17 พฤศจิกายน 2546 12:00 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=3112
ขอปั้นฝันพลีกำนัลเพื่อผืนดิน..
จันทราแห่งความหวังสุกปลั่งเรืองรอง ณ ..ฟากฟ้าไกลโพ้น
โลกยังรอให้ความฝัน..
บุปผาราตรี..ยังบานสะพรั่ง หอมระริน
ดอกไม้ในหัวใจยังถวิลเบ่งบาน
ให้รจนางานเขียนรื่นรมย์
ข้าไม่ต้องการเวทีใหญ่
ขอแค่ฝากฝัน ฝากใจ
ฝากรักของข้าล้นใจ ให้ใครบางคนรับรู้..
มีรอยยิ้มอิ่มเอมที่มุมปาก..
กระชากหัวใจสะเทือนไหวยามถึงบทโศกตรม
ระทมไปกับบรรทัดฝัน ที่บรรจงสร้างฝันโลกแลชีวิต...
แสงสร้อยสุริยา รอท่าทุกวัน
ให้คนช่างฝันถักทอมาวางแทบเท้าเธอ..
ริมฝั่งธารสีน้ำตา ริมภูผาสีกำมะหยี่
ริมใจดวง..นี้สีโศก..สะเทือน..
ในทิวาวารไร้หัวใจ..
ในกระซิบของสายลมเปลี่ยวดายเดียว..
ในจันทร์เสี้ยว..แสนรักซึ้งเศร้า..
ที่เธอมิเคยเฝ้าแหงนมอง..
ได้ยินไหม...
เสียงคลื่นเว้าวอนออดอ้อนฝั่ง
กับรอนรอนแสงสนธยา..
กับปรารถนาและรอยจูบฝากตะวันรอน
เว้าวอนเธอเสมอมาเสมอไป
ในดินแดนสุดท้ายกับฝันพลี!........
คนเดินดิน อย่างฉัน ฝันยิ่งใหญ่
ฝันไปไกล หยิบดาวดวง ร่วงจากหาว
ฝันได้สายรุ้ง เส้นงาม ถักทอยาว
กำนัลสาว คนดี ที่รักจริง
********************
ทุกคน มีสิทธ์ จะคิดฝัน
ฝันถึงวัน ฟ้าใส คืนดาวสวย
ฝันเกิดมา ชาตินี้ แสนร่ำรวย
ฝันถูกหวย รางวัลใหญ่ ไม่ไกลเกิน
ฝันของคน อย่างฉัน แสนอ่อนไหว
ฝันฝากใจ สร้างความดี โลกสรรเสริญ
ฝันละมุนใจ ละไมฝัน ได้ก้าวเดิน
กล่อมโลกเพลิน มอบดอกไม้ ให้ดวงใจ
ฝันเป็นจริง แล้ววันนี้ นะยอดรัก
ฝัน ทายทัก กล่อมโลกฝัน ไม่หวั่นไหว
ขอบคุณ นะคนดี ที่เข้าใจ ยิ่งกว่าใคร
ฝันยิ่งใหญ่ คนขายฝัน ฉันคู่เธอ.......
************
ฝันถ่ายทอด ความฝัน งามเลิศล้ำ
ทุกเช้าค่ำ คอยพร่ำเพ้อ คอยห่วงหา
ฝันพลีสิ้น พร้อมพลีแล้ว ดวงชีวา
ฝันฝันว่า ใครสักคน สู่อ้อมใจ
ฝันท่องไป ในโลก อันแสนกว้าง
แม้อ้างว้าง เดียวดาย สักเพียงไหน
ฝันยังรอ เธอคืนกลับ นะคนไกล
ฝันใดใด ไม่เท่าฝัน วันแสนงาม
ฝันของขวัญ คงฝัน ไร้ขอบเขต
คงไร้เหตุ ไร้ผล อย่าเหยียดหยาม
ฝันและฝัน ถึงคนดี ทุกโมงยาม
ฝันติดตาม แม้ในฝัน ฉันรอเธอ
เส้นทางฝัน ของเรา มาบรรจบ
ยามได้พบ คนดี มาเสนอ
ขอร่วมฝัน ร่วมทาง ร่วมฝันเพ้อ
ขอเพียงเธอ อย่าปล่อยฉัน ฝันค้างเลย
*********
เดือนต่ำ ดาวตก นกร้อง
หรีดหริ่งก้อง เรไรร่ำ พร่ำเรียกหา
ดาวสวย หม่นแสง จากลา
น้ำตาฟ้า น้ำค้างพราว ราวเรา
ร้องร่ำ ย้ำลึก ใจเศร้า
รานร้าว ยามนี้ ไร้เขา
คนเคียง เคลียคลอ ไร้เงา
คอยเขา คู่ขวัญ จากไกล.....
