ความสิ้นหวัง..หมดกำลังใจ บททดสอบความแข็งแกร่งของชีวิต

พู่กันของหูกวาง

มันเหมือนกับตอนเราดูหนังสักเรืองนึงนะครับ ต้นเรื่อง กับท้ายเรื่อง ในบางมุมของชีวิต คนเราไม่สามารถฝากความหวังทั้งหมดไว้กับอนาคตได้  
บางทีพลิกโผจนแทบไม่ทันตั้งตัว หรือเซล้ม จนไม่เหลือแม้แต่แรงจะยืนอยู่กับที่ 

เวลานี้ผมมีความรู้สึกนั้นอยู่อย่าเต็มเปี่ยม ระหว่างกลางเรื่องเรื่องนึงในชีวิต  ผมเริ่มรู้แล้วในทันทีว่าตอนจบของเรื่องนี้คืออะไร ผมจะต้องพ่ายแพ้ให้กับอะไรบางอย่างที่ผมพยายามเอาชนะมาตลอด ....

ความหวังเป็นสิ่งที่ดี เป็นสิ่งที่คนเราใช้เป็นกำลังใจ เพื่อต่อสู้กับใจตัวเอง และปัญหาบนทางข้างหน้า แต่ในความหวังนั้น มีความสูงงง...ความสูงในตัวมันเอง บางคนหวังมากเกินไป จริงจัง และ เชื่อมัน ว่าสุดท้ายสิ่งที่ได้คือถ้วยแห่งชัยชนะ...อาจไม่มีความผิดสักนิด ที่คนเราจะหวังสูงเกินไป เพราะเรารู้ตัวดีว่าเราได้พยายามจนสุดความสามารถ และเฝ้าภาวนาในสิ่งที่ทำไป จะต้องได้ผลออกมาดี...

แต่ในความไม่ผิดนี้..ยังมีความจริง..ที่เรายังต้องรับรู้อยู่ทุกเสี้ยววินาทีของชีวิต บางคนไม่ได้เผื่อใจในความผิดหวัง หรือ สะดุดหกล้มกับปัญหา จุดพลิกผันเพียงเล็กน้อย จึงทำให้ความหวังที่กองอยู่ทั้งหมด พังครืนลงมาทับตัวเอง จนกินไม่ได้ ลุกไม่ไหว หายใจไม่สะดวก..พึ่งจะรู้เมื่อไม่นานมานี้แหละ ความผิดหวัง จาก ความหวังจริง ๆ แล้วมันปวดร้าวเพียงใด..

..มันสิ้นหวัง...มันหมดกำลังใจ..

ทางออกของปัญหาทั้งหมดเหรอครับ..แต่ว่า ความสิ้นหวัง และความหมดกำลังใจนี้ ถือเป็นปัญหาหรือเปล่า อาจจะใช่เมื่อหลายสิ่งรอบข้างกดดันให้เราเกิดความทุกข์ และไม่กล้าที่จะเผชิญกับปัญหา จมอยู่กับความพังทะลายที่ไม่มีวันก่อร่างขึ้นมาใหม่ได้ จับจดอยู่กับความผิดเหล่านั้น จนมองข้ามทางออกที่แทรกอยู่ระหว่างเวลาที่ผ่านไป...
บางทีความสิ้นหวัง และ หมดกำลังใจ อาจจะเป็นบททดสอบของชีวิตคนเราที่แท้จริง ความสุขที่รออยู่ข้างหน้า อาจจะไกลเกินสายตาที่จะทอดมองไปค้นหา  มือที่กำลังปาดน้ำตาอยู่อาจจะเอื้อมไปไม่ถึง..แต่เมื่อคนเราได้พบถึงความสุขนั้นแล้ว มันคงมีค่ามากกว่าสิ่งใด..

แน่ล่ะครับ ความสุข ในบางคน อาจจะมีน้อยกว่าความทุกข์เสียด้วยซ้ำ แต่คุณค่ามันไม่ได้อยู่ที่ความเท่าเทียมของโอกาสแห่งความสุขและความทุกข์กระมังครับ

"ตราบที่ ดวงอาทิตย์ยังไม่เคยหายไปจากรุ่งเช้าฉันใด ความสุขและทุกข์ ก็คงไม่หายไปจากชีวิตคนเราได้ฉันนั้น"

ถึงวันที่ผิดหวัง เสียใจ ก็ขอให้ร้องไห้ฟูมฟายไปซะ หมดเรื่องหมดราว มันไม่ใช่เรื่องน่าอายกระมัง เหมือนวันนี้ที่ผมเองก็ได้เสียน้ำตาให้กับความผิดหวังที่คิดว่ายิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต ผมฝากความหวังไว้กับตัวเอง และเชื่อมั่นตลอดว่าจะต้องสำเร็จ...แต่สุดท้าย ความสุข ก็ไม่ได้ผ่านมาในช่วงเวลานี้ของผม.. 

