30 ตุลาคม 2549 17:12 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song25.html
เมขลานั่งนิ่งๆ ปล่อยให้หยาดน้ำนัยน์ตาซึม
เมื่อใจดวงซึ้งโศกสะเทือน
กำลังเห็นภาพในรายการโทรทัศน์รายการหนึ่ง
ที่..
กำลังถ่ายทอดภาพพี่น้องผู้คนจนยากจากหลายจังหวัด
บนพสุธาไทย พสุธาทองนี้
ที่กำลังเจ็บร้าวหนาวลึก
ด้วยความรู้สึกแสนเศร้าวิปโยค
โศกแสนสะเทือนใจ เกินคำบรรยาย
เมื่อชีวิตพวกเขาคนหาเช้ากินค่ำ
ต้องมาพบกับสายน้ำอันล้นหลั่งไหล
จนท่วมทับ...ไปทั่ว ทั้งท้องนา ข้าวกล้า
เสียหายนับหลายแสนไร่
ไหน...
จะวัวควาย หมู ไก่
ที่เจ้าของฟาร์มถึงกับร่ำไห้
ต้องปล่อยให้นอนหงายท้องตายอย่างน่าเวทนา
เพราะว่า..
เตรียมการอพยพขอความช่วยเหลือไม่ทันการณ์
ภาพที่สื่อสะท้อนให้เห็นความทุกข์ถมจมโศก
ราวโลกสิ้นไร้หวัง
แม้นจะมีการประดังช่วยเหลือจากพี่น้องร่วมแผ่นดินเดียวกัน
จากสายน้ำใจไทยทุกถิ่นที่
เพื่อพลีปลอบประโลมให้ทุกคนฝ่าฟัน
พร้อมมีพลังใจที่จะลุกขึ้นมาสู้ใหม่ อย่างไม่ย่อมพ่ายแก่พรหมชะตา
เมขลา...
เศร้านัก ได้แต่หวังตั้งใจจักบริจาคเงินทองข้าวของ
รวบรวม ส่งไป
และ..
ยิ่งเศร้าใจเมื่อวันนี้ฟังข่าวว่า
เด็กๆแทบร้องไห้เมื่อได้ยินคำว่า
*มาม่า และบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทุกยี่ห้อ*
ที..
หลายคนเททุ่มใจจัดส่งไปให้
ด้วย..
ความรักปรารถนาดี
หวัง..
ให้ได้รับประทานช่วยเยียวยาชีวีชีวิตยามขัดสน
หาก..
ทว่ามันคงมากล้นไป
ที่ทั้งเช้าสายบ่ายเย็นเขาทุกคนต้องพยายามรับประทานเข้าไป
เพื่อกันความหิวโหย...
ทั้งๆเคยเป็นอาหารที่เด็กๆคิดว่าอร่อยที่สุดในโลก
หากทว่า..
ในวันนี้ นาทีนี้ทุกคนแทบเมินปากหนีให้แสนไกล
แต่...
จะทำอย่างไรได้
เพราะฟืนไฟไม่มีที่จักหุงหาอาหารที่ดีกว่านี้
และ..
นี่คือความทุกข์เทวษโทมนัส
ของน้องพี่เลือดเนื้อคนไทย
ที่...
เราทุกคนไทยหัวใจหกสิบล้านดวง
ได้แต่ต้องหลอมรวมใจเข้าด้วยกัน
ด้วยพลังสามัคคี
เพื่อ....
ที่จะกอบกู้วิกฤตการณ์..ภัยธรรมชาติครั้งนี้
ให้ผ่านพ้นไปได้
อย่าง...มิสิ้นแล้งไร้น้ำใจ ...
อย่างที่...ไท ไทย ผู้มีหัวใจทอง..พึงทำ...!!!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song25.html
ลุ่มเจ้าพระยา
ลุ่มเจ้าพระยาเห็นสายธารา ไหลล่อง
เพียง แต่มองหัวใจให้ป่วน
น้ำไหลไป มักไม่ ไหลทวน
ชีวิตเรา ไม่มีหวน ไม่กลับทวนเหมือนกัน
เรา เกิดมา ผูกใจรัก กันดีกว่า
เพราะว่าชีวา แสน สั้น
เรา อย่าได้ สะเทือนหัวใจต่อกัน
ทิ้งชีวิตอัน สุขใจ
อย่าแตกกันเลยรักไว้ชมเชย ชิดมั่น
จง ผูกพันรักกันด้วยใจ
ขอจงเป็น เหมือนเช่น นกไพร
ที่เหิรบินคู่กันไป หัว ใจ คู่กัน
เรา เกิดมาผูกใจรัก กันดีกว่า
เพราะว่าชีวา แสน สั้น
เรา อย่าได้ สะเทือนหัวใจต่อกัน
ทิ้งชีวิตอัน สุขใจ
อย่าแตกกันเลยรักไว้ชมเชย ชิด มั่น
จง ผูกพัน รักกันด้วยใจ
ขอจงเป็น เหมือนเช่นนกไพร
ที่เหิรบินคู่กันไป หัว ใจ คู่ กัน...
29 ตุลาคม 2549 21:33 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6829.html
จากยอดดอย..
คนดี...
คืนนี้เดือนเสี้ยว ผมมายืนดายเดียวตรงที่คิดว่า
ใกล้แสนใกล้ดวงดาวที่กำลังพราวพร่างเต็มอ้อมฟ้าอย่างที่สุด
ผม...แลเห็นจันทร์ครึ่งดวงด้วยใจดวงนี้
ดวงที่แสนว่างเปล่า เหน็บหนาว
ดวงที่แสนร้าวรานกับความคิดถึงคุณอย่างที่สุด
ดวงใจของผม
คุณจำได้ไหม คนดี คืนที่ผมพาคุณขึ้นมาบนนี้
ยอดภูผาที่ถูกเคลียไคล้ด้วยสายหมอก
ราวกับว่ากำลังจะโอบกอดอย่างแสนรักใคร่สนิทเสน่หา
คุณเคยบอกว่า...ผมคือภูผาอย่างไรเล่า
ที่เฝ้าจงรักภักดีพลีหนักแน่นมั่นคง
สัตย์ซื่อถือตรงสัจจะ...ทั้งต่อหน้าและลับหลัง
จำได้ไหม...
