-- ณ มุมหนึ่งเบื้องหน้า --

พู่กัน (เฉพาะกิจ)

แบกกระเป๋าใบใหญ่เตรียมไต่ฝัน
รุงรังพันกันแสนสับสน
หอบแบกทรัพย์สำรับ..(กลัวอับจน)
ลากสู่ทางถนนที่ท้าทาย

สายตาหมายมุ่งมองเบื้องหน้า
เนินถนนสุดตาไร้ความหมาย
หมอกครึ้มเมฆฝนกลุ่นกำจาย
หรี่ดวงตาพร่าลายมองปลายทาง 

แลมืดมัวมองดูไม่สู้เห็น
แม้แสงแดดแสดกระเซ็นยามรุ่งสาง
เล็ดรอดใบไม้สู่รายทาง
เพียงจุดยืนระหว่างกลาง...ทาง - เบื้องหน้า

หวาดกลัวเกี่ยงการกระทบแทก
มุมมืดปลอมแปลก..แหวก...(ผวา!!)
ตรงเส้นทางสุดท้าย..ปลายสายตา
ไม่สู้ก้าวไปเบื้องหน้าด้วยท้าทาย

.... หรือจะปล่อยเวลาลับอยู่กับที่
       เพียงไม่รู้จะร้ายดีสักเพียงไหน
       รอคอยแสงส่องมองทางไป
       แล้วอีกเมื่อยามใดจะถึงกาล ....

.....???

...

ตัดสินใจอย่างไร??...ขอใคร่บอก
หากถึงทางตรอกออกสู่ฝัน
จะถอย หรือ สู้อย่างดุดัน
ไม่สนผลนั้นเป็นเช่นไร...




 ถึงแม้ที่หมายเบื้องหน้า
อาจไร้สิ่งล้ำค่าเปี่ยมความหมาย
ทุกนาทีที่เคยบุกและฝ่าไป
จะยังเป็นสิ่งภูมิใจ..ประจำตัว