12 มิถุนายน 2552 12:28 น.

เรือนบัว...!


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4258.html
(ณ..วันนี้ )
....................

ผม..พาตัวเองมาที่นี่..
เมืองงามในท่ามกลางฤดู..ฟ้าฉ่ำฝน

ที่ผมเหงากมล...
เสียจน..
ต้องตัดสินใจเดินทางรอนแรมมาจนถึงนี่

*เมืองวังเวียง *

เมืองที่ต้องจับเครื่องบินมาลงที่เวียงจันทร์
และขึ้นรถมาทางเหนือหลวงพระบาง
อีกเป็นระยะทางกว่าร้อยกิโลเมตร

และ...
ที่นี่แหละครับ
ที่จะมีเมืองเล็กๆ
ซ่อนตัวอยู่ในวงล้อมของภูผาและสายน้ำ


และ...
หากคุณสงสัยว่าวังเวียงงามอย่างไร
และด้วยเหตุใดผมจึงต้องดั้นด้นมาถึงนี่

คุณก็ลองไปใช้ชีวีแสนเรียบง่าย
ที่เมืองปาย แม่ฮ่องสอน 
เมืองในหุบเขาเช่นเฉกเดียวกัน

ที่มีบรรยากาศเหมือน
เสียจนคนฝรั่งต่างชาติพากันขนานนามว่า
เป็นเมืองแฝดพี่เมืองน้อง


เมืองที่ยังมีมนตรา 
โรยหวานด้วยม่านหมอก
หยอกล้อรวงเรียวข้าวเขียวขจี...
ให้น่าหลงใหลในมนต์ขลัง

ที่ยังมีวิถีสุขสงบงาม
อย่างแสนเรียบง่ายสมถะ
และ...
ยังมีแม่น้ำพาดผ่านให้ได้ล่องเรือคายัค
ใช้ชีวิตในวันหยุด
อย่างแสนสนุกมีสีสันไปอีกแบบ


หากทว่า..
สำหรับผม ที่มาที่นี่
เพราะ...
ผมแค่อยากหนีมาให้ไกลจากความเคยชิน
และ...
จากเมืองศิวิไลซ์มากมายมากมีวัตถุ 
มิรู้สิ้นรู้จบรายรอบ

ให้ผมได้มากอบกำเกี่ยวเก็บบรรยากาศ
เพื่อย้อนรอยถอยหลัง...กลับคืน....
ไปสู่ความงามแสนสงบล้ำ...
อย่างดำดื่มชื่นใจเพียงลำพัง
ราวกับว่า....
โลกนี้ยังไร้สิ้นความเจริญใดใด..


ให้หัวใจผมได้หยุดผ่อนพัก
ได้นอนฟังเสียงสายน้ำซอง
ทายทักเซาะไซ้แทรกซุกแสนสุขใจ
ที่ไหลระรินอย่างช้าช้า 
ราวกับว่า....
ทุกนาทีอุทัยโลกหมุน
กำลังจะค่อยๆหยุดเคลื่อนไหว


ผม...เลือกพักเรือนไม้...
สไตล์ไทยล้านนา
ที่ตั้งอยู่ริมสายน้ำ
ที่คล้ายประหนึ่งว่ากำลังถูกโอบกอด
ด้วยยอดภูและเงาเมฆไล้ละมุน

เรือน...ที่มีนาข้าว
แลบึงบัวรายรอบ..
ที่กำลังอวดดอกชูชันไสว
ที่ทำให้หัวใจผม
แสนรู้สึกหวามไหวสนิทเสน่หาอย่างที่สุด

จนอดไม่ได้ที่จำต้อง..
ตั้งชื่อเรือนให้ว่า*เรือนบัว*


และ...
เพราะความงามของเรือน
ที่ยังมีความอ่อนช้อย
ด้วยหลังคาที่มุงด้วยใบตองตึง
และ
ตกแต่งด้วยปีกไม้สักทองทั้งหลัง

