6 มิถุนายน 2545 12:13 น.
ฟา
เมื่อแรกเริ่มผลิบอกออกคำรัก
ไม่ประจักษ์กับน่าคิดหนา
แต่พอวันผ่านไปไม่กี่เพลา
ก็ซึ้งในอุราค่าคำลวง
เมื่อแรกเริ่มหลังแต่งตัวเราดี
แต่นานปีอาการออกจนหน้าห่วง
เพราะมันเห็นเราเป็นแอกี่ที่ไส้กลวง
หวังมาลวงเอาดอกผลที่ปรนเปรอ
ก็ใจดีตามสีที่ใจเป็น
อยากได้ไรเราก็เข็นประเคนเสมอ
ชะหนอยแนะหลับหลังเราเผลอเรอ
เสือกว่าเราได้นะเอออดเถอะมึง
6 มิถุนายน 2545 12:03 น.
ฟา
กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียวฉันใด เรื่องของหัวใจก็บังคับกันไม่ได้ฉันนั้น
6 มิถุนายน 2545 11:58 น.
ฟา
สิ่งสิ่งนี้ฉันมีให้ให้เธอนะ
แต่ฉันจะให้เธอได้ไม่ทุกหน
สิ่งสิ่งนี้จะมีให้เฉพาะวันที่สุดทน
วันที่เธอหมองหม่นไม่มีใคร
จำไว้นะชื่อของฉันมือที่โอบ
จะมีไว้ปลอบโปลบและปกป้อง
ยามที่ทุกข์สุดจะทนไร้คนมอง
น้ำตานองวันนั้นมีฉันอยู่ข้างกาย
6 มิถุนายน 2545 11:51 น.
ฟา
สูงที่สุดที่สุดแล้วนั้นแค่ไหน
คุณหรือใครสิ่งใดใดที่มุ่งหวัง
สูงที่สุดที่ตั้งใจไปถึงหรือยัง
หากบรรไดที่ไต่พังจะทำไง
ที่สุดแล้วของที่สุดทุกทุกสิ่ง
เป็นความจริงอย่ามองข้ามอย่าสงสัย
สูงสุดในทุกทุกสิ่งจริงจริงจงเข้าใจ
สูงสุดสูงฉันใดสู่สามัญ
4 มิถุนายน 2545 16:48 น.
ฟา
ผลไม้สุกธรรมชาติอร่อยฉันใด รักที่สุกตามเวลาก็ให้ความสุขใจฉันนั้น