27 มกราคม 2550 23:05 น.
พ่อทูนหัว
อยู่ใกล้มือ ยื้อยุด ฉุดกระชาก
บ้างดึงลาก ให้สาย หายสาบสูญ
คนหนึ่งเย่อ สองยัน สามดันคูณ
ไม่อาดูลย์ คำแช่ง แห้งเฉาเอง
แม้จะหน่วง ผูกใจ ไม่ให้หลุด
แต่มาขุด หลุมกั้น มันข่มเหง
ขวากเสี้ยมแหลม ลวดหนาม นามหีบเพลง
เอานักเลง โจรโหด โคตร(โฉด)เหี้ยมคุม
ประวัติศาสตร์ อยู่ไกล ใคร่ครวญรู้
ศึกษาดู เทียบข้าง อย่างสุขุม
กรุงศรีฯแตก กรุงเทพเกิด ระเบิดชุม
ห้ามชุมนุม ชนชั้น แย่งกันครอง
ทำอย่างไร ให้พอ ขอเพียงสุข
ข้าวสวยคลุก ปลาเคล้า สะเดาสอง
น้ำจิ้มหวาน ขนมตาลหม้อ ห่อใบตอง
กล้วยหอมทอง กล้วยน้ำหว้า กล้วยตานี
วิทยุฟัง หนังดู รู้เรื่องข่าว
อ่านเรื่องราว ตรองได้ ไม่ใส่สี
เยาวชนเก่ง เข้าจิต คิดเรื่องดี
เกษตรมี ถ้วนทั่ว ริมรั้วเรา
คนจนจน ชนชั้น เหมือนกันหมด
อนาคต ครอบครัว กลัวอับเฉา
เพียงเงินเก็บ ห้าปี มีบรรเทา
ไม่มัวเมา อบายมุข สนุกแพง
แต่วันนี้ ทุกข์ ใจ นอนไม่หลับ
ปัญหาจับ เปรอะติด คิดกำแหง
เอาอีแต๋น อีตูบ และอีแตง
ผูกสีแดง เป็นโบว์ ไปโชว์ไกล
ไปตามแลก ตามตื้อ ดื้อไม่หยุด
จะให้ขุด ให้รื้อ ซื้อตรงไหน
เอาของเก่า เราไป ไว้ที่ใด
หรือของใหม่ แน่ใจ ไม่ปลอมปน
เพียงขึ้นต้น แม่กอ ก็ผิดแล้ว
มาเจื้อยแจ้ว ว่าทำถูก ผูกอีกหน
ขบวนการ สรรหา ปัญญาชน
นำเอาคน เอาพวก ผนวกกัน
หกสิบล้าน คนไทย เป็นผู้ใช้
แล้วจึงไย มิเห็น เป็นดังฝัน
เหมือนบังคับ ให้รับรู้ ดูอัศจรรย์
พวกชนชั้น รากหญ้า ปัญญาควา- (กระบือ) ฯ
พ่อทูนหัว@ข้างสวนสัตว์
27 มกราคม 2550 22:53 น.
พ่อทูนหัว
UNESCO is 60
UNESCO was born on 4 November 1946. For 60 years, the Organization
has been fulfilling an ambitious goal: to build peace in the minds of men.