อีกทั้งยังมีชานเรือนแสนกว้าง
ให้เฝ้าดูสายน้ำระริน
ยามไอหมอกลอยระเรี่ยเคลียไคล้
สายน้ำซองในยามเช้า 
ที่ราวกับ..
ภาพวาดเมืองในหมอก
แสนฉ่ำเย็น..สงบงาม


และ...
ในท่ามยามราตรี
ที่จะมี...*บุหลัน.ไกลบุรี.*มาเยือนแย้มหล้า
ดวงที่งามเกินกว่าคำรำพันรำพึง

ให้แสนซาบซึ้งยามทอดทัศนา
เห็นจากทิวไผ่เหนือทุ่งนา
และ
ยามดึกจะลอยดวงลงมาเหนือผืนน้ำ
งามจนเกินกว่าจะบรรยาย

ไหนจะมีโคมไฟ
ให้สายแสงแสนสวยที่สานจากไม้ไผ่
ที่จุดไล่ประดับไปตามริมสองฟากฝั่งน้ำ
ให้สว่างรำไรๆวะวับแวมวะวิบวับ


นาทีนี้
ผมกำลังนอนเอนตัว
หนุนหมอนขวานตรงชานเรือนที่แสนกว้าง
ที่สร้างยื่นลงไปให้สัมผัสสายน้ำ
อย่างต้องการ
ให้ได้ชิดใกล้ธรรมชาติอย่างที่สุด

แล้ว...
ค่อยๆวาด วงตา ไล่ทอดทัศนา
ดูความงามรายรอบ
ผมเห็น...
ทิวเขาสลับซับซ้อน
เคียงนาข้าวเขียวไพลสุดลูกหูลูกตา

ในขณะที่อีกด้านนั้น
มีสายน้ำกำลังค่อยๆบ่า
ไหลเลาะเลียบผ่านมาอย่างช้าช้าเอื่อยๆ


และ...
เคียงคันนานั้น
ก็ยังมีบึงบัวนานาพรรณสะพรั่งพราว
งามราวกับภาพวาดจากฝีมือจิตรกรเอก
และ...
นี่คือที่มาแห่งแรงฝันบันดาลใจ
ให้ผม...ตัดสินใจเดินลัดเลาะ
มาตามคันนาในยามฟ้าเริ่มโพล้เพล้

เพื่อจะมาสัมผัส
 *ดอกไม้ในฝันนิรันดร์รัก..*ของผม
*บัวกลางบึง*...ก่อนที่จะค่ำลง


และ
ก่อนที่จะถึงเวลาอาหารค่ำ
ที่ผมจะต้องไปนั่งตรงเรือนโถงโล่งกว้าง
ที่ช่างอ้างว้าง 
เพราะมีแขกน้อยมากในฤดูนี้
และ....
จะยิ่งแสนดายเดียวเปลี่ยวเหงา
ในเงางามเงียบแสนโรแมนติก
เมื่อมีแสงเทียนรำไร
ในยามรัปประทานอาหารลำพัง

กับเสียงดนตรีจากวงออเคสตร้าธรรมชาติ
วงใหญ่
ที่ผลัดกันประลองเสียง ประสานเสียง


ผม...
จึงเลือกเดินสัมผัสความเย็นสบาย
ของสายน้ำและหมอกเหมย..
ก่อนที่ความมืดจะโรยตัว
และฟ้างามจะยิ่งเย็นสลัวไปกว่านี้
และ
มาหยุดลง...ณ..ที่ตรงนี้
ตรงที่มีบึงบัวแห่งฝันกำลังประชันช่อรอ
ให้ผมเลือกเด็ด

ในขณะ...ที่ใจผมกำลังละล้าละลังว่า..
จะก้มเก็บ เลือกเด็ดบัวตูมหรือบัวบานดี
ที่ณ..บัดนี้
กำลังผุดผลิคลี่หอม
อวดดวงดอกชูช่อบานพราวรอภู่ผึ้งเต็มไปทั้งสระ

