6 กรกฎาคม 2546 17:27 น.
พุด
อยากหนีไปสร้างโลกใหม่ในเกาะร้าง
และเคียงข้างขอมีเธอนะยอดขวัญ
หนีขยะมมุษย์มากมีสารพัน
สร้างสวรรค์หวานกลางใจในเงียบงาม..
เป็นวิมานกระท่อมทางมะพร้าว
นอนนับดาวพราวฟ้าพาวาบหวาม
ฟังเสียงคลื่นคลอทรายดนตรีงาม
ทุกโมงยามในอ้อมกอดกันและกัน..
มีเรือน้อยคอยกลับฝั่งหวังยังชีพ
ไม่เร่งรีบถีบหัวใครไต่หาฝัน
มีเพียงใจใสงามตามตะวัน
รุ้งเฉิดฉันท์ฝันคว้าไขว่ในพอดี..
เป็นความฝันหาทางออกโลกบอบช้ำ
หลังเรียนร่ำคืนสังคมอุดมคติ
สิ้นพันธะหัวใจไม่มีแล้วซึ่งหน้าที่
เหลือชีวีฝากดวงใจไปนิรันดร์..
6 กรกฎาคม 2546 01:07 น.
พุด
วันนี้..เมื่อไม่มีเธอ........
ไม่มี.......ฤดูร้อนที่สดใส ด้วยแสงแดดจัดจ้า และดวงดอกไม้หวานบานไสวในใจฉันอีกแล้ว.....
ไม่มี.......ฤดูหนาวที่แสนอบอุ่นยามมีเธอนั้นในอ้อมกอดอีกต่อไป........
ไม่มี.......ฤดูฝนและสายฝนพรมพรำที่ทำให้ฉันยิ่งอาวรณ์อยากให้เธอนั้นนอนฟังเสียงฝนครวญคร่ำด้วยกัน.
ไม่มี......สายลมเย็นที่เคยอ่อนหวาน พัดผ่านมาประโลมใจ.........
ไม่มี.......ดวงดาวในยามค่ำที่กระพริบพราวราวยั่วให้ฉันไหลหลง........
ไม่มี.......พระจันทร์สีทองที่เคยส่องสว่างกลางใจ..เหลือเพียงพระจันทร์ดวงนี้ที่เป็นดั่งสีน้ำเงิน.........
ไม่มี.......ท้องฟ้าสวยใส นอกจากโลกในใจฉันนี้ราวกับไม่มี..ท้องฟ้าอีกเลยแล้ว.........
ไม่มี.......เสียงนกร้อง และเสียงกระซิบรำพันฝันฝากใจ........
ไม่มี.......ใครที่เคียงข้าง เข้าใจ ไม่มีเสียงหัวเราะใสใสปานเสียงระฆังเงิน.....
ไม่มี.......เพลงใดใดที่ฉันฟังแล้วจะไม่คิดถึงเธอ..........
ไม่มี.......รอยยิ้มพริ้มเพราบนใบหน้า........
ไม่มี.......ดวงตา แสนงามราวหยาดเพชรหยาดหล้า....
ไม่มี.......แววตาเอิบอิ่มเป็นสุข....
ไม่มี.......เสียงออดอ้อนรำพัน ให้ฉันฝันหวานแสนหวาน......
ไม่มี.......คำหวานที่เคยซาบซึ้งใจ ให้กำลังใจ ให้สู้ไม่ถอย......
ไม่มี.......เสน่หา อาวรณ์อาลัย ให้ดวงใจฉันอ่อนละมุน......
ไม่มี.......อ้อมกอดใครๆที่จะทำให้ฉันรู้สึกแสนดีแสนปลอดภัย.....
ไม่มี.......อรุณรุ่งกับความหวังของชีวิตเหลืออยู่..อีกต่อไป...
ไม่มี......ความหลังใดใดที่ฉันจะไม่จดจำและยอกย้อนมาทำให้ฉันเดียวดายสุดทนในวันนี้
ไม่มี.......คำร้องขอใดใดให้ทำสิ่งดีๆที่มีค่าสวยงามภายในใจในความทรงจำเพื่อมอบให้แก่กันและกัน
ไม่มี.......ความทรงจำแสนดีที่เคยร่วมแบ่งปัน..ฝันฝากใจ....
ไม่มี.......คำว่า...ลาก่อน และคำว่า เสียใจ ระหว่างเรา
วันนี้จะมีก็แต่คำว่า...เธอนั้นดั่งพายุ..ผู้ทำลายชีวิตฉันจนพังยับเยิน....
6 กรกฎาคม 2546 00:54 น.
