3 มกราคม 2550 15:33 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3213.html
บทเพลง*นางนวล*
ท่ามเสียงคลื่นซัดฝั่งดั่งครวญคร่ำ
น้ำตาหลั่งเดียวดายหมายเพียงฝัน
เพียงเงาใจหลอมจิตภักดิ์รักนิรันดร์
หลงหมายมั่นเพียงมายาราวฟ้าลวง
นั่นจันทร์เสี้ยวดวงเศร้าหนาวลึกลึก
ในรู้สึกเงียบงันฝันลาล่วง
ไร้น้ำผึ้งเสน่หาหยาดสู่ดวง
ปีลาล่วงเดือนลาลับนับโศกรอ...!
.......................
ตะวันเดือนธันวา..
กำลังลอยเรี่ยฟ้าแผ่รัศมีสีส้มอมชมพูแสนหวาน
รอทิ้งดวงลงสู่ทะเลบางปู
เมืองตากอากาศโบราณที่ผู้คนยังคงให้ความสำคัญ
ต่างจูงลูกจูงหลาน
มาพบกับ....ความบานเบิกใจไปกับฟ้าจรัสจรุง
และ
กับฝูงนกนางนวลนับร้อยนับพัน
ที่กำลังโบกบินถลาเหลิงลอยเล่นลมอย่างงดงาม
ท่ามฟ้าสีนวลนวลนิ่มพอกัน
เธอยืนนิ่งงันกับภาพฝันงามเงียบ
ราวกับตกอยู่ในม่านมนต์แห่งความฝันฝันฝัน
อันแสนหวานเกินจักจารจด
ก่อนที่*เขาคนดี*
จะค่อยๆโอบเธอมาจากทางเบื้องหลัง
ด้วยพลังแห่งรักภักดี
ให้ร่างสองร่างในอ้อมกอดสอดประสานกัน
อย่างแนบแน่นแสนอบอุ่น
เธอหันหน้านวล
มาให้เขาตระกองด้วยสองมืออันแสนอ่อนโยน
ก่อนไล้รอยจูบนิ่งนานไปตามเรียวแก้ม..ริมหู
ร่างสองร่างราวหลอมละลายเป็นหนึ่งเดียว
ท่ามเรียวเมฆสายรุ้งใกล้สนธยาจะลาลับฟ้า
และ..
ท่ามจิตแจ่มจ้าดั่งอัญมณีเพชรพร่างพราว...
เกินจักบอกเล่าให้ผู้ใดรับรู้......!!!!!
....................
นางนวลนวลนางปีกหักรักแมกไม้รักสายชล!
ทะยานสู่โค้งฟ้าถลาร่อน
ทะยอยย้อนทวนท่องล่องเวหา
ทะเลเรืองเบื้องล่างกระจ่างตา
ทะนงกว่าปักษีที่แห่งไหน
จ้าวถิ่นจ้าวเที่ยวท่องเหนือท้องน้ำ
บ้างบินต่ำเรี่ยผืนคลื่นลมไล่
หากเจ้าอยากเหิรหาฟ้าไสว
เจ้าก็โผขึ้นไปดั่งใจฝัน
ประกาศอิสระภาพ ระนาบฟ้า
ผงาดกล้า กางปีก ฉีกกรงกั้น
ทลายขอบเขตขวางอย่างเหนือชั้น
จนหนึ่งวันผันพ้นจนมืดลง
มิยึดหลักแหล่งใดให้มีห่วง
เจ้าพ้นห้วงพันธนากว่าแรงหลง
อย่างปลอดปล่อยและเปล่าเปลี่ยวเที่ยวปลดปลง
แต่ยังคงมิขอใครให้เมตตา
เจ้าคือนางนวลนายแห่งสายชล
ผู้ดั้นด้นผู้ หลุดพ้น ผู้ค้นหา
ผู้วาดแววแจ่มใสให้โค้งฟ้า
ประกาศกล้ากลางคลื่นลมที่โถมพัด
ม้าก้านกล้วย..
..................
นางนวลใจนวลนางพร่างสายฝัน
ทิวาวันทิวาวารผ่านมาสอน
ปีกเจ้างามยามเจ้าโผบินร่อน
แตะผืนน้ำก่อนสายันห์ตะวันลา
ในดงไม้พรานใจร้ายหมายจ้องอยู่
เจ้าร้องกู่หาคู่ใจจนอ่อนล้า
เพื่อซุกฝันวันปีกหักแม้นรักฟ้า
หวังรอท่าอ้อมตักได้พักใจ
แต่ยิ่งค่ำยิ่งดำมืดใจหมองหม่น
สายเสียจนหมดเลือดรักที่รินไหล
กับสายน้ำเย็นฉ่ำเหน็บหนาวใจ
นางนวลไพรฝากใจร่างกลางสายชล..พ้นมือมาร!
พุดพัดชา..