พลัน....!
ผมก็เห็นร่าง...ใครคนหนึ่งแสนงามสล้าง
ค่อยๆผุดพร่าง โผล่ พ้นน้ำขึ้นมาอย่างช้าช้า
ราวนางไม้ นางไพรนางในฝัน


เพราะ..
ในท่ามแสงตะวันสีทอง
ที่สาดส่องมาทางเบื้องหลังผมลีบลู่นั้น
ยังมีหยดน้ำพราวราว
กับมีประกายฉายฉันท์แจ่มจรัส
จากหยดน้ำเพชรพร่างสว่างวาบณ..กลางบึง

ผม...ไม่คิดฝันจะได้พบใครณ..ที่นี่
และ
พาให้ดวงใจนัยน์ตา
ได้สัมผัสกับร่าง
ที่ดูแสนมลังเมลืองในเงาแดดสีทอง
ที่กำลังต้องตกร่างนั้น
อย่างไม่อยากเชื่อสายตา


ผม...ตกใจ มิอาจจะหลุดคำใดออกมา

นอกเสียจากว่า
จะเอ่ยปากขอโทษที่ล่วงล้ำบุกรุกเข้ามายัง
*อาณาจักรสวรรค์*แห่งเธอ

ที่เเสมือน
นางฟ้าเสแสร้งแกล้งแปลง...ปลอมกาย
ลงมาเล่นน้ำในสระสนานอย่างแสนสุข

เธอ..ยิ้มแล้วตอบด้วยเสียงแผ่วหวานว่า
*ไม่เป็นไรค่ะ
บังเอิญ...ฉันอยากอาบน้ำในบึงบัวค่ะ*
และ
*อยากเด็ดบัวสักกำ
ไปใส่ในแจกันและไหว้พระที่กระท่อมที่พักค่ะ


*คุณคงเพิ่งมาพักที่นี่มังคะ
เพราะฉันเข้ามาไม่กี่วันก่อนหน้า
มีแขกแค่สามคนเอง
อีกสองเป็นฝรั่งคู่รักโรแมนติกค่ะ


ฉันมาที่นี่ทุกปีค่ะ
และเลือกมาที่นี่ในฤดูฝน
ฉัน...รักสายฝนค่ะ
ชอบดู
สายฝนหล่นลาลงบนเรียวรวงข้าวค่ะ
และให้ความรู้สึกเหว่ว้าดี
กับธรรมชาติที่เงียบแสนเงียบ

*ครับ..
ยินดีที่ได้รู้จักคุณ
และขอโทษจริงๆที่เข้ามาทำให้คุณตกใจ...


ผม..รักที่นี่เหมือนกันครับ 
แค่มาถึง
ผมก็รู้สึกแสนอบอุ่นสงบสุขอย่างประหลาด
ไม่เสียแรงที่ตั้งใจมา 
และ...
ผมก็ตั้งใจว่า
จะอยู่นานหลายวันเลยครับ
แล้วค่อยๆท่องไปตามเมืองต่างๆในลาว*


*จริงๆผมชอบเมืองปายนะครับ
แต่ปีนี้
ลองเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง
เบื่อนั่งรถลดเลี้ยวนับพันโค้งจ
ากเชียงใหม่ไปครับ
เวียนศรีษะมาก...กว่าจะไปถึง*

*คุณ..จะขึ้นจากน้ำหรือยังละครับ
ผมจะหยิบผ้าเช็ดตัวให้นะครับ*

*ค่ะดีค่ะ..ขอบคุณ*
ฉันกำลังหนาวพอดี
อยากไปหาชาอุ่นๆดื่มสักถ้วย
ก่อนดินเนอร์คืนนี้ค่ะ
ที่คงเป็นอาหารรสชาติดี
เพราะมีพ่อครัวเก่งมากค่ะ
แม้นจะเป็นอาหารธรรมดาๆ