การศึกษากับการที่ภาคประชาชนเข้าไปมีส่วนร่วม
๑ ฉันอยู่ในประเทศเกิดใหม่
ประเทศอะไรไม่มีบอกอยู่ในแผนที่
เกิดเป็นเพียงมโนภาพที่สมองบ่งชี้
กับวจีจำเพาะเจาะจง
๒ กำเนิดเป็นภาพเริ่มแรกของมนุษย์
ดูใสสะอาดผ่องผุดสูงส่ง
วิถีชีวิตดำรง
คงความคิดเรียนรู้คู่กายา
๓ เขาสอนให้เยาวชนคนทั้งชาติ
ราษฎร์กับการศึกษา
สอนให้มีการพัฒนา(รู้จำ รู้คิด)
คุณค่า คน
๔ เคารพในกฎหมายรัฐธรรมนูญ
ใต้องค์ไอยสูรย์มากพ้น(รำพัน)
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
ผลละอบายมุขผดุงคุณธรรมความดี
๕ สามัคคีกันไว้เป็นเลิศ
ประเสริฐกับความสุขี
กับการรู้จักใช้ชีวี
เศรษฐกิจที่มีพอเพียง
๖ สิ่งสำคัญที่เมืองฉันหมั่นฝึก
ให้รำลึก กฎความจริงนิ่งเมื่อผิดอย่าเถียง
ฝึก อภัย ขอโทษ ไม่ลำเอียง
หลีกเลี่ยงความอาฆาต พร้อมคำว่า เสียใจ
๗ ประเทศนั่นคงไม่ใช่ที่นี่(ประเทศไทย)
ที่ทุกคนมีสิทธิพูดได้
มีประชาธิปไตย
มีไว้ให้ปราชญ์โอ้อวดคารม
๘ หลายทศวรรษพัฒนาการศึกษา
ผู้มีวิชาเปลี่ยนไปแปลงมาทับถม
การศึกษาจึงไม่โผล่จากโคลนตม
ค่านิยมอยู่ที่ ปริญญา
๙ เมืองฉันเพียงเท่านั้นท่านนำไปสั่งสอน
เป็นขั้นตอนซ้อนต่อยอดหรือเติมขา
ความรู้ในวิชา
มาพร้อมกับจริยธรรม
๑๐ พึงรฤกเสมอ(เขียนเป็นระลึก)
ทวยราษฎร์เจอแต่อุปถัมภ์
มือไม่ได้ใช้ลูบคลำ
ตกระกำเหมือนเป็นง่อย
๑๑ ช่วยอะไรช่วยอย่างไรหรือขอให้ช่วยหรือไม่
ช่วยไปผิดบ่อย
สิ่งที่สมควรช่วยได้แต่คอย
เพียงลมลอยลองทำผิดคิดแผนพัง
๑๒ อย่าเอาการศึกษาชาติ
หลอกให้เด็กวาดความหวัง
อย่าพึงนำสถาบันมาทดลองกำลัง(สถาบันการศึกษา)
แล้วนั่งคอยดู
๑๓ อย่าถามแต่นักปราชญ์
ชาญฉลาดรู้(ไม่จริง)
เอาชีวิตคนหลายล้านคนปู
ทางให้ตนเองเจริญ
๑๔ โอ้เสียดายเวลา
การศึกษาต้องมาระหกระเหิน
เพียงหาทางเดิน
ต้องเผชิญกับทะเลคารมจมลง....ฯ
23 มกราคม 2550 14:30 น.
พ่อทูนหัว
จึงได้จับยามสามตา
คำนวณเลขผาขมีขมัน
ดาวพุธเคลื่อนมาแต่วานวัน
อันความบัลลัยกัลป์จึ่งไม่มี
เอ่ยปากบอกสุครีพด้วยเหตุผล
ผู้คนอโยธยามีศักดิ์ศรี
จะประหารเข่นเขาเอาชีวี
ให้คิดถึงความดีในจิตใจ
อาจทะเลาะเบาะแว้งแกล้งโกรธกัน
พลันอ้างสมานฉันท์มาแก้ไข
ต่างความคิดเห็นไม่เป็นไร
แต่สายใยไม่ห่างต่างเผ่าพงศ์
มีเพียงมือนั้นเห็นเป็นอาวุธ
จะแย่งยุดตีกระเซ็นให้เป็นผง
อโยธยาจะล่มและจมลง
ก็คงลมปากกฎุมพี....ฯ
22 มกราคม 2550 20:53 น.