อยากเขียนบทกวีงดงามท่ามโลกแล้ง
ฟ้าดินแกล้งเทพดลมนต์เสน่หา
อาจจะเป็นคนนี้ที่รอแสนนานกัปป์กาลเวลา
เติมเหว่ว้าดายเดียวเลิกหนาวใจ
ฤายังคงเป็นเพียงเช่นความฝัน
ให้หลงหวั่นหลงรอหลงหวามไหว
หลงพิสวาทบาดจิตพลีกายใจ
ปีผ่านไปใจดวงรักภักดิ์กว่าเดิม
........................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3213.html
นางนวล ธงไชย แมคอินไตย์
นางนวลเจ้าเอยทะเลกว้างใหญ่
เห็นเพียงแต่ขอบฟ้าไกล
ตัวเจ้าก็ยังคงบินมุ่งไป
อาจจะเหนื่อยแต่ความหวังก็ยังมี
นางนวลเจ้าเอย เจ้าบินเรื่อยไป
เหมือนดังว่าใจรู้ดี
จุดหมายในใจเจ้าคงต้องมี
ห่างจากตรงนี้ไปอีกไกล
หากวันไหนคลื่นลมกระหน่ำ
เจ้าคงช้ำเมื่อมองไม่เห็นใคร
แต่นางนวลเอย เจ้าไม่เคยท้อใจ
กลับยังบินตรงไปเหมือนเช่นเคย
นางนวลเจ้าเอยเจ้าคงมั่นใจ
แม้มันจะไกลลับตา
คงพบอะไรที่ดีสักครา
อยู่ที่ขอบฟ้าอันห่างไกล
ดนตรี
หากวันไหนคลื่นลมกระหน่ำ
เจ้าคงช้ำเมื่อมองไม่เห็นใคร
แต่นางนวลเอย เจ้าไม่เคยท้อใจ
กลับยังบินตรงไปเหมือนเช่นเคย
นางนวลเจ้าเอยเจ้าคงมั่นใจ
แม้มันจะไกลลับตา
คงพบอะไรที่ดีสักครา
อยู่ที่ขอบฟ้าอันห่างไกล
อยู่ที่ใจเจ้านางนวลเอย...
...........................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem37403.html
หาดทราย สายลม ไม่มีสองเรา
.................
ทะเล...เขียนเรื่องนี้
ใต้ต้นหางนกยูงที่ดวงดอกแดงเจิดจ้าพราวไปทั้งต้น
ตรงหน้า..คือทะเลสีน้ำเงินแกมมรกตสวยใส
เวิ้งว้าง กว้างไกลสุดตา
มองเห็นฟองคลื่นขาวนวลม้วนตัว..
เคลียเคล้าแตะแต้ม พลิ้วพราย
พาทะเลนวลละมุนไปด้วยริ้วราย
ราวเรียวเมฆโลมไล้ไล่ระริกระริ้วไหว ไปตามแรงลม...
กระทบฝั่งเสียงซ่าซ่า.......
ทะเลเดินไปหยุดยืนเหนือเนินทราย..
ที่ร้างไร้ผู้คน มีเพียงหาดทราย..กว้างสุดตา..
และทะลตรงหน้าที่แสนสวยใส แต่ทว่าคงกว้างสุดใจ..
จนยากจะหยั่งถึง .......
ดงดอกหญ้ารายรอบพลิ้วไหวเอน...
สายลมบางเบาพัดแผ่วผ่าน
ทิวสนซัดส่าย ซู่ซ่า
สอดสลับรับเสียงเกลียวคลื่นที่ซัดสาด เซาะทราย
กระซิบกระซาบวอนเว้า ราวดนตรีเห่กล่อม..
ลมทะเลปะทะใบหน้า..
เส้นผมปลิวสยายไปเบื้องหลัง
ทะเลยืนนิ่งงัน ต้านลมพายุไหว
ที่พัดไกวผ่านร่างของผู้หญิงช่างฝันคนนี้ราวโลมเล้าละมุน
ใจดวงเงียบงาม หวามไหว
ราวต้องมนต์ขลังให้ฝันควะคว้าง ปลิดปลิวไปตามแรงลม..
ใจดวงงาม.... ในยามนี้
กับเรื่องราวมากมีที่รายเรียงมาท้าทาย
ให้หัวใจบอบบาง รานร้าวไหว..
กับฟ้ากว้างสีส้มอมชมพูปนเทา
โศกสะเทือนทาทาบ บางเบา..นุ่มนวล ชวนฝัน
ราวสายไหมหลากสีสันสล้างเลื่อมพรายพราว
ราวประภัสสรเฉิดฉันท์ แจ่มจ้า
ราวสรวงสวรรค์นฤมิต..
หรือไม่ก็คงเป็นลิขิตฝีมือของศิลปินช่างฝันสาดสีทิ้งทีแปรง..
แต้มแต่งกลมกลืน..ดั่งภาพฝัน แสนงาม
ให้ดวงใจดื่มด่ำ อิ่มฝัน อิ่มใจ จนเต็มตื้น..
แค่เพียงหลับตา..พริบวิบเดียว..
ที่รัก..คุณตามติดมาในฝัน สล้าง
ให้อิงไหล่กว้างเคียงข้างชมทะเล
ในภาพฝันเคียงใจนั้น ทะเลอ้อยอิ่งพิงไหล่ดอมดมพรมจูบคุณ
ด้วยรักภักดี มิรู้เบื่อ..
ช่างน่าขันนัก..
ใจหนอใจที่ไร้พ้อไร้เพ้อ เพียงแค่ละเมอ หวั่นไหว..
ว่ามีคนดีเสมอมา ในทุกนาทีคะนึง..
ทะเลเอนร่างลงนอนช้าช้า..
พลางหรี่ตาดูสรรพสิ่งแสนงามของธรรมชาติรายรอบในโลกจริง..
มองผ่านหางนกยูงดวงดอกแดงเจิดจ้าอีกคราครั้ง
ที่ตัดฉับกับตะแบกม่วงพราวหวานเศร้าเต็มต้น เคียงกัน..
ราวสุขเศร้า..กับฟ้ากว้างงามเข้มที่สวยใส
ไม่ไยดีรับรู้กับหมองหม่น ของคนนับพันล้านบนผืนโลกนี้
ที่วนเวียนเวียนวนมิสิ้นสุด
ตราบใดที่ยังไม่ยอมหยุดหัวใจรัก หัวใจฝัน...
