1 กันยายน 2546 15:23 น.
ฟา
เวลานาทีหนึ่งไม่มากใช่ไหม
เธอจะยอมให้ฉันได้หรือเปล่า
ให้ได้รับรู้เรื่องราวระหว่างเรา
จากดวงตาคู่เก่าที่เคยคุ้น
ตอนนี้ฉันไม่อาจรับรู้ว่า
คุณที่ดูเหมือนว่าจะอบอุ่น
คำพูดที่อ่อนหวานนุ่มละมุน
ทุกอย่างที่เป็นคุณจริงหรือไร
ขอเวลาเพียงแค่นาทีเดียว
หลังจากนั้นแล้วจะเหลียวไปทางไหน
ตามแต่ใจคุณเถิดไม่ว่าไร
ขอพิสูจน์ความนัยหนึ่งนาที
อยากมองหน้าสบตาคุณสักครู่
ก่อนที่คุณจะไม่อยู่ที่ตรงนี้
คำหวานหวาดล้อมใจที่คุณมี
จริงใจให้ฉันคนนี้หลอกหรือจริง
1 กันยายน 2546 15:11 น.
ฟา
อยากจะสบตาเธอสักครั้งตอนนี้
เผื่อจะเห็นความนัยที่เธอซุกซ่อนอยู่
นอกจากการแสดงออกที่สร้างขึ้นให้ดู
อยากจะรู้ถึงใจจริงที่เป็นอยู่ข้างใน
อยากขอสบตาเธอเพียงครู่
อาจทำให้ได้รู้ว่าใครคนไหน
ใครกันนะใครคนนั้นที่อยู่ในใจ
ที่เธอเก็บไว้ข้างในคือใคร
อยากขอสบตาเธอสักครั้ง
อยากรู้ว่ายังมีใจอยู่ไหม
ตอนนี้กับตอนนั้นเขาเป็นใคร
คนที่เธอเก็บไว้ลึกสุดในหัวใจเธอ
29 สิงหาคม 2546 17:31 น.
ฟา
ฉันรับรู้ได้ดีในแววตา
ว่าการลาจากทำให้ร้าวไหว
ความเหงาจู่โจมเข้ากลางใจ
น้ำในตาไหลหลั่งพรั่งพรู
ฉันรู้และเข้าใจมันได้ดี
เพราะในตอนนี้ก็เป็นอยู่
เมื่อวันหนึ่งที่ไร้คนเคยแลดู
ที่คอยอยู่เคียงมาห่างไป
มันเหงาว่างเปล่าโหวงเหวง
แม้ปากอวดเก่งไม่หวั่นไหว
แต่ยอมรับเสียเถอะว่าหัวใจ
ไม่อาจรับได้การจากลา
ขอให้คิดให้หัวใจสุข
เราต้องลุกก้าวต่อเพื่อวันหน้า
การจากใช่จุดจบของเวลา
อย่าหยุดวันข้างฆ่าตัวเอง
29 สิงหาคม 2546 17:18 น.
ฟา
เธอรู้บ้างไหมคนดี
ทุกนาทีที่มีกัน
ใจนี้ไม่เคยไหวหวั่น
แม้วันผันผ่านเท่าไร
ความห่างทำให้ห่วงหา
เวลาไกลตาอยู่ไหน
รู้เปล่าเธออยู่ข้างใน
หัวใจของใครตรงนี้
อ้อมกอดอบอุ่นวันนั้น
ผูกพันจนถึงวันนี้
กลางฝนหล่นรดฤดี
หนาวเหน็บสิ้นดีร่างกาย
แต่ใจเล็กเล็กดวงนี้
อุ่นรักล้นปรี่ไม่หาย
ความเหงาหนาวร้าวก็กลาย
กลับเป็นอุ่นใจทุกที
29 สิงหาคม 2546 15:59 น.
ฟา
อย่าลืมว่าเบื้องหลังการจากลา
คุณเป็นคนที่เลือกว่าจะไปกับเขา
มาถึงตอนนี้จะทวงถามความเป็นเรา
กับอดีตเก่าเก่าที่เคยทิ้งไป
หากคุณมีสติสัมปะชัญญะ
อยากให้ทบทวนคำว่าหิริโอตัปปะจะได้ไหม
รู้สึกบ้างหรือเปล่าคำว่าละอายแก่ใจ
ถึงได้ด้านทนมาหาคนที่ทิ้งไป
.....ไม่กระดากใจเลยคุณ.....