จดหมายของผม
ที่ใช้ใจเดิมพันใจ...ใจถึงใจ...
เพื่อเป็นสายใยรัก
ที่...
หวังถักทอให้คุณยอมรับรักผม
ที่คุณบอก...
เป็นจดหมายที่ทำให้คุณต้องหลั่งน้ำตาปิติภาคภูมิครั้งแล้วครั้งเล่า
ที่คุณเฝ้ากระซิบว่า ชั่วชีวีที่ผ่านมา
คุณไม่เคยได้รับเมตตาจากเทพยดาแลฟ้าดินมากมายเท่าครั้งนี้
ที่ท่านปรานีประทานของขวัญล้ำค่ามาให้
ให้คุณได้มีอ้อมกอดอันแสนโอบเอื้ออบอุ่น
ให้คุณได้นอนหลับสนิทฝันดี
แบบไม่ต้องมีหยาดน้ำตาเปื้อนรอยแก้มนวล
ให้ช้ำหมอง..ครองเศร้าราน..อีกต่อไป
จดหมายที่..ผมเองยังรำลึกได้ถึงสัจจาธิษฐานระหว่างเรา
ที่จักไม่มีวันมลายหายไป
เพราะ ณ..วันนี้ ได้ตราตรึงอยู่..ณ..จิตวิญญาณภายใน
ของเราสองแล้ว
และ..
เพียงรอวันหวานวันดีวันที่เราน้อมพลีศิระอธิษฐาน
ให้เราได้สร้างสานสร้างสรรปันดีแด่โลกนี้แลผองชน
ไปจนกว่า
เราจะได้พบกัน...
ณ..แดนดินแห่งความฝันนิรันดร.ไปตราบชั่วกาล..!
......................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6829.html
จากยอดดอย
จาก ยอดดอย
แดนไกลใครจะเห็น
ยาก ลำเค็ญ
เพียงใดใจยังมั่น
จะปกป้อง
ผองภัยชั่วนิรันดร์
สิ้นชีวัน
ก็ยังห่วงหวงแผ่นดิน
ด้วยหน้าที่
ชีวิตรับผิดชอบ
คือคำตอบ
ที่รบอยู่มิรู้สิ้น
ความภูมิใจ
ลึกล้ำด่ำอาจิณ
รักแผ่นดิน
รักเกียรติศักดิ์นักรบไทย
คิดถึงยอด
หฤทัยใจจะขาด
แต่ไม่อาจ
ตัดใจทิ้งไปได้
ด้วยหน้าที่
ศรัทธาสาใจกาย
คงความหมาย
เกินค่ากว่าชีวี
ส่งใจข้ามขอบฟ้า
ห่วงหาเสมอ
หวังเพียงเธอ
นึกถึงผู้อยู่ที่นี่
ขอให้รอ
วันรุ่งของพรุ่งนี้
ฟ้าคงมี
พรชัยให้กับเรา
คิดถึงยอด
หฤทัยใจจะขาด
แต่ไม่อาจ
ตัดใจทิ้งไปได้
ด้วยหน้าที่
ศรัทธาสาใจกาย
คงความหมาย
เกินค่ากว่าชีวี
ส่งใจข้ามขอบฟ้า
ห่วงหาเสมอ
หวังเพียงเธอ
นึกถึงผู้อยู่ที่นี่
ขอให้รอ
วันรุ่งของพรุ่งนี้
ฟ้าคงมี
พรชัยให้กับเรา...
.....................................
แรงบันดาลใจ
จากคำทรงค่า
*สัจจาธิษฐาน*
ให้เพียรตั้งสัจจะวาจารู้ทำความดีวันละนิดละน้อย
ก็ดั่งสายธารธาราใสเกษม
ค่อยสะสมบ่มเพาะให้เรา...
*คิดดีพูดดีทำดี*
ซึ่งก็แสนมากมีค่าแล้วสำหรับชีวาชีวิตเรานี้
ที่มีลมหายใจอันแสนสั้นวันแสนดี
หาก..
รู้เพียรพลีเสียสละ เมตตา..
แด่..
ทุกน้องพี่ผองชนคนร่วมผืนดินทองแผ่นดินไทย..
ในร่มรัตน์ร่มฉัตร...เดียวกัน
ประดุจดั่ง
*จิตวิญญาณหลอมรวมรักสามัคคีเป็นหนึ่งเดียว*
และ..
แรงฝันบันดาลใจ
*จากบทเพลงจากยอดดอย..*
พุดไพร ขอน้อมศิระคารวะแด่นักรบผู้กล้าทุกท่านค่ะ...
28 ตุลาคม 2549 18:14 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6370.html
ปลายฟ้า
ยามเช้าเจ้าพุดซ้อนจะไปไหน
นกเป็นเสียงนาฬิกาว่าเช้าแล้ว
พวงดอกแก้วร่วงพรูคู่ฟ้าสาง
เสียงไก่ขันกระชั้นถี่บนลานกว้าง
โลกสว่างดาวแขวนฟ้าราตรีนวล..
รับอรุณกับราตรีที่หอมเศร้า
หอมข้าวเช้าตัดใบตองร่องท้ายสวน
โรยมะลิในขันข้าวขาวใจนวล
ผลไม้สวนเอื้อมเด็ดมาใส่ตะกร้างาม
นุ่งผ้าซิ่นผืนสวยลายดอกไม้
ริมแก้มซ้ายทัดลั่นทมให้วาบหวาม
เด็ดดอกไม้รายรอบสวนผูกช่องาม
อธิษฐานตามให้งามใจละไมละมุน..
พระ.พายเรือ มารอ รับบิณฑบาตร
ขอทุกชาติสร้างผลบุญได้เกื้อหนุน
เป็นสาวนารักสายธารหวานดอกไม้ลมละมุน
ตราบโลกหมุนสร้างศรัทธาพาดวงใจพบสุขจริงพบสุขใจ
ฟ้ายามเช้ากระจ่าง...
ฉันมีมุมเล็กๆหลังบ้าน
ที่...
