20 กุมภาพันธ์ 2550 21:18 น.
พ่อทูนหัว
เหนื่อย..... เหงา..... เศร้า
เหนื่อยเพียงใด ต้องสร้าง ทางถางถาก
ที่รกราก รุงรัง ยังปกปัด
กวาดยักไย่ ใยแมงมุม สารพัด
ให้เด่นชัด ต่อหน้า ประชาชี
เหงาเลือกตั้ง เริ่มเรียง เพียงตะคุ่ม
เหงาสาวหนุ่ม หลบหน้า พากันหนี
เหงา ส.ว. อาจารย์ดื้อ สื่อมากมี
เหงาทั้งที่ ทำมา สิบห้าตุล
เศร้าแสนเศร้า กรรมจด กำหนดเจ้า
เศร้าน่าเศร้า เล่นกล จนหัวหมุน
เศร้าหนอเศร้า หัวหมุน ชุลมุน
เศร้าเพราะบุญ น้อยเล่า เศร้าจริงจริง
เหนื่อยหนักหนา เพียงใด จะไม่หวั่น
มาร่วมกัน ใจกาย ทั้งชายหญิง
ช่วยต่อสรร เติมแต่ง แหล่งพักพิง
ให้ใหญ่ยิ่ง ขึ้นมา ประชาธิปไตย.
เขียนไว้เมื่อ -/01/2548
20 กุมภาพันธ์ 2550 21:03 น.
พ่อทูนหัว
๖๗ สังคมพื้นฐานบ้านฉัน
แยกจากกันเป็นสอง
(หนึ่ง)การเมืองตามครรลอง
เรียกร้องการปกครองตามมา
๖๘ (สอง)การพัฒนาหลายหลาบ
สุขภาพ, การศึกษา
เศรษฐกิจ, อาชีพ นำพา
การค้า, แหล่งผลิตนอกใน
๖๙ เมื่อได้หลักการพื้นฐาน
แยกจากงาน ขานไข
ประชานิยมทั่วไป
ความสุขที่ได้พอเพียง
๗๐ ความสงบเรียบร้อย
ดังค่อยปรับเสียง
ตำรวจมิลำเอียง
เข้าเถียงเข้าข้างฝ่ายเดียวกัน
๗๑ ยุติธรรมเบื้องต้น
ชนไม่เหยียดหยัน
ผู้ใดผิดไม่ช่วยมัน
ดุนดันให้รับโทษ
๗๒ ตำรวจอวดใหญ่
โน่นอยู่ในโกษ
ฟ้าดินพิโรธ
โกรธเกลียดถึงนรก
๗๓ ตำรวจบ้านฉัน
แยกกัน ไม่โกหก
จึงมาเล่าให้ฟัง ทั้งหยิบยก
คล้ายเรื่องชาดกโบราณ
๗๔ หมู่บ้านฉันเรียก วิลเลจ (อ่านว่า วิน-เล็ท นะครับ)
ขอบเขตสัณฐาน
กว้างขวางพอประมาณ
มีพ่อบ้าน(นายกเทศมนตรี) ผู้นำ(ปกครอง)
๗๕ ตำรวจตรวจแหลกต้องขึ้นกับที่วิลเลจนี่
ดีชั่วมั่วถลำ
เปื้อนเปรอะเลอะดำ
สภาบ้านทำลงโทษปลดเสีย
๗๖ มีเข้ากับปลดไม่มีย้าย
ไม่มีนาย, วิ่งแข่งตำแหน่งไร่เรี่ย
ไม่มีสื่อช่วยเชียร์
ลูกเมียตำรวจเท่าเทียมกัน
๗๗ สังคมมีความสงบ
หน้าที่ทำครบ, ตำรวจบ้านฉัน
สงบเรียบร้อยฉับพลัน
ขยันลูกเมียทำมาหากิน
๗๘ บ้านฉันพัฒนาเพียงนิด
เศรษฐกิจนิยม, โผผิน
ฟุ้งเฟ้อบ้าเห่อโบยบิน
เพียงได้ยิน ฟาสต์ฟูด อาเจียน
๗๙ เพราะฉะนั้นจึงเรืองรุ่ง
เด็กยุ่งแต่อ่านเขียน
อบายมุขเลิก(ยุ่ง)มุ่งแต่เรียน
พากเพียรให้ผู้ปกครองพอใจ
๘๐ ยังมีอีกมาก
ไม่ยาก, สังคมไปไหว
ชุมชนไปรอดปลอดภัย
เริ่มได้ แผนพัฒนาการเรียนรู้ (การศึกษา)....ฯ
พ่อทูนหัว@ไม่มีสวนสัตว์เพราะถูกย้าย
14 กุมภาพันธ์ 2550 21:52 น.
พ่อทูนหัว
เรื่อง น้องหมาน่ารัก
น้องคุยดี พี่สะดับ รับลูกหยอด
น้องมากอด พี่สะดุ้ง มุ่งแต่ฝัน
น้องเอียงแก้ม พี่สะดิ้ง พัลวัน
น้องหุนหัน พี่สะดุด ทรุดตัวตรง
หมาน้องหมา หมาไหน ใครไล่หมา
หมาน้องหมา หมาคง ไม่เห่าหอน
หมาน้องหมา หมาจำ คำอ้อนวอน
หมาน้องหมา หมางอน ไม่น่าดู
น่ากระทืบ คุณเมีย ให้อ้วกแตก
น่ากระแทก คุณเธอ ให้ดั้งยู่
น่ากระทุ้ง คุณหญิง จริงไหมครู
น่ากระทั้น คุณรู้ ใครรักใคร
รักแสนรัก รักเสีย เมียกับหมา
รักแสนรัก รักพา หมาไปไหน
รักแสนรัก รักนุช สุดหัวใจ
รักแสนรัก รักไผ จงตรองเอย.
