เหตุการณ์บนรถเมล์แดง

ฟัก อยู่แม้น

ในวันที่ร้อนอบอ้าววันหนึ่ง ทำให้ผมคิดจะเดินทางไปใช้บริการแอร์สาธารณะที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งใกล้ ๆ ที่บ้าน จึงอาบน้ำแต่งตัว ครอบครัวผมค่อนข้างจะมีฐานะ(ปานกลาง) จึงทำให้ผมต้องเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถประจำทางที่หน้าปากซอย 
  ขณะที่นั่งรอรถประจำทางอยู่ที่ป้ายรถเมล์ ก็มีเสียงจากโทรศัพท์ของสุภาพสตรีเพศผู้คนหนึ่ง ที่นั่งอยู่ทางด้านขวามือของผม ด้วยความที่ผมไม่อยากจะยุ่งเรื่องของชาวบ้าน จึงทำเป็นไม่สนใจทางกายภาพ แต่หารู้ไม่ว่า-หูชั้นใน-ของผม กำลังปล่อยคลื่นอินฟราเรดคอยดักจับคลื่นเสียงที่เดินทางผ่านอากาศจากสุภาพสตรีเพศผู้ข้างๆ อย่างแนบเนียน ได้ใจความว่า -#@-*-/0.. Zzz! ^)-# | ............. เป็นบทวิจารณ์ทางการเมือง เมื่อข้อความดังกล่าวกระทบโสตประสาทผม ไม่ใช่ด้วยความมีมารยาท หากแต่เป็นความที่ผมเบื่อ( ไม้ยมก 6 ตัว) เรื่องเหตุบ้านการเมืองมาก(ไม้ยมก 6 ตัว) ผมจึงลุกออกจากที่นั่งตรงนั้น ขณะที่รถเมล์สีแดงคันที่ต้องการวิ่งมาพอดี(ข้างหลังรถเขียนด้วยถ้อยคำที่สุภาพว่า รถเมล์ฟรีเพื่อประชาชน) ผมวิ่งไปขึ้นรถ(รถจอดเลยป้ายไปประมาณ 20 เมตร)  จับจองที่นั่งริมหน้าต่างแล้วนั่งลงอย่างสงบเมื่อเวลาสายของวัน
  เมื่อรถออกตัวได้ไม่นาน ในห้วงความคิดของผมก็ได้แต่ทบทวนเรื่องราวต่างๆมากมาย (โดยได้แรงบันดาลใจจากสุภาพสตรีเพศผู้คนนั้น) ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เมื่อไร กับใคร ทำไม ???? และในทันใดนั้นจอประสาทรับภาพของผมก็ตรวจจับสิ่งๆหนึ่งได้ ในขณะที่ความคิดฟุ้งซ่านของผมหยุดลงด้วย และคิดว่าเมื่อทุกคนได้เห็นมันคงต้อง-อิ่มใจ-ไปอีกนาน ทุกคนต้องอยากเก็บความรู้สึกนี้ไว้และจะตราตรึงในจิตใจชั่วนิรันดร์ เป็นสิ่งที่หาดูได้ยากนักในปัจจุบันของประเทศไทย มันถูกตรึงอยู่หน้าอาคารพาณิชย์ของร้านสะดวกซื้อ ขนาดของมันไม่ใหญ่มาก เป็นตัวอักษรติดไว้ว่า "เอกภาพ"