31 กรกฎาคม 2547 12:33 น.
พุดน้ำบุษย์
อยากเป็นหมีพูที่เธอกอด
อยากเป็นทามมาก็อตที่เธอเลี้ยง
อยากเป็นโคมไฟบนหัวเตียง
อยากเป็นนกเอี้ยงบนหลังเธอ
13 กรกฎาคม 2547 22:15 น.
พุดน้ำบุษย์
แม่ผู้สร้าง...ของลูกผูกดวงจิต
เคยแนบชิดอิงใกล้ไออบอุ่น
รักของแม่ล้ำค่าเปี่ยมการุณ
แม่ค้ำจุนคุ้มเกล้าปัดเป่าภัย
แม่...ลำบากเพียงใดแม่ไม่บ่น
สู้-อด-ทน-รัก-เลี้ยงลูกปลูกนิสัย
ซื่อสัตย์...สามัคคี...มีอภัย
สร้างวินัย...ประพฤติตนเป็นคนดี
แม่สอนให้รักชาติศาสน์กษัตริย์
เกียรติประวัติสร้างเสริมเพิ่มศักดิ์ศรี
สืบรักษาวงศ์ตระกูลพูนทวี
ลูกจึงมีอนาคตงดงามตา
แม่...คือหญิงที่ยิ่งใหญ่
ลูกภูมิใจ...รักแม่...แน่นักหนา
เป็นลุกแม่ทุกชาติอย่าคลาดคลา
น้อมบูชาดวงจิตปณิธาน
อาราธนาพระไตรรัตน์จรัสหล้า
ผลบุญแม่บำเพ็ญค่ามหาศาล
คุณความดีพร้อมพรั่งทั้งศลีทาน
เป็นสะพานสู่ฟ้าอาภาพราย
อัญเชิญเทพสถาพิมานทอง
ประทีปส่องเรืองโรจน์โชติช่วงฉาย
อัญเชิญสูรย์จันทราดาราราย
คลี่ขยายมรรคาบุญอานันต์
ร้อยรวมใจน้อมจิตอษิฐาน
เชิญวิญญาณ...แม่...สู่สรวงสวรรค์
สถิตสถานสุคติเนาว์นิรัตนน์
ถึงดับขันธ์วิญญาทิพย์...สู่นิพพาน
* คือคุณยายเสียค่ะเลยช่วยแม่แต่ง อยากให้ช่วยวิจารณ์นะค่ะ*
23 เมษายน 2547 15:36 น.
พุดน้ำบุษย์
มนุย์นี้มีสิทธิจะคิดฝัน
เพื่อฝ่าฟันอุปสรรค์จักสมหมาย
ตั้งปณิธานรวมพลังทั้งใจกาย
แม้ฝันสลายจงยืนต่ออย่างทรนง
20 เมษายน 2547 17:39 น.
พุดน้ำบุษย์
สมณะ มองรตีนี้เป็นทุกข์
คฤหัสถ์ มองว่าสุขทุกวิสัย
นักรบ กลับเห็นว่าเป็นปราชัย
กวี .ให้เป็นความฝันอันสุนทรี
กษัตริย์ มอง รักคือสื่ออำนาจ
ข้าทาส .มอง เห็นเป็นทางหนี
แพทย์ .ถือรักหนึ่งว่าความปราณี
ยาจก ..เห็รเป็นวิถีที่ตีบตัน
font color=#F000D8>
หน้าส่วนตัว
1649