*********
บนระเบียงสวยกับวันที่สายฝนพรำ
กุหลาบ บานแย้ม เผยอ
ลมเพ้อ ฝนพร่าง จากหาว
รวงฝน ตกต้อง พื้นพราว
มะลิขาว บานรับ หยาดละออง
คิดถึง ใคร คนหนึ่ง
จากไป ทิ้งความซึ้ง เราสอง
ฝนลา ฟ้าหม่น ตามทำนอง
น้ำตาต้อง ตกปน กับฝนพรำ
******
ยามเหงา มีน้ำตา เป็นเพื่อน
มีเดือน ดวงงาม และจันทร์ฉาย
มีลมร้อน ห่มร่าง ให้หนาวคลาย
มีใบไม้ ครวญว่า อย่าเศร้าใจ
มีน้ำค้าง หยดพราว ราวปลอบขวัญ
มีเงียบงัน เคียงข้าง ไม่ไปไหน
มีดารา กระพริบพราว เศร้าอยู่ไย
มีคนไกล คอยปลอบฝัน ทุกวันคืน
*********************
คืนนี้ ฝากจันทร์ จูบเธอ
โพล้เพล้ ริบหรี่ รุบหรู่
ฟ้าดู เลือนเลือน เหมือนฝัน
ไพรพร่าง ดงไม้ เงียบงัน
ใจฉัน ดำดิ่ง สงบงาม
ฟ้าเศร้า โพล้เพล้ เหว่ว้า
ตะวันลา ร่ำไห้ ไหวหวาม
จันทร์เรี่ย รอท่า โมงยาม
ต่อตาม แขวนฟ้า ราตรี
มนต์แสง แห่งดาว พราวฟ้า
จันทรา สาดส่อง แสงสี
ราวทอง ทาบฟ้า นะคนดี
คืนนี้ ฝากจันทร์ จูบเธอ
แด่ทุกดวงใจ
ที่กำลังพลีพร้อมใจ
ใฝ่และฝัน
คว้าดาวดวง
ให้..พราวพรายร่วงลงสู่อุ้งมือ..
มอบหวานโปรยหว่านสู่ธารชน
ผองชนผู้ทนทุกข์ยาก
แห่งผืนดิน..ไทยเรานี้
ที่ให้เราหยัดยืน!
ลบโศกสร้างสุขสมถะสงบงาม..
ในทุกโมงยามแห่งชีวีนี้..ที่ถือเป็นโชค..ท้าเผชิญ!
16 พฤศจิกายน 2546 22:25 น.
พุด
เธอรู้บ้างไหม...
ในวันนี้ ที่ฉัน อยากถอดหัวใจ วางไว้...ในกลุ่มเมฆ
ให้ปุยเมฆ แสนนุ่ม ฟ้างาม และดวงดาวจรัสแสง
ในยามค่ำช่วยกันเห่กล่อม...ปลอบประโลม..........
ฉันอยากมี..แค่ร่างนี้ ที่ไร้หัวใจ..
ไม่ต้องเหงาเศร้า และ เจ็บปวด
ฉันอยากอยู่..ในร่างนี้ ที่อยู่ไปวันวัน..
กิน นอน ทำงาน เพื่อให้ผ่านๆไป
ไม่ต้องมีหัวใจไว้โหยหา และคิดถึงใคร....
เธอรู้บ้างไหม..ฉันอยากถอดใจ
เหลือเพียงร่างกาย ที่ยังรอเธออยู่ได้ โดยไม่ช้ำชอก
เธอรู้บ้างไหม...ฉันอยากถอดใจ
เอาไว้จนกว่าฉันนี้จะเลิกพบกับคำว่าพลัดพรากจากกันไกลอีกครั้ง
เธอรู้บ้างไหม..ฉันอยากถอดใจ
จนกว่าจะถึงอรุณรุ่ง ที่ตื่นขึ้นมาแล้วมีเธอนั้นในอ้อมกอด...
เธอรู้บ้างไหม..ฉันอยากถอดใจ
เลิกฟังเพลง ที่เธอฝากไว้ให้
และมันครวญคร่ำกระหน่ำซ้ำซัด
จนใจฉันพังยับเยิน
เธอรู้บ้างไหม..ฉันอยากถอดใจ
ให้ลืมความเสียใจ ความรู้สึกที่รักเธอมากมาย... จนอายฟ้าดิน
เธอรู้บ้างไหม..ฉันอยากถอดใจ
จนกว่า เธอนั้นจะให้คำตอบว่า..รักฉันนิรันดร.....
เธอรู้บ้างไหม..ฉันอยากถอดใจ
เพราะวันนี้ ฉันอยู่กับร่างนี้ ที่ดูเหมือนจะมีใจ แต่มันไม่มี
เพราะมันโบยบิน ข้ามขอบฟ้ามาซุกอยู่กับอกเธอ..
ที่รัก..อย่าใจร้ายนัก..
ช่วยเก็บดวงใจรักของฉันไว้ด้วย..อย่าโยนทิ้งให้แหลกสลายเลย..!
16 พฤศจิกายน 2546 15:32 น.
