6 มีนาคม 2550 22:18 น.
พ่อทูนหัว
๒๓ ข้าวหวงรวง หวงแหล่ง แต่งรสหอม
ทั่วโลกยอม ข้าวไทย ใต้ไอยสูรย์
ใช้แผ่นผืน ดินธรรม เจิดจำรูญ
หอมเพิ่มพูน รวงรุ่ง ทุ่งกุลา
๒๔ หอมมะลิ มาล่า คราเก็บเกี่ยว
อีกแดดเดียว รวงสุก สุขหรรษา
แขกหน้าไทย ในกรุง มุ่งขึ้นมา
ร่วมพร้อมหน้า เคียวบ่ทู่ หมู่สัมพันธ์
๒๕ สิทธิบัตร ถูกยื้อ ถือครองสิทธิ
ข้าวเม็ดนิด แซมอยู่ ดูน่าขัน
มาแอบปลูก เติมแต่ง เหมือนแข่งกัน
เล่ห์เหลี่ยมมัน เหลือล้น คนอัปรีย์
๒๖ มันก็รู้ พันธุ์ปลูก ถูกลิ้นโลก
เหมือนมีโชค เทพช่วย พร้อมด้วยผี
มาทำศึก พบได้ ไทยธานี
ข้าวพันธุ์ดี ละม้าย คล้ายคล้ายทอง
๒๗ แผนวิธี มีสิทธิ คิดไม่ยาก
เมล็ดพันธุ์จาก ยุ่นปี่ ไม่มีสอง
บุกขึ้นเหนือ เช่าทุ่ง มุ่งทดลอง
ต้องจับจอง กรรมสิทธิ์ ติดวงการ
๒๘ ข้าวหอมรวง หวงแหล่ง แต่งจริต
รัฐไม่คิด เล่ห์คนฉลาด มาอาจหาญ
ชาวนาเล่า เฝ้าระอา มาเนิ่นนาน
ข้าวตำนาน ถูกละเมิด เชิดไปครอง
๒๙ สิทธิบัตร สัตว์ใจบิด คิดแล้วช้ำ
ความระยำ ไม่หยุดยั้ง ครั้งที่สอง
มีคนไทย ใจยุ่น หนุนรับรอง
สิทธิจับจอง ต้องยอม ข้าวหอมไทย
๓๐ ข้าวหวงรวง หวงสิ้น ถิ่นเราสู้
จะกอบกู้ สมบัติเรา เอาให้ได้
เจ็ดสิบปี กลับมา ไม่ช้าไป
จะมอบไว้ ให้พวกเดน เหลนเกษตรกร.
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem99405.html
6 มีนาคม 2550 11:21 น.
พ่อทูนหัว
๑๗ ข้าวติดรวง เคยชิน ถิ่นกำเนิด
ชูรวงเชิด เคียงข้าง อย่างกำแหง
ข้าวเหนียวเจ้า ข้าวขาว ชาวกำแพง
เม็ดข้าวแดง โคราช ด้วยอาจอง
๑๘ ขาวพิจิตร ขาวเสม็ด เมล็ดใสใส
ขาวเสาไห้ วังน้อย คอยเสริมส่ง
ขาวแปดริ้ว มาแปลก รวงแรกตรง
พร้อมรวงคง ทนพายุ ขาวสุพรรณ
๑๙ ขาวกอขอ เอนนอน นครนายก
คลองห้าหก แต่งพวง รวงข้าวสวรรค์
ขาวปากโผล่ ขาวชัยนาท มาดขาวจันทร์
มาสร้างสรรค์ นาดำ ข้าวตำนาน
๒๐ ข้าวนาดอน แดนดิน ถิ่นที่เขา
ข้าวนาเบา หว่านมี ที่อิสาน
ข้าวเหนียวเจ้า เมืองเหนือ เบื่อใส่จาน
ไปทำงาน ใส่กระติ้บ หยิบง่ายดาย
๒๑ แปลกทำไม ข้าวปีนี้ ที่ขายออก
ข้าวญวนบอก โลกตลึง ที่หนึ่งขาย
ตีข้าวไทย หน้าแหก แตกกระจาย
ตีโพยพาย โทษฝนฟ้า พวกกากิน
๒๒ ข้าวติดรวง เคยชิน ถิ่นอธิป
กฎุมพีหยิบ ใส่ปาก ยากเหมือนหิน
ปากเหยียดหยาม ประณามไทย ให้ได้ยิน
ล้างให้สิ้น เกษตรกร ก่อนรัฐธรรมนูญ.