ทะเล..ติดปีกให้หัวใจรัก ปล่อยใจฝัน แสนงาม
ให้โบยบิน ข้ามฟ้ากว้าง ข้ามทะเลไกล
มาซุกกายซุกใจอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นของคุณแล้วนะ..
ในนาทีนี้นะดวงใจ..
คิดถึงบทเพลง เพลงนี้ที่ทำให้ใจทะเลเลิกหนาวร้าวไหว..
ไปกับลมทะเลที่พัดตึง! ..........
ถึงฟ้าจะกั้น ให้ฉันและเธอไกลกันสุดตา
หรือว่าภูผาทอดยาวขวางหน้าบังตาแค่ไหน
แม้นมีทะเลเหลือหยั่งคะเนมากั้นเราไว้
อย่าได้ตกใจ..ถึงห่างแค่ไหนก็ไม่สำคัญ..
อำนาจใดใดที่ในโลกนี้ไม่มีความหมาย
แม้แต่ภูผาก็อาจทะลายมิอาจขวางกั้น
รักเรามีปีกบินหลีกข้ามฟ้าไปมาหากัน
ขอให้รักฉันแน่นอนเท่านั้น..ฟ้าดินเกรงกลัว...
.............
เงาไม้
แสง จันทร์วันนี้นวล ใครชวนให้น้อง เที่ยว
จะให้ เหลียวไป แห่ง ไหน
ชล ใสดูในน้ำ เงาดำนั้นเงา ใด
อ๋อ ไม้ ริม ฝั่ง ชล
สวยแจ่ม แสง เดือน
หมู่ ปลา เกลื่อนดู เป็น ทิว
ฉันชม ลม ริ้ว
จอด เรือ อาศัย เงา ไม้ ฝั่ง ชล
สวย แจ่ม แสง เดือน
หมู่ ปลา เกลื่อนดู เป็น ทิว
ฉันชม ลม ริ้ว
จอด เรือ อาศัย เงา ไม้ ฝั่ง ชล...
26 ธันวาคม 2549 12:18 น.
พุด
สวัสดีปีใหม่พุทธศักราช๒๕๕o
จาก..
ดวงใจพุดไพร..สาวบ้านนา
ถึง...
ทุกดวงใจ..
ในร่มรักเรือนไทยเรือนทอง
แห่งมิ่งมิตรน้องพี่..ผองเราค่ะ
.......................
ด้วยมิอาจอยู่ใกล้กันวันปีใหม่
จึง..ส่งใจ มามอบให้เป็นของขวัญ
พร้อม..
ขอบคุณปีเก่าให้*เราได้พบกัน(ได้รักกัน)
สำหรับ*ขวัญ*ปีไหนไหน..ไม่ลืมคุณ...ค่ะ
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1938.html
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4258.html
บทเพลงหนึ่งมิตรชิดใกล้...กับ..ณ.วันนี้
สายลมหนาวกำลังรำเพยณ..ภายนอกหน้าต่างรถ
ที่ผมกำลังขับอย่างนุ่มนวลด้วยความเร็วพอประมาณ
สู่เส้นทาง
นครชัยศรี เมืองส้มโอหวาน...
หากทว่านาทีนี้
ผมกำลังมีใครบางคนที่หวานกว่าหวานนั่งเคียงข้าง
ให้ผมกุมมือเธออย่างทะนุถนอม...
แม่จอมขวัญ...จอมใจ...ยอดดวงหฤทัยแห่งผม...
ผม..กำลังร้องเพลงนี้พลีให้แด่เธอและฟ้าดิน
เป็นพยานรับรู้รับฟัง
ถึง...
หัวใจอันหลั่งล้นท้นท่วมทวี
ด้วยความสุขของผมเองในรอบหลายสิบปี....
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1938.html
หนึ่งมิตรชิดใกล้
ชื่นชีวัน เมื่อฉันและเธอ
ชิดใกล้
แต่ไฉน เธอห่างฉันไป ทุกที
ช่างไม่มี น้ำใจ ใยดี
ต่อไมตรี สัมพันธ์
เริ่มแต่วัน ที่เราคบกัน
คล้ายเพื่อน
แต่ดูเหมือน มีสิ่งเร้าใจ
ไหวหวั่น
ปล่อยให้รุม สุมทรวง นานวัน
เปลี่ยนเป็นฉัน รักเธอ
ไม่ เคย เผย ความ ในใจ
หากวันใด เผยใจ กลัวเก้อ
เฝ้าคอย แต่หลง ละเมอ
ยามเมื่อเธอ ห่างไกล
อยากให้เธอ ได้มองเห็นใจ
ฉันหน่อย
แต่เพียงน้อย คือหนึ่งมิตรเคย
ชิดใกล้
จะคู่ควร เสมอเธอ เพียงใด
สุดแต่ใจ ของเธอ
ไม่ เคย เผย ความ ในใจ
หากวันใด เผยใจ กลัวเก้อ
เฝ้าคอย แต่หลง ละเมอ
ยามเมื่อเธอ ห่างไป
อยากให้เธอ ได้มองเห็นใจ
ฉันหน่อย
แต่เพียงน้อย คือหนึ่งมิตรเคย
ชิดใกล้
จะคู่ควร เสมอเธอ เพียงใด
สุดแต่ใจ ของเธอ...
เธอ...ทัดดอกลั่นทมริมไรผม
ที่กำลังหอมอวลทุกอณูเสน่หา
ให้ผมอยากเพ้อผวาเข้าไปโอบกอดรัดร้อย..
ไล้รอยจูบอย่างแผ่วเบา
ไปตาม...
ปากคอคิ้วคาง...แห่งนางอันเป็นที่รักนะรัก..