พุด
แรงบันดาลใจจากเพลงNEVER ON SUNDAY
อยากจูบฉัน วันจันทร์ ก็ได้นะ
หรือจะจูบ วันอังคาร ยิ่งดีใหญ่
เป็นวันพุธ ตอนที่ ไม่มีใคร
พฤหัสดีไหม จูบให้ซึ้ง ตรึงใจเรา
หรือจะจูบ วันศุกร์ และวันเสาร์
ยกเว้นเรา พักวันอาทิตย์ จะไม่เฉา
เลือกวันร้อน วันฝนฉ่ำ วันเบาเบา
วันสองเรา เงินเดือนออก น่าจะดี
วันหนาว วันร้อน อ้อนให้จูบ
ให้โลมลูบ วันกรรมกร ไม่เคยหนี
วันหวยออก ก็น่า จะเข้าที
ทุกวันดี ถ้าเธอจูบ จากดวงใจ...
*********
โลกเรานี้ สวยงาม ได้ด้วยสี
แต้มโลกนี้ น้ำเงิน เหลือง แดงมากความหมาย
สีใช้เขียน วาดรูป ภาพมากมาย
เปรียบก็คล้าย อารมณ์มนุษย์ สุดมากมี
ยามมีสุข มองโลกชมพู รุ้งสวยใส
ยามดวงใจ มีโศก โลกเปลี่ยนสี
ไม่ว่าสุข หรือเศร้า นะคนดี
โลกยังมี หวังให้ ได้ชื่นชม
ลืมตาตื่น มองโลก สีสวยใส
แบ่งน้ำใจ ให้ความรัก ลบขื่นขม
แทนของขวัญ มีค่า ใจอย่าตรม
โลกสวยสม ถ้าอาทร กันและกัน
มองโลก ให้เป็น ในวันนี้
โชคยังดี มีดวงตางาม นะยอดขวัญ
ได้เห็นสี ยามตะวันขึ้น สาดแสงจันทร์
ได้เห็นฉัน ยิ้มเคียงข้าง กระจ่างใจ
ของขวัญใด ไหนเล่า เท่ายอดรัก
มอบใจภักดิ์ รักฉัน ไม่หวั่นไหว
โลกสองเรา มีสีสัน ทุกวันไป
หวังคนไกล มองโลกสวย ไปด้วยกัน
......
ไปเห็น พระอาทิตย์ยามเย็นยามจะลาลับฟ้า แสงสนธยางามจนต้องพึมพำคนเดียวว่า สวรรค์ สวรรค์ มีจริงตรงหน้า ย้อนคิดถึงเย็นหนึ่งบนเรือกลับไปบ้านเกิดเกาะพะงัน แสงสวยงามเลิศล้ำรจนาเป็นภาษาเขียนไม่ได้เลย จึงอยากเป็นนักวาดผู้สามารถใช้สีดั่งนิรมิตได้ สัญญาจะเขียนเรื่องเกี่ยวกับหัวหิน ..ไม่ช้านานค่ะ
*********
ฝากนกน้อย บินไปบอก กับยอดรัก
ฝากใจภักดิ์ ชุกปีกไปใจห่วงหา
ฝากคิดถึง กับลมครวญ แสนเหว่ว้า
ฝากดารา ประโลมใจ ยามค่ำคืน
ฝากคลื่นลม ให้รับรู้ ใจครวญคร่ำ
ฝากเมฆต่ำ ลอยเลื่อน เตือนยามตื่น
ฝากลมหนาว หนาวใจ ทุกวันคืน
ฝากจันทร์ชื่น กลับมา หาคนรอ
ฝากใจไว้ กับทุกสิ่ง ในหล้าโลก
ฝากความโศก เตือนใจ ใครกันหนอ
ฝากความรัก รักคนดี มากล้นพอ
ฝากคำพ้อ..ขอร้องว่า.. อย่าเปลี่ยนใจ.....
********************
สวรรค์อยู่ใกล้ตา..ถ้าไขว่คว้าเป็น.......
ขี่จักรยานไปตามทาง สายชนบท
ช่างงามงด เรียบง่าย ทางสายสวย
บ้านชาวประมง เรือลำน้อย ไม่ร่ำรวย
แต่เต็มด้วย วิถีงาม ตามแบบไทย
มองดูฟ้า ฟ้าแสนสวย ด้วยเมฆสี
สวรรค์มี ตรงหน้า ลอยมาใกล้
แย้มดวงใจ ยิ้มทายทัก ท้ายากไร้
ทุกสิ่งไกล ปัญหา ถ้าอยู่เป็น
เห็นอาทิตย์ ลาลับ ในดงตาล
งามเกินขาน ออกมา เท่าตาเห็น
ทิ้งแสงสวย สีส้มงาม จับฟ้าเย็น
ทิ้งทุกข์เข็ญ ดื่มด่ำใจ กับฟ้างาม
โลกเรานี้ มีหลายด้าน ให้สัมผัส
เลือกร้อยรัด รัดร้อยใจ ไม่เกรงขาม
เรียนสู้โลก เรียนรู้รัก รู้พยายาม
ทุกสิ่งตาม ที่ฝัน จะเป็นจริง อยู่ที่ใจ
********
รอสองเรา..พบสวรรค์วันวิวาห์......
