12 กรกฎาคม 2546 10:26 น.

ความในใจในความว่างเปล่า...!


อ่านแกล้มเพลงนี้นะคะคนดีทุกดวงใจไทยโพเอม!
ที่พุดพัดชาแสนรักเอยแสนรักในกมลค่ะ
http://my.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=213 


2 a.m. and the rain is falling here we are at the crossroads once again 
Youre tell in me youre so confused you cant make up your mind 
Is this meant to be youre asking me 

* But only love can say try again or walk away 
But I believe for you and me the sun will shine one day 
So Ill just play my part and pray youll have a chance of heart 
But I cant make you see it through thats something only love can do 

In your arms as the dawn is breaking face to face and a thousand miles apart 
Ive tried my best to make you see theres hope beyond the pain 
If we give enough if we learn to trust 

(*)

I know if I could find the words to touch you deep inside 
Youd give our dream just one more chance, dont let this be our last goodbye 

(*)

Thats something only love can do  
 
 


 ว่างเปล่า...!    
พุดพัดชา  


ในโลกฝัน ไม่นานจะว่างเปล่า
ความเป็นเรากลายกลับลบเลือนหาย
ไม่มีฉันคนช่างฝันใจเดียวดาย
ที่ร้องไห้วิงวอนออดอ้อนใจ..

ในโลกฝันจะเปล่าร้างทางสายโศก
เหลือเพียงโลกว่างเปล่าสะเทือนไหว
ไม่มีรักไม่มีรอไม่ขอใจ
ไม่มีใครไม่มีวันฝันเป็นจริง..

บทเพลงลา ใกล้เข้ามารู้บ้างไหม..
หนึ่งดวงใจสิ้นศรัทธาในทุกสิ่ง
โลกโหดร้ายทั้งโลกฝันและโลกจริง
หันหลังทิ้ง..เดินจากไป..ไม่หวนคืน!  
.......


น้องรดา.......


พี่ฟังทุกเพลงที่น้องบอกหลายๆรอบจนกระหึ่มไปทั้งบ้าน ยังดีที่ไม่มีใครขว้างกระถางลอยมา ..
พี่มักจะอินกับบทเพลงที่สะเทือนสะท้อนใจกระแทกใจค่ะและจะร้องไห้คลอตามไปด้วย ด้วยใจดวงละมุนดวงนี้ วันก่อนยังร้องไห้กับเพลงแสนแสบเลยค่ะ เพราะมีคนไกลในดวงใจรักของพี่ส่งมาตอนเที่ยงคืน ในขณะที่ฝนกำลังตกและพี่นั่งอยู่ดายเดียว พอถึงตอนกังหันสะบัดลม พี่น้ำตาไหลเลย 
คิดไปเองว่าเขากำลังตัดพ้อ..ว่าทอดทึ้งเขานานไปไม่ค่อยมีเวลาให้ มัวแต่มาเพ้อในไทยโพเอมค่ะ..คนดี

น้องเรน.....


เวลาพี่เห็นหยาดฝนหรือหยาดน้ำค้างที่พิสุทธิ์ใส
พี่จะนึกถึง..น้องสองสามคนในไทยโพเอม..
หนึ่งในนั้นคือน้องกับ..น้ำ ค่ะ ที่รักพี่และคอยปลอบใจไปตามบทกวีพี่ ที่รจนาออกจากอารมณ์ใจนะคะ ขอบคุณและซึ้งใจจนมิอาจจะบอกมาได้ทั้งหมดของความรู้สึกลึกๆนั้นนะน้องนะ..นะคะ

พี่ดอกแก้วคนดี ที่น่ารักนัก................


พุดพัดชา..กำลังอ่านงานเซนแบบตะลุย กับกำลังจะไปใช้ชีวิตเรียบง่าย ที่เกาะพะงันไม่นาน หากดวงใจที่หวงแสนห่วงไปอเมริกาอีกหนค่ะ
ก็คงได้เวลาตัดสินใจค่ะ 

และทุกงานเป็นงานที่คนมักนำมาคิดว่าพุดพัดชาเศร้าจริง จะบอกว่าชีวิตจริงนั้นผ่านมาหมดแล้วค่ะ 
ปัจจุบันอยู่กับความไม่ยึดติดมาก 
และคงตัดได้หมดเมื่อถึงเวลา..
มีบางคนบอกว่า..เขียนอะไรทำไมเหมือนตัวเองเป็น..ก็นี่ละคือความภาคภูมิใจของนักอยากจะเขียนนะคะ 
เพราะการจบเศร้าเป็นการทำให้เรื่องของเราสะเทือนไหวดีค่ะ
พุดพัดชาเลยมักเลือกเศร้ามาคลุกเคล้าใจมาสอนใจไปกับบทเพลงของโลกและธรรมชาติ ที่งามง่ายใกล้ตัวตนเราทุกๆวันไงคะ

คุณมารแมงมุมคะ.
พุดพัดชาไม่ทราบที่มาชื่อนามปากกาอยากทราบเป็นอันมากนะคะและ

เด็ดดอกพุดบานพราวหอมเศร้าซึ้ง
ร้อยด้วยซึ้งด้วยดวงใจละไมฝัน
มาคล้องใจมารัดร้อยรักผูกพัน
สร้างสีสันบนถนนสายฝันสร้างโลกสวยด้วยดวงใจ..ของสองเรานะคะ

ดีใจและยินดีต้อนรับด้วยรักนะคะ เข้าใจว่าคงเหมือนพุดพัดชาที่ไม่ถนัดงานร้อยกรอง แต่หากเรารักที่จะทำด้วยใจละมุนเสียอย่าง คงงามด้วยตัวของมันเองนะคะ..ดีใจจริงๆเลยค่ะ
รักและจะรักชื่นชมตลอดไปนะคะ  

ทั้งหมดทั้งสิ้นคือความในใจของพุดพัดชาในเช้างามนี้นะคะ และพุดพัดชาเป็นคนมีความสุขมากๆค่ะ..กับทุกสิ่งในชีวิตนี้
ไม่ว่าอะไรที่โลกและเพื่อนมนุษย์มอบและหยิบยื่นให้ไม่ว่าดีหรือร้าย
มันคือบทเรียนให้เราเข็มแข็งและกล้าหยัดยืนฝ่าพายุ สายฝนและลมแรง
และมาตรแม้นโลกยังปรานีก็ยังมากมีน้ำใจรักและดอกไม้หอมงามบานพราวให้หัวใจดวงร้าวของพุดพัดชาได้เฝ้ามอง..
ได้เด็ดดมและมอบคืนกลับด้วยใจละมุนนี้
ที่มิเคยคิดร้ายต่อผู้ใดทั้งในโลกฝันและโลกจริงค่ะ
ขอบคุณ เวทีนี้ และจะมิพรากไปไหน..แม้นบางครั้งหัวใจจะอ่อนล้าก็แค่ขอลาหยุดพักเพียงนั้นค่ะ
ด้วยสัญญารักสัญญาใจ..นะคะ
รักทุกดวงใจค่ะ