19 มีนาคม 2546 19:31 น.
ฟา
เธอถามฉันว่ารักแล้วได้อะไร
อยากรู้จริงคิดได้ไงคำถาม
รักไม่เป็นไม่เคยเห็นหรือนิยาม
ว่าเขามีความรักไว้เพื่ออะไร
สำหรับความรู้สึกส่วนตัวฉัน
ความรักนั้นสำคัญอยู่ตรงไหน
ที่เคยรักที่คอยห่วงเธอได้อะไร
ไม่เคยได้ค่าตอบแทนใดไม่มีมา
****************
แต่ฉันสุขและพอใจไม่ได้หวัง
ว่ารักนั้นจะยั่งยืนเพียงไหน
ความรักฉันไม่เคยคิดต้องได้อะไร
เพียงแค่ได้มอบรักไปก็สุขพอ
เรื่องได้เสียอะไรจากรักนั้น
ไม่สักวันที่เคยคิดเคยอยากขอ
ไม่จำเป็นสักนิดที่ต้องรอ
ว่าจะได้รับหรือต้องขอรักตอบแทน
17 มีนาคม 2546 18:34 น.
ฟา
ถ้าจะถามถึงนิยามของความเลว
ที่อยู่ต่ำดำดิ่งเหวใต้เวหา
กดให้ลึกให้จมลงใต้ธารา
อย่าให้โผ่ขึ้นเชิดหน้าบนฟ้าไกล
เธอช่วยตอบฉันได้ไหมที่ว่าเลว
หัวใจเหลวแหลกร้าวที่รอนไหว
คือใจคนนี้หรือเปล่าที่ห่างไกล
แต่ไม่ว่าอยู่ที่ไหนไม่ลืมเธอ
หากบังเอิญนิยามความเลวนั้น
เป็นเจ้าของรักหวั่นหวั่นที่คงมั่นเสมอ
ก็ตามใจเธอนะแล้วแต่เธอ
ถ้าเห็นว่าที่เป็นนี่เธอคิดว่าเลว
ถ้ามันเลวเพราะรักจริงก็ช่างหัว
ฉันไม่กลัวไม่หวั่นไหวแม้ใจเหลว
ไม่แคร์หลอกถ้าถูกหาว่าต้องเลว
จากคนรักที่ใจเลว ช่างปะไร
17 มีนาคม 2546 18:09 น.
ฟา
หลอกหรือไรที่ทำให้เธอนั้น
ความผูกพันแสร้งสร้างมันขึ้นใช่ไหม
คำปลอบโยนยามแพ้ท้อแท้ใจ
ทุกคำจากใจคิดว่าหลอกหรือไร หือ ใจเธอ
เธอไม่เขลา เธอฉลาด น่าจะรู้
ที่ผ่านมา ที่ฉันอยู่ ข้างเสมอ
บางคราวไกล ห่างก็ห่วง โทรถึงเธอ
ทำสม่ำ เสมอต้น ไปจนปลาย
คนที่เขา หลอกให้รัก หัวปักปำ
เขาจะทำ จะทุ่มเท อย่างเหลือหลาย
มีหรือเธอ คนที่หลอก แล้วเทใจ
ทุ่มให้ไป อย่างไม่ลืมหู (ลืม) ตา
เธออาจไม่ ใช่ที่สุด ที่ฝันใฝ่
แต่เมื่อใจ มีมาให้ ก็รักษา
เก็บอย่างดี ไม่ดึงใคร เข้าแทรกมา
แล้วทั้งหมด นี่คิดว่า หลอกหรือไร
17 มีนาคม 2546 17:46 น.
ฟา
ถึงแม้มันจะไร้ประโยชน์
ที่มาเอ่ยว่าขอโทษในตอนนี้
แต่ฉันขอโทษจริงจริงนะคนดี
ที่ตอบแทนรักนี้ด้วยการทำร้ายกัน
ขอโทษที่ฉันรักเธอ
เพียงเพราะถูกเธอรักเท่านั้น
ขอโทษที่ปล่อยเวลาให้เธอผูกพัน
ถลำลึกรักกันอย่างมากมาย
เป็นเพราะความงี่เง่าของฉัน
ที่คิดว่าถ้าผูกพันอาจรักกันได้
หลงลืมไปว่าถ้าใจไม่รักให้ทำดีเท่าไร
มันก็ไม่อาจแนบเนียนอย่างใจที่รักจริง
16 มีนาคม 2546 18:44 น.
ฟา
คนไม่เด่น ไม่ดัง ธรรมดา
หายหัว หายหน้า หายตาไปแบบนี้
อยากรู้จัง คนรู้จัก ที่เคยมี
จะรู้สึก คิดถึง คนคนนี้บ้างไหม
้ถ้าจะบอก ว่าฉันคิดถึงคุณทุกวัน
มันก็โกหกกันเกินใช่ไหม
ใช่แล้วไม่คิดถึงทุกวันหรอกที่หายไป
แต่รู้ใช่ไหมว่าหายไปไม่เคยลืม