พี่เป็น นกปีกหัก ไร้รักคู่
ให้ยอดชู้ ยอดขวัญ กลับมาหา
ฝากเดือนพราว ฝากใจ ไปกับฟ้า
ฝากบอกว่า พี่ใกล้ตาย แล้วสายใจ
กลับมาหา อ้อมใจพี่ นะยอดรัก
กลับมารัก กับพี่ เริ่มวันใหม่
กลับมาเป็น คนดี ในดวงใจ
กลับมาใฝ่มาฝัน วันของเรา
พี่รอแล้ว รอเล่า เฝ้ารอขวัญ
รอคืนวัน สมรัก เหมือนอย่างเขา
รออ้อนออด ยามฟ้าสาง ลมบางเบา
รอสองเรา พบสวรรค์ วันวิวาห์
16 พฤศจิกายน 2546 00:17 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=1965(คู่กรรม)
ที่รัก....
ระหว่างเรา..
จะให้เริ่มต้นตรงไหนดี ในวันนี้?.....
วันที่ดวง..อยากจะขอโทษคุณเหลือเกิน
ที่เขียนความในใจนี้ช้าไป..นิดเดียวเอง..
เพราะมันน่าจะเป็นเรื่องราว
ที่ควรจะเป็นของขวัญจากใจดวง..ถึงคุณ..
ถึงความในใจมากมายที่อยากถ่ายทอดให้คุณรับรู้...
เดือนนี้..อากาศร้อนมาก..
แต่คุณรู้ไหม..ใจของดวงที่ดายเดียว
กลับหนาวเยือกในทุกยามที่คิดถึงคุณ
ในทุกคืนค่ำ
ที่เงยแหงนแลเห็นงามของจันทร์ครึ่งดวง..
ที่ลอยคว้างกลางฟ้า และหม่นมัวด้วยเมฆน้อยเทาทึมบดบัง..
กับดาราพริบพรายพราวฟ้ากว้าง..
และตาดวงฝาดไปหรือเปล่าละหนอ..
ที่ราวเห็นทางช้างเผือกพาดผ่าน ไปตามใจดวง
ที่รานร้าวด้วยหวั่นไหวสะเทือน
กับความคิดถึงคุณ เป็นที่สุดแล้ว...
คุณก็รู้ ...
ไม่ว่าคืนวัน จะผันผ่านนานเนิ่น
ฤดูกาล..กี่ร้อนกี่หนาว กี่เศร้าสุข
ที่โลกหมุนวนมาให้ดวงผ่านพบ ทายทัก
ดวงก็มิเคยหยุดพักแพ้พ่าย ท้อแท้ต่ออุปสรรค
ด้วยดวงใจรัก คิดว่ายังมีคุณเคียงข้างเป็นกำลังใจ
ทั้งในโลกฝันและโลกจริง
ที่รานรุกซุกเศร้าหมองหม่นมานานวัน...
ร่างร้าวและรานร้าวในใจดวงยังมีคุณ..
คอยเป็นฝันละมุนให้หวามใจปลอบประโลม
ให้อบอุ่นเสมอมา..ในทุกยามที่เหลียวหาไปไม่มีใคร.......
แต่..คนดี..ทุกฝันทุกหวังทุกจริง..
ทุกพลังใจ..มันตายแตกดับ..
แหลกสลายด้วยช้ำตรม ไปกับคืน..
ที่สายฝนพรมพรำร่ำไห้ราวฟ้ารั่ว..
ของเวลาสามทุ่ม..คืนวันที่11
ทันที่ที่ทีวีทุกช่องถ่ายทอด
และทันที่ที่มีคนโทรมา จากเกาะ
บอกดวงว่า คุณกลับบ้านเกาะของเรา..
ไปกับเที่ยวบินTG..261..
ที่รัก...
แล้วระหว่างเราจะเริ่มตรงไหนดี..?
คุณโทรมาหาดวง ก่อนหน้าจะเดินทางไกล.....กลับบ้าน..
ถามถึงดวงใจของดวงที่ดวงแสนรักที่อยู่ไกลถึงอเมริกา
คุณได้แต่ฝากความห่วงใย..
และย้ำว่าดีใจที่ดวงมีความสุข
คุณบอกดวงว่า....ขอแค่ให้รู้ว่าชีวิตดวงมีความสุขเท่านั้นพอ..
ถึงจะตายก็ไม่ว่า ไม่ห่วงชีวิตเลย...
ดวงยังหัวเราะ..เริงร่า
ล้อคุณว่าจะรีบลาจากดวงไปไหนกัน
เรายังมีเรื่องราวมากมาย ที่จะเล่าสู่กันฟัง
แบ่งปันเติมใจให้กันและกัน...อีกนาน.......
ดวงถามคุณ..โทรมาจากไหน?..