พ่อทูนหัว
[img]http://img391.imageshack.us/img391/1490/bodyyoi2gv0.jpg[/img]
ไกล..... ใกล้
ยึดบ่วงบาศ เงื่อนถูก ผูกติดหลัก
ไม้ซุงปัก เขื่อนขันธ์ ปัจถรณ์
เอาปุยนุ่น ฟ่อนฟาง รองรางนอน
หญ้าอ่อนอ่อน เกลือเค็มไว้เล็มกิน
ใบตองตึง สานห่อ พอเป็นร่ม
น้ำค้างพรม เขียดร้อง ก้องกระสินธุ
หรีดระงม พะนอ พอได้ยิน
แทนเสียงพิณ เสียงขลุ่ย เสียงคุยเคียง
ไฟรุมรุม สุมควัน กันยุงกัด
ดาวสิงห์ถัด เดือนเสี้ยว เป็นเรียวเฉียง
เงาทอดจับ ยอดแพรว เห็นแนวเรียง
สุขพอเพียง เปรียบเหมือน เพื่อนคู่ใจ
มาคืนนี้ เศร้าจิต มิตรทำแปลก
จับเจ้าแยก ยกออก นอกคอกใหญ่
บอกจะนำ กลับมา ประชาธิปไตย
คงไม่ไกล รอนัด รัฐธรรมนูญ ฯ
พ่อทูนหัว@ข้างสวนสัตว์
22 มกราคม 2550 20:34 น.
พ่อทูนหัว
ขอใช้กิ๊กมั่ง
๑ อันสุราว่าเหล้าเมื่อเข้าปาก ให้หลายหลากมากจิตคิดขำขัน
มิเพียงพอคอหอยคอยหลายวัน มีเพียงอันนิดเดียวเที่ยวเดินเท
๒ คว้าเงินร้อยค่อยย่องล่องลอยหลบ เพียงได้พบสบน้องต้องหันเห
บอกว่าไปไม่ไหวต้องถ่ายเท ทำเป็นเก๋เพียงโก้ฮัลโหลมา
๓ ลงหลังเรือนเคลื่อนปราดตลาดใหญ่ หาร้านใดขายแบ่งแข่งสรรหา
โอ้น้องเจ้าคนซื่อซื้อสุรา จำนรรจารสถ้อยร้อยกวี
๔ นงนุชน้อยค่อยค่อยปล่อยคนอื่น หน้าระรื่นยิ้มแฉ่งมิแต่งสี
มาต้อนรับนับถูกลูกค้าดี เอ่ยวจีหวานหวานน้ำตาลทราย
๕ เหล้าอะไรขวดไหนขอให้บอก จะให้กรอกน้อยมากตวงหลากหลาย
ความต้องการสำคัญของท่านชาย ไม่เสียดายคำขอบริการ
๖ พอสั่งเสร็จนั่งจ้องมองหน้าเจ้า โอ้ว่าเยาวเรศน้องต้องขับขาน
แม่ค้าสวยเทียบแท้ทำแต่งาน ลูกค้าพาลลืมเสียลูกเมียตัว
๗ หอบถุงเหล้าเร็วรี่ขมีขมัน กลับไปหาเพื่อนฉันมิหันหัว
พอถึงวงเหล้าไม่เมามัว เร่งระรัวระวิงกับสิ่งใน
๘ เปิดถุงออกพบขวดเปล่าเหล้าหายหมด ซีดสลดหน้าเศร้าเพื่อนเข้าไข
ไปซื้อเหล้าสั่งน้องเจ้าว่าอย่างไร เหล้าของไทยจีนเจ๊กเป็นเป๊กตวง
๙ มากขึ้นหน่อยหลายก๊งคงเป็นกั๊ก พอสองกั๊กขวดแบนให้แหนหวง
สองแบนใหญ่ใส่ขวดใหม่ได้หนึ่งตวง หลายหลายพวงแสนเท่ห์เรียกเทนึง
