31 มีนาคม 2552 23:50 น.
พุด
ดวงดอกธรรมผลิช่อรอแสงทอง
ให้เรืองรองงดงามท่ามสับสน
กับโลกนี้มากมีมนุษย์ว่ายวกวน
หลงตัวตนบนเส้นทางห่างรอยบุญ
อธิษฐานเทพเทวาแห่งไพรพฤกษ์
น้อมนำนึกดวงจิตคอยเกื้อหนุน
ให้ชีวิตชีวาละไมละมุน
สองมือหมุนโลกไร้ให้ช้าลง
ใช้มือน้อยถักร้อยสร้อยอักษรา
งามเลอค่าฝากชีวีมิไหลหลง
ให้ชาติศาสน์กษัตริย์ยังดำรง
เทิดธำรงพสุธาล้ำค่าไท
กราบพระพุทธาหัตถาสวรรค์
ให้พุดปันเมตตาน้ำใจใส
ระรินธรรมดั่งน้ำทิพย์จากดวงใจ
ก่อนพรากไกลคืนสู่หล้าพสุธาทอง...!
.................................................
ขอบันทึกพลังบุญปิติเกษม
อันอิ่มเอมงดงามแสนยิ่งใหญ่
ณ วันนี้ที่สาวบ้านนาพุดพัดชาได้รับน้ำค้างใจ
บริสุทธิ์ใสดั่งหยาดฝนพรำระร่ำริน
กี่ปีแล้วละหนอทุกที่รัก
ที่มั่นคงยิ่งนักตราบชีพสิ้น
หวังถักร้อยสร้อยอักษราฝากแผ่นดิน
ด้วยดวงจินต์ดั่งนกไพรใจอิสรา
รักชาติศาสน์กษัตริย์ยิ่งชีวิต
จึ่งลิขิตบทกวีพลีแด่หล้า
รักสายฝนยามพรมพร่างกลางท้องนา
รักข้าวกล้าระย้ารวงดั่งดวงใจ
รักวิถีทุ่งทองในครองฝัน
รักสวรรค์ดิบดินทุกถิ่นไหน
รักดวงดอกไม้รายล้อมให้หอมละไม
รักวิมานไพรวิมานนาฟ้าประทาน
และนี่คือจิตดวงนี้ที่ภูมิภักดิ์
มีเมตตามีรักพลีสร้างสาน
กราบขอบคุณโลกสอนโศกสุขทุกข์ร้าวราน
เพื่อพ้นผ่านพบทางธรรม
นำสู่ความว่างกระจ่างใจไปนิรันดร์....!
...............................
แม่ดวงดอกพุดไพร สาวบ้านนา
ทำงานเขียน รจนางานที่รัก
มานานนักแล้วค่ะ
ในเวบร่มรักเรือนไทย
เรือนทอง แห่งมิ่งมิตรผองเรา
ตราบดินฟ้า(คำของคุณอิม)
ด้วยความรักในงานที่รัก
ที่ ณ วันนี้น้องๆและทุกดวงใจท่านผู้อ่าน
ที่ให้เกียรติ
เข้ามาหยาดน้ำใจรัก
ดั่งหยาดน้ำค้างลงพร่างพรมนวลเนื้อใจ
สาวบ้านนา...พุดพัดชา
ให้ยังคงมีไฟฝันอันละเมียดละมุน
ที่จักยืนหยัด ทำงานที่รัก
บนถนนสายฝันสายดวงดอกไม้งาม
ไปอีกนานเท่านานค่ะ
กับการเพียรพยายาม
การเททุ่มใจทำงาน
มาอย่างซื่อสัตย์ยาวนานนัก
หากนับจำนวนตัวอักษร
ก็เป็นล้านๆตัวค่ะ
ที่คีย์จนนิ้วชี้
มีปัญหาเส้นเอ็น
แทบคลี่ไม่ออกแล้วค่ะ
และ
นับจำนวนพันเรื่องเมื่อรวม
จำนวนท่านผู้อ่านทั้งผ่านตา ผ่านใจ
ที่คลิ๊กเข้ามายิ้มแย้มเยือน
ก็คงมากมายเกินนับนึกเลยค่ะ
ซึ่งนี่คือความภาคภูมิใจ
ปิติเกษมใจ
ความซาบซึ้งใจ
ความรู้สึกแสนยิ่งใหญ่งดงาม
ในชีวิตหนึ่งนี้ที่ได้ทำในสิ่งที่รัก
แม้นจะน้อยค่า
ดั่งธุลีหล้า
ที่อยากฝากความจงรักต่อแผ่นดิน
กตเวทิตาคุณต่อชาติศาสนาพระมหากษัตริย์
สามสถาบันอันเป็นที่รักยิ่ง
ที่เทิดไว้เหนือดวงชีวิตแห่งเรา
จิตวิญญาณคนไทย
บนผืนดินแม่มาตุภูมิเดียวกัน
งานพุดไพร สาวบ้านนา
จึ่งเน้นธรรม ธรรมชาติ
บวกความรักที่เรียบง่าย งดงาม
อ่อนหวาน ความเสียสละ
เมตตา การแบ่งปัน
เพื่อสร้างสรร โลกนี้
และอัญมณีจิตให้สว่างไสว
มีเพียงความรักปรารถนาดี
พลีดับโลกแล้งไร้
ก่อนชีวาวายจะสลายลาลับดับไปดั่ง
แสงตะวัน ค่ะ.....
