14 เมษายน 2546 20:04 น.
ฟองอากาศ
ความเหงาปกคลุมทุกอณูจิต
ได้แต่คิดถึงคนที่หลงใหล
ได้แต่คิดได้แต่ฝันไม่ได้ไกล
ต้องเศร้าใจระทมกายอยู่ทุกวัน
ความเหงายังปกคลุมทุกความคิด
ยังสถิตทุกขุมขนในตัวฉัน
ยังไม่อาจออกไปจากมัน
มันยังตามตัวฉันไปทุกทาง
ความเหงาคือสิ่งคู่ชีวิต
คู่กายจิตความคิดไม่ห่าง
ความเหงาอยู่อย่างไรอยู่อย่างนั้นไม่จาง
ไม่เคยเลือนลางจากทั้งกายใจของฉันเลย
น่าเศร้านักที่คิดว่าเมื่อไร
ว่าเมื่อใดความเหงาจะจากเฉย
จากความคิดจากตัวฉันไปสะเลย
ความเหงาเอ๋ยฉันโหยหาความสุขใจ
ไยความเหงาคู่กายฉันไม่ไปไหน
ไม่เคยไกลห่างฉันไปที่ใด
ฉันไม่เคยอยู่โดยที่มีใคร
มีผู้ใดอยู่เป็นเพื่อนทุกเวลา........
14 เมษายน 2546 19:51 น.
ฟองอากาศ
ค่ำคืนนี้แหงนมองนภาไร้ดาว
นอนเหน็บหนาวใจร้อนกายา
ไร้ดวงดาวให้นับบนนภา
มีแต่จันทราส่องแสงไป
ค่ำคืนนี้จันทราสว่างนัก
หลับนอนพักกายาให้สดใส
หลับได้ไม่นานเหน็บหนาวใจ
ไร้ใครสักคนที่จากลา
ค่ำคืนนี้เห็นจันทราเต็มดวง
ฝากความห่วงโหยหา
ไปให้เขาที่จากลา
แม้ไร้ดาวฝากจันทราก็ยังดี
อย่าไปหลายวันนักนะคนดี
ฉันคนนี้คิดถึงมิได้หนี
อยากมีชีวิตควบคู่กับเธอคนดี
อย่าจากหนีไปให้นาน.............
13 เมษายน 2546 22:28 น.
ฟองอากาศ
ขับรถไปทางราชดำเนิน
เห็นผู้คนเพลิดเพลินในยามบ่าย
สาดน้ำรดน้ำกันเย็นสบาย
ผ่อนคลายอารมณ์วันสงกรานต์
ทำไมเรานั่งอยู่ในรถ
คนเดียวหัวหดไม่สนุกสนาน
อยู่คนเดียวโดดเดี่ยวมานมนาน
เห็นคนอื่นสำราญเบิกบานใจ
ออกจากบ้านจากช่องอย่างโดดเดี่ยว
อยากจะเล่นสาดน้ำก็มิได้
เล่นก็เล่นคนเดียวไม่มีใคร
ตัดสินใจอยู่เฉยเฉยดีกว่าเรา
มองดูคนอื่นเขาก็ดีกว่า
สอดสายตาจ้องมองคนอื่นเขา
อยู่ในรถโดดเดี่ยวดูคนอื่นเอา
เห็นผู้อื่นมิเศร้าก็สุขใจ............. :)
12 เมษายน 2546 09:38 น.
ฟองอากาศ
เดินไปมากลางแดดแรงของหน้าร้อน
เข้าร้านขายของหลายร้านริมทาง
เตร็ดเตร่เที่ยวไปในวันว่าง
ไม่มีสิ่งอย่างให้ทำ
พบปะผู้คนมากหน้าหลายตา
หลากหลายแม่ค้าขบขำ
นั่งหน้าเคร่งหน้าดำ
เฝ้านินทาผู้คนเดินผ่านไป
น่าสงสารจริงคนอย่างเรา
นั่งหน้าเศร้าในร้านกาแฟไม่ไปไหน
นั่งจิบดื่มกาแฟไป
ทอดสายตามองใครใครเดินเล่นกัน
ตัวฉันเองมาคนเดียว
เที่ยวเล่นโดดเดี่ยวมีแต่ตัวฉัน
คนอื่นเขามีคู่กัน
เที่ยวเล่นกันในวันสงกรานต์.........
11 เมษายน 2546 22:23 น.
ฟองอากาศ
แหวกว่ายกลางสายน้ำวน
สายชลวกวนไม่เป็นใจ
ปล่อยให้คนว่ายงวยงงไป
งงงวยใจไปทางไหนดี
จิตใจวกวนไปมา
สับสนหนักหนากับใจที่มี
จิตใจชักไปหลายที่
ไปโน่นนี่ทีไม่มีหนทาง
ใจใครกันมีสอง
เฝ้าจับจองได้หลายอย่าง
จิตใจไม่เคยเว้นว่าง
เฝ้ามองหลายทางให้ใจไป
สายน้ำยังคงวกวน
แหวกว่ายจนไม่เห็นทางไหน
แหวกว่ายวนไปเถอะใจ
อย่างวยงงใจ...แค่หนึ่งใจที่มี