มองออกไปคืออาณาบริเวณสวน..ร่มรื่นให้รื่นรมย์
และ...
ยังมากมีมีต้นไม้มากมาย
มีทั้งข่ากอใหญ่...
ไผ่ไหวกอ
ต้นลูกยอ....
ที่ออกลูกสีทองตะปุ่มตะป่ำเพราะใกล้สุก..เหลืองเต็มต้น
ชมพู่สูงเชยชายคา ขนุน มะม่วง
และ..
อีกพันธุ์ไม้นานาที่เกินกว่าจะจาระนัย
ฉันเองปลูกเบิร์ดออฟพาราไดซ์หลากสีทั้งส้มชมพู แดง
และ..
มีพันธุ์ไม้ไทยหอมๆไม้เลื้อยเช่นกระดังงา
พุดน้ำบุษย์ ทั้งขาวและเหลืองนวลๆ
ไม่รวมลั่นทม ที่กำลังออกดวงดอกสะพรั่ง
ส่งกลิ่นมาระรวยระริน
และ..
โดยเฉพาะในยามค่ำคืน...
และ..
มุมนี้ที่ฉันชอบนำเก้าอี้ผ้าใบแบบพับได้
แบบที่ผู้กำกับหนังชอบใช้
คล้ายอย่างนั้น มากางวางออก
แล้ว..
ก็นั่งทอดตานิ่งๆ
แหงนเงยมองดู ฟ้า ฝน ดูนกผกโผผิน
ดูด้วยกมลละไม
ผ่าน...กล้วยกอใหญ่ที่ผลิแผ่ใบตองนวล
ให้กำลังคลี่ขยายคล้ายพัดขนาดใหญ่
และ..
บางทีจะมีนกตัวเล็กๆมาเกาะที่ต้นไม้ให้เห็น
ให้แสนน่ารักน่าเอ็นดู
เป็นมุมเล็กๆที่แสนสุขสงบงาม
มุมใจที่ฉันสามารถหลบมานั่งพักพิงเอนอิง
ดูฟ้า ใบไม้ สายฝนละออละอองโปรยปราย
และบางที..
ให้สายลมเย็นพัดปลอบประโลม
เป็นมุมแห่งความสุขเล็กๆ
ที่ฉันพยายามเนรมิต ไว้ซุกซบ
หลบซ่อน มานั่งผ่อนพัก ใจ..
และ
แสนจะให้ความรู้สึกดื่มด่ำเดียวดายดิบเดิม
ดีเสียเหลือเกิน...
บางครั้งก็จะมีวิทยุทรานซิสเตอร์เครื่องเล็กๆ
ฟังเพลง ฟังรายการธรรมะ
และ..
ฟังข่าวสารบ้านเมือง
ในยามค่ำ..
ฉันจะจุดเทียนวางไว้ในกะลาที่ดีไซน์เจาะรู
เป็นลวดลายดอกไม้ เพื่อให้แสงแสนหวาน
ลอดผ่าน ออกมาอย่างรำไร รำไรแสนโรแมนติก
แล้วนอนมอง
จันทร์เสี้ยวเกรียวทองลอยล่องผ่านมาทายทัก
อย่างแสนอ่อนหวานอ่อนโยน..
ฉันจะจัดดวงดอกไม้พื้นบ้าน
งามธรรมชาติธรรมดาๆ
เช่น..
เข็ม..พวงคราม ชบาหลากสี พุดซ้อนอรชรดอกโต
เล็บมือนาง กางแกมมาทายทัก ดวงดอกรักริมทาง
ที่ฉันเรียนรู้ว่าต้องเตรียมกรรไกรเล็กๆไปตัดมา
และ...
ต้องระวังยางเหนียวหนึบจะติดมือ
ยามที่ฉันเดินกลับบ้านหลังออกกำลังกาย
นี่คือโลกเรียบง่ายไร้แสงสีศิวิไลซ์
โลกเล็กๆรายรอบร่างใจ
ใช่...!
โลก..สุขใด ที่ไกลเกินเอื้อม.....ไขว่คว้า..!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6370.html
ปลายฟ้า มะลิลา บราซิลเลี่ยน
ปลายฟ้าปลายฟ้า
แค่หลับตาลง คงพบกัน
โอบกอดดวงใจ สายสัมพันธ์
ท่ามกลางความฝัน ของเรา
ดาวน้อยดาวน้อย
โปรดลอยมาลง ตรงหัวใจ
เก็บเกี่ยวความคิด ถึงฉันไป
ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล
คิดถึงเพียงเธอ
ในใจฉัน คิดถึง เพียงเธอ
ไม่มีคำใด จะแทน จิตใจ
มากมาย เท่าคำ นี้เลย
ดาวน้อยดาวน้อย
โปรดลอยมาลง ตรงหัวใจ
เก็บเกี่ยวความคิด ถึงฉันไป
ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล
คิดถึงเพียงเธอ
ในใจฉัน คิดถึง เพียงเธอ
ไม่มีคำใด จะแทน จิตใจ
มากมาย เท่าคำ นี้เลย
ดาวน้อยดาวน้อย
โปรดลอยมาลง ตรงหัวใจ
เก็บเกี่ยวความคิด ถึงฉันไป
ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล
ปลายฟ้า...
27 ตุลาคม 2549 22:12 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3408.html
ความรักไม่มีวันละลาย
ฟ้าสีกำมะหยี่งามเข้มเต็มผืน
จันทร์เสี้ยวลอยเศร้า
รอใครบางคน
ให้ติดปีกพาร่างใจไปนั่งในเรือทอง
แล้ว..
ลอยล่องท่องผ่านธารทะเลทิพย์ ไปไกลแสน
ไปสู่...
แดนดินน้ำจรดฟ้า...
และ...
แดนดินศักดิ์สิทธิ์แห่งรักนิรันดร์...
เห็น....วิมานลอย ลอยเลื่อนบนเงื้อมผา
ดวงดาราสุกใสกระพริบพราวราวจะเอื้อมมือคว้าไขว่ได้
เห็นแมกไม้ไทยหอมหอม
รายล้อมชานเรือนไทยแสนเรียบง่าย
ที่มีระเบียงไม้กว้าง..ยื่นออกไปเหนือทะเลสุดตา
ซุ้มดวงดอกการะเวก
กำลังส่งกลิ่นหอมหวานเศร้าเฝ้าเห่กล่อม
ทะนุถนอมปลอบประโลมใจใครบางคน
ใครคนนั้น..