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem98185.html
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem99082.html
5 มีนาคม 2550 19:10 น.
พ่อทูนหัว
ประสานใจ ด้วยใจไทยทั้งชาติ
ประสานใจ ด้วยราษฎร์ คนรากหญ้า
ประสานใจ ด้วยรัก และศรัทธา
ประสานใจ ด้วยค่า คุณความดี
ประสานมือ โดยนับ จับเป็นวง
ประสานมือ โดยทรนง ในศักดิ์ศรี
ประสานมือ โดยภักดิ์ องค์ภูมี
ประสานมือ โดยมี ท่านผู้นำ
มือน้อยน้อย คอยมือท่าน จับครบรอบ
มือน้อยน้อย คอยกู้กอบ อุปถัมภ์
มือน้อยน้อย คอยเชิดชู คุณธรรม
มือน้อยน้อย คอยมาค้ำ เอื้ออาทร...ฯ
5 มีนาคม 2550 17:32 น.
พ่อทูนหัว
ลำนำ ดอกไม้ในสวนอักษร
๑ อักขระประสระถ้วน อเนกล้วนมาเรียบเรียง
สูงต่ำยังออกเสียง ได้ครบวจนะสม
๒ เปรียบเป็นเช่นไม้ดอก หลากหลายบอกให้ชื่นชม
แมลงแมงระงม ระหรีดหริ่งอิงก้านใบ
๓ ยามเสพยังได้สม กลิ่นรสชมชื่นเพียงไหน
สัมผัสยังตรึงใจ เสน่ห์ติดจริตตน
๔ บุปผาอยู่เป็นสวน กลิ่นเย้ายวนทุกแห่งหน
สรรพสัตว์ต่างได้ยล เพียงถ้วนทั่วด้วยตัวเอง
๕ มนุษย์ได้ลิขิต แต้มจริตไร้ข่มเหง
ปรุงปนคนละเลง เป็นกลิ่นรสบทกวี
๖ ดอกไม้ไม่ใช่แปลก คงจำแนกอักษรศรี
ความรักมักเรื่องดี มีผู้รู้กู่เป็นกลอน
๗ สวนสรรค์วรรณศิลป์ กวีทั่วถิ่นมาช่วยสอน
บทซึ้งเพียงหนึ่งตอน ให้เป็นปลื้มลืมโลกา
๘ สวนนี้เป็นกระทู้ กวีคู่ดูหรรษา
ความหมายพรรณนา ดอกไม้สวยด้วยกวี......