................................
ด้วยหยาดน้ำตาเอ่อซึม
ขอขอบพระคุณด้วยความปิติเกษม
จากดวงใจนักรักรจนา
ที่เพียรพลีทำงานที่รัก
มาอย่างซื่อสัตย์ยาวนานค่ะ
ด้วยรักแสนรักเอยในกมล
จากคนบนถนนสายฝันสายสวรรค์
ดวงดอกไม้งาม นิยามโลกบรรณพิภพค่ะ
.................................
เพลงสุดท้าย..หมายลา..เจ้าดวงดอกไม้...!
สู่ทุ่งกว้างเรืองรองด้วยแสงดาว
ดอกไม้พราวเต็มป่าบานสะพรั่ง
หอมเอยหอมหวานในภวังค์
ธรรมชาติยังงดงามท่ามคืนวัน
หยาดน้ำค้างกลางกลีบเกสรบัว
หมอกหม่นมัวสลัวลางราวภาพฝัน
ดอกราตรีผลิเศร้าลาตะวัน
นั่นแสงจันทร์พูนดวงทอนภา
หนีโลกสับสนวกวนว่าย
นึกหน่ายทางชีวิตเหว่ว้า
ทะเลโลกย์โศกเศร้าหนาวน้ำตา
กาลเวลาเลือนลับกับเปล่าดาย
เจ้านกไพรร้องเพลงอำลาดวงดอกไม้
ไม่หมายพันธนาใดให้สาย
อัญมณีงามกระจ่างสว่างพราย
สุดท้ายพบสวรรค์ว่าง ณ กลางใจ..!
..........................
31 มีนาคม 2552 15:53 น.
พุด
วันนี้ฟ้าในฤดีเป็นสีไหน
สีไสวสีโศกตามโลกหลอน
ฤาสีเดียวสีขาวนิรันดร
สีที่สอนให้ปล่อยวางกระจ่างใจ
ธรรมชาติสาดสีให้โลกสวย
ร่ำรวยสีสันให้ฝันไขว่
เพียงสิ่งเดียวสัจจธรรมในดวงใจ
ให้เห็นความเป็นไปธรรมดา
วันนี้มองสิฟ้าสีไหน
ลมหายใจยังมีให้แลหา
หากวันใดถึงวันต้องพรากลา
วอนเพียงฟ้าเมตตาอย่าลงฑัณท์
และ..อย่ารอเวลาให้ผันผ่าน
ทิวากาลรอดอกธรรมชูช่อขวัญ
ผลิบานแย้มประดับจิตนิจนิรันดร์
พบสวรรค์งามไสวไปตราบกาล.....!
นอนแลฝนหล่นพราวดั่งดาวร่วง ชะพวงแก้วกลีบเกสรหอม การะเวกปลิดพรายคล้ายฝากตรอม รอคนดอมมาชื่นในคืนเพ็ญ มืดหมองหม่นมัวสลัวเมฆ ฟ้าเสกสอนโศกโลกที่เห็น ฤดูกาลผ่านมากี่เช้าเย็น ก็จะเป็นเช่นนี้ที่รอราน มวลมนุษย์มากมายคล้ายลืมสิ้น หลงถวิลเพียงรสชื่นในคืนหวาน หารู้ไม่ลมหายใจแท้ใช่นาน รอพรากผ่านลำพังสิ้นหวังใด กุมมือกันนะคนดีของชีวิต ทอดสถิตแดนสวรรค์ที่ฝันใฝ่ หลับตาลงแล้วปล่อยวางทั้งร่างใจ งามภายในใสดั่งแก้วไร้สิ้นแล้วสุขมายา..! ที่รัก..น่ะรัก...! จากเนินทุ่งที่แลไกลได้รายรอบ พบภูผาโอบกอดดั่งสวรรค์ มีไร่สัปปะรดละลดหลั่นลาดชัน ในท่ามวันฟ้าสว่างกระจ่างใจ ดงดอกหญ้าระบัดไหวกับสายลม ระงมเสียงนกร้องในดงไผ่ ผีเสื้อแมลงบินว่อนวัฏฏไพร รอดอมเกสรไสวยามบัวบาน มีกระท่อมในฝันนิรันดร์รัก ได้พิงพักดูดวงดอกไม้หวานแสนหวาน เอนกายนอนนับดาวเดือนตรงนอกชาน ฟังเพลงนิทานหิ่งห้อย..