คนที่...
นอนนิ่งนิ่งในเก้าอี้โยก
ใบหน้าคร้ามแดดสีทองแดง
ดูแสนโศกสงบราวนักรบโบราณ
เห็น..กระทั่งปรายหางตา
มีหยาดน้ำตาลูกผู้ชายคนกล้าหัวใจแกร่ง
หัวใจทรนง กำลังร้องไห้ ร้องไห้ และร้องไห้
ใช่เลย...เขาร้องไห้ราวกับได้ยินเสียง
*บทเพลงคำมั่นสัญญาแห่งหัวใจ*
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3408.html
ความรักไม่มีวันละลาย
ช....ดั่งขอบฟ้าไร้แสงตะวัน
หากใจฉันไม่มีรักของเธอ
ญ...ตั้งแต่วันแรกเจอ
ก็มีเงาร่างเธออยู่ในใจ
ช.....หนึ่งชีวิตให้เธอผู้เดียว
จะไม่เหลียวไม่แลผู้ใด
ญ....หนึ่งความรักให้ไป
จะเนิ่นนานเท่าไรยังซื่อตรง
คู่ตราบอาทิตย์
และดาวที่พร่างพราย
คู่เลือนหรี่ดับลับไปจนมืดลง
ญ....แต่สายใยแห่งรักจะมั่นคง
กว่าลมหายใจที่เรามี
ช....หากวันไหนสองเราจากกัน
อย่าหวั่นไหวเพราะใจเธอรู้ดี
ญ....กี่แสนวันหมื่นปี
ความรักเราไม่มีวันละลาย
คู่.....ตราบอาทิตย์
และดาวที่พร่างพราย
คู่....เลือนหรี่ดับลับไปจนมืดลง
ญ....แต่สายใยแห่งรักจะมั่นคง
กว่าลมหายใจที่เรามี
ช......หากวันไหนสองเราจากกัน
อย่าหวั่นไหวเพราะใจเธอรู้ดี
ญ....กี่แสนวันหมื่นปี
ความรักเราไม่มีวันละลาย...
.................
และ...เสมือนได้ยินเสียงใครบางคน
หัวเราะเบิกบาน เสียงหวานใสราวระฆังทอง
เสียงที่เธอ เพียรกระซิบเฝ้าพร่ำบอกเขาริมหูทุกค่ำคืน
*ขอบคุณนะคนดียอดรักยอดดวงหฤทัย
ที่คุณทำให้ฉันหัวเราะได้และนับจากวันที่คุณเดินเข้ามา
ในชีวิต มาแนบสนิทในดวงใจฉัน
คุณทำให้โลกของฉันราวสีกลีบดอกไม้
เลิกมองโลกอย่างสิ้นหวัง
ไร้ร้างแสนอ้างว้างดายเดียว
ราวอยู่ปลายโลกร้างเพียงลำพังอีกต่อไป
ขอบคุณ ขอบคุณพ่อยอดรัก*
เขาแย้มยิ้ม เอมอิ่ม ทั้งน้ำตา น้ำตา
น้ำตาที่เธอคนดี ชอบพ้อว่า..
คงรอท่าวันเธอพรากลาถึงจะหลั่งริน
มิสิ้นสายราวฟ้าร้องไห้เสียละกระมัง
ใช่แล้ว..
น้ำตา..น้ำตา..น้ำตา
ที่...
นาทีนี้ราวสายฝนพรำตกต้องเต็มห้องใจ
ตลอดเวลา...
และ..
ในทุกครา...ที่แสนถวิลเทวษ..
คิดถึงคิดถึงและคิดถึงเธอ
วันที่ไม่มีเธอ...อีกต่อไปแล้ว
แม่ดวงดอกไม้แก้วดอกไม้ไพรแสนอรชรอ่อนหวาน
ที่...
จักบานเต็มบึงใจเขาแต่เพียงผู้เดียว..ดอกเดียว..ไปตราบชั่วกาล!
...........................
ตั้งใจรจนาให้ยาวกว่านี้ค่ะ
จะมาเพิ่มเติมทีหลังนะคะ
25 ตุลาคม 2549 22:20 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2825.html
ใน..วิมานดิน
เธอนอนทิ้งตัวพาดขวางไปตามเตียงโบราณ
แล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน
กลิ่นกุหลาบลอยล่องมาประโลมให้ร่างอรชร ดอมด้วยรัก
กับ..
เสียงสายลมทายทัก
ดวงดอกจำปีริมหน้าต่างกับเสียงนกร้องกลับรัง
เธอ..ราวนิทราฝันไปว่า
ในว่ายเวิ้งแห่งความรักภักดี
มีใครบางคน
กำลังโอบตระกองกอดร่างเธออย่างแผ่วเบาทะนุถนอม
แล้ว...
ติดปีก..พาเธอลอยล่องท่องไปในท่ามกลาง
มวลเมฆแสนหวานปานสายรุ้ง
พุ่งสู่แดนดินแห่งความฝัน
ราวสวรรค์ใน*เวิ้งอนันตกาลทิพยนิรมิต*
ด้วยดาวดวงกาแลคซี่ระยิบระยับ
นับแสนล้านดวง
ที่เรืองรองผ่องพราว
งดงามราวอัญมณีเพชรพรรณราย
ฉายฉานสว่างกระจ่างแจ่มจำรัส
ด้วยรัศมีใสสวยราวสายรุ้งแสนฉ่ำเย็น ที่ยากยิ่งอธิบาย
และนาทีนั้นพลันเธอคิด
นิรมิตงดงามเฉกเช่นนี้ จะมีใครกันเมตตา
อธิษฐานภาวนาพาเธอไปเยือน..
ฤา..อาจจะเป็นคนนี้..คนนี้..
