7 เมษายน 2547 20:33 น.

*- ไม่มีใครแทนที่เธอ-*

พู่กันของหูกวาง



                            คิดถึงเสมอนะ..คนดีที่ปลายฟ้า
                     ที่ตรงนี้กว้างไปถนัดตา..เมื่อไม่มีเธอใกล้
                     ถึงแม้จะว่างเปล่า..ถึงฉันจะเหงาเพียงใด
                           ก็รู้ว่ายังมีเธอในใจ..ตลอดเวลา

                         เก็บเรื่องราวของเราไว้ทุกอย่าง
                        มีร้องไห้เสียน้ำตาบ้างตามประสา
                     แต่ฉันไม่เคยลืมหัวใจ..ที่ไกลสายตา
               รู้ตัวว่าต้องเฝ้ารอจนกว่า..เธอจะกลับมาที่เดิม..            
				
7 เมษายน 2547 14:01 น.

+*- คิดถึง..คนแปลกหน้า..+-*

พู่กันของหูกวาง



                        ในวันที่โลกเงียบเหงา
                  ท้องฟ้าดูว่างเปล่าไร้จุดหมาย
                 มองไปตามถนนสายยาวไกล
           ไม่พบแม้ร่องรอยใดของคนแปลกตา

                         ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นเมื่อไร
    เธอเป็นเพียงหนึ่งในใคร ใคร ที่ไม่เคยพบหน้า
    แต่พึ่งรู้สึกว่าเธอ..ทำให้ฉันไหวเพ้อในแววตา
      คิดถึงห่วงหา..วันที่เราหายหน้าห่างไกล

                      เธอเป็นใครฉันไม่รู้
     แปลกที่หัวใจรู้สึกอยู่..จะเป็นถึงขนาดนี้ได้
    ปล่อยใจให้เธอเข้ามา..แล้วห่วงหาเรื่อยไป
      ทั้งทั้งที่รู้ว่าเป็นวันเดียวและวันสุดท้าย..
             ..ในการจะได้เจอเธอคนเดิม..

                  และในวันที่เราไกลห่างกัน
วันเดียวที่ฉันได้เจอเธอนั้น..ทำให้ความผูกพันมันยิ่งเพิ่ม
   ไม่เคยสบตาพูดจา..เพียงผ่านไปมาในวันเดิมเดิม
   ความรู้สึกที่มีเธอมาแต่งเติม..ยิ่งทำให้เหงาถนัดใจ

               อยากบอกเธอว่าแสนคิดถึง
รู้บ้างไหมว่าคนคนนึง..อยากจะรั้งดึงให้เธออยุ่ใกล้
      เธอเคยไม่รู้จักฉัน..ฉันไม่เคยรู้จักหัวใจ
วันนี้จึงมีความรู้สึกแปลกไป...เพียงเพราะเธอคนไกล..
..คนแปลกหน้าที่คิดถึงหมดใจ..และฉันไม่อาจลืม..
				
6 เมษายน 2547 15:31 น.

+*ไม่ต้องการรู้สึกอะไรมากกว่าที่เป็น+*

พู่กันของหูกวาง

    
                     เป็นเพียงคนคนนึงเท่านั้น
                   หลงทางในความฝันอันอ่อนไหว
               เหนี่อยล้ากับความรู้สึกที่ยากจะเข้าใจ
          ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด..ถึงรู้สึกได้ว่าเหงา วังเวง

                          พยายามค้นหาความหมาย
              คนคนนึงที่อยู่แสนใกล..คงทำให้ใจเคว้ง
                 ฉันคงรักเขามาก..มากกว่ารักตัวเอง
           ถึงได้ปล่อยให้หัวใจวังเวง..อยู่อย่างเดียงดาย

                       ไม่เคยหวังว่าเค้านั้นจะคิดถึง
                รู้ตัวเป็นเพียงแค่คนนึง..ที่ทำอะไรไม่ได้
   มองท้องฟ้าอย่างเหงา เหงา เพราะเราไม่ใช่คนที่เค้าสนใจ
            ได้แค่เพียงเก็บสิ่งดีดีเอาไว้..ไว้ปลอบใจตัวเรา

                 ไม่รู้ว่านานเท่าไร..จะได้พบกันอีกครั้ง
          ฉันจึงเก็บรักฝากฝัง..ไว้ตรงกลางของความเหงา
 เพียงรู้สึกว่าไม่มีใคร..จะได้หยิบความเดียวดายมาบรรเทา
          โอบกอดรักข้างเดียวที่รุมเร้า..ในเงาของหัวใจ

                   ความเจ็บปวด..ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้
               ไม่ได้เสียใจที่ความหวังดี..ส่งถึงเธอไม่ได้
            คนที่เค้ามีเจ้าของ..เค้าคงไม่มองมาที่ใครใคร
                ฉันเองเป็นแค่คนที่แอบเก็บเขาไว้ในใจ..