ว่าแล้ว...
ผมกับเธอ..*แม่บัวกลางบึง*
ที่มีนัยน์ตาแสนซึ้ง
ราวหยาดเพชรให้ฝันใฝ่
ที่...
ผมแอบอึ้งอั้นฝันหวามไหว
ในยามนี้
เมื่อคิดถึงภาพเธอในนาทีที่ผ่านมา
และ
ราวกับมี..*สัญญา*..บางสิ่งเตือนผม
ให้รู้สึกราวกับ...
เธอคือ...
ผู้หญิงที่ผมรอคอยมาแสนนาน

หลังจาก
ผมได้ฟังคำแสนงามแสนประทับใจ
ในเวลาต่อมา
ยามที่
เดินชิดใกล้เคียงไหล่เธอกลับมาณ..ที่พัก


*ฉันรักบัวบูชาค่ะ*
และ...
ศรัทธารักมั่นในคำสอน
ของพระบรมศาสดา..ศาสนาของเราค่ะ

ที่ฉันหวัง
เกิดมาชาตินี้
แค่ได้เพียรรักษาศีล ภาวนา มีสมาธิ
และ
ได้พบปัญญาธรรม 
พอที่จะพ้นทุกข์สุขโศก
เป็นมนุษย์เหนือโลกย์ ก็พอใจแล้วละค่ะ*
และ...
กับทุกลมหายใจเข้าออก
ขอแค่ความเย็นใส ...
ได้รู้การให้ทาน
เพียรสละออก 
และได้พบทางธรรมทางทอง

ที่จะพาจิตวิญญาณลอยล่อง
ไปสู่แดนนิพพาน ที่วาดหวังไว้
จะสักกี่ภพชาติ ...
ฉันก็ไม่ท้อจะขอเพียรมิสิ้นสุดค่ะ
...........................


และ..นั่นคือวาจา
ที่สะท้อนงาม
ฝากนิยามแห่งดวงใจ..
*บ้านภายใน*จิตใสของเธอ..เสมอเพชร
ที่ผม...
คิดว่าคือทัศะงาม
เกินกว่าหญิงใดในหล้าโลกแล้ว
เมื่อเธอคนดีมีจิตดวงผ่องแผ้วประภัสสร
ซ่อนอยู่ราวอัญมณีเม็ดงาม
และ...
กับวันเวลาแห่ง..
*วังเวียง.*..ที่คงจะราว..*เวียงวัง*
หาก..
ผมได้นั่งลงเคียงข้างเคียงคู่เธอ
เพื่อฟังเสียงจิ้งหรีดเรไรร้อง

และ
ในท่ามโอบล้อมแห่งสายน้ำระริน
ในท่ามกลิ่นดอกไม้ป่าหวานหวาน
ในท่าม..
บัวบานชูช่อในแจกัน
กับแสงเทียนไล้...ร่างนางในฝันในมื้อค่ำนี้


ที่ณ..บัดนี้
ผมกำลังปล่อยให้
*ดอกไม้แห่งความอ่อนหวานอ่อนไหว*
ผุดผลิคลี่กลีบกำจรจรุงรำไร 
ในหอมห้วงแห่งดวงใจคนหนุ่ม

ผู้เพียงรอวันเวลา
และ
รอท่าชะตาฟ้าดินให้ดำเนินไป...
ตามครรไลครรลองแห่งหัวใจ..!
และ....
ตามลิขิตพรหมอันแสนยิ่งใหญ่
ที่คงขีดเส้นเอาไว้แล้ว...!!!!
..................................



http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4258.html
ณ.วันนี้ ละครทีวี เรือนมยุรา

ญ.... ดังมี สิ่งใดมาดลใจฉัน

ดังใจ โอ้เอยเฝ้าคอยเธอนั้น
นานแสนนาน ฮืม
จึงมาเจอกัน
คล้ายบางสิ่งผูกพัน
ร้อยใจเราร่วมกัน
ช..... ดังมี สิ่งใดมาดลใจฉัน
ดวงใจ โอ้เอย มีเพียงเธอนั้น
นับวัน ฮืมจนแรกเจอกัน
ใจฉันเพียงต้องการ แต่เธอตลอดมา
ช ....ฝากคำสัญญา ฝากวาจา
รักเธอไม่เสื่อมคลาย
ญ ......หมื่นพันสัญญา
ร้อยวาจา หนึ่งเดียวที่เข้าใจ
ช .....รอคอย ผ่านวันเนิ่นนานเพียงไหน
ญ ....คืนวัน ผ่านไปไม่มีความหมาย