.......................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2825.html
อาจจะเป็นคนนี้ ....ธงไชย เบิรด์ ขนนกกับดอกไม้
ผ่านความระทม
เกือบจมน้ำตา ช้ำ มานานเท่าไหร่
ถูกทำลาย หมดจนไม่เหลือ อะไร
มี เพียงความอ้างว้าง
พอมีใครซักคน เดินเข้ามา
เป็นความหวัง ครั้งใหม่
ใจ จึงทุ่มเทไป อย่างเลื่อนลอย
อย่าง เลื่อน ลอย
เผื่อจะเป็น คนนี้
ที่เรา เฝ้าคอยไขว่คว้า
ที่เรา คอยมองหา ที่คง
ไม่ทำไม่ทำให้เราให้เรา
ช้ำ-ใจ
อาจจะเป็น คนนี้ คนนี้ ที่ใจ
จะไม่ โหดร้าย ไม่โหดร้าย เกินไป
หวัง ว่าใจ เขาคงดี
พอมีใครซักคน เดินเข้ามา
เป็นความหวัง ครั้งใหม่
ใจ จึงทุ่มเทไป อย่างเลื่อนลอย
เผื่อจะเป็น คนนี้
ที่เรา เฝ้าคอยไขว่คว้า
ที่เรา คอยมองหา ที่คง
ไม่ทำไม่ทำให้เราให้เรา
ช้ำ-ใจ
อาจจะเป็น คนนี้ คนนี้ ที่ใจ
จะไม่ โหดร้าย ไม่โหดร้าย เกินไป
หวัง ว่าใจ เขาคงดี
เผื่อจะเป็น คนนี้
ที่เรา เฝ้าคอยไขว่คว้า
ที่เรา คอยมองหา ที่คง
ไม่ทำไม่ทำให้เราให้เรา
ช้ำ-ใจ
อาจจะเป็น คนนี้ คนนี้ ที่ใจ
จะไม่ โหดร้าย ไม่โหดร้าย เกินไป
หวัง ว่าใจ เขาคงดี
เผื่อจะเป็น คนนี้
ที่เรา เฝ้าคอยไขว่คว้า
ที่เรา คอยมองหา ที่คง
ไม่ทำไม่ทำให้เราให้เรา
ช้ำ-ใจ
อาจจะเป็น คนนี้ คนนี้ ที่ใจ
จะไม่ โหดร้าย ไม่โหดร้าย เกินไป
หวัง ว่าใจ เขาคงดี...
.............
ดังนั้น..
จึง...ขออนุญาต ดังนี้นะคะ
ที่..
จักน้อมนำ..
*คำทรงคุณค่า*ที่เปี่ยมล้น...
ด้วยความรักปรารถนาดีของบางคนบางใคร
ประดุจดั่ง*หยาดน้ำค้างน้ำใจมากเมตตากรุณา*
มา.....
คอยพร่างรินให้พุดพัดชา
ได้ยังคงมีไฟฝัน
ได้ปันพลี ปันดี แด่ทุกดวงใจ
ใน..
ร่มรักเรือนไทยเรือนทองแห่งผองเรา
ที่พุดนี้ไม่เคยพรากลามานานหลายปีแล้ว..ค่ะ
และ..
กับน้ำใจมิ่งมิตรน้องพี่มากมีมากมาย
ที่แสนซาบซึ้งใจอย่างที่สุด
ไม่ว่า...จะเป็น
*น้องเพียงพลิ้ว (น้องกานต์ที่รัก )
ที่น่ารักด้วยน้ำใจแสนใสงามจึงเป็นที่รักที่รักที่รัก
ของใครๆ เสมือนคำว่ายิ่งให้ยิ่งได้ ได้ ได้ ใจใจใจ
และจักได้ในทุกสิ่งที่ปรารถนาค่ะ
ด้วยเพราะมีเมตตาบารมีค่ะ
*น้องดอกบัว*
ผู้มีวาทะอันแสนงามสงบสะอาด
ปานจิตไสวดั่งดอกบัวเพชรผ่องพรรณราย
รอรับพรายแสงทองแสงธรรมระร่ำรินเพียงเช่นฉะนั้น
น้องมะกรูด
น้องที่มีความตรงไปตรงมา
น้องที่หาญกล้าและใสซื่อพิสุทธิ์
เสมือนเสมอธรรมชาติชีวิต
ลิขิตสวรรค์
ที่หล่อหลอมให้น้องนั้น
งามจิตงามใจดั่งใจดวงทอง
พอกับทุ่งนายามสุกปลั่งระย้าด้วยเรียวรวง
ผ่องพรรณราย พรายพราว
เต็มไปด้วยพลังแห่งรักศรัทธา
และ...อีกมากมาย
ที่พุดไพรต้องร่ายบทนิยมทีหลัง
จนกระทั่งมาถึง..
คนนี้ อาจจะเป็นคนนี้...
*คุณ..ที่สุดแห่งทางช้างเผือก*
ที่ขอเลือกเก็บความทรงจำมาบันทึกรวมไว้
ด้วยความรักความขอบคุณสุดหัวใจเลยค่ะ
และ..
อาจจะเป็นเพราะว่า...รู้สึกประทับใจ
ซึ้งใจ ในน้ำคำน้ำใจ..*คุณที่สุดแห่งทางช้างเผือก*
จึงทำให้นำจินตนาพามาให้
สร้างภาพทิพยนิรมิตจากจิตดวงใส
ใจดวงงาม
ดวงที่รักในเพื่อนมนุษย์
ทุกยามทุกนามอย่างอ่อนโยนเมตตา
จนอยากกระซิบฝากคำขอบคุณ
คำจากบึ้งใจ จากนวลใจ
จากใจถึงใจ...
ใจรักใจ..
ใจซึ้งใจ
และ
จากความจริงใจของแม่ดวงดอกพุดไพร
ว่า...
มาตรแม้นมิอาจทราบได้ว่าคุณคือใครในโลกจริง
หากทว่า ..
ในโลกฝันบรรณพิภพนี้
คุณ..คือ
*เทพในฝันสวรรค์สรรส่งมา*
พามาให้รู้จัก รู้รัก รู้ค่าคำรจนา
ที่..
จักให้พลังใจนักรักรจนา...
ผู้หญิง..