                 ...ไม่ต้องการรู้สึกอะไรมากกว่าที่เป็น...
				
5 เมษายน 2547 14:12 น.

+*- ขอโทษที..หากฉันไม่ดีพอ +-*

พู่กันของหูกวาง


                  ไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นแบบนี้
              ก็ฉันมันไม่ใช่คนดี..อย่าใครเขา
                 จะเป็นได้ก็แค่ตัวของตัวเรา
           มันอาจจะโง่ งี่เง่า หรือขี้เหงาไปวันวัน

                   ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนอะไร
            ทุกสิ่งที่ทำไป..หัวใจมันทำได้แค่นั้น
      แม้ไม่ดีอย่างคนอื่น..ก็ไม่เคยฝืนห่วงใยกัน
หนักใจไหมที่ฉันได้แค่นั้น..สำหรับคนในฝันของเธอ

                 เลือกได้นะ..ไม่ต้องหนักใจ
หากเธอจะเห็นว่าใครใครเขาจริงใจกับเธอเสมอ
         ฉันก็จะหลีกทาง..ให้ระหว่างเขาและเธอ
     เจ็บหน่อยคอยเพ้อ..ก็แค่รอเก้ออยู่คนเดียว

                      คนที่มันไม่มีดีอะไร
    ก็คงขี้เงหาต่อไป..ขาดใคร ใครมาแลเหลี่ยว
          โง่ งี่เง่า..เป็นเหมือนเก่าอยู่คนเดียว
               เดี่ยวดาย โดดเดี่ยว อยู่ร่ำไป

          ต้องขอโทษที..หากฉันคนนี้มันไม่ดีพอ
   เธอไม่จำเป็นต้องเฝ้ารอ..ขอให้ฉันเปลี่ยนไปไหน
     มากที่สุดก็แค่นี้..ฉันอาจเป็นคนดีให้เธอไม่ได้
     ฉันรู้ตัวของฉันแล้วไง..แล้วเธอรู้ใจของเธอรึยัง...

				
3 เมษายน 2547 13:03 น.

+*- จงหวังเอาไว้..ผู้พ่ายแพ้ +-*

พู่กันของหูกวาง


            คนเราตอ้งมีความหวัง
จงมองความผิดพลั้งเป็นเพียงบทสอน
 เป็นขั้นก้าวสู่ความสำเร็จดังไฟฟอน
 เก็บความเจ็บช้ำร้าวรอนไว้ใต้ใจ
 
             จงลูกขึ้นอย่างผู้แพ้
ความล้มเหลวก็เพียงแค่..เรื่องไร้ความหมาย 
    จะร้ายจะดี..มันขึ้นอยู่ที่จะคิดยังไง
 จะยอมเบี่ยงเป็นผู้พ่าย..หรือก้าวไปเป็นอยู่ยิ่งยง

         ไม่ใช่ที่หนึ่ง..ถึงจะเป็นที่สุดท้าย
ใช่ว่าไม่อาจบินไป..ก้าวไกลดั่งหาญหงส์
ด้วหัวใจที่เข้มแข็ง..และเรี่ยวแรงที่ทรนง
จะทำให้ผู้แพ้มั่นคง..ยืนยงไม่พังทลาย

      เพื่อพลิกฝื้นกำลังใจยามอ่อนล้า
เงยหน้าขึ้นมามองหา..ความหวังครั้งใหม่
อนาคตข้างหน้า..คงกว้างเกินกว่าจะเข้าใจ
แต่ถ้าหากเราไม่ก้าวไป..แล้วใครจะก้าวให้เรา

         ความหวังยังคงมีเสมอ
คงจะไม่จบเจอ..เพียงแต่เรื่องร้ายเรื่องเศร้า
แค่วันนี้..อ่อนแอเกินกว่าที่จะบรรเทา
   แต่อย่างไรก็อย่าหมดแรงก้าว..
ค่อย ค่อยสร้างกำลังใจเรา..กระซิบบอกตัวเองเบา เบา ..ว่าเราต้องอดทน..
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพู่กันของหูกวาง
Lovings  พู่กันของหูกวาง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพู่กันของหูกวาง
Lovings  พู่กันของหูกวาง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพู่กันของหูกวาง
Lovings  พู่กันของหูกวาง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพู่กันของหูกวาง