28 ธันวาคม 2547 22:48 น.
พู่กันของหูกวาง
เรื่องที่เลวร้ายที่สุดที่พี่ ๆ ได้เจอะเจอมามันผ่านไปแล้วนะครับ หลายร้อย หลายพันครอบครัวที่สูญเสีย ผมก็รู้สึกเสียใจ และก็ซึม ๆ ไปเหมือนกัน ไม่นึกเลยว่ามันจะมากมายอย่างนี้...เพื่อนผมที่เรียนอยู่ภูเก็ต (คุ้นชื่อ มันส์ฝรั่ง บ้างไหมครับ) ก็ปลอดภัยดีครับ อยากจะบอกเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่ประสบภัยว่าขอให้เข้มแข็งนะครับ ระลึกไว้เสมอว่ามันจะไม่มีเรื่องราวเลวร้ายกว่านี้ให้พบเจออีกแล้ว ถ้าเพื่อน ๆ พี่ๆ น้อง ๆ ผ่านมันไปได้ ...เสียใจ และเศร้าโศกกับการสูญเสียให้พอ...แล้วลุกขึ้นสู้ต่อนะครับ...เรายังต้องดิ้นรนกันต่อนะ ...และขอให้พระเจ้าคุ้มครอง คุณพระช่วยด้วย ... ยังมีน้ำใจเพื่อนไทย หลั่งไหลมาเหมือนสายน้ำไหลเย็น ช่วยบรรเทาความเดือดร้อน...เมาแทนที่คลื่นยักษ์น่ากลัวนั่นแล้วครับ...
โทษที่นะครับ เพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่ไม่ได้แต่งกลอน แต่ว่าผมเป็นห่วง และรู้สึกดีใจ ที่ พี่หญิงไร้เงา พี่สีน้ำฟ้า พี่เพราะรัก แล้วก็พี่ลักษมณ์ปลอดภัย...รวมถึงพี่ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ณ ที่นี้ด้วย...พู่กันเป็นห่วงมากนะครับ...