หัวใจดายเดียวเหว่ว้าผู้รักแสนรักในวิถีเรียบง่าย
ใช้ชีวีสมถะคนนี้
ได้..
สร้างสรรจรรโลงโลก
ที่แสนรักอย่างซื่อสัตย์ต่อไปอย่างยาวยืน
อย่างมั่นคง
รักขอบคุณนะคะ
จากดวงใจ*นักอยากจะเขียน* *กระวีกระวาด*ค่ะ
พุด..พุดพัดชา สาวบ้านนา
................
จากเรื่อง..*ศรัทธาเทพ*
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem94293.html
ที่สุดแห่งแดนดาว ดวงจิตสองดวงอันพราวพร่างได้รวมเป็นหนึ่ง
พลัน..
บังเกิดแสงวาบวาววับ แผ่ไปทั่วสากลจักรวาล
สร้างสรรสะเก็ดดาวน้อยใหญ่ให้หมุนวน
บังเกิด....เป็นทางช้างเผือกในพิภพ
เป็นอยู่เช่นนั้นยาวนาน มิอาจนับคะเนได้
แต่..
ในทุกสรรพสิ่งถูกหล่อหลอมเลี้ยงไว้ด้วย
ความรักอันสดใส มีพลัง
พลัน..
บังเกิดชีวิต พัฒนาจนกลายเป็นมนุษย์
ซึ่งถูกรังสรรค์ขึ้นด้วยความรักแรกอันบริสุทธิ์
เมตตาแห่งผู้สร้าง
จน...
มนุษย์เองที่ได้พัฒนาความรักด้วยกิเลส
ให้ความรักตกต่ำไปสู่การครอบครอง
ยึดเอาไว้เป็นของตน
สร้าง...
สิ่งไม่งดงามให้ปรากฏขึ้น ยาวนาน เจ็บปวด มิรู้สิ้น
จนค่อยเรียนรู้รัก รู้โลกว่า
ถ้าปล่อยวาง....
*จักได้รักนิรันดร์ อันอ่อนหวาน สว่างกระจ่างใจ *
และ..
ณ บัดนั้น จิตสองดวงได้หลอมรวมกันอีกครั้ง
แต่...
ครั้งนี้ปรากฏการรู้แจ้งแห่งสรรพสิ่ง
ทิ้งโลกอันหยาบคายด้วยดวงจิตยึดกิเลส
ยอมไถ่ถอนความยึดมั่นของตนออก
ละตัวกูของกูรวมถึงความรักกิเลส สละออก
รวมใจเป็นหนึ่ง
ก้าวกลับสู่ ที่สุดแห่งทางช้างเผือก
ที่นั่น...
ไร้กาล ไร้ภพ ไร้สว่าง ไร้มืด มีแต่ความสงบแห่งนิรันดร์
..................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem94329.html
จากโลกสีกลีบดอกไม้..!
ดอกไม้ สายน้ำ ปุยเมฆ แสงแดดยามเย็น ฝนตกพรำๆในทุ่งท้องนา ทะเลสาบสีน้ำเงิน เทือกเขาที่มีพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าในยามเย็น น้ำตก ทะเลมองจากเบื้องสูงสะท้อนแสงพระอาทิตย์ยามอัสดง ป่าฝนอันแสนเยือกเย็น ดวงดาวอันพราวพร่างในคืนเดือนดับ คือเหล่าความงามสงบแห่งธรรมชาติที่หล่อเลี้ยงจิตใจมนุษย์ให้เยือกเย็น มีความสงบสุขตลอดไป ชื่นชมกับธรรมชาติเถิดมนุษย์ วัตถุปรุงแต่งทั้งกาย แล รอบกาย มีความสุขชั่วประเดี๋ยวก็รู้สึกชาชิน และต้องไขว่คว้าหาใหม่อีก มิมีวันจบสิ้น
ทะเลสาบแห่งรัก แก่งกระจาน 24 ต.ค. 49 - 23:43 IP 203.156.26.234
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem94284.html
จากเรื่อง*วิมานลอย..วิมานล่ม
ฉันทนได้กับทุกสิ่ง ยืนหยัด รับความกดดัน รับการท้าทาย มิจบสิ้น รับคำต่อว่า ต่อขาน รับการที่คนรัก เจรจาเรื่องที่ทำให้ต้องปวดใจ เรื่องที่ชีวิตต้องรอคอยไม่มีวันจบสิ้น แต่เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องเล็กน้อย เมื่อใจที่มอบความรักและภักดี ได้เลือกแล้ว ที่จะฟันฝ่าอุปสรรค จนถึงวัน ที่รอคอย ไม่รู้เมื่อไหร่ แต่ด้วยพลังแห่งบุญ และอธิษฐาน ย่อมนำพาให้ทุกสิ่งปรากฏขึ้นได้ ภาพแห่งจินตนาการ ชัดเจน สิ่งศักดิ์สิทธิ์ กำลังรังสรรค์ทุกอย่างจากเบื้องลึก เบื้องหลัง ฝันใกล้จะเป็นจริง เหลือเพียงพลังใจแห่งความอดทน เท่านั้น
ทะเลสาบแห่งรัก แก่งกระจาน 23 ต.ค. 49 - 22:57 IP 203.156.22.159
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem94226.html
จากเรื่อง..ซึ้งใจแม่ยอดรัก*
ซาบซึ้งใจในความงามงดแห่งบทกวี ที่เพียรพลีเวลาในการรังสรรค์ได้ประณีต ประทับและตราตรึงใจไปตลอดกาล หญิงงามแห่งรัตนโกสินทร์ ควรเป็นแบบอย่างของหญิงไทยในทุกยุคทุกสมัย งามภายนอก มิสำคัญเท่าความงดงามจากภายใน ที่ดวงใจเปี่ยมด้วยเมตตา แล ยังคงเดินอยู่ในสายกุศล สายธรรมได้แนบแน่น ปูทางสู่ภพนิพพาน เป็นเป้าหมายสุดท้าย แห่งชาตินี้ ชีวิตนี้อาจเป็นภพสุดท้าย สู่ชีวิตนิรันดร์
จะเศร้าโศกไปใย ในเมื่อได้พบความรักที่เฝ้ารอ ก้าวข้ามสิ ไปสู่พลังแห่งการสร้างสรรที่แท้จริง มองผ่านอุปสรรคทั้งปวง เพราะเป็นเพียงบทพิสูจน์ รักแท้เท่านั้นเอง ว่ามีค่ายิ่งกว่าสิ่งใด