๑๐ ขอโทษทีฉันสั่งดังใจคิด เหล้าน้อยนิดหรือว่าตาไม่ถึง
ด้วยสังคมใช้ดะอึงคะนึง ฉันก็จึงตามดิก ซื้อกิ๊กเดียว
๑๑ ไปธุระ สักน้อย อย่าคอยว่า ถ้ากลับช้า ข้าวปลา อย่าฉุนเฉียว
จงอดอย่าง สมานฉันทน์ อันกลมเกลียว กินข้าวเพรียว แกล้มหมด อดกินแนม
๑๒ สักพักใหญ่ ทำใจ ให้อาบน้ำ แปรงฟันย้ำ อย่าให้เหม็น เป็นของแถม
แล้วขึ้นนอน เร็วไว อย่าไปแจม โอ้แต่งแต้ม สวยหรู แม่ตู้ทอง
๑๓ สั่งอะไร ว่าอย่างไร ใครเป็นคู่ แม่อีหนู ตัวดี คงมีสอง
พอลุกขึ้น ล้มคว่ำ ตามครรลอง เพื่อนไม่ร้อง ฉันไม่ลุก ปลุกอีกยาว
๑๔ แม่รีบไป แห่งไหน ฉันไม่รู้ ตาหรี่ดู มองเห็น เป็นเมียสาว
คืนนี้แม่ สวยเริ้ด ดูเพริศพราว ฉันยัง มาว ไม่รู้ ดูเมียเพลิน
๑๕ เพื่อนร่วมวง ไม่เจ็บ เก็บสำรับ เสร็จแล้วกลับ เคหา น่าสรรเสริญ
ฉันอ้อแอ้ ถามว่า มหาจำเริญ เมียฉันเดิน ไปไหน ไม่ทันฟัง
๑๖ ครับ ครับ ครับ ผม ผม ชมเมียครับ ก่อนลาลับ บังอร ยังสอนสั่ง
กินข้าวเสร็จ อาบน้ำ อย่างระวัง อย่ามัวนั่ง งัวงีบ ให้รีบนอน
๑๗ ถามเพื่อนว่า เมียฉัน สั่งไว้ไหม ถ้าไปไกล เพียงใด จะได้ถอน
เพื่อนบอกว่า อย่าเจียวครับ กับบังอร เล่นกับหล่อน แล้วจะเข็ด ให้เป็ดกิน
๑๘ หล่อนยังมี ความดี ที่ชี้แนะ ควรแยกแยะ ปัญหา อย่าติฉิน
คำสุดท้าย ลมพายุ โฉมยุพิน ไปหากิ๊ก ได้ยิน ฉันล้มตึง
๑๙ นานเท่าไร หลับไป ฉันไม่ทราบ นอนเต็มคราบ เมาแน่ แผ่สองสลึง
สาวมาเรียก แต่งตัว มัวตะลึง แม่ใจถึง เรียกได้ ไม่เกรงกลัว
๒๐ เหมือนหล่อนรู้ คืนนี้ มีเพียงฉัน ขมีขมัน รีบไป ไฟสลัว
เพียงเราสอง ใจมัน สั่นระรัว เพราะพันพัว ยุกยิก เป็นกิ๊กกัน
๒๑ เดินเกี่ยวก้อย ห้อยแขน ของแหนหวง เพลินชมดวง ดาวน้อย ห้อยสวรรค์
จันทร์เจิดฟ้า กลางสรวง ดวงชีวัน สองเรานั้น กิ๊กกะซ่อ ล้อเทวา
๒๒ น้องเอ่ยถาม ความนัย ให้สนิท แบบใกล้ชิด แนบใจ ใฝ่ฝันหา
ทานข้าวกับ ข้าวหรู หมูปูปลา ฉันตอบว่า กิ๊กใส่แพง แพนงรวน
๒๓ รีบรีบไป เถิดเจ้า จะเข้าท่า หนังล้อมผ้า ร้อยเล่ห์ มันเฉฉวน
ฉายฉายหยุด หยุดฉาย ต้องใคร่ครวญ มีคนกวน กิ๊กปิดวัว มั่วทุกตอน
