30 พฤศจิกายน 2546 14:34 น.
พู่กันของหูกวาง
เป็นเพียงก้านของต้นหูกวาง
รอคอยแสงสว่างอย่างอ่อนล้า
เพียงสักครั้งที่ได้เปิดหูเปิดตา
หวังเพียงแตกกิ่งก้านสาขาเหมือนเดิม
แล้วจับพูกัน...
แต่งเติมความเพ้อฝันอย่างสดใส
เป็นพูกันของหูกวางด้วยความตั้งใจ
ขอเป็นส่วนหนึ่งของการให้กำลังใจของทุก...ทุกคน
หูกวางต้นนี้
ขอเติบโตอยู่ที่นี่ได้ไหม
ขอที่พักเพื่อเป็นแรงกำลังใจ
จะได้มีแรงก้าวเดินออกไป...สู่ความเป็นจริงข้างนอกร้านคอมอย่างมั่นใจ...สักที...
30 พฤศจิกายน 2546 13:20 น.
พู่กันของหูกวาง
หนึ่งเรือนของนาฬิกา ที่หมุน
หนึ่งใจที่หมกมุ่น หมองเศร้า
หนึ่งรักที่ผิดหวัง จากผู้...อื่นลา
มันจักย่อมเสียใจ ร้องไห้ทรมาน
หนึ่งเวลาที่คิดถึง ถึงเค้า
หนึ่งคนที่โศกเศร้า ห่วงหา
หนึ่งชีวิตถูกลิขิต รักเธอไม่คลาย
หนึ่งคำขอบอกเธอก่อนไป ...ฉันยังห่วงใย...และยังคิดถึงเธอ...
30 พฤศจิกายน 2546 11:39 น.
พู่กันของหูกวาง
ฉันไม่เคยชอบเธอเลย
ก็แค่คนเคย...เคยเห็นกันเท่านั้น
ไม่มีความรู้สึกพิเศษให้กัน
จนบางครั้งมองกันยังรู้สึกรำคาญตา
แต่แล้วเธอก็หายไป...
ฉันจึงรู้สึกได้ว่าเธอมีค่า
คิดถึงรอยยิ้ม...ความห่วงใยที่มีให้เสมอมา
คิดถึงวันเวลาที่เคยมีให้กัน
วอนเธอกลับมาได้ไหม
กลับมาวุ่นวายใกล้...ใกล้ใจฉัน
รู้สึกว่าตอนที่ไม่มีใครมากวนใจกัน
มันเหมือนขาดอะไรที่สำคัญ...ในวันเหงาใจ...