แสนรัก..เอยแสนรักในกมล
เดือนเสี้ยวกำลังทอเศร้าบนราวฟ้า
เธอ..ชี้ชวนให้ผมแหงนเงยขึ้นเชยชม
และบอกว่า..
ดูราวเรือสีทองลอยล่อง
ท่องไปในท่ามกลางเรียวเมฆเสกสายแสนหวาน
ปานหยาดน้ำผึ้ง...
สู่ว่ายเวิ้งแดนอนันตกาลแห่งความว่างเปล่า
หาก...ทว่าแสนเงียบงาม
หัวใจผมเต้นตูมตาม..
ราวหนุ่มน้อยแรกรัก แรกนัด
ใน..
ท่ามคืนเงียบสงัดแห่งเส้นทางทองสายชนบท
ที่..
ดูราวกับว่า....
ทอดรับ...ความภักดีจากใจดวงซื่อตรงคงมั่นดั่งศิลานี้..
อย่าง....ไม่มีวันรู้จบ....ไม่ว่ากี่ภพพลี.....!!!!!
...................
ดวงดอกรักบานเต็มลานใจแห่งเราสอง
หวังเคียงครองคู่ขวัญสวรรค์สมัย
ดั่งหนึ่งมิตรชิดใกล้หลอมรวมใจ
สู่ทิพย์ไสวทางช้างเผือก...รอ..ภิรมย์...
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4258.html
ณ.วันนี้
ญ ดังมี สิ่งใดมาดลใจฉัน
ดังใจ โอ้เอยเฝ้าคอยเธอนั้น
นานแสนนาน ฮืม
จึงมาเจอกัน
คล้ายบางสิ่งผูกพัน
ร้อยใจเราร่วมกัน
ช ดังมี สิ่งใดมาดลใจฉัน
ดวงใจ โอ้เอย มีเพียงเธอนั้น
นับวัน ฮืมจนแรกเจอกัน
ใจฉันเพียงต้องการ แต่เธอตลอดมา
ช ฝากคำสัญญา ฝากวาจา
รักเธอไม่เสื่อมคลาย
ญ หมื่นพันสัญญา
ร้อยวาจา หนึ่งเดียวที่เข้าใจ
ช รอคอย ผ่านวันเนิ่นนานเพียงไหน
ญ คืนวัน ผ่านไปไม่มีความหมาย
พร้อม นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ
และหวังเพียงได้ครอง
รักจนตราบนานตลอดไป
ช ฝากคำสัญญา ฝากวาจา
รักเธอไม่เสื่อมคลาย
ญ หมื่นพันสัญญา
ร้อยวาจา หนึ่งเดียวที่เข้าใจ
ช รอคอย ผ่านวันเนิ่นนานเพียงไหน
ญ คืนวัน ผ่านไปไม่มีความหมาย
พร้อม นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ
และหวังเพียงได้ครอง
รักจนตราบนานตลอดไป
นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ
และหวังเพียงได้ครอง
รักจนตราบนานตลอดไป...
23 ธันวาคม 2549 22:54 น.
พุด
http://www.siam2.com/jukebox/pop-player.php?id=1441
Take me to your heart
take me to your soul
Hiding from The Rain and Snow
Trying to forget but I won't let go
Looking at a crowded street
Listening to my own heart beat
So many people all around the world
Tell me where do I find someone like you girl
[Chorus:]
Take me to your heart take me to your soul
Give me your hand before I'm old
Show me what love is - haven't got a clue
Show me that wonders can be true
They say nothing lasts forever
We're only here today
Love is now or never
Bring me far away
Take me to your heart take me to your soul
Give me your hand and hold me
Show me what love is - be my guiding star
It's easy take me to your heart
Standing on a mountain high
Looking at the moon through a clear blue sky
I should go and see some friends
But they don't really comprehend
Don't need too much talking without saying anything
All I need is someone who makes me wanna sing
[Chorus:]
Take me to your heart take me to your soul
Give me your hand before I'm old
Show me what love is - haven't got a clue
Show me that wonders can be true
บทเพลงเศร้ามิเคยจบลบลาเลือนจากโลกนี้
ตราบชีวียังมีรักและมีฝัน
บทเพลงเศร้ายังร้าวรอนอ้อนรำพัน
บทเพลงฝันวันเดียวดายไร้คู่ใจ..
บทเพลงเศร้าสอนสุขทุกข์คลุกเคล้า
นัยน์ตาเจ้ามีเงาใจไยหวั่นไหว
ดวงจันทราหยาดหวานสักปานใด
ม่านฝนในแววตาพาหม่นงาม..
บทเพลงเศร้าหลายดวงใจในโลกฝัน
ราวคืนวันคู่กันไปจนไหวหวาม
ทั้งมืดมนปนสุขสันต์ทุกโมงยาม
ทั้งต้องหามดามใจไอซียู..
บทเพลงเศร้าเคล้ากลอนฝันคืนวันนี้
แด่คนดีในดวงใจไร้ใครคู่
มากล่อมขวัญว่าวันหวานยังมีอยู่
ให้รับรู้คู่โลกนี้มีตะวันมีจันทร์งาม..ให้ชื่นใจ..
..........................
คุณ..ผม..จักรยาน..ร้านกาแฟ..แล้วไย..ดวงดอกกาสะลองต้องร้องไห้!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song975.html
..............................
เรื่องรักโรแมนติกแสนเศร้ารานร้าวใจของผม
เริ่มต้นณ..ที่นี่...ร้านกาแฟเล็กๆ
ริมถนนสายงามนามห้วยแก้ว
ที่มีมหาวิทยาลัยแสนงาม
นามไพเราะตามชื่อจังหวัดตั้งอยู่
คุณ..
