19 ตุลาคม 2547 22:57 น.
*พู่กัน_ กับ _จานสี*
ถึงรู้ว่าการยิ้มไม่ใช่เรื่องยาก
แต่คงลำบากมากๆ ถ้าจะยิ้มในวันนี้
ถึงฉันจะหลับได้ลมหายใจยังมี
แต่ฉันก็ไม่อาจฝืนบอกใครว่าฉันสบายดี ต่อไป
ไม่ได้อยากให้ใครสงสาร
แต่วันนี้ก็ทรมานเกินทนไหว
รู้ไว้ด้วยฉันไม่ได้ยินดี ที่เสียเธอไป
และถึงวันนี้จะร้องไห้ แต่สักวันต้องได้เธอคืน
++ผู้หญิงกล้าโง่++
16 ตุลาคม 2547 13:33 น.
*พู่กัน_ กับ _จานสี*
ฉันเกลียดเธอที่ไม่ยอมเข้าใจอะไรๆ
ฉันเกลียดนิสัยของเธอที่ชอบทำตัวเป็นเด็กๆ
ฉันเกลียดรอยยิ้มที่ทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูก
ฉันเกลียดสายตาของเธอที่แฝงความหมาย
ฉันเกลียดคำพูดของเธอทุกคำที่พูดกับฉัน
ฉันเกลียดเพลงทุกเพลงที่เธอเคยร้อง
ฉันเกลียดกลอนทุกบทที่เธอเรียงร้อย
ฉันเกลียดเธอเวลาที่ฉันอยู่คนเดียว
ฉันเกลียดเธอที่ทำให้ฉันเป็นอย่างนี้
ฉันเกลียดเธอที่ทำให้ฉันเกลียดเธอไม่ลง