เพราะบางทีคุณโทรมาจากที่ไกลแสนไกล
บางทีจากเกาะพะงัน มาฝากฝันฝากใจ
โทรมาขอกำลังใจจากดวง
ไม่ว่าในยามที่คิดถึงหรือท้อแท้แพ้พ่ายใจ..
คุณ..บอกจากสนามบิน..
กำลังจะขึ้นเครื่องกลับบ้าน..ของเรา..เกาะพะงัน
แดนดินแห่งความฝันที่แสนสุขในโลกจริง..
ดวงตัดพ้อน้อยใจคุณ..
ทำไมนะ..ใกล้แค่นี้เอง..
ทำไมไม่แวะมาทายทักดวง..
ใกล้แค่เอื้อมเสียจริงๆ.......
คุณบอกธุระยุ่ง คิวยาวเหยียด มาเช็คสุขภาพ
ไม่อยากบอกให้ดวงกังวล..
และ..คุณสัญญา.............
เราอาจจะพบกัน..ถ้ามีเวลา...
คุณสัญญากับดวงใช่ไหม?......
แล้วทำไม?....เล่า....
คุณเดินทางไกลนัก..ไกล......
จนดวงตามไปทวงสัญญาไม่ถึง...
ดวงบอกคุณว่า
ดวงอยากโอบคุณไว้ในวงแขนยามนี้
ยามที่คุณไม่สบาย
ด้วยอ้อมกอดมิตรภาพ
ที่ยาวยืนมั่นคงระหว่างเราสอง จากใจดวงบริสุทธิ์....
ที่ผูกพันกันมาตั้งแต่ยามเยาว์..
มิเคยห่างหายทอดทิ้งกัน ไม่ว่าในยามดีหรือยามร้าย..
ระหว่างเรา.... ทำไม..นะ
ดวงถึงบอกคุณสั้นนิดเดียวเอง ..ในวันนั้น ถึงความในใจ...
เพราะอะไร......
เพราะดวง..คิดว่ามันไม่จำเป็นไง..
เวลาหลายสิบปี..ระหว่างเรา..
มันย่อมบอกอะไรในตัวมันเองอยู่แล้ว
โดยที่.. ดวง..มิพักต้องอธิบาย...
ดวง..ได้แต่ย้ำแล้วย้ำอีก..ดูแลตัวเองดีดีนะ...
จนกว่าจะถึงวันที่เราจะพบกันอีก..
ให้คุณรอดวง..อยู่ที่นั่น..
เกาะสวรรค์ของเรา..ผืนดินเกิดของเรา...
ที่เราแสนรัก และอยากฝากใจฝากร่างไว้..เป็นนิรันดร์...
ดวงเคยบอกคุณ..มีคุณคนเดียวในทุกปีใหม่..
ที่มิเคยจะลืมเลือน ส่งการ์ดอวยพร
และช่อดอกไม้แห่งความรัก
ความคิดถึงพันผูกด้วยริบบิ้นรัก
ถักทอร้อยรัดใจเราสองมากับกลีบดอกไม้ละมุน..
ส่งซึ้งเศร้าสุขซ่อน
มาให้ใจดวงอ่อนหวานอ่อนไหว
ด้วยความซาบซึ้งเสมอมา...
และไม่ว่าคุณจะอยู่นะส่วนไหนบนผืนโลกนี้...
คุณจะย้ำบอกดวงทุกปี..
หัวใจรักคุณอยู่ที่นี่อยู่กับดวง....
คุณเย้าว่า..ปีนี้จะไม่ให้แล้ว...
เสียงคุณล้อเลียนราวอยากให้ดวงตัดพ้อ.. ขอให้เหมือนเดิม...
แต่....ดวงกลับบอกคุณว่า..ไม่จำเป็นเลยจริงๆนะ
ระหว่างเรา...ไม่ต้องอาศัยการ์ด
เพราะว่ามันมีอะไรมากมาย..
เป็นสายใยเชื่อมใจเราไว้...ใจกับใจไง...ละ....
ได้ยินไหม......
ที่รัก...
ย้อนคืนวันกลับได้ไหม..
ดวงจะกระซิบบอกคุณใหม่นะว่า..
ดวง..อยากได้การ์ดจากคุณทุกปี
ตราบนานแสนจนเราแก่เฒ่าทั้งคู่เลยดีไหม?
ที่รัก..คุณหนาวมั้ย
บนโน้นบนฟากฝั่งฝันที่แสนงดงาม...
ดวงมีอะไรมากมายที่จะมอบให้คุณ
มากกว่าเสื้อหนาว มากเรื่องราว งดงามภายในใจดวงที่มากมี...
ดวงมีอ้อมแขนที่อบอุ่น ที่จะโอบคุณในอ้อมใจ อ้อมขวัญ..
ที่อยากคืนกลับให้คุณ..เลิกรานร้าวตลอดเวลายาวนาน
ที่คุณเฝ้าพร่ำขอและรอคอย..
เพื่อเติมเต็ม
ให้โลกที่ว่างเปล่า ดายเดียวของคุณ มิช้ำตรม..อีกต่อไป..
ที่รัก..
