23 สิงหาคม 2547 20:44 น.
พู่กันของหูกวาง
ร้อยพันคำถามยามห่างไกล
ฉันคงไม่อาจรับรู้คำตอบใดในวันนี้
ร้อนรนไปคงไม่ผ่อนคลายในทันที
ได้แต่เก็บความห่วงนี้..ตรงที่ใจ
สบายดีหรือเปล่า..งานคงหนัก
ถ้าเหนื่อยก็หยุดพักเดี๋ยวเป็นไข้
คนเค้าเป็นห่วง..ที่รักที่สุดของดวงใจ
ยังจำฉันได้ใช่ไหม..คนนี้ที่เคยใกล้ชิดกัน
ความห่วงใยอาจไม่มากมายเท่าเก่า
อาจเป็นเพราะความห่างของเรา..ทำให้หงอยเหงาเพ้อฝัน
ถึงจะมอบให้แต่น้อย..ก็จะคอยมอบให้นานเท่านาน
จะโอบกอดน้ำใจที่มีให้กัน..ทุกวันทุกคืน
ทั้งหมดเป็นพราะความห่วงใย
ทั้งหมดที่ทำลงไป..ฉันไม่ได้แกล้งฝืน
เมื่อรักระหว่างเธอกันฉัน..มันไม่ยั่งยืน
ก็ต้องจำทนกล้ำกลืน..กับวันคืนที่เดียวดาย
เหงาหน่อย..ก็ยังคอยคิดถึง
จนกว่าวันวันหนึ่ง..ฉันจะหมดความหมาย
แม้ว่าเธอคงไม่คิดถึงฉัน ทุกลมหายใจ
แต่เพราะรู้ถึงได้ทำลงไป..เพราะว่าฉันยังไม่มีใครนอกจากเธอ..
เหงา ๆ ครับ ฝากไว้ Build อารมณ์เพื่อน ๆ ตอนหัวค่ำนะครับ
22 สิงหาคม 2547 19:37 น.
พู่กันของหูกวาง
หันกลับมามองบ้างได้ไหม
ฉันไม่รู้ว่าวันต่อไปหลังจากนี้
หัวใจของฉันจะสบายดี
หรืออ่อนล้าเต็มทีเมื่อใด
เพราะฉันนั้นสุดเหงา
ความว่างเปล่าได้เข้ามาใกล้
วินาทีแรกเมื่อเธอแยกจากไป
ฉันก็เริ่มหวั่นไหว คิดถึงกัน
ชีวิตใหม่ เพื่อนใหม่ ที่เธอพบเจอ
คงทำให้เธอเพ้อได้มากกว่าฉัน
เมื่อเวลา คร่าให้เราห่างกัน
จนฉันรู้สึกว่าโลกนีมัน..ไม่มีใคร..
รู้สึกได้บ้างรึเปล่า..ความคิดถึงนี้
คนเดิม ชีวิตเดิมที่มี มันเริ่มหวั่นไหว
เมื่อรู้ตัวว่าเป็นคนเก่า จึงต้องบอกกล่าวลาไกล
ลาจากคนที่รักสุดใจ..ให้คนอื่นที่ไม่ใช่สองเรา
ปล่อยเธอไปกับสายลม
ทั้งน้ำตาที่พรั่งพรมพร้อมความเหงา
จากนี้ไป..คนที่คอยห่วงใยกลายเป็นเงา
เงาฉันเองที่มันก็เหงา..เมื่อเดียวดาย..
............................หายเหงาไปตั้งนานแล้วครับ อิอิ...............................................
ทิ้งความหลังไปบ้างก็คงดี
ชีวิตจะได้ไม่มีแค่ความหงอยเหงา
หากไม่เดินต่อ..มัวท้อกับรักของเรา
จะพบทางที่ดีกว่าเก่าได้ยังไง
ปาดน้ำตาแห่งความปวดร้าว
หัวเราะเบา เบา ให้กับความอ่อนไหว
ชีวิตเรา ไม่ใช่ละครน้ำเน่าทั่วไป
จึงไม่อาจสมหวังกับรักใด..ที่เฝ้าไฝ่มานาน
ยังรักเหมือนเดิมนะ..คนดี
แต่ต่อจากนี้คงมีได้แค่ความฝัน
ตัวจริงของเธออยุ่ที่ใด..คิดถึงใครกัน
ฉันไม่ขอล่วงเกินคืนวัน ของเธอ
ขอแค่ชีวิตฉันต่อจากนี้
จะได้พบคนดี..ที่แสนดี เสมอ เสมอ
เหมือนคนที่ฉันเคยรัก..รักมากอย่างเธอ
เธอไปแล้วสินะเออ..งั้นก็ขอให้เธอโชคดี..
พู่กันกลับมา แค่ตดปู๊ดเดียวครับ หายเหม็นแล้วก็จะไปแล้ว พอดี อยู่ว่าง ๆ เลยหยิบเอาสมุดที่เคยเขียนไว้ มาลงเก็บไว้ที่นี่น่ะครับ คิดถึง พ่อเฒ่า แม่เฒ่า ที่หมู่บ้านนี้ทุกคนนะครับ อิอิ
Lovers
0 คน เลิฟพู่กันของหูกวาง
หน้าส่วนตัว
1038