พุด
เข้าใจ
ดวงเคยนั่ง cable car เพื่อจะข้ามไปยังเกาะเล็กๆ ชื่อเกาะ ZenToZa ในประเทศ สิงคโปร์..............
ดวงชอบไปที่นั่น ที่ที่ดวงสามารถมาพักใจ .......มาส่งใจ......ข้ามทะเล ไปหา ใครบางคน ....ที่อยู่ไกล..........
จากดวง หลายร้อย หลายพันไมล์....................
ดวงพักบนบ้านบนเนินเขา.......ที่มีระเบียงยื่นอยู่บนชะง่อนผาเหนือท้องทะเลสีคราม...........
มองออกไป จะเห็นแสงไฟพริบพราว..........จากเรือสินค้าที่จอดอยู่ในอ่าวสิงคโปร์..........
ในค่ำคืนที่มีแต่ความมืด .......เงียบ......เหงาใจ ........และไม่มีใครรู้จัก..
ดวงชอบที่จะอยู่กับอารมณ์นี้ ...ในคืนวันที่ไกลบ้าน กับ ใจดวงที่อ้างว้าง
........ใช่..ความรู้สึกของคนไกลบ้าน ดวงเข้าใจความหมายของคำนี้ดี.................
..ทุกแห่งหน ทุกอณูของบรรยากาศ........แม้บนถนนที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน ดวงเคยรู้สึกราวกับว่ากำลังเดินอยู่บนโลกกว้าง...เพียงลำพัง.........
แต่.....ดวงดีใจ ที่ดวงได้เรียนรู้อารมณ์นี้จากชีวิตของดวงเอง.............
ในวันนี้........เมื่อโลกหมุนเวียนเปลี่ยนผัน........ดวงเชื่อแล้วว่า ไม่ว่าดวงจะพานพบ ...ทุกข์.....สุข
ในแง่มุมไหน ดวงไม่หวั่นไหว และพร้อมที่จะรับมือกับมัน......
โลกของชีวิตที่ผ่านร้อน......หนาว มายาวนานได้สอนให้ดวงมีชีวิตในวันนี้......เหนือทุกข์........เหนือสุข
ไม่ร้อน..........ไม่หนาว ...........ไม่ครวญคร่ำ
อยู่กับใจที่รู้ว่าไม่มีอะไรจีรังในโลกสมมุตินี้............นี่คือธรรมชาติชีวิต...........
และดวงอยากปลอบประโลมใจใครบางคนที่อยู่แสนไกล......ในวันนี้ว่า......โลกนี้คือละคร..............นะทิน
6 กรกฎาคม 2546 00:43 น.
พุด
แด่...ลูกผู้ชาย
ผมอยากบอกคุณว่า....
ผมรักคุณมากเหลือเกิน........
แต่ผมพบคุณช้าไป.........
โลกนี้ ความรักคงมิได้เกิดหนเดียว และมันเป็นเช่นนั้นจริงๆ.......
ผมเป็นลูกผู้ชาย....ลูกผู้ชาย ควรรู้หน้าที่และความรับผิดชอบ.......
ผมเลือกลงเรือรัก ร่วมกับใครบางคน
ผมจะปล่อยให้คนในเรือไร้ทิศทาง และไร้หางเสือได้อย่างไร.....
ถึงแม้ผม จะต้องเหน็ดเหนื่อย และค้นพบความจริงว่า
ยังมีเรือน้อยที่แสนงาม แสนเพียบพร้อมกว่า
และจะนำพาผมไปสู่ฝั่งฝันด้วยความสุข...ยิ่งนัก
แต่ผมเกิดมาด้วยใจ...ด้วยร่างนี้อย่างลูกผู้ชาย.....
คำว่าลูกผู้ชายของผมคือ หนักแน่น แน่วแน่ มั่นคง
และพร้อมจะเป็นเกราะคุ้มภัย ให้กับผู้อ่อนแอกว่า ทั้งใจกาย...........
ผมยื่นใจดวงงามมอบให้ใครบางคนเสียแล้ว.....
โดยมิไตร่ตรอง..โดยมิมีวันที่จะเรียกคืน
แม้ผมจะรู้ว่า...
ในทะเลแห่งชีวิตนั้น
ผมยังมองเห็นเรือน้อยของคุณคอยประคับประคอง
เคียงข้าง ห่วงใย และส่งกำลังใจมาให้ผมเสมอ.....
ผมก็ได้แต่มองมองเรือลำน้อยนั้นค่อยๆ ลาจากผมไป
ให้เดียวดาย สู้คลื่นลมที่โหมกระหน่ำ มามิหยุดยั้ง
ด้วยใจดวงที่อาวรณ์ อาลัย...เหลือจะทน .........
