะเห็นฟ้า ที่กว้างไกล
ไม่อยากอยู่เลยนะแม่มันแออัด
ยุงก็กัด กินเลือด แทบหลั่งไหล
ช่วยผมด้วย ไม่อยากอยู่เลยข้างใน
ใครก็ได้ โปรดเห็นใจ ปล่อยผมที
23 มกราคม 2545 14:24 น.
ฟา
เมื่อครั้งยังอยู่ติดไม้ใหญ่
ดูสดใสหน้าสนใจเป็นหนักหนา
แต่วันนี้ วันที่ไม่อยากจะให้มา
เจ้าเวลาก็หมุนได้ไม่ปราณี
ครั้นเมื่อร่วงหล่นลงสู่พงรก
ราศีตก สิ้นคนมอง ให้หมองศรี
นี่แหละหนา คราตกต่ำ เขาย่ำยี
ชั่วไม่มี แต่ความดี เขาไม่มอง