เป็นเจ้าของร้านกาแฟหอมกรุ่นละมุนลิ้น
ส่วนผม..ไม่ได้ชอบดื่มกาแฟ
แต่กลับมาแอบชอบบรรยากาศ
เพื่อมานั่งจินตนาการสร้างงานรักรจนาสวยๆ
ที่ผมชอบระบายเป็นงานคลายเครียดงานอดิเรก
และ
ด้วยอีกเหตุผล
คือมี..คุณคนสวยรวยศิลปเจ้าของร้าน
ที่งามราวดอกกาสะลองของเมืองเวียงพิงค์ดั่งเวียงสวรรค์
ที่ราวจะเพิ่งคลี่แย้มแต้มโลก
ให้หวานระยับจับดวงจิตทุกดวงใจที่แวะมา
แล้ว
ไหนยังจะ
ประดับร้านด้วยภาพศิลปล้านนาที่ผมแสนประทับใจ
และที่แสนสวยงามในใจผมอย่างที่สุด
จนหาคำใดมาเปรียบปานมิได้
ที่ยังมิหมดเพียงนั้น
ยังมีฝันพิลาสพิไลให้ฝันไกลให้ฝันต่อ
เพราะ
ร้านคุณคนดีไม่เคยขาดดอกไม้สด
ทุกทุกวัน
จะงามงดด้วยดวงดอกไม้หวานๆตามฤดีกาล
และ
ผมเดาเอาว่าตามฤดีคุณ..เจ้าของร้านคนสวยด้วยแน่ๆเลย
เพราะ....
ดูจากการที่คุณแต่งตัวแบบสาวโบราณ
ที่ยังนุ่งผ้าซิ่นตีนจกงามละมุน
ห่มพาดสไบสวยคลุมพันทับเสื้อ
และยังเหน็บดอกเอื้องสวยนวยนาด
ราวสาวล้านนาย้อนยุคแสนงามอยู่เลย
และ
ไหนยังจะให้เชยชมชิดดวงดอกไม้ไทยไทย
ที่ทำให้ร้านคุณทั้งสดชื่น
ทั้งหวานหอมกรุ่นด้วยกลิ่นขมกาแฟ
และ
ในขณะเดียวกัน
ก็หวานหอมพลันพร่างด้วยกลิ่นดอกไม้ไพร
ดอกไม้ไทยนานาพันธุ์
ที่มีทั้ง มะลิ พุดซ้อน ลำดวน ลั่นทม แก้ว กุหลาบ
กล้วยไม้ กาสะลอง ชมนาด เล็บมือนาง ..
แต่
ทว่าที่ผมว่างามล้ำงามกว่างามงามเหนืองาม
ใดก็คือคุณนั่นแหละ
ที่
ผมคิดว่างามแบบชวนให้น่าหลงใหลเสน่หา
ราวเอื้องแซะดอกขาวพราวพิสุทธิ์จากยอดดอยดอกงาม
เพราะ
คุณมุ่นมวยผมที่ดูราวเส้นไหมนุ่มงามทุกวัน
และไม่มีสักวันที่ผมแวะมาแล้ว
จะไม่เห็นเรียวหน้ารูปไข่หวานละมุนของคุณ
จะไม่ถูกล้อมให้หอมกรุ่นน่าดอมดมด้วยดวงดอกไม้ริมเรียวแก้ม
หรือหวานหอมล้อมไว้ด้วยมาลัยรัดเกล้า
ราวร้อยเป็นสร้อยเสน่หาบนมวยผมให้ชมชื่นใจ
และในทุกวัน
ผม..จะสั่งชาหวานๆธรรมชาติมาดื่ม
และเช่นกัน
ที่คุณไม่เคยถามราวกับจะจำได้อย่างขึ้นใจ
ใหม่ๆคุณก็แค่แย้มยิ้ม ทักทาย
พอนานวันนานเดือนเข้าคุณก็เริ่มให้ความเป็นกันเอง
ที่ผมคิดแบบไม่เข้าข้างตัวเอง
ว่าเพราะคุณกลัวจะเสียน้ำใจแขกขาประจำ
ทั้งๆหน้าตาผมก็งั้นๆแหละ
วันที่ผมเริ่มรู้สึกดี
กับคุณ..มากกว่าตานอกที่เห็น
คือวันที่ผมแอบเห็นหยาดน้ำตาคุณพร่างรินไม่สิ้นสาย
หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์จากใครบางคน
นาทีนั้น
ใจดวงละมุนของผมเริ่มละเมียดมากพอ
ให้ผมชักหวั่นไหว
และเริ่มวาบหวามแบบไม่เข้าใจตัวเอง
ที่จะอยากเดินเข้าไป
โอบไหล่ประคองให้คุณซุกซบอกอุ่นผม
เพื่อปลอบประโลมใจและเช็ดหยาดน้ำตาให้
เพราะ
ผมเป็นโรคใจไหวอ่อน วาบหวานอ่อนโยน
หากเห็นน้ำตาของผู้หญิงทั้งโลกที่โศกครวญ
มิใช่แค่เพียงคุณดอกนะ
เพราะผมเคยได้รับการอบรมมาจากคุณแม่ผม
ที่เพียรสอนให้ผมเป็นสุภาพบุรุษลูกผู้ชายเต็มตัว
อย่าได้ไปทำให้ผู้หญิงคนใดหมองมัวมลทิน
จนต้องรินน้ำตาหลั่งราวฟ้าร้องไห้
เพราะ
นั่นคือบาปกรรมราวทรยศกับเพศแม่ผู้อ่อนแอทางใจ
หากไม่จำเป็น
จงพยายามทะนุถนอมใจดวงอ่อนหวานปานเรียวรุ้งยามรัก
อย่าไปทำร้ายหาญหักใจหากไม่รักเธอจริง
วันนั้น..
