31 ตุลาคม 2549 10:30 น.
พู่กันด้ามน้อย
ฉันันเริ่มต้นฤดูหนาวด้วยน้ำตา
ความรักมีแต่ความหลอกลวง
ทุกๆคืนฉันจะหลับตาลงได้อย่างไร
เพราะฉันไม่รู้ว่า...
พรุ่งนี้ จะมีเสียงใดปลุกฉันจากนิทรา
พรุ่งนี้ ความเหงาจะเคาะประตูเรียกใคร
พรุ่งนี้ ความเศร้าจะมีผู้ใดมาห่วงใย
พรุ่งนี้ จะมีสิ่งใดอยู่ในความคิดถึง
ฉันเริ่มต้นฤดูหนาวด้วยความว่างเปล่า
ความรักมีแต่เพียงคำถาม
ทุกๆคืนฉันเฝ้าแต่รอคอยคำตอบ
จากใครบางคน...เพื่อที่ว่า...
พรุ่งนี้ ความหนาวจะถูกบำบัดด้วยไออุ่นที่ต้องการ
พรุ่งนี้ ความทุกข์จะคลี่คลายด้วยรอยยิ้มของเธอ
พรุ่งนี้ น้ำตาจะเหือดแห้งอีกครั้งด้วยอุ้งมือนั้น
พรุ่งนี้ ความรู้สึกจะได้รับการปลดปล่อยจากพันธนาการ
ฉันเริ่มต้นฤดูหนาวด้วยความสิ้นหวัง
ความรักมีเพียงหัวใจดวงเดียว
ทุกๆคืนฉันเฝ้ารอแต่ใจดวงนั้นที่จะเติมเต็ม ที่ว่างๆตรงนี้
เพื่อพรุ่งนี้ ความสุขจะกลับมาอีกครั้ง..
หลังจากสิ้นฤดูหนาว
19 ตุลาคม 2549 11:43 น.
พู่กันด้ามน้อย
เธอจากไปแล้ว
แต่ทุกๆคืนฉันยังมีเธออยู่ในฝัน
แต่ก็เป็นฝันร้าย..ที่ฉันไม่อยากตื่น