ผมเกิดมารักตามแบบฉบับของลูกผู้ชายคนกล้า...
และรับผิดชอบกับการตัดสินใจของตัวเอง อย่างลูกผู้ชายคนเก่ง........
ผมภูมิใจที่ได้เกิดมาเพื่อรัก มิใช่รักเพื่อเรียกร้องต้องการ...........
ผมรักคุณ...และในขณะเดียวกันผมจะหลงเหลือเกียรติยศอะไร.....
ถ้าหากขาดสิ้นซึ่งความภาคภูมิใจในตัวเอง.......
และ...ถ้าหากรักนั้น......
ต้องแลกมาด้วยหยาดน้ำตาของคนอีกหลายๆคน
ที่รักผมมากมายเฉกเช่นกัน.............
ชีวิต.......ของผมคือเกียรติยศของลูกผู้ชาย
ที่ควรมีความรับผิดชอบ.....
ไม่ว่าต่อ....พสุธา ต่อศาสนา
ต่อพระมหากษัตริย์...
สถาบันสูงสุดที่เราทุกคนต่าง เทิดไว้เหนือเกล้าเหนือกระหม่อม..
.และพร้อม..... แขนขา......มอบถวายทรงธรรม์เทิดหล้า
เพื่อปกป้องแผ่นดินไทย แผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง
ให้ยั่งยืนสู่ลูกหลานสืบไป .............
ดวงใจ.......มอบให้เมียขวัญ และแม่ของผม.........
ดวงตา.....นำทางตัวผมเอง ให้สว่างไสว ที่จะเรียนรู้โลก รู้ชีวิต
อย่างเที่ยงแท้แน่นอน อย่างผู้มีศีล มีสมาธิ มีปัญญา ถึงพร้อม
เพื่อนำพาให้ชีวิตผมไม่มืดบอด.....และ.......เหลือเพียงสิ่งเดียว
วิญญาณแห่งรักนี้ ......ที่ผมจะมอบให้คุณ
เมื่อไร้สิ้นซึ่งพันธนาการและหน้าที่ ที่ผูกพันต่อชีวิต..
ในภพนี้.....ชาตินี้....ด้วยการอธิษฐานจิตให้
เราสองได้ครองรักกัน ในภพหน้า ชาติหน้า ถ้ามี........... .......
และนี่คือ แบบฉบับของความรักของลูกผู้ชายไทยคนนี้
ที่ผมหวังเสมอว่า....
จะเป็นความภาคภูมิใจในความทรงจำทุกครั้งครา เมื่อคุณรำลึกถึง.............
6 กรกฎาคม 2546 00:33 น.
พุด
ไม่เป็นไร!
รักของผมแบบฉบับของวันนี้..ชื่อว่า....ไม่เป็นไร......ครับ....
ผมกำลังทำใจของผมอยู่...นะครับ....
ไม่เป็นไร.....ถ้าคุณจะไม่รักผมอีกต่อไป........
ไม่เป็นไร.....ถ้าคุณจะทำร้ายจิตใจผม....
ไม่เป็นไร.....ถ้าคุณมองไม่เห็นความรักความภักดีของผม.......
ไม่เป็นไร.... ถ้าคุณจะเดินไปจากผม โดยไม่กล่าวคำร่ำลา....
ไม่เป็นไร.....ถ้าคุณไม่ต้องการพบเจอผมอีกเลย..จนชั่วชีวิตนี้
ไม่เป็นไร........ครับผม...ไม่เป็นไร.......
ไม่เป็นไร.......ถึงอย่างไรชีวิตผมก็ช้ำมาพอแล้ว......
ไม่เป็นไร........เพราะผมชินชากับความทุกข์......
ไม่เป็นไร.......ถ้าคุณจะเพิ่มบทเรียนให้ผมอีกสักบท..ที่ผมตั้งชื่อ ว่า..ไม่เป็นไร....
ไม่เป็นไร....... ลืมเสียเถิดนะ ...อย่าคิดอะไรมาก ใจคุณก็ใจคุณ ใจผมก็ใจผม......
ไม่เป็นไร.......ถึงอย่างไร....เราก็ไกลห่างกันอยู่แล้ว ทั้งกาย....ทั้งใจจะเป็นไรไป.....
ไม่เป็นไร......ผมยังหายใจได้อยู่.....ยังไม่เห็นตาย.........
ไม่เป็นไร.....ครับผม.....ไม่เป็นไร........
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1155
