11 เมษายน 2546 22:23 น.
ฟองอากาศ
แหวกว่ายกลางสายน้ำวน
สายชลวกวนไม่เป็นใจ
ปล่อยให้คนว่ายงวยงงไป
งงงวยใจไปทางไหนดี
จิตใจวกวนไปมา
สับสนหนักหนากับใจที่มี
จิตใจชักไปหลายที่
ไปโน่นนี่ทีไม่มีหนทาง
ใจใครกันมีสอง
เฝ้าจับจองได้หลายอย่าง
จิตใจไม่เคยเว้นว่าง
เฝ้ามองหลายทางให้ใจไป
สายน้ำยังคงวกวน
แหวกว่ายจนไม่เห็นทางไหน
แหวกว่ายวนไปเถอะใจ
อย่างวยงงใจ...แค่หนึ่งใจที่มี
9 เมษายน 2546 22:16 น.
ฟองอากาศ
ฉันอยู่ตัวคนเดียวท่ามกลางความมืด
จิบกาแฟที่เริ่มจืดไปพร้อมความเหงา
ฝนหลั่งจากฟ้ามาอย่างแผวเบา
ชำระล้างความเหงาบรรเทาลง
นั่งมองสายน้ำจากฟ้าเบื้องบน
หลั่งไหลหล่นลงน่าละมัยใหลหลง
ดอกรักอันหอมหวานร่วงหล่นลง
นึกถึงทรนงพรากรักจากไป
เหม่อมองออกหน้าต่างเมื่อฝนเริ่มจาง
กับความอ้างว้างที่ไม่เคยหายไปไหน
จากวันนั้นที่เขาจากไป
กำลังใจไม่เคยมี
ดอกรักหล่งลงพื้น
กระทบความชื้นของถนนสายนี้
อยู่อย่างโดดเดี่ยวที่ไม่เคยเป็นเรื่องที่ดี
จากวันนี้มันคือชีวิตประจำวัน...........
8 เมษายน 2546 22:09 น.
ฟองอากาศ
ฉันไม่ชอบการเปรียบเทียบ
การเปรียบเทียบทำให้ฉันไม่มีเพื่อน
ฉันไม่ชอบงานบ้านงานเรือน
งานบ้านงานเรือนทำให้ฉันเสียเวลา
ฉันไม่ชอบภาษาไทย
ภาษาไทยทำให้ฉันถูกหัวเราะ
ฉันไม่ชอบหัวเราะ
เพราะฉันไม่รู้จะหัวเราะไปกับใคร
ฉันไม่ชอบวันสุดสัปดาห์
วันสุดสัปดาห์ทำให้ฉันว่าง
ฉันไม่ชอบเกือบทุกอย่าง
ทุกทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาเพราะการเปรียบเทียบ
เขาชอบเปรียบเทียบ
ทุกคนชอบเปรียบเทียบ
คนที่ไม่เหมือนคนอื่นชอบโดนเปรียบเทียบ
ส่วนฉัน.... ไม่ชอบการเปรียบเทียบ
8 เมษายน 2546 18:59 น.
ฟองอากาศ
เกิดมาเป็นคนอ้วนผิดหรือ
เกิดมามือขาขาดผิดใช่ไหม
เกิดมาแล้วจนรวยเกินไป
แล้วเกิดมาเป็นอะไรถึงจะดี
จะมองกันคบกันต้องเปรียบเทียบ
จะได้เปรียบก็ต่อเมื่อคุณเหมือนเขา
มีเหมือนฉันมีเหมือนเรา
เราถึงจะคบกันเป็นเพื่อนกัน......
7 เมษายน 2546 22:23 น.
ฟองอากาศ
ลมละลื่นลิ่วละลิบอยู่รำไร
รมณีร่ำไห้ในรัตติกาล
ราชันริลวงหลอกให้ร้าวราน
ฤดูกาลแปรผันมิอาจลืม...
ลลนาลรรลุงมิละลด
หทัยสลดหดหู่มิสู้ฟื้น
ร่ำไห้รอมร่อมิอาจฝืน
มิอาจลืมยังโรทมิละเลย...
หน้าส่วนตัว
870
