28 สิงหาคม 2546 19:34 น.
ฟา
ไม่เคยเหนื่อยไม่คิดพ้อต่อว่ารัก
เพียงแค่ยังไม่ประจักษ์นัยความหมาย
บ้างรักแล้วรักทำช้ำปางตาย
เลยไม่วายหวาดหวั่นพลั่นพรึงมัน
่บ่อยที่เห็นความรักหลายครั้งหน
ทำร้ายคนดีดีให้โศกศัลย์
ลมปากรักใจร้ายแอบแบ่งปัน
หัวใจนั้นไปให้ใครต่อใคร
ฉันจึงได้เพียงแค่รอดู
เพราะไม่รู้รักดีจริงจะมาไหม
รักแบบนั้นนั่นหนออยู่ที่ใคร
แล้วจะมีสักวันไหมได้รักจริง
28 สิงหาคม 2546 09:31 น.
ฟา
มันจะนานแค่ไหนไม่สำคัญ
อยู่ที่เธอเท่านั้นสำคัญกว่า
ถามหัวใจตัวเองก่อนดีไหมจะพูดมา
ว่าผู้หญิงตรงหน้าเธอคือใคร
ใช่คนที่อยู่ในสายตา
หรือเป็นคนแปลกหน้ามาจากไหน
เวลานานไม่สำคัญเท่าหัวใจ
จะคงรักไว้หรือจบไปอยู่ที่เธอ
27 สิงหาคม 2546 14:14 น.
ฟา
สายลมของความคิดถึงหรือไร
ที่พริ้วไหวผ่านมาทางนี้
หรือเป็นแค่ความไหวหวั่นที่มี
จากที่ซึ่งมีช่องว่างของใจ
สายลมที่แผ่วผ่านผิว
จะพัดรัดให้ใจปลิ้วใช่ไหม
เพื่อที่ที่ว่างข้างในใจ
จะได้ลมเจ้าหอบไปให้เติมเต็ม
16 สิงหาคม 2546 09:58 น.
ฟา
โอ้หนอเจ้าสายลมไหว
กลัวคนเหงาใจร่าเริงหรือ
ถึงได้เฝ้าพัดสบัดยื้อ
กลัวจะไม่สะท้านในทรวงหรือไร
โอ้เจ้าสายลมแห่งความเหงา
ชื่อของเจ้านี่แหละถูกใช่ไหม
เจ้าพลิ้วผ่านร่างกายกลับหนาวใจ
น้ำตาไหลดังหัวใจอยู่ไกลตัว
14 สิงหาคม 2546 16:32 น.
ฟา
ระยะทางที่ไกลห่าง
อาจทำให้เหงาบ้างในวันที่อ่อนล้า
แต่หัวใจคอยเตือนเสมอเธอจะกลับมา
และฉันเชื่อมั่นว่าทุกอย่างจะคงเดิม