รจนาบทกวีพลีแด่โลก สังเวยโศกแสนเศร้ารานร้าวไหว มากผองชนหลงทางห่างพระรัตนตรัย ในดวงใจขาดเมตตาธรรมคิดทำลาย อีกไม่นานดอกหนาจำลาจาก เราต้องพรากสิ่งแสนงามนิยามหมาย ดวงดอกไม้ร่ายฟ้อนอ้อนลมพราย จักมลายหายสิ้นกลิ่นสุคนธา เพราะมนุษย์ไม่ซึ้งค่าคำว่ารักษ์ เพียรหาญหักทำลายทุกแหล่งหล้า ธรรมชาติแปรเปลี่ยนรอเวลา ฟ้าดินดลให้รู้ค่ามิช้านาน ดาวดวงหนึ่งจะเคลื่อนมาน่ากลัวนัก มาทายทักโลกแสนใกล้คล้ายปาฏิหารย์ แกนโลกเอียงมีเพียงน้ำผลาญแหลกราน มืดชั่วกาลนานชั่วกัลป์ขวัญสะเทือน ดวงดอกพุดงามพิสุทธิ์ซาบซึ้งค่า จิตแจ่มจ้าดั่งดาวรายเสมอเสมือน เพียรภาวนารจนาธรรมคอยย้ำเตือน ถึงผองเพื่อนเกิดแก่ร่วมเจ็บตาย ถึง..ดวงใจในร่มรัก..แดนศักดิ์สิทธิ์ พรหมลิขิตจากดวงจิตนิมิตหมาย อย่าเสียเวลากับเรื่องราวอันเปล่าดาย ก่อนจะสายหมายตามรอยพระพุทธา ทิพย์ปัญญาอธิษฐานนานกี่ภพ ชีวีจบสักแสนชาติพบพระศาสนา กระจ่างธรรมนำสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์แดนเทวา กราบ.. แทบบาทพระศาสดาน้ำตาพรายดั่งสายเพชร....! http://www.larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/001719.htm บทความเกี่ยวกับสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
จิตเสรีงามพิสุทธิ์ดุจบัวขาว แย้มผลิพราวรอแสงทองส่องไสว ให้แสงทิพย์แสงธรรมนำทางใจ สุขใดเป็นนิรันดร์เท่าสิ้นพันธนา ยิ้มหวานหวานรับอรุณเริ่มวันใหม่ เสียงนกไพรขับขานในอุษา เตรียมใส่บาตรศรัทธาใจภาวนา แสงสงฆ์สว่างจ้าจรัสใจเรืองรอง ปิติเกษมอิ่มบุญกุศลศานติ์ ดั่งสะพานสู่ขวัญลืมวันหมอง ตามรอยบาตรพระศาสดาพุทธาทอง พร่างพรายผ่องส่องพราวลบหนาวใจ เป็นลำพังวันงามงียบแสนสงบ ค้นพบบัวบานในบึงจิตบริสุทธิ์ใส ข้ามพ้นพันธนาเสน่หาลาพรากไกล ไม่หวนไปว่ายวนกรรมซ้ำรอยเดิม...! ............................................
หลังฝนพร่างนวลนภาฟ้าสิ้นโศก โลกทั้งโลกหอมงามในท่ามฝัน ไม่มีคำพูดใดรำพึงรำพัน น้ำตาขวัญชึมซึ้งจากบึ้งใจ พบโพธิจิตสัจจธรรมอันล้ำค่า ลืมมายาในโลกจริงสิ่งหวั่นไหว ดั่งบัวบานผลิช่อละมุนละไม น้ำค้างใสหยดพราวราวเพชรพราย ถักร้อยสร้อยอักษราภาษาทอง เรืองรองตระการจิตดั่งคิดหมาย เจริญสติในราตรีที่เดียวดาย ดั่งดาวรายทอแสงพร่างกระจ่างใจ ให้แลลึกลงไปในใจตน รู้ทุกข์ทนทันเท่ารานร้าวไหว ทุกข์สรรพสิ่งผันแปรมลายไป แม้กระทั่งลมหายใจ...ใช่ยาวยืน...! ..........................
นิ่งนิ่งกับความรู้สึกอันลึกล้ำ ดื่มด่ำเดียวดายทางสายโศก ในเส้นทางสายธรรมดาโลก บินโบกด้วยจิตว่างกระจ่างใจ พสุธาทองยังผ่องพราวด้วยเรียวรวง หอมอวลดวงดอกไม้ระบัดไหว พวงพะยอมป่าสอนสัจจธรรมภายใน แผ่นดินไทยยังเงียบงามทุกยามยล แล้วไยรบฆ่ากันเองไร้สำนึก คิดนึกแตกต่างทุกแห่งหน เมื่อสิ้นชาติอาจเสียดายสายเสียจน น้ำตาปนสายเลือดเท่าไรไม่กลับมา กราบเทพยดาพระสยามเทวาธิราช ให้ชาติศาสน์กษัตริย์คุ้มขวัญหล้า ให้ดวงใจไทยอภัยมากเมตตา ให้ดวงตาภายในไม่มืดบอดรู้ปรองดอง ลดอัตตามองทุกสิ่งด้วยปัญญา ซึ้งคุณค่าว่าชาติเหนือดวงใจไทยทั้งผอง หากชนะบนทรากปรักหักพังเลือดท่วมนอง วิญญาณเราจะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง....! ..........................
ในเส้นทางสายงามเงียบแสนเรียบง่าย สู่จุดหมายไกลห่างโลกวายวุ่น คือธรรมชาติดิบเดิมสอนละมุน จิตหอมกรุ่นกำจายหมายละวาง ดอกไม้ธรรมผลิช่อกลางกอจิต ดั่งดอกทิพย์บานพราวรอน้ำค้าง อรุณทองทาบท้องนายามรุ่งราง ในรอยทางวิถีไทยสงบเย็น บัวริมบึงภู่ผึ้งคลอคลึงเคล้า สายหมอกหนาวซึ้งนัยน์ตายามแลเห็น โลกบริสุทธิ์สดใสฝันให้เป็น รู้หลีกเร้นหลอมรวมจิตชีวิตไพร ประดุจดั่งหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ สงบสะอาดสว่างกระจ่างใส สรรพสิ่งสอนสัจจะความเป็นไป ดินน้ำลมไฟมลายใช่จีรัง แย้มยิ้มพริ้มเพราลบเหงาโศก บูชาโลกสู่ศรัทธาแห่งความหวัง ทิ้งตัวตนลดอัตตาละชิงชัง สู่ฝั่งฝันตามรอยบาทพระศาสดา...!
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
7071