๙ สวนกรุ่นอุ่นด้วยรัก พึงตระหนักความคงที่
ยินเพียงเสียงวจี เหมือนสัตว์ครางเช่นบางคราว
๑๐ ให้เป็นเฉกเช่นหิน ทำไม่ยินเรื่องอื้อฉาว
ธรรมชาติเดือนกับดาว นั่นควรกล่าวเป็นความจริง
๑๑ เด็ดใบเด็ดให้ขาด อย่าอาฆาตมารยาหญิง
ความรักเพียงพึ่งพิง ไม่แดดิ้นควรสู้ไป
๑๒ ความรักที่แน่แท้ เยาว์จนแก่ได้กล่าวไข
ความรักให้อภัย ดั่งดอกไม้ยามลาโรย
๑๓ จากไปให้คิดถึง ควรคำนึงมิไห้โหย
เพียงผูกใจไว้โดย เยื่อใยรักมักเกี่ยวพัน
๑๔ ดอกไม้ยามเจ้าอยู่ โลกสวยหรูดูสร้างสันทน์
ธรรมชาติเคียงคู่กัน เช่นตัวเจ้ากับแมลง
๑๕ กลิ่นหอมโชยละมุน ควรเก็บตุนรักแอบแฝง
หวานใดได้สำแดง ความมีค่าหรือมีคุณ
๑๖ น้ำหวานหวานไม้ดอก ภมรบอกได้เกื้อหนุน
ทุกแห่งแหล่งเจือจุน เกสรว่อนร่อนติดขา
๑๗ แพร่พันธุ์กันไกลใกล้ ลูกหลานได้สุขหรรษา
ผสมกันทุกครั้งครา เมื่อแมลงมาดูดดื่มกิน
๑๘ เปรียบเช่นสุภาษิต สอนให้คิดพร้อมติฉิน
สองทางสองแนวยิน สองความรู้สู่สมอง
๑๙ ทางแรกสอนฝึกหมั่น คนขยันไม่เป็นสอง
หากินตามครรลอง ซื่อประหยัดทั้งหัดออม
๒๐ ทางสองต้องพึ่งพา รักษ์ผืนป่าทะนุถนอม
สวนสวยต้องยินยอม กีฏะตอมดอกไม้ไพร
๒๑ ธรรมชาติสร้างคู่ ให้ชนอยู่ร่วมกันได้
เปรียบเป็นเช่นต้นไม้ ต้องพึ่งพากันและกัน
๒๒ เริ่มต้นที่ส่วนราก สุดลำบากยากมหันต์
ทะลุแลดุนดัน หยั่งให้ลึกลงธรณี
๒๓ ไส้เดือนไม่มีตา ช่วยนำพาสารถี
ชอนไชให้ความดี ได้พึ่งน้ำเลี้ยงกายา
๒๔ รากไม้กับไส้เดือน เหมือนดั่งเพื่อนที่ปรึกษา
อย่าจับไปเลี้ยงปลา ดอกไม้สวยจะแคระแกรน
๒๕ ลำต้นเลื่อนขึ้นอีก ไม่ควรหลีกสำคัญแสน
ดอกไม้ทั่วดินแดน ต้องห้อยแขวนชูช่อพวง
๒๖ วิหคนกน้อยใหญ่ ร่อนบินไปให้แหนหวง
หนอนฝังทำรังลวง เนิ่นนานไปไม้ล้มลง
๒๗ จำเป็นต้องพิฆาต หนอนฉ้อราดหมดพิษสง
ให้หมดแลปลดปลง ลำต้นแข็งแรงจึงมี
๒๘ กิ่งก้านอันใหญ่น้อย เอาไว้คอยหมู่ปักษี
เกาะเกี่ยวเที่ยวราวี หนอนไม่มีไว้เกี้ยวพา
๒๙ มาถึงส่วนสำคัญ ใบไม้สรรเป็นพุ่มหนา
ลางต้นมีบางตา สืบเรียงกันพันธุกรรม
๓๐ สังเคราะห์กับแสงสูรย์ พร้อมเพิ่มพูนอุปถัมภ์
อาหารพืชควรจำ คลอโรฟิน ยินติดใจ
๓๑ เรื่อยรุดหยุดตรงดอก พืชรีบบอกช่วยขานไข
สำคัญได้อย่างไร โอ้ดอกไม้ในไพรพง
๓๒ ผีเสื้อบินเวียนว่อน ปีกเอนอ่อนร่อนดังหงส์
โผผินบินขึ้นลง จากดอกโน้นมาดอกนี
๓๓ ดอกไม้มีก้านดอก ชื่อนั้นบอกช่วยชูชี้
ดอกสวยนั้นต้องมี สำคัญครบความสมบูรณ์
๓๔ กลีบดอกสีหลายหลาก มิเพียงฝากจากแสงสูรย์