ดวงคิดว่า..
ดวงยังมีคุณที่คอยเข้าใจปลอบประโลมเสมอมา
เมื่อดวงเจอฝนฟ้าและพายุร้ายแห่งชีวิต..
น่าเสียดายนะ..
ยามที่คุณเจอพายุจริงในนาทีสุดท้ายของชีวิต..........
ดวงกลับช่วยอะไรคุณ..ไม่ได้เลย..
ระหว่างเรา..ไม่เคยมีคำถาม..
คุณยอมรับความเป็นดวง..
ผู้หญิงช่างฝัน ช่างหวั่นไหว ได้เสมอ..
และไม่เคยแม้แต่จะทำให้...ดวงเสียใจ
ด้วยคำถาม..ตามคำเขาว่า
ระหว่างเรา.......มันมีอะไรมากกว่า..
คำพิพากษาของคน
ที่มักจะโหดร้ายต่อผู้อื่นเสมอ
มักจ้องจับผิด..โดยใช้ความไม่รู้แจ้งของตัวเองตัดสินผู้อื่น..
เพียงเพื่อสะใจแค่นั้น
และคนประเภทนั้นก็ป่วยการที่..
ดวงจะเสียเวลาอธิบายตัวเอง....
ในเมื่อ..เขามีเครื่องหมายคอยจะกาผิดชีวิตของคนอื่นอยู่แล้วนี่นา...
ที่รัก..แล้วจะไม่ให้ ดวงชื่นใจ ศรัทธา
ในความเป็นคุณได้อย่างไร?
เมื่อคุณ..เปรียบดัง..แสงสว่าง..
ที่ทำให้ดวงไม่หมดหวังกับชีวิตและผู้คนจนเกินไป..
คุณรู้จักดวงเสมอ..รู้จักทุกๆด้านของชีวิตดวง..
คุณชอบล้อดวงว่า..
นักอยากจะเขียน นักฝันเพ้อ..
ที่ชอบเที่ยวละเมอสร้างพระเอก มาทำงานที่รัก..
จนใครๆเข้าใจผิดไปตามๆกัน
ทั้งที่โลกจริงนั้น ดวงมีชีวิตงามงดหมดจดซะไม่มี
คุณบอกรอเวลา..รอดูงานของดวงวางอวดบนแผง..สักวัน.
.และรอให้ดวงนั้น รจนาเรื่องรักสักเรื่อง
พลีพร้อมบรรณาการให้แก่รักแท้
ที่แสนดีแสนคงมั่น หนักแน่นดังแผ่นผา
ที่นับวันจะหาได้แสนยากยิ่งในโลกชุลมุนวุ่นรักใบนี้..
คนดี..วันนี้ นาทีนี้
ดวงยังไม่ได้พิมพ์สักเล่ม
ทั้งๆที่งานดวงมากมายหลายร้อยเรื่อง...
คนดี..ดวงเสียใจ.... และเสียใจ........
ระหว่างเรา..ดวงเคยหวังว่าจะเขียนบันทึกสักเล่ม..
และจะขอให้คุณ..ตั้งชื่อเรื่องให้..
จะตั้งยังไงดี..ในวันนี้เมื่อไม่มีคุณ
และมันมากมีแต่เรื่องราวรานร้าวเศร้าโศกสะเทือนใจ..มากมายนัก...
ทำไมนะ......ดวงมักคิดอะไรช้าเสมอ...
ไม่เหมือนคุณเลย..
ที่อยากทำสิ่งดีดี..และแสดงน้ำใจกับใคร
คุณก็ทำโดยไม่รู้จัก เหน็ดเหนื่อยกับทุกผู้คน...ตลอดเวลา........
ดวงรู้..วันนี้..คุณเหนื่อยแล้วใช่ไหม..
คุณอยากพักแล้วใช่ไหม...
คุณถึงทิ้งดวงไป..
เลือก..ลาจากดวง..ด้วยเสียงที่มีความสุข
และทิ้งรอยทรงจำฝังใจให้ดวงระทม
ในทุกยามกับ..คำสุดท้าย...ที่ย้ำ..
ไม่มีวัน..ที่คุณจะเลิกรักดวง...ตราบจนวันตาย!
โอ้ละหนอฟ้าดิน.
ทำไม.. ถึงลงทัณฑ์ดวง..ให้สาสมเจ็บช้ำถึงปานนี้...
ดวง..เสียใจ......เสียใจ...เสียใจ...ที่สุด
ที่ฉุดรั้งคุณไว้ไม่ได้..
พยายามอ้อนวอนให้คุณ..
ยกเลิกเที่ยวบินเพื่อขอพบคุณ..
ขอโอกาสพบคุณสักครั้ง..
คุณปลอบดวงว่า....อย่ากลัวเลย....
ระหว่างเราสองนั้น..
แม้จะมิได้พบกันในโลกจริงทุกคืนวัน
แต่ในโลกฝัน..โลกในใจที่มีแต่รักจริงแท้..