พร้อม... นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ
และหวังเพียงได้ครอง
รักจนตราบนานตลอดไป

ช ....ฝากคำสัญญา ฝากวาจา
รักเธอไม่เสื่อมคลาย
ญ ....หมื่นพันสัญญา
ร้อยวาจา หนึ่งเดียวที่เข้าใจ
ช.... รอคอย ผ่านวันเนิ่นนานเพียงไหน
ญ..... คืนวัน ผ่านไปไม่มีความหมาย

พร้อม นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ
และหวังเพียงได้ครอง
รักจนตราบนานตลอดไป
นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ
และหวังเพียงได้ครอง
รักจนตราบนานตลอดไป...

2429

love

comment

11 มิถุนายน 2552 23:02 น.

นวลอนงค์นาง..แม่หยาดน้ำค้าง ณ กลางใจ...!

พุด

แด่น้องอนงค์นาง ในดวงใจพี่พุดไพร

จดหมายนี้ตั้งใจเขียนขอบคุณน้อง
ด้วยความรักความซาบซึ้งใจ
ด้วยความรู้สึกปิติเกษมใจ
ที่น้องให้เกียรติพี่พุดเป็นครู

น้องรัก...
ณ ร่มรักเรือนใจเรือนไทยเรือนทอง
แห่งผองเราน้องพี่นี้
เป็นที่ที่พี่พุดใช้ชีวิต
มาทอดสถิตนานนับหลายปีแล้วค่ะ

ใครจะไปใครจะมา
พี่พุดพัดชาก็ยังคงอาศัยเรือนดอกไม้หอม
เรือนโบราณหลังเก่า
ภายใต้ร่มเงาแห่งปีกฟ้าผู้ติดปีกฝัน
ให้โบยบินกันได้อย่างอิสรา

มีคุณอัลมิตรา ผู้เมตตาคอยโอบอุ้มดูแล
ทุกดวงใจ อย่างเข้าใจ
อย่างให้พลังใจเสมอมา

ผลงานพี่พุด เป็นประจักษ์พยานแห่งความรัก
ในสร้อยอักษรา ภาษาไทย ภาษาทองของเรา
อย่างคงมั่น
พี่พุด เขียนแทบทุกวัน
จนวันนี้นับพันเรื่องได้ละกระมัง
ทั้งในนามปากกา สาวบ้านนา และพุด พัดชา

น้องรัก...
น้องทำให้พี่พุด ซึ้งใจมากมาย
และ...
อยากกล่าวคำว่าขอบคุณ และขอบคุณ
ที่หยาดน้ำค้างใจ ลงมา
ให้..
นักอยากจะเขียนเพียรฝันค้าง
คนนี้ได้มีน้ำตาเอ่อซึม ณ นาทีนี้แล้วค่ะ...!

.........................
เมล์รักถึงพุดพัดชา!

เป็นเมล์ที่คนตามหาค่ะ

นานมาแล้ว
พี่พุดเคยเขียนครั้งแรกที่แคชชาดอทคอม

จนตอนหลัง..
มีคนแนะนำพี่พุดมาเวบไทยไพเอม
พี่พุด
จึงยึดที่นี่เป็นรวงรังแห่งรักแต่นั้นมา
และมีเวบเดียวที่พี่พุดจงรักภักดีค่ะ
จึงมีใครบางคนเมล์นี้มาหาค่ะ

จากดวงใจใครบางคน
ที่ตามหาพุดพัดชาจนสุดหล้า
อาจจะยังมิพบเจอค่ะ

คิดถึงเธอ !......

