25 กุมภาพันธ์ 2547 14:43 น.
ฟา
ใบไม้จะปลิดปลิวสักเพียงใด
ดวงดาวจะดับไป...ยังคงมั่น
มิตรภาพที่ผ่านมานานวัน
ในความระลึกถึงนั้น...ยังมีเธอ
โลกจะหมุนไปกี่องศา
ความผูกพันก็ยังคงเส้นคงวาเสมอ
สมองส่วนความจำแจ่มชัดแม้ไม่เจอ
ใจยังทบทวนเรื่องเธอไม่เคยลืม
12 กุมภาพันธ์ 2547 15:02 น.
ฟา
ที่รักของฉัน...
...คนที่ฉันรัก
ขอบคุณโลกที่หมุนมาให้รู้จักตรงนี้
ขอบคุณเวลาที่หมุนมาแม้ไม่นานก็ตามที
ขอบคุณที่ทำให้มีความทรงจำดีดีในหัใจ
เหตุผลของความรัก...
...ที่รักเธอนั้น
หากบอกว่ามันหาไม่เจอจะได้ไหม
ถ้าเหตุผลที่รักเธอมันดีไม่อย่างใจ
ฉันจะมีความผิดใดไหมที่รักเธอ
22 มกราคม 2547 17:10 น.
ฟา
ตรงเส้นสายหาดทรายขาวสะอาด
ความคิดปราดปรากฎพลันสดใส
ความทุกข์เคล้าเศร้าคลอเหือดหายไป
กับคลื่นใสไหลลงริมทะเล
ขอน้ำตาที่รินหล่นตรงนี้
จบสิ้นที่กับคนที่หันเห
จะปล่อยทุกข์ปล่อยช้ำกับทะเล
จะขอจบรักเสเพลกับบางคน
ต่อแต่นี้สืบไปจะไม่หวน
สายน้ำไม่ไหลทวนจะไม่สน
จบสิ้นแล้วกับคนหนึ่งคน
ต่อจากนี้จะเป็นคนเต็มคนไม่สนเธอ
24 ธันวาคม 2546 12:31 น.
ฟา
ต่างคนต่างก็ช้ำไม่น้อยกว่า
อยากรู้จริงนักว่าต้องการหรือ
ให้เรื่องรักเราร้าวลงด้วยมือ
ของสองคู่สี่มือที่สร้างมา
ถ้าหากเรื่องราวที่ต้องร้าง
มีเหตุอ้างสมควรไม่ถือสา
จะยอมเจ็บเอื้อนเอ่ยคำอำลา
แล้วหลบลี้หนีหน้าไปห่างกัน
แต่ถ้าต่างคนเพียงเข้าใจผิด
หันหน้าหากันสักนิดแค่นั้น
ยังคงรักเหมือนเก่าขอยืนยัน
ไม่อยากให้เรานั้นต้องเลิกลา
18 ธันวาคม 2546 16:42 น.
ฟา
อาจเป็นเพราะความหวาดกลัว
ก่อตัวคลุมหัวใจไว้
หวาดหวั่นวิตกต่อใจ
ของใครต่อใครที่มี
เข้าใจว่าเขาจริงใจ
อ่อนไหวแต่ก็เมินหนี
ไม่รู้ถึงใจตัวดี
รู้สึกอยู่นี่อะไร
รักตอบหรือไม่ใคร่รู้
ที่มันมีอยู่ข้างใน
บอกออกมาหน่อยได้ไหม
ก้อนเนื้อหัวใจของฉัน