เหลืองแฝงแดงจำรูญ ม่วงครามครบจบสีขาว
๓๕ แต่งล่อกามารมณ์ ให้ลุ่มหลงตัณหายาว
มิเป็นเช่นครั้งคราว มาเสพสมบ่ร้างลา
๓๖ เกสรร้อยความรัก สำคัญนักมักร่ำหา
เมียผู้อยู่ใกล้ตา ขอพึ่งพาเที่ยวสัญจร
๓๗ รังไข่ส่วนในสุด ธรรมชาติหยุดดุจสั่งสอน
ลุ่มหลงจงสังวร สิ่งที่หวงควรใส่ใจ
๓๘ ธรรมชาติการผสมพันธุ์ เพื่อช่วยสรรมาแต่ไหน
ตัวผู้อยู่แสนไกล แมลงภู่ผึ้งจึงคงมี
๓๙ ขั้นตอนผสมผสาน ของโปรดปรานดอกไม้สี
รังไข่ได้ปราณี ผลดังว่าน่าพิศวง
๔๐ เปรียบเทียบดังคำปราชญ์ สีฉูดฉาดให้ชวนหลง
ดอกไม้แรกผลิคง เอามาเปรียบเทียบนงคราญ
๔๑ แมลงเหมือนบุรุษ เร่งรี่รุดดุจเรียกขาน
มาเอื้อมเอาดวงมาลย์ พอเสพสมแล้วลาไกล
๔๒ เชยชมได้สมอยาก ยอมลำบากด้วยเงื่อนไข
ทุกอย่างที่ทำไป เหมือนเสแสร้งแต่งจริตลวง
27 กุมภาพันธ์ 2550 19:38 น.
พ่อทูนหัว
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem97728.html
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem97954.html
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem98187.html
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem98385.html
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem98553.html
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem98831.html
๘๑ บ้านฉันเมืองฉันที่นี้
มีคติวจีสุดหรู
ให้ทุกคนดู
ชื่นชูประชาธิปไตย
๘๒ พื้นฐานถูกสร้างตั้งแต่เด็ก
เมื่อเล็กท่องบ่นจนใหญ่
พร้อมกระทำด้วยดวงใจ
ไม่ฝืนแสดง
๘๓ ปฏิญาณพร้อมสาบานตน
ประชาชนกำแหง
ร่วมใจร่วมแรง
แกร่งรักชาติด้วยศรัทธา (๑)
๘๔ อีกสิ่งหนึ่งพึงกระทำ
น้อมนำในพุทธศาสนา (๒)
จิตใจพึ่งพา
เพียงศีลห้าปฏิบัติ
๘๕ ชนมากมายหลายเผ่าพงศ์
ยืนยงอย่างเคร่งครัด
แด่องค์พระมหากษัตริย์ (๓)
สิ่งที่มัดรวมดวงใจ
๘๖ สิ่งสุดท้ายควรนำไปด้วย
สิ่งสุดสวยเกินคำไข
สิ่งสุดคิดสิทธิใคร
สิ่งสุดใกล้ รัฐธรรมนูญ (๔)
๘๗ ทั้งสี่หลักถูกติดเป๊ก
ตั้งแต่เด็กไม่เสียศูนย์
ปฏิบัติคู่จริยธรรมเพิ่มพูน
เหมือนสูตรคูณบ่นพร่ำจำดู
๘๘ การสอนเกิดแต่ในบ้าน
ไต่คลานไปจนถึงโรงเรียนหรู
ผู้ให้คือ พ่อ แม่ ครู
เด็กรู้เรื่องแต่เยาว์มา
๘๙ เรื่องแรกคือสิทธิ
จึงเป็นแง่คิดพัฒนาการศึกษา
ความรู้ความเข้าใจในวิชา
ก้าวขาเดินปลิว
๙๐ ผู้ใหญ่ควรเปิดใจกว้าง
อย่าเที่ยวอ้างให้สยิว
เด็กพวกนี้พวกยิว
เดินฉิวเหยียบรอยเท้า
/มีต่อ
หน้าส่วนตัว
873