ในใจใครบางคนที่คิดถึงเธอ
ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอคนนั้นอยู่ไหนนะ
เธอบอกว่าจะจากหายไปจากฉันสักระยะ

ไปที่อื่นที่ซึ่งฉันไม่รู้เลยว่าเป็นที่ไหน
เพราะเธอเองก็ไม่ได้บอกเอาไว้.

คำว่าสักระยะของเธอ
มันช่างยาวนานเหลือเกิน
จนฉันกังวล...
แม้จะเชื่อใจเธอว่า
เธอจะไม่จากฉันและที่นี่ไป
แต่ฉันก็หวั่นใจเหลือเกิน

จริงอยู่
ที่ระยะทางที่ห่างไกล
สำหรับเธอและเขาคนนั้น
ไม่ใช่ปัญหาแต่สำหรับฉันคนนี้
ฝนตกตรงโน้น
หนาวไม่เท่าคนตรงนี้จริงๆ

สิ่งที่ฉันทำได้คือ
รอเธออย่างเดียวกระมัง..

อยากบอกให้รู้จริงๆว่า
ฉันรอเธออยู่ตรงนี้เสมอ

จำได้ว่าครั้งแรก
ที่ฉันเจอเธอขอพูดจากใจจริง
ฉันหมั่นไส้เธอเหลือเกิน
เพราะ..
ฉันมาที่แห่งนี้ครั้งแรก
ก็เห็นแต่งานเธอเต็มไปหมด...

เธอที่พูดถึง
แต่ต้นไม้ใบหญ้า
ฉันแปลกใจหนักหนา
ที่เธอพยามเหลือเกิน
ที่จะเขียนที่จะพูดในเรื่องเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ในมุมมอง
ที่แปลกแตกต่างกันออกไปในแต่ละครั้ง

เธอคงจะคิดถึงเขาคนนั้นมากหรือไม่
เธอก็เป็นคนช่างฝันช่างจินตนาการ
ในเรื่องรัก..

อา..ฉันใช้คำพุ่มเพือยไปแล้ว..
ใจจริงอยากพูดว่า

เธอน่าจะเป็นคนโรแมนติกมาก
และเธอคงจะเป็นคนที่สวยงาม
เหมือนบทความที่เธอเขียนขึ้นมา

บางครั้งก็มีบ้าง
ที่เธอโดนคนอื่นหมั่นไส้
เหมือนที่ฉันเป็น
ถึงขนาดพูดจาถากถาง

แต่เธอ
ก็ไม่ได้ออกมากล่าวโทษอะไรครั้งนั้นมั้ง
ที่ฉันประทับใจในความเป็นเธอจริงๆ
เพราะ....
เธอกระมัง
ที่ทำให้ฉันต้องมานั่งพิมพ์อะไรอย่างนี้

ฉันพยามยามที่จะเขียนอะไร
ที่มันแสดงถึงความรักเหมือนๆกับเธอ
อยากทำได้อย่างที่เธอทำ.
แต่...
ฉันก็ไม่ใช่แมนอินเลิพ..
ฉันทำอย่างเธอไม่ได้
สิ่งที่ฉันทำได้ก็เพียงพิมพ์ๆๆ
และก็พิมพ์
ในสิ่งที่ฉันคิดว่ามันน่าจะสนุกเท่านั้น
ซึ่งจริงๆแล้วมันไม่สนุกนักหรอก

ฉันพูดอะไรเสียเนิ่นนานเนี่ย..
จริงๆแล้ว
ฉันอยากบอกว่าฉันคิดถึงเธอจริงๆนะ

กลับมาเถอะทางบ้านให้อภัยแล้ว
ก็คิดถึงหนะ... แล้วจะให้ทำไงดีละ...

.........................................

เมื่อโลกนี้ไม่มีหญิงช่างฝัน !

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song336.html
ปีศาจวสันต์

เมื่อโลกนี้ไม่มีหญิงช่างฝัน
แค่เงียบงันชั่วครู่ใช่สิ้นหวาน
ฟ้าสีโศกโลกยังสวยดอกไม้บาน
จันทร์ดวงหวานยังผ่านมาในธาตรี..

เสน่หาสวาทหวังยังคงอยู่
โลกหมุนคู่สุขเศร้าเคล้าใจนี้
ดาวยังงามยามเยือนแย้มแต้มราตรี
ปลอบชีวีมีคืนฝันวันฝากใจ

ทะเลยังครวญคร่ำมิหลับไหล
ให้ฝันไกลไปสู่ฝันอย่าหวั่นไหว
คลื่นคลอทรายยังร่ายมนต์เรียกดวงใจ
มะพร้าวไกวยังไหวกิ่งทิ้งร้าวราน

ลำธารใสในราวป่าระรินอยู่
นกคลอคู่ยังกู่ก้องร้องเพลงหวาน
พะยอมไพรไหวกิ่งกราวพราวสู่ธาร
รุ้งพาดผ่านยังหวานหวังกำลังใจ

เมื่อโลกนี้ไม่มีหญิงช่างฝัน
ยามมองจันทร์แจ่มกระจ่างสว่างไสว
คิดถึงฉันวันไหนเศร้านะดวงใจ
พร้อมเคียงใจ..ส่องนำทาง ห่างมืดมน..

..........................................

1668

love

comment

11 มิถุนายน 2552 12:34 น.

อรุโณทัยงามกระจ่าง..สอนวางว่างเลิกโศกตรม...!

พุด


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song371.html
เก็บรัก 

เก็บรัก เอาไว้ในอก
ดีกว่าหยิบยก รักไปให้ใคร
เก็บรัก เอาไว้ในใจ คงไม่ทำให้ ใจหมอง
เก็บรัก เอาไว้ดีกว่า
ไม่เสื่อมราคา น้ำตาไม่นอง
ค่ารัก มันสูงเกินทอง
อย่าทำเป็นลอง ยกให้ใคร
อย่าเอาความรัก ไปมอบให้คน ที่ไม่รู้ค่า
จะเสียเวลา หมดเปลืองหัวใจ
ค่าความรัก สูงยิ่งสิ่งใด
จงเก็บเอาไว้ ทุ่มให้คนที่ดี
เช่นฉัน เคยช้ำมาก่อน
จึงฝากคำสอน ไว้เตือนสตรี
พลาดแล้ว ไม่แคล้วราคี
ครวญใคร่ให้ดี ก่อนยกให้ใคร

อย่าเอาความรัก ไปมอบให้คน ที่ไม่รู้ค่า
จะเสียเวลา หมดเปลืองหัวใจ
ค่าความรัก สูงยิ่งสิ่งใด
จงเก็บเอาไว้ ทุ่มให้คนที่ดี
เช่นฉัน เคยช้ำมาก่อน
จึงฝากคำสอน ไว้เตือนสตรี
พลาดแล้ว ไม่แคล้วราคี
ครวญใคร่ให้ดี ก่อนยกให้ใคร... 

............................... 

เก็บรักไว้ในอก
ไม่หยิบยกให้ใครหมาย
รู้อยู่อย่างเดียวดาย
ชีพมลายไร้ภักดิ์พลี

เก็บรักไว้ในใจ
ไม่ฝันใฝ่แล้วชีพนี้
เนานานรานฤดี
วันเดือนปีลบรอยจำ

ตามรอยพระพุทธา
มิเสียเวลามาครวญคร่ำ
ลบเงาใจมืดดำ
จิตน้อมธรรมมานำทาง

อย่าเหงาเลยที่รัก
จงแน่นหนักสู่รุ่งราง
อรุโณทัยงามกระจ่าง
สอนวางว่างเลิกโศกตรม.

สอนวางว่างเลิกโศกตรม...!


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song60.html
(สิ้นสวาท)
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song198.html
(ปรารถนา)
............

แก้วรับฝนหอมพร่างกลางวสันต์
ในคืนฝันฝนรินมิสิ้นสาย
แก้วกลางใจไยลาลับมากลับกลาย
ดารารายเรียงดวงร่วงพรูฟ้า..

โอ้พุดซ้อนมาอ้อนใจใครละหนอ
เล็บมือนางไกวกอพ้อห่วงหา
การะเวกเสกสิ้นหวานบานโรยรา
กุมาริกาหมองเศร้าราวเข้าใจ..

จำปีเอ๋ย..ไยนิ่งเฉยลืมปีหวาน
ยอมร่วงรานยอมโรยราฤาไฉน
โมกดอกน้อยน้อยใจร่วงทวงถามใจ
บานบุรีไยแย้มเย้ยคนเคยรัก...

ดวงดอกปีบบานบีบใจไยทิ้งต้น
พวงครามหล่นปลิดปลิวลิ่วลืมภักดิ์
กาหลงเอยไปหลงใครไยพรากรัก
เกลียวสวาทหักคาต้นหล่นรอใคร...

ชมนาดวาดฝันรอพ้อดอกฝัน
บุหงาสวรรค์บุหงาส่าหรี่คลี่กลีบไหว
บานไม่รู้โรยโหยหาคนในใจ
ดาวประดับใจประดับรักภักดิ์เพียงเธอ...

กระดังงาว้าเหว่เสน่หา
อมรเบิกฟ้ามิเบิกใจไยรอเก้อ
หีบไม้งามยังหวามไหวหลงละเมอ
อัญชัญเพ้อเผยอม่วงทวงถามคำ..

รสสุคนธ์นางแย้มแกมกลีบเศร้า
ราชาวดีราวไร้ราชินีราตรีช้ำ
รักดอกม่วงร่วงคาต้นคืนฝนพรำ
รำเพยย้ำอย่าเอ่ยเผยความใน...

พวงชมพูเคยบานหรูพรูคาต้น
พุดจีบหล่นพราวพื้นฝืนไม่ไหว
พุทธชาดเลิกวาดหวังพิสวาสใคร
พุดน้อมใจเด็ดพุทธรักษาบูชารัก...

มะลิลามลุลีคลี่ดอกหวาน
แย้มตระการมะลิวัลย์พันผูกนัก
มะลิซ้อนซ่อนซึ้งใจใครเคยภักดิ์
มะลิฉัตรระบัดดอกบอกระทม...

สายน้ำผึ้งเคยซึ้งใจในความหวาน
สายหยุดรานหยุดกลิ่นสายคล้ายขื่นขม
เสาวรสหมดสิ้นรักรอเพียงตรม

เหลือลั่นทมบานเศร้า...
หนาวกลางใจเพียงดอกเดียว!

..........................

1304

love

comment

10 มิถุนายน 2552 23:27 น.

ปายฝัน..ปันรัก...!

พุด


http://www.thai-tour.com/thai-tour/north/maehongson/data/place/pai/index.html

ปายดินแดนแห่งสายหมอก
คอยเฝ้าหยอกไศลในเงาฝัน
เป็นงามเงียบเรียบง่ายวิถีวัน
มหัศจรรย์ธรรมชาติบันดาล

ฝากชีวีพลีไว้ในสายเมฆ
ให้หว่านเสกมนตราหวานแสนหวาน
หลอมรวมใจตามไปในทิวากาล
ในมนต์ม่านฟ้าสีครามงามรุ้งเรียว

แลเห็นทุ่งนาราวผืนพรม
สนท้าลมยืนต้นท่ามป่าเปลี่ยว
อยากกระซิบคนดีอย่าดายเดียว
จิตเกาะเกี่ยวด้วยกันฝันเสรี

เก็บดอกไม้มาฝากทัดเรียวแก้ม
ได้มาแย้มเยือนถิ่นไทยไกลแสงสี
ธรรมชาติบริสุทธิ์สะอาดงามชีวี
หวังคงมีสักวันรับขวัญเรา....!

...................................