ผมเพียงแค่ได้แต่คิด และ
แสนเสียดายดวงตางามซึ้ง
ราวหยาดน้ำผึ้งเพชรที่ช้ำหมอง
ที่ผมเห็นราวนางฟ้ากำลังร้องไห้ตรงหน้า
หากไม่กล้าเอื้อนเอยคำใด
นอกจากรีบพาตัวไปนอนรำลึกคิดถึงคุณด้วยความสงสาร
ในภาพม่านน้ำตาที่ช่างแสนน่าทะนุถนอมเสียไม่มี
หลังจากนั้นไม่นาน
คุณ..เริ่มแย้มบานหัวใจอีกคราและ
ตั้งหน้าตั้งตาขยันบริหารร้านงามของคุณอย่างแสนมีอัธยาศัย
และ..
อย่างคนที่มีหัวใจเป็นผู้ให้..
แบบมิใช่แค่บริการแขกแบบธรรมดาๆ
หากทว่าทุกแขกคือคนพิเศษ
ที่ราวเพื่อนฝูงแวะมาเยี่ยมเยือน
จนคุณมีขาประจำมากมาย
ที่ได้ใช้ร้านแสนงามของคุณมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์
ราวกับร้านกาแฟโบราณตามบ้านนอกทุกถิ่นที่
ที่คือสภากาแฟไว้แลกทุกข์สุขแลกทุกอย่าง
ทั้งเรื่องส่วนตัวเรื่องงาน
การบ้านการเมือง
และ
แม้นราวเรื่องมากมายในมุ้งของคนในหมู่บ้าน
ที่ข่าวสารจะแพร่กระจายเร็ว..ราวลมพัด
ก็มักจะมาจากร้านกาแฟ..กาแฟ..นี่แหละนะ
ระหว่างเรา..
จากแขกรู้จักรู้ใจ..ทายทักธรรมดา
และ
คุณสามารถชงชายี่ห้อโปรดให้ผมได้อย่างแม่นยำ
บางครั้ง
ผมเริ่มสัมผัสไออุ่นจากถ้วยชาที่ละมุนอวลตรงหน้า
และ
อุ่นไอจากนัยน์เรียวตางามหวานซึ้ง
ผ่านม่านฟ้าฝนเป็นใจ
ในยามที่ผมเดียวดายอ้างว้าง
และกับบางคืนฝนพรำ
ที่ผมมักจะชอบพาตัวเองมานั่ง
ดูสายฝนพร่างสายละออละออง
ทอทอดหยาดย้อยเป็นดวงดอกแสนงาม
ยามกระทบม่านกระจก
จนพร่างพรายราวดอกไม้เพชรพรหมแสนสวยเศร้าสิ้นดี
และ
สำหรับคนหนุ่มใจหนาว
ไร้ร่างสาวไร้เนื้อสาวหนั่นแน่น
มาคลุกเคล้าให้หนาวคลาย
ให้หนาวทรวงมานานปี
ที่เริ่มชักมีชีวีชินชา
กำลังจะหันหน้าไปบวชยามบั้นปลาย
เพราะคิดว่า
สุดท้ายคงไม่มีเนื้อใครให้ผมเบียดหอมห่ม
คงนอนหนาวลมจนตาย
สู้ไปหอมห่มด้วยธรรมะจะดีกว่า
หากหาคู่ใจคู่ธรรมคู่ทองไม่ได้
ก็จะยอมหนาวเพียงร่าง
หากจะมิอ้างว้างจิต
คิดคิดก็ดีกว่าเลือกทางโลกย์
หากไม่อยากโศกสุข
หมุนเวียนไปอีกยาวนานจนตราบชั่วกาลกัปป์
เพราะมาหลงในดงกรรมกามพงกิเลส....
คุณ..จะเริ่มแย้มยินดี
และกุลีกุจอช่วยเก็บจักรยาน
หากวันไหนผมมาในยามค่ำคืนและรุ่มร่ามด้วยเสื้อฝน
คุณ..ก็จะอุ่นชาร้อนๆ
และเตรียมขนมปังปิ้งหอมๆไว้รอรับ
คุณ..เริ่มรู้จักรู้ใจผมมากขึ้นๆทุกวัน
และยิ่งนานวัน
ผมราวกับจะมาฝากชีวิตไว้ที่ร้านคุณเสียครึ่งหนึ่ง
นอกนั้นคือวิถีประจำงาน
ที่ผม...ต้องพร่ำบ่นเพียรสอนลูกศิษย์ในมหาวิทยาลัย..
และ
เตรียมเอกสารมากมายก่ายกองเป็นพะเนินภูเขาเลากา
น่าระกำว่าจะตกลงมาทับศรีษะตัวเองเข้าสักวันไม่ช้านาน
หากต้องทำด้วยอุดมการณ์
และ
จะได้มีงานสุจริตไว้เลี้ยงชีพชอบ
แถมยังได้ประกอบกุศลจิตแสนดี..
หากชีวีได้สั่งสอนวิทยาการ
แถมพยายามใส่ธรรมให้งามจิตไปพร้อมกัน
เหมือนยิงนัดเดียวได้นกสองตัวแบบ
สุภาษิตก่อนเก่าเขาว่าไว้
ที่ในยามนี้ผมขอคิดเองจะดีกว่า..
ให้เข้ากับสถานการณ์เลิกทำร้าย
ว่า
*ไม่ยิงนกหากยกมาเพาะเลี้ยงให้ได้ดีทั้งนกทั้งต้นไม้เลย*
อันนี้เป็นสำนวนผมเอง
ที่จดลิขสิทธิ์คำไว้แล้วห้ามใครนำไปเผยแพร่นะ
กลับมา..
ยังเรื่องรักหวานฉ่ำ
ที่ยังไม่ถึงบทเศร้าร้าวระกำช้ำระทมดีกว่านะ
กับ
ในคืนค่ำที่ฝนพรมพรำพร่างสายหนักจะดีกว่า
คืนที่
ผมยังเหว่ว้าบ้าพอที่จะคว้าจักรยานปั่นลิ่วมาหาคุณ
ด้วยร่างที่เปียกโชก
จนคุณต้องคอยใช้ผ้าขนหนูผืนนุ่ม
คอยเช็ดหัวหูผมและเนื้อตัวให้อย่างละมุนละไมละม่อม
ราวกับผมเป็นเด็กชายตัวน้อยๆผู้ซุกซน
หนีคุณหนีใครออกไปตากฝนราวลูกนกตกน้ำ..หนาวสั่น
และ
สิ่งนี้คือความดี
ที่โดนใจประทับใจ
ที่ทำให้ผมแสนซาบซึ้งจนอยากรินน้ำตา
เมื่อคิดถึง
*คุณแม่ยอดดวงใจของผมที่พรากลา*
ที่ทิ้งผมไปแสนนานแล้ว
และ
เคยทำแบบนี้กับผมมาก่อน
อย่างแสนรักแสนทะนุถนอมพอกัน
ราวกับหัตถาครองพิภพ
จบด้วยรักเหมือนกันทั้งคู่เลยเชียว
และ
คืนนั้นร้านทั้งร้านแสนหนาว
หากใจดวงดายเดียวกลับอบอุ่นอ่อนหวาน
ปานดอกไม้กำลังค่อยๆคลี่แย้ม
รับสายแสงแห่งหยาดหวาน
จากพรายน้ำผึ้งพระจันทร์เสียมากกว่า
ทั้งฟ้าฝนพิไรร่ำเป็นใจราวสวรรค์ยิ่งใหญ่เมตตามากกรุณา
ให้คุณมีเวลานั่งคุยกับผมอย่างเข้าใจในทุกเรื่องราว
และ
ราวกับคนที่รู้จักกันมานานแสนนาน
คุณ.กระซิบบอกผม..
ว่าผม..นั้นมีบุคลิกบางอย่าง
ที่ทำให้คุณอบอุ่นทุกครา
สงสัยตรงนัยน์ตาสีสนิมเหล็กของผม
ที่ทำให้คุณรู้สึกถึงความมั่งคงลึกๆราวผู้ชายโบราณ
ที่ยังมีงามนวลในเนื้อใจ ยังมีกระแสอบอุ่นไหลหลั่ง
เป็นพลังบวกสู่ร่างใจคุณยามได้พบสบตา
และ
นาทีนั้น
คุณพูดแทบมิทันสิ้นคำ
แม่เหล็กแห่งรักภักดีที่รอเวลาดูดพลังเข้าหากัน
ก็ค่อยๆเคลื่อนร่างอย่างช้าช้าเข้ามา
หลอมละลายเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างดูดดื่ม
และ
ด้วยรอยจูบที่แสนหวานหอมสดชื่นชุ่มฉ่ำ
ที่ค่อยๆทวีบดขยี้แรงขึ้นๆด้วยแรงรักแรงเสน่หา
จนเลือดในกายฉีดพล่านราวมีไฟแผดเผา
ให้ร่างใจแทบมอดละลาย
กลายเป็นเนื้อเดียวกันมิทันนานนาที
ผมพึมพำไม่เป็นภาษาส่ำศัพท์
ภาวนา ให้โลกหยุดหมุนสักเวลานาทีก็ยังดี
ในยามที่อ้อมอกอุ่นผมนั้น
ได้ทำหน้าที่ทลายปราการ
แห่งความเหงาเศร้าดายเดียวเปลี่ยวเหงา
ให้มลายหายวับไป
เหลือก็เพียงพลังหวังหวานแห่งรัก
ระหว่างเราสอง..อย่างไม่มีปราการใดใดอีกเลยแล้ว
และ
ราวได้เพิ่ม..เติมความรักความฝัน
อันคือขั้วบวกแห่งหยินหยางชายหญิง
ที่จักสามารถสกดให้โลกทั้งใบเป็นของเราสอง
อย่างงามสิ้นอย่างไม่มีคำว่าฉันเธอ..อีกต่อไป
ให้โลกนี้ยังคงดำรง..คงหมุนไปหมุนไป
ได้ด้วยไฟรักไฟปรารถนา
หากดวงชีวามนุษย์ยังมิพ้นวิบากเก่าวิบากกรรม
ให้จำต้องชดใช้หนี้รัก
และ
ด้วยพลังแห่งความภักดีพลังที่จะสรรสร้างโลก
ให้งามแสนงามหวานแสนหวานผ่านร่างรักสนิทเสน่หา
และ
ในยามนั้นทุกสิ่งในคลองตา
ทุกความหวานหอมในร้าน
ที่ผมเคยเล่าไว้
ไม่ว่าจะจากดวงดอกไม้ไทย
หรือจากายงามภายนอกของคุณ
ก็มิประมาณหวานหอมเทียบได้
ยามเราอยู่ในอ้อมกอดกันและกัน
กับ
คืนที่ฝนสั่งฟ้าให้น้ำตาคุณหลั่งรินแทนด้วยซึ้งซ่านสุข
ในปิติรักในอ้อมภักดิ์อ้อมใจผม
ที่เพียรกระซิบพลี..ตลอดเวลา ยอดรัก ๆๆๆๆๆ
นาทีหวานหอม..
ที่จะตราไว้จนตราบวันตาย
และ
นี่คือสิ่งที่โลกได้สอนบทเรียนให้ตามมา
ให้ผมกำลังระรินหลั่งน้ำตาสังเวยไม่สิ้นสาย
ในวันนี้
หลังจากคืนค่ำที่แสนดีผ่านมานาน
จนผ่านงานพิธีมงคล
ที่เราสองได้ตกลงปลงใจใช้ชีวิตรักร่วมกัน
คือชีวิตช่วงที่งามกว่างาม
จนผมมิอาจบรรยายได้ถึงหยาดน้ำผึ้งฝันพระจันทร์หวาน
ทีเราได้ปันแบ่งจนโลกแล้งไร้
เหลือเพียงมองไปทางไหนมีแต่สีชมพูและสีรุ้งเรียว
คนดี...
แล้วทำไมพระเจ้า..ให้มาแล้วเรียกคืน
ให้ผมสะอื้นหวนไห้อาลัยอาวรณ์
ราวจะมาสอนใจให้ซึ้งถึงคำที่ว่า*ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์*
*การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์
การประสบกับสิ่งที่ไม่รักก็เป็นทุกข์*
และ
อย่าให้ลืมล่วงประมาท
ให้ทุกชีวิตได้รำลึกถึงความพลัดพรากจากลา
ให้รู้คุณค่าของความรัก
และ
ยามมีชีวิตอยู่
ให้รู้จักใช้คุณค่าของเวลาอย่างคุ้มค่ารักทุกนาที
ให้เพียรเพาะบ่มห่มหอมด้วยดอกธรรมในจิต
ที่จะเป็นดั่งดวงแก้วนิรมิตตามติดเราไปได้เพียงสิ่งเดียว
ไม่เกี่ยวกับคนกับใครกับใจผู้ใดทั้งสิ้น
เราต้องไป..เพียงลำพัง...
กับพลังพร่างแห่งปิติเกษม
ที่จงเพียรสร้างสะสมไว้เป็น..*เสบียงบุญ*ก่อนคำว่าสายเกิน
ที่ไม่รู้ว่านาทีไหน ..วันของใครของคนนั้นจะมาถึง
วันนี้ที่ยังคงซึ่งมีชีวิตแสนสุขสดใส
และ
อีกนาทีถัดไปพญามัจจุราชก็อาจไม่ปรานีเมื่อถึงวันที่ต้องไป
ท่านจะมาทำหน้าที่อย่างซื่อตรง
ไม่เลือกเศรษฐีผู้ดีมีจน..ทุกคนต้องไปที่เดียวกัน
ดั่งค่ำคำมรณาณุสตินี้ที่ไม่เคยเข้าใครออกใคร
ให้..*เตรียมตัวเตรียมใจตายก่อนตาย..*ไว้ให้ทุกคน
เหมือนอย่างผม..ในนาทีนี้
ที่วันเวลาแสนดีแสนงามแสนหวาน
ได้พรากลาพาคุณไป
ให้หัวใจผมมานั่งย้อนระกำย้ำระทมทับ
แทบรำงับดับไม่ได้
เมื่อจู่ๆสายฟ้าฟาดลงบนกลางใจผม
กับเสียงร่ำไห้ของใครบางคน
ที่โทรมาบอกผมว่า...*คุณถูกรถชนและเสียชีวิตแล้ว*
วันที่
ฟ้าสีโศกและโลกสีหวานของผมพรายพลัด
ตกแตกกระจายหายวับไปแบบไม่มีชิ้นดี!
แหลกธุลีไปต่อหน้าต่อตาผม!
ให้หัวใจผมกระโจนเร็วกว่าร่างอย่างไม่คิดชีวิต
ไปตามเส้นทาง
ที่ร่างไม่มีชีวิตของคุณรอผมอยู่....
ให้หัวใจผมแทบไม่อยากอยู่เป็นผู้เป็นคน
กับภาพอันแสนสะเทือนใจสะเทือนขวัญ
ภาพที่ทำให้ผมต้องหลั่งรินน้ำตายิ่งกว่าฟ้าร้องไห้
อย่างไม่อายใครไม่อายฟ้าดิน!
ภาพที่ผมจะไม่มีวันลืมสิ้น
ที่ยังจดจำในรอยถวิล
แม้นจะเป็นภาพสุดท้ายของคุณ
ผู้เป็นที่รักนี้
และจักไม่มีวันลบเลือนหาย..!
ภาพคุณกับเลือดสีแดงที่หลั่งรินไม่สิ้นสาย!
ไปกับฝนหยาดสุดท้ายในฤดูฤดี
กับจักรยานที่เราเคยซ้อนซบโอบกันไปในทุกที่
ที่ใครๆพากันกระซิบบอกว่า
วันนี้คุณตั้งใจจะมารับผมกลับบ้าน
หากทว่า....
คงเหลือเพียงร่างไร้จิตวิญญาณของผมกลับบ้านอย่างดายเดียวลำพัง.....
ไม่มีทั้งร่างคุณ..
และ
จักรยานที่รานแหลกรวมกันอย่างไม่มีชิ้นดี
เหมือนกันกับหัวใจผมดวงนี้
ที่คงรานแยกแตกยับพอกัน
ที่คงต้องใช้เวลาเกือบชั่วชีวิต
เพื่อใช้ยาธรรมะมาน้อมนำมาเยียวยารักษาใจ
ให้มีชีวิตอยู่ต่อไปเมื่อสิ้นไร้คุณนะคนดีนะดวงใจ...
กับสายน้ำปิงที่ยังระรินไหล
กับหวานหอมของเอื้องไพร
กับกลิ