ทะเลสาบแห่งรัก แก่งกระจาน 21 ต.ค. 49 - 23:14 IP 203.156.26.51
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem94133.html
จากเรื่อง*ช่อเพชร..ยังผลิพราว..ณ..กลางใจ..!*
สว่าง สงบ ล้ำลึกมากกว่า คำจำนรรจา นิ่งมีสติมีความมั่นคงดั่งภูผา จักเรียงร้อยเป็นโซ่แห่งคุณธรรม รอวันตกผลึก สู่ความใสสกาวสู่โลกสุขนิรันดร์ ณ สุดแดนดาว จิตหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว พร่างพราว ไร้เสียง ไร้แสงที่จับต้องด้วยตาเนื้อ มีแต่แสงแห่งใจเท่านั้น ทุกอย่างหยุดลงแล้วโดยสิ้นเชิง การเรียนรู้สิ้นสุดแล้ว การกระทำทุกอย่าง มิใช่เพื่อบุญหรือบาปอีกต่อไป ณ ที่แห่งนั้น แดน นิพพาน
ที่สุดแห่งทางช้างเผือก 20 ต.ค. 49 - 00:09 IP 203.156.21.19
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem94043.html
จากเรื่อง*กาสะลอง...กลีบช้ำ...!*
รักเอยรักนี้พลีใจ มอบแด่ขวัญหทัย เลิศล้ำ มิประสงต์สิ่งใดอื่น เพียงประสบ ใจบรรจบสู่ก้าวสู่ผัน นิรันดร์รัก
ที่สุดแห่งทางช้างเผือก 17 ต.ค. 49 - 23:44 IP 203.156.22.16
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem93998.html
จากเรื่อง..*พลานุภาพ..แห่งภักดิ์...!*
หนึ่งหญิง หนึ่งชาย พบรัก สมหวัง ร่ำรวย หญิงงามสวย การงานมั่นคง หน่มหล่อ นิสัยดี ไม่เจ้าชู้ หญิงสัตย์ซื่อ กิริยา มารยาทงาม ไม่เคยทะเลาะกัน มีลูกแสนดี เรียนเก่ง จบการศึกษา มีงานการดี จนได้พบหญิงงามแต่งงาน มีหลานฉลาด ถูกใจ คุณปู่คุณย่า ๆแก่ชรา อญุ่มาก็จากโลกนี้ไป หลับตายบนที่นอนอันแสนสงบสุข.......อ่านแล้วเป็นอย่างไร อยากเป็นเช่นนี้ทุกคน แล้วยังไงต่อกับชีวิต งดงามจริง แต่ชีวิตจะได้เรียนรู้อะไร...หรือ....สัมผัสรักที่ลึกล้ำ รู้รอบรู้โลก มีสีสรร จินตนาการงดงาม อ่อนโยน เมตตา ฉลาด มีอารมณ์ขัน หัวเราะ แต่.....รัก....มีอุปสรรคกีดกั้นทางโลก ด้วย ความเหมาะสม มีขอบเขตแห่งโลกความจริงที่ยังมิอาจก้าวข้าม ถูกทดสอบด้วยแรงเสียดทานที่แสนสาหัสทุกรูปแบบ บางวันลิงโลด บางวันยิ้มแย้ม บางวันอัดอั้น บางวันจ็บปวด แสนสาหัส บางวันซึมเศร้า บอกว่าโลกไม่ยุติธรรม แต่ความรักยังคงอยู่ หนักแน่นมิคลายจาง ฟันฝ่าอุปสรรคอย่างซื่อสัตย์ ภักดี และ ยืนหยัด สักวันรักนี้จักก้าวล่วงสู่แดนดิน แห่งจินตนาการแห่งฝัน......คุณจะเลือกรักแบบไหน
ทะเลสาบแห่งรัก แก่งกระจาน 16 ต.ค. 49 - 23:41 IP 203.156.27.17
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem93947.html
จากเรื่อง..*ขวัญสรวง..*
จิตมนุษย์ริเริ่มการสัมผัสดนตรีด้วยการร้องเพลงสนุกสนาน มีจังหวะที่ทำให้รื่นเริง เพลงเร็ว เพลงลูกทุ่ง เพลงเต้นรำ พัฒนาไปสู่เพลงที่นุ่มนวลหวานรัก ลึกซึ้ง จิตค่อยละเอียด ละเมืยดละไม จนค่อยตัดคำร้องก้าวสู่เพลงบรรเลงที่ฟังได้นาน ไม่รู้เบื่อ แต่ดนตรีก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต จนจิตละเอียดยิ่งกว่า รักความลึกล้ำจนก้าวไปสู่การประพันธ์เพลง และณ บัดนั้นดนตรีคือชีวิตที่อาจรังสรรค์ได้ไม่มีขอบเขตจำกัด จากผู้รับกลายเป็นผู้ให้ และยังคงอิ่มเอิบดุจผู้อยู่อย่างนิรันดร์ ในการทำให้โลกและจิตวิญญาณ นุ่มนวล อ่อนหวาน และงดงาม ฉันใดฉันนั้น เปรียบประดุจความรัก ริเริ่มจากรักแรก Poppy Love หวานแหวว ก้าวสู่รักโรแมนติค ก้าวสู่การแต่งงาน สุข ทุกข์ จนคิดว่าวันหนึ่งเราจะได้พบรักที่สมบูรณ์แบบ แต่ช่างหาได้ยากยิ่ง จนวันหนึ่งเมื่อความทุกข์ถึงที่สุดแห่งทุกข์เพราะรัก จักก้าวข้ามสู่รักเหนือรัก รักด้วยใจที่เป็นเนื้อแท้ รักที่เป็นผู้ให้ โอบเอื้อ สงบเย็น แบ่งปัน ไม่ยึดครอง ดุจดั่งผู้ประพันธ์เพลง เช่นนั้น รักเดียว และเป็นรักครั้งสุดท้าย
ที่สุดแห่งทางช้างเผือก 16 ต.ค. 49 - 00:21 IP 203.156.27.180
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem93935.html
จากเรื่อง..*พิษ..น้ำผึ้ง..*
ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรัก......รักเหนือรัก ธรรมะแห่งความสงบที่แท้จริง คือจิตที่สติและมีสมาธิตั้งมั่นอยู่ในปัจจุบัน อยู่กับกายลม กายเนื้อ กายใน หากปล่อยใจเหวื่ยงไปในอดีตอันปวดร้าว แผลใจอันยากเยียวยา ขว้างอดีตสู่อนาคต กลัว กลัว กลัว สิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น เพราะแผลแห่งอดีต ตามหลอกหลอน จักไม่อาจพ้นวิบากไปได้ นอกจากก้าวเข้าสู่ปัจจุบัน พิจรณา สิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้า เห็นสภาพธรรมว่า หากจะรัก จงพึงเป็นผู้ให้ จักพบความสุขเหนือสุข อย่ายึด อย่าปรุงแต่ง เป็นของตน มองในสิ่งที่ดี หาความดีให้พบ จักไม่ทุรนทุราย ศรัทธารัก ศรัทธาในสัจจะวาจา จักเป็นรักนิรันดร์
ทะเลสาบแห่งรัก แก่งกระจาน 14 ต.ค. 49 - 22:44 IP 203.156.21.187
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem93831.html
จากเรื่อง..*ป ร ะ ดุ จ ดั่ ง ด า ว รุ่ ง อ รุ โณ ทั ย ....!*
ณ จุดสิ้นสุดแห่งรักร้อน ก้าวสู่รักเหนือโลกแห่งการรอคอยที่เย็นสงบ เข้าใจและเข้าถึงกลางดวงใจเธอผู้โอบอ้อม ภารกิจมากมายรอคอยการสะสาง ช่างกล้าหาญเหนือหญิงใดในยุคนี้ ช่างสมกับการมอบดวงใจทั้งดวง ทั้งจิตวิญญาณทั้งชีพพลี จำรอรีสงบโศกโลกย์นิพพาน
Garfield Cat 12 ต.ค. 49 - 23:47 IP 203.156.21.153
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem93783.html
จากเรื่อง..*Gone with the Wind..!*
รักแสนรัก รัดรึง โรแมนติค หวานแสนหวาน มิอาจเป็นรักนิรันดร์
ถึงคราวผิดหวัง หึงหวงจักเจ็บปวด ร้าวราน ทุกข์สุดบรรยาย
สักวันอาจจืดจาง เป็นรอยแค้น แสนสาหัส
อาจก้าวข้ามสู่รักเหนือรัก อบอุ่น ซาบซึ้งกว่า เยือกเย็นกว่า
เมตตา อิ่มเอิบ แบ่งปัน ปราศจากความหึงหวง
ชื่นชมยินดีในความสุขแห่งคนรัก รักจักเดินตามติดไปทุกหนทุกแห่ง
ไร้กาลเวลา At The End Of The Universe 11 ต.ค. 49 - 01:05 IP 203.209.103.181
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem93697.html
จากเรื่อง*เรือบุญ..*
ในบทละครที่งดงามวิจิตรพิสดาร ย่อมมีทั้งความสุขและทุกข์ จะหาเอาแต่สุขฝ่ายเดียวย่อมไม่ได้ คงต้องอดทนฝ่าฟันดั่งเช่น พระมหาชนก จึ่งได้บทละครที่ตราตรึงซึ้งใจไปตลอดกาล อย่ายอมแพ้
ที่สุดแห่งทางช้างเผือก 09 ต.ค. 49 - 12:39 IP 203.156.21.169
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem93664.html
จากเรื่อง*สายธารแห่งสวรรค์สรวง..
สายลำธาร ช่างงามพราวพร่างดั่งเช่นใจเธอ ผู้นวลน่มลุ่มลึก อ่อนโยน ที่รักแห่งดวงใจตลอดกาล อาจพรากไกล แต่ใจดวงน้อยย่อมรักรู้ตลอดกาล อยู่ทุกหนแห่ง แต่โชคของ นางแห่งรัตนโกสินทร์ ยังได้พบรักแท้ รักที่รอมาแสนนาน รักผู้โอบอุ้ม อ้อยอิ่ง แล อบอุ่น ดุจได้พักใจไปตลอดกาลนานนิรันดร์ มาเพื่อทดแทนรักแห่งใจดวงน้อยที่อยู่ห่างไกล ให้คลายเหงา จะว่าโชคร้าย ก็กลายเป็นดี จะว่าเป็นกรรม ก็เป็นบุญ โลกย่อมเป็นเช่นนั้นเอง แต่ในที่สุด ใจทุกดวงจะหลอมรวมกันในใจเธอทุกหนแห่ง ด้วยบุญกุศลที่เพียรสร้างมานานแสนนาน จักได้พบความสมบูรณ์แห่งชีวิตในบั้นปลาย เธอ หญิงงามแห่งรัตนโกสินทร์
ที่สุดแห่งทางช้างเผือก 07 ต.ค. 49 - 00:42 IP 203.156.22.28
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem93602.html
จากเรื่อง..*จูบไม่หวาน*
จูบหวานหรือไม่ อยู่ที่ใจรักผูกพัน จิตอันละเอียดลึกล้ำ มีพลังและสมาธิอาจทะลุทะลวงเข้าไปสู่ใจใครที่เธอรัก โอบอุ้มอิ่มเอมยิ่งกว่ารสจูบ มิเพียงที่รัก เธออาจซึมซับเข้าถึงโลก ธรรมชาติ และมนุษย์ ได้ลึกซึ้งกว่าใครใดๆ แต่ด้วยความอ่อนโยน เมตตา ปราศจากความอิจฉาหรือเกลียดชัง ยังคงเต็มเปี่ยมด้วยความรัก ที่สัมผัสได้ด้วยใจเท่านั้น หญิงงามแห่งรัตนโกสินทร์
ที่สุดแห่งทางช้างเผือก 05 ต.ค. 49 - 00:51 IP 203.209.116.18
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
2147