พ่อทูนหัว@คอกหมา
เขียนไว้ในเวปหนึ่งเมื่อ -/04/2548
14 กุมภาพันธ์ 2550 21:45 น.
พ่อทูนหัว
ผู้ปกครองร่วมประชุม
๕๕ ภาคกลางและเมืองกรุง
มุ่งเรื่องการศึกษา
วิทยาการใหม่มา
รอท่าตักตวงจ้วงเอา
๕๖ สิ่งแปลกปลอมมารู้หมด
จำจดไม่เขลา
ผิดถูกหนักเบา
คาดเดาด้วยหลักการ
๕๗ ประชาชีอยู่ดีมีสุข
หมดทุกข์สนุกสนาน
รัฐจัดเรื่องการงาน
อยู่อย่างสมานสามัคคี
๕๘ ใครใคร่ค้าได้ค้า
เร็วช้าอาจเป็นเศรษฐี
ไม่จำกัดไพร่ผู้ดี
มีสิทธิทุกคน
๕๙ เศรษฐกิจอยู่ที่การส่งออก
บอกไม่สับสน
ภาษีสากล
มาคนมาเคี่ยวกระจายไป(พัฒนา)
๖๐ ทุกคนเคารพหน้าที่
ที่มีกฎวางไว้
เช่นรายได้อื่นใด
เต็มใจจ่ายภาษีให้ตามกำหนด(เกณฑ์)
๖๑ ภาคนี้ได้ความเป็นอารยะ
พัฒนะไม่ละลด
คณะรัฐบาลใสสะอาดหมด
ไม่คดโกง
๖๒ สื่อจากต่างประเทศ
ขอบเขตโอ่โถง(กว้างไกล)
อินเตอร์เน็ตเชื่อมโยง
โครงเค้าก้าวทันเทคโน
๖๓ เปิดอย่างอิสระไม่ปิดกั้นสื่อ
มือถือฮัลโล
เวปภาพออกโชว์
ภาพโป๊ภาพเปลือยอุจาดตา
๖๔ เมืองฉันกำหนดให้ผู้เผยแพร่
แค่การศึกษาหรือหรรษา
กำหนด เรท อาร์
มาควบคุมเยาวชน
๖๕ รัฐเอาโทษผู้กระทำผิด
จึงมีประกาศติดไว้ทุกหน(แห่ง)
อายุที่มีสิทธิยล
ผู้คนต้องช่วยกันคุม
๖๖ ลงโทษผู้โพสท์ภาพไม่ระบุเกรด
ให้ขอบเขตไม่มั่วสุม
ผู้ปกครองร่วมประชุม(ร่วมรัฐ)
ช่วยรุมกันร่างให้รัฐปกครอง...........ฯ
พ่อทูนหัว@ข้างสวนสัตว์
12 กุมภาพันธ์ 2550 22:31 น.
พ่อทูนหัว
เหมือนนครวาติกัน
๔๕ ภาคตะวันตกเจ้าเอย
รัฐเคยเสนอสนอง
ปัญหาคือประชาไม่มอง
เป็นทองไม่รู้ร้อน
๔๖ อาณาเขตอยู่ติดประเทศใหญ่
ประเทศนี้เคยได้จับจองพื้นที่ก่อน
เผยแพร่เผ่าพันธุ์ไม่ขาดตอน(มนุษย์)
พูดสอนได้ใกล้เคียง
๔๗ ศาสนาที่ศรัทธา
สวดมนต์ภาวนาสุ่มเสียง
ถ้อยคำสำเนียง
เพียงยินยังรู้หมู่เดียวกัน
๔๘ มีปัญหาอย่างไรข้ามไปหา
ไปมาสมานฉันท์
มีความผูกพัน
ยึดมั่นด้วยพระเจ้า
๔๙ ภาคนี้ผู้คนน้อย
ค่อยหลบจากป่าเขา
มาตั้งรกรากเอา(ใกล้เมืองเขา)
ประชาชนประเทศเรา, สนทนาเมืองเขาจริง
๕๐ เมืองฉันว่าไม่ใช่ปัญหา
ให้ชาวประชาชายหญิง
สามารถเลือกพักพิง
ทิ้งเมืองฉัน ถ้าประเทศนั้นรับ
๕๑ ไปได้, แผ่นดินคงอยู่
ประเทศในโลกรู้ทุกระดับ
เพราะมีแหล่งแร่คณานับ
ทรัพยากรธรณี(๑)
๕๒ เมื่อต้องการแยกออกมา
ต้องถามชาวประชาพื้นที่(ประชาพิจารณ์)
ให้เวลาสักยี่สิบปี(ศึกษา)
ดีไม่ดีรอไม่นาน
๕๓ ตั้งเป็นเมืองใหม่
ได้พื้นฐาน
ศาสน ตระการ
การศึกษารวมอยู่ในนี้
๕๔ เหมือนนครวาติกัน
โหวตกันเต็มที่
ยังต้องเคารพภูมี(ประชาชนทุกคน)
บารมีมากพ้นพรรณนา..............ฯ
พ่อทูนหัว@ข้างสวนสัตว์
หน้าส่วนตัว
1197