ไม่มีวันคืนไหนที่คุณจะไม่คิดถึง
และจะผันแปร..จนตราบถึงวันสุดท้ายแห่งชีวิต..
ดวง..ไม่สะกิดใจเลย........
ไม่เคยคิดแม้กระทั่งคำลา..สั่งเสีย..สุดท้าย
ที่คุณบอกว่าอยากกลับบ้าน..เกาะ..
ใช่..คุณต้องกลับบ้าน..วิมานและผืนดินแห่งรักมั่น..
ที่คุณจะฝากฝังร่างและใจไปตราบจนชั่วชีวิต....
ดวง..เคยบอกคุณว่า..
ดวงดีใจกับคุณทุกครั้งที่คุณได้กลับบ้าน...เกาะของเรา..
เพราะดวง..อิจฉาคุณ..
คุณโชคดีที่มีภูเขาเป็นกำแพงบ้าน
มีทะเล หาดทราย สายลม แสงแดดเป็นเพื่อน..
มีจันทร์เจ้าสีทองสุกปลั่ง ทายทักในคืนเพ็ญ..กลางโค้งอ่าวหน้าบ้าน
ที่สวยงามราวสรรค์ลอยเลื่อนมาเยือน..หล้า..
มีความรักมากมายจากญาติพี่น้อง
และมากมิตรผู้รอคอยและรอการกลับของคุณ.....
ที่รัก.........
แต่วันนี้..เวลานี้..ดวงไม่รู้สึกอย่างนั้น
การกลับบ้านครั้งสุดท้ายของคุณ มันโหดร้าย
ทำลายใจดวงให้ยับเยินเกินทน...
ที่รัก..
คุณรู้ไหม..เค้าพาคุณ..ให้กลับถึง..บ้านเกาะของเรา..
คุณจะได้อยู่ที่นั่นนิรันดร.
.เป็นตำนานกล่าวขาน
ร่วมกับความสวยสดงดงามของธรรมชาติบ้านเรา...
ตำนานมันคงมีอยู่ว่า...
มีสุภาพบุรุษลูกผู้ชายน้ำใจงาม
เกิดมากับความบริสุทธิ์ของที่นี่
และพร้อมพลีที่จะเป็น..ผู้ให้..
วันนี้..
คุณ..คงได้พักผ่อนอย่างแท้จริง..
กับดวงใจรักที่รอคอยอย่างมิท้อแท้ยอมแพ้พ่าย
และมิมอดหวัง ตราบจนถึงลมหายใจสุดท้ายแห่งชีวิต..
ที่รัก..เสียงคลื่น..จะเห่กล่อม..ให้คุณหลับสบาย..
ดวงดาวบนฟ้ากว้าง..จะนำทางคุณ..สู่ทางช้างเผือก..
เหมือนความเชื่อว่า..........
คุณจะได้ไปสถิต...ณ..ดินแดนแห่งความสุขนิรันดร์......
หลับให้สบายนะที่รัก....ตราบนี้ไป!
15 พฤศจิกายน 2546 12:16 น.
พุด
ไพล...เป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ
เพียงโชคดี..ที่ได้เกิดมา..
กับธรรมชาติแสนงามของ เกาะที่งดงาม..
ราว สรวงสวรรค์ นฤมิตร กลางอ่าวไทย....
อายุ 13 ปี ต้องอาศัยเรือ ภาณุรังษี
เรือเดินสมุทร ลำใหญ่ ฝ่าคลื่นลม
ด้วยดวงใจที่ตรอมตรม
จำใจ จำจาก บ้านเกิด เพื่อนเก่า
เพื่อมาเรียนต่อ ที่กรุงเทพ.....
ภาพเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ...
ที่ใจแสนเหว่ว้า ...
นั่งนิ่ง พิงกราบเรือ เดียวดาย ..ยามใกล้สายัณห์
ในวันที่ ฟ้าแสนเศร้า ราวร้องไห้ ร่ำลา....
ทะเลตรงหน้า ที่เคยสวยใส ในใจ
ในความรู้สึก บัดนี้ราวตัดพ้อ....
ไฉนหนอ....มาทอดทิ้ง กันไป...ไกลแสน.....
ความทรงจำ ที่ขมขื่นสุดแสน
และเป็นความแสนเศร้าที่ยิ่งใหญ่
ในใจดวงน้อยนี้ เมื่อนึกย้อนกลับไป ในวันนั้น....
เรือ...ค่อยๆ...วิ่งทิ้งห่าง ......
เกาะแห่งความรัก ความฝัน ความหลัง ที่แสนดี แสนงาม..
ทีละน้อย ทีละน้อย ให้หัวใจละห้อยหา ....
หมู่มวลนกกา...ส่งเสียงร้อง ราวสะเทือนแทน.......
เกาะแสนหวาน มากมีความทรงจำ
ของเด็กหญิงตัวน้อยๆ ค่อยๆเลือนหาย ไปจากสายตา.....