๒๔ แปลกใจจริง หนังยิ่ง หญิงกลัวกล้า กระสือสาว โผล่หน้า หมาเห่าหอน
พอผีหลอก หลบไถล แทบไชชอน โฉมบังอร กิ๊กกลมดอด กอดเอาเอง
๒๕ ดูหนังไป หัวเราะไป ให้ท้องคัด มาเหมือนนัด ทุกข์ขม คงข่มเหง
แสนจะปวด ฉิ่งฉ่อง ต้องบรรเลง แล้วรีบเร่ง กิ๊กคนจัว กลัวคนมอง
๒๖ ถึงริมผ้า กั้นไว้ ไกลลิบลิบ ฉันไม่ทัน รูปซิป หยิบเอาของ
ปล่อยออกมา ชื่นใจ น้ำไหลนอง กิ๊กน้องปัว กลัวว่าต้อง น้องได้อาย
๒๗ ใครเอ๋ยใคร ลองเป็น เช่นตัวฉัน สรวงสวรรค์ เปิดหน้า แล้วมาหาย
ปล่อยไม่ทัน ของมาก ลำบากกาย เพียงผ่อนคลาย แต่มาเลอะ เปรอะตั่งเตียง
๒๘ ฝันหนอฝัน ฝันยัง เป็นดั่งฝัน เมียมองขัน ฉันเมา ฉันเปล่าเถียง
ที่นอนเปียก กางเกงเปื้อน เรือนมันเอียง แกล้งทำเสียง สั่นระริก โกรธกิ๊กเธอ
๒๙ ชำระล้าง ตัวเนื้อ เพื่อสะอาด ผ่องผุดผาด จิตใจ ใหม่เสมอ
กางเกงใหม่ เสื้อใหม่ ใคร่บำเรอ ผมเผ้าเจอ หวีปัด ไม่ขัดตา
๓๐ เอาที่นอน ลูกใหญ่ ออกไปตาก สิ่งซ้ำซาก เลอะจัด ปัดคูหา
กวาดเช็ดถู หนใหญ่ ได้ลงยา ที่ค้างคา ขัดหมด จดจนเงา
๓๑ ขยะรก หูตา มาเททิ้ง มือระวิง เลือกไว้ เอาไปเผา
เรือนสะอาด กายสะอาด มาดไม่เบา แต่ใจเรา ไม่นิ่ง ความจริงมี
๓๒ จัดดอกไม้ กำใหญ่ ใส่ประดับ สีสดรับ แจกัน สรรเลือกสี
อีกบัวขาว หิ้งพระ สะอาดดี หอมขจี เทียนธูป รูปเปลี่ยนแปลง
๓๓ จุดธูปเทียน ไหว้พรหม พระสมถะ ที่ได้ละ เรื่องเพศ กิเลสแฝง
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ อยู่ไหน ได้สำแดง จิตแห้งแล้ง ให้เย็นย่ำ ฉ่ำทรวงใน
๓๔ หลับตาคิด สำรวจ ตรวจดูทั่ว ฉันเมามัว หมองจิต ผิดคำไข
หวาดระแวง หวงห่วง แม่ดวงใจ วิตกไป สิบกัณฑ์ ฉันมันเบลอ
๓๕ ประนมมือ ก้มกราบ ราบกับที่ ศีลห้ามี อยู่ใน ใจมันเผลอ
ท่องจนจำ ทำเกือบได้ เหมือนให้เจอ หลงละเมอ หายหมด รสพระธรรม์
๓๖ อัน สุรา เมระ ยะมัฌช ประมาทัส ถานา มาพร้อมสรรพ์
เวระมะ นีสิกขา ประทังครรภ์ สมา จรรย์ ทิยามิ สติคุม
๓๗ สอนให้มี สมาธิ สติมั่น พรหมจรรย์ หวงหลง จนลงหลุม
ประมาทมี กาเม เล่ห์เหลี่ยมชุม ใจร้อนรุม อยากพิฆาต วาตย์วางวาย
๓๘ ผิดอื่นใด ในชีวิต คู่เคียงโลก ต้องเศร้าโศก เหตุละเมิด เกิดฉิบหาย
คำโกหก หลอกลวง หวงเพียงกาย ไม่เสียดาย สินทรัพย์ กับขโมย
๓๙ เพียงตัวฉัน สอนฉัน มันเท่านี้ อเวจี เรียกไป ไห้หวนโหย
เพียงหยุดดื่ม ลืมโศก โลกที่โรย กลิ่นหอมโชย คุณความดี ยังมีมา
๔๐ ศีลกำกับ ความดี อยู่ที่จิต มโนคิด สติผุด หยุดมุสา
หวนคำนึง ถึงความดี ศรีภรรยา ตรึกตรองว่า กิ๊กหรือ? คืออะไร
๔๑ จากกระทู้ ธรรมะ โลกพิสุทธิ สะอาดจิต ผ่องผุด หยุดขานไข
โลกกิเลศ ตัณหา มานำใจ เพียงห่วงใย เสน่หา ดารณี
๔๒ เหมือนเป็นเพื่อน คู่คิด สนิทกว่า เกือบถึงขั้น ได้กายา มารศรี
น้อยกว่าชู้ ดูได้ กระไรมี เพียงเท่านี้ มาหึงหวง ห่วงทุกวัน
๔๓ จึงได้ข้อ สำเหนียก เรียกคู่ กิ๊ก เรื่องมุสิก กับแมว แสนขยัน
ตัวหนึ่งมา อีกตัวหลบ ไม่พบกัน ความสำคัญ คนพาล คร้านเจรจา
๔๔ จนทำให้ ไม่เข้าใจ ชีวิตโลก มีเศร้าโศก มีสนุก สุขหรรษา
การมีเพื่อน หล่อเลิศ เปิดหูตา แต่ร้างลา คุณความดี สตรีทำ
๔๕ สังคมไทย กำหนด กฎเกณฑ์ไว้ เพียงคบได้ แต่ว่า อย่าถลำ
เราไม่ผิด เขาผิด คิดระยำ แล้วจะทำ อย่างไร เมื่อไปคบ
๔๖ อย่าไปเที่ยว กันบ่อย ปล่อยโอกาส จิตใจเรา ใสสะอาด ขาดเจนจบ
เล่ห์เหลี่ยมมี มากหลาย ชายนักรบ แล้วก็พบ ผิดหวัง นั่งตรมตรอม
๔๗ อันครอบครัว มีธรรม นำกำเนิด ไม่ก่อเกิด โมหะ ทะนุถนอม
การครองตน ด้วยความดี ประนีประนอม อย่าไปยอม อบายมุข สุขชั่วคราว
๔๘ การคบเพื่อน ดีชั่ว ตัวกำหนด กิ๊ก มีกฎ คบยังไง ไม่อื้อฉาว
ให้สังคม เล่าต่อเนื่อง เป็นเรื่องราว ชั่วเล่ายาว ดีสั้น ดันทุรัง
๔๙ จบกระทู้ คำกลอน นอนดีกว่า เขียนตั้งห้า สิบบท หมดความขลัง
แรกพออ่าน ผ่านไป ได้ประทัง เรื่องที่ตั้ง มีความหมาย ได้หลายทาง
๕๐ เรื่องกิ๊กดัง ตอบได้ หลายกระทู้ แนวทางดู ลุกลาม ตามเป็นหาง
ปราชญ์ท่านอื่น เข้มเหลือ ไม่เจือจาง ฟ้าสว่าง เจิดจรัส สวัสดี.
ขอความสุขสวัสดี จึงก่อเกิด กับ ผู้ที่มี กำลังคิดมี เลิกมี และไม่มี กิ๊ก อย่างถ้วนหน้า.
หน้าส่วนตัว
814