พร้อมร้อยมาลัย เป็นมาลัยกลีบบัวมาเรียงร้อย แซมด้วยสร้อยพุดซ้อนอรชรไสว เด็ดมะลิผลิพราวมาบูชาพระรัตนตรัย ฝึกสมาธิใจในปัจจุบันรับขวัญวัน ในห้องพระกรานศิระกราบพระพุทธ จิตพิสุทธิ์ให้พสุธาสิ้นโศกศัลย์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลให้รู้รักสามัคคีกัน พลีชีพอันแสนสั้นสร้างสรรงาม ให้แดนดินพุทธภูมิยังคงอยู่ ดับแล้งไร้คู่แผ่นดินสยาม พระพ่อหลวงดั่งฉัตรเพชรชนทุกนาม วะวาววามดั่งรัศมีรุ้งสุริยา มิ่งมหานทีทองเจ้าพระยา สู่ทุ่งกล้าผลิเรียวรวงภักษา อุดมผลทรัพย์ในดินถิ่นทองธารา หยาดน้ำค้างฟ้าโปรยสอนสัจจธรรม มองสรรพสิ่งจากนิ่งในเนื้อใจแท้ เฝ้าคอยแก้จิตกระจ่างเพาะบ่มร่ำ รู้เมตตารู้ให้สายธารธรรม รอพ้นกรรมที่เวียนวนจนนิรันดร์ เกี่ยวก้อยเธอนะดวงใจมุ่งไปสู่ แดนแห่งรู้แดนแห่งธรรมนะยอดขวัญ มีเรือนรักได้พิงพักได้แบ่งปัน คุ้มค่าขวัญวันได้เกิดมาใต้ฟ้าไทย..ใต้ฟ้าทอง..! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song302.html สายชล.. เหม่อมองดูสาย น้ำ วน เหม่อมองสายชล ที่ไหล ริน เหม่อมองดูนก ผก ผิน บินลับ ไป ยาม เหงา เราถอนใจ บิน ไป ไม่กลับ มา เปล่าเปลี่ยวจริงหนอ หัว ใจ อยากจะรักใคร เศร้าใจทุกครา หมดแรงกำลัง อ่อน ล้า และหลง ทาง เจ็บ นั้น ยังเจ็บไม่จาง อ้าง ว้าง ดังสาย ชล แม้ใจจะเจ็บ เก็บมาคิดคิด อดีต ช่างงามล้ำล้น มิเคยลืม ภาพเราสองคน มิเคยลืม ยังหลอกลวงตน มิเคยลืม ว่าเคยรักเธอ สาย ชล หลั่งรินไหลวน มาพานพบเจอ เหตุการณ์ผ่านไป ยัง เพ้อ พะวงทุกวัน อก เอ๋ย ขมขื่นตื้นตัน จาก กัน หรือฝัน ไป มิเคยลืม ว่าเคยรักเธอ สาย ชล หลั่งรินไหลวน มาพานพบเจอ เหตุการณ์ผ่านไป ยัง เพ้อ พะวงทุกวัน อก เอ๋ย ขมขื่นตื้นตัน จาก กัน หรือฝัน ไป
นวลดอกไม้ชื่นในคืนฝน ฟ้าดลหยาดน้ำทิพย์ให้ชุ่มฉ่ำ พวงพะยอมไพรเริงระบำ ร่ายรำพลีบูชาพสุธาทอง ดินกระซิบคำซึ้งซึ้งถึงนางฟ้า ให้รู้ว่าชนทั้งหล้าลืมสิ้นหมอง ต่อความหวังพลังศรัทธาให้เรืองรอง สานทำนองเพรงบุญหมุนโลกงาม ธรรม ธรรมชาติคู่กัน เป็นนิรันดร์สัจจะอย่ามองข้าม ทะนุถนอมเฝ้าห่วงใยเมตตาตาม ในทุกยามแย้มเยือนคอยเตือนตน ได้เกิดมาบนแผ่นดินนี้ที่เรียกไท คือยิ่งใหญ่เงียบงามกว่าทุกหน แผ่นดินธรรมใต้ร่มรัตน์เกื้อกมล แก้วกุศลพาพบทางวางโศกเป็น....! .........................
คิดถึงแดนดินถิ่นรักทะเลใต้ ดวงดอกไม้ปาริชาติสวรรค์ เคียงทะเลงามอัศจรรย์ นอนเงียบงันลอยคอรอสุริยา ยามพลบโพล้เพล้ น้ำทะเลนวลงามเสียนักหนา ดั่งทองระยิบระยับจับนัยน์ตา เฝ้ารอท่าฟ้าอ้อนอาทิตย์อัสดง นั่นนางนวล เฝ้าบินทวนสอนใจอย่าใหลหลง อิสระเสรีชีพนี้ดำรง ซื่อตรงธำรงขวัญสรรสร้างบุญ หอม หอม ธรรม ธรรมชาติ บริสุทธิ์สะอาดสิ้นวายวุ่น สร้างเนื้อใจงามภายในละไมละมุน เอมเอิบอุ่นโอบเอื้อเหนือกว่าใด หลับตาพาจิตสู่แดนทอง ลอยละล่องเงียบงามท่ามฟ้าใส แดนกระจ่างรู้วางว่างนะดวงใจ ต่อสายใยใต้ใบบุญหมุนโลกงาม...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1630