พร้อมๆ กับหยาดน้ำตา พรูพร่าง ไปกับ..วสันตฤดู
ที่แม้สายฝนก็ยัง ครวญคร่ำ พิร่ำพิไร ราวสั่งลา... ..
มองไปทางไหน....แสนว้าเหว่ใจ มีแต่ ทะเล...ทะเล.....
ที่ต้องร่อนเร่ รอนแรม อีกหลายวัน
ราวความฝัน ที่ไม่มีขอบเขต ไร้จุดจบ.....
ห่างจาก...อดีต..ในวัยเยาว์
ที่เคยสดใสสว่าง กระจ่างใจ ไม่มีวันลบเลือน....ลืมเลย........
ชีวิต เริ่มต้นใหม่ ในกรุงเทพ
เมืองหลวง หรือเมืองลวง ให้ดวงใจใครบางคนต้องช้ำชอก.....
ไพล..ทำใจ อย่างไร ก็ไม่เคยนึกชอบ
ที่จะฝังฝากใจ อยู่กับเมืองศิวิไลซ์ นี้....แทน...
บ้านเกิด เกาะแห่งรัก ที่สถิตแนบเนา เนิ่นนาน......
ตั้งใจเรียน พากเพียร จนจบปริญญา
ฟันฝ่าทั้งอุปสรรคการเรียน และชีวิตนี้ที่ฟ้าดินกำหนด
มาให้พานพบ ความรานร้าวใจ
หลายครั้งหลายหน กับใจคนที่ยากจะหยั่งถึง.....
ไม่เป็นไร....ปลอบใจตัว..ถ้าเราเป็นคนดี ...
โลกนี้ ต้องมี....เส้นทาง...ให้เราก้าวเดิน......
ไพล...เป็นแม่พิมพ์ของชาติ นานหลายปี......
และชีวิตนี้ต้องพลิกผัน ให้ต้องเลือก
เดินไปในเส้นทางไปทำงานต่างแดน......
นานหลายปี...กับอาชีพครูที่รัก
ทำให้ทำใจยากนัก เมื่อถึงวันจากลา..ลูกศิษย์นี้ที่เป็นดั่งดวงใจ ..
ทุกวันนี้...ไพล..ไม่อยากเขียนถึงช่วงเวลาแสนดี
ที่อยากหวนคืนกลับ....
ไม่อยากสะกิดรอยแผลใจ
ที่แสนเสียดาย คืนฝันวันแสนงามงด หมดจดใจ ..
ที่มิอาจย้อนคืน........
ไพล....เสียใจเพียงว่า
น่าจะได้ สานฝัน..อุดมคตินี้
ที่ยังอยากมอบสิ่งดีๆ ให้แก่เด็กไทย...
ให้มีใจเกินร้อย รักแผ่นดินนี้ และวัฒนธรรมไทย.....
ให้รู้จัก ความละมุน ภายใน ให้ดวงใจมีแต่ความงดงาม......
เพื่อเก็บเกี่ยว...ความดีที่มากมี
ให้กับชีวิตนี้ ที่ได้เกิดมา บนผืนดินแห่งนี้ที่แสนร่มเย็น
เป็นสุข สงบงาม......
มีพระมหากษัตริย์ไทย ธ.ผู้ทรงมากล้น น้ำพระทัย
ใสเย็นดังกระแสธารใจ ที่พร้อมจะรินรด หยาดหยด
ให้แก่ผองไทย ผู้ยากไร้ ได้ดื่มกิน อย่างมิรู้สิ้น
มิรู้ท้อแท้ ยอมแพ้พ่าย ตราบนานนิรันดร์......
ไพล....อยากฝากให้เยาวชน คนดี
รู้คุณค่า รู้รัก สามัคคี กตัญญู รู้ตอบแทน
คืนกลับ แก่แผ่นดินนี้
อย่างคนที่ ไม่เสียทีที่ได้เกิดมาพานพบ ชาติ ศาสนา
พระมหากษัตริย์ ที่เป็นยอดมงคลแห่งชีวีของเรานี้
ที่เปรียบดั่งหิ่งห้อยน้อยแสง
ไม่นานวัน ก็สิ้นแสงพลัน ต้องจากลา...
ในวันนี้...
ไพล ยังคิดดี คิดฝัน คิดจินตนาการ...รจนางาน ที่รัก...
แม้จะเป็น ดังหยดน้ำใสสักหยด..
ก็ยังหวังจะให้..เป็นดั่งหยดน้ำค้าง....
ที่พราวพร่างใส ให้เยาวชนไทย ได้ดื่มกิน ดับร้อนรุ่ม....
เพื่อปลอบใจ ปลอบขวัญ เป็นพลังใจ
ให้ก้าวเดิน...ไปสู่.....
โลกแห่งความจริงนี้
ที่ต้องสร้างจากภายใน ให้ดวงใจ..มองโลกนี้ให้เป็น... ให้เห็นงาม.......
...............................................
ด้วยรัก ด้วยใจ ปรารถนาดี จากใจดวงนี้
ที่มอบให้เป็นกำลังใจนิจนิรันดร์นะคะ ..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1122