ต้นตอที่ใหญ่ที่สุดสำหรับผมตอนนี้น่ะเหรอครับ..

อย่าตั้งคำถามเลยนะครับ ว่าผมผิดหวังกับเรื่องใด วันนี้แค่อยากจะบอก อยากระบายความรู้สึกตัวเอง และพยายามให้กำลังใจตัวเองไปด้วย..

ร้อง ๆ ๆ ๆ สะอื้น..ให้น้ำตามันไหล ๆ ๆ ออกมา  อย่าโทษฟ้า อย่าโทษพระเจ้า เพราะในวันที่เรามีความสุข เรายังไม่เคยนึกถึงท่านเลย ร้องไห้ไปสักวันนึกน้ำตาก็คงเหือดแห้งไปเอง มีอยู่ข้อความนึง ประทับใจที่มันเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงสำหรับคนตัวเล็ก ๆ บนโลกอย่างผม..

"ในแต่ละวันคนเราร้องไห้กันไม่รู้เท่าไร แต่น้ำตาก็ไม่เคยท่วมโลกสักที"

ณ เวลานี้เอง คนที่เสียใจ หมดหวัง คงไม่ใช่เพียงผมคนเดียว..อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว ผมก็ดีใจ และขอบคุณท่านมากนะครับ อย่างน้อยความสุขเล็ก ๆ ของผมตอนนี้ก็ยังได้รู้ว่ายังมีคนติดตามความรู้สึกของผม ถ้าไม่เสียเวลา ช่วยคอมเมนต์หน่อยนะครับ ว่าครั้งนึงท่านเองก็เคยรู้สึกผิดหวัง และหมดกำลังใจเหมือนกัน..

หลากหลายบทเรียนของชีวิตยังมีมาทดสอบเราอยู่เรื่อย ๆ บางเรื่องเราไม่อาจคาดเดาตอนจบของมันได้  เหตุที่เรายังหวังอยู่ ว่าจะต้องเป็นอย่างที่คิดไว้..มีใครบ้างล่ะครับ ที่คิดว่าตอนจบเราจะพ่ายแพ้...

..ถ้าคิดอย่างนี้ เราจะมีกำลังใจจะเดินก้าวไปต่อเหรือครับ..

ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้..ไม่สิ คืนนี้ผมยังจะเสียใจให้กับความผิดหวังนี้อยู่หรือเปล่า แต่จะพยายามเชื่อด้วยกำลังของหัวใจที่เหลือน้อยเต็มทีว่า อีกไม่นาน ทุกเหตการณ์จะผ่านไป..ความสุข จะต้องผ่านมาทักทายผมบ้าง
และผมจะพยายามเรียนรู้บางอย่าง และภูมิใจในตัวเองอย่างน้อยยถึงน้อยที่สุด...

"แม้รอยเท้าที่ก้าวไปอาจจะไม่สวยงาม แต่ฉันก็ภูมิใจหากต้องสะดุดลงบนทางที่ขรุขระ...มากกว่าลื่นหกล้มบนถนนที่ราบเรียบ"

อ่อ..ลืมบอกอย่างนึงครับ โลกไซเบอร์ใบนี้ ถึงแม้จะรวบรวมทุกเรื่องราวของชีวิต ขอให้เรียนรู้ และเข้าใจมันอย่างฉลาด และพร้อมที่จะปรับใช้กับชีวิตนะครับ ยังไงก็ตาม ความรู้สึกทั้งหมดของคนคนนึงย่อมแตกต่างจากใครอีกหลายคน และ ที่ที่นี้ ก็ยังคงเป็นโลกแห่งความฝัน ที่ผมแอบมาอยู่บ่อย ๆ ยามที่ต้องการหนีปัญหา และเมื่อถึงคราวปิดเครื่องเดินออกไปรับรู้ความจริง..เมื่อนั้น..

นั่นแหละ..ตัวของคุณ..ชีวิตของคุณ..และความรู้สึกของคุณ..ของแท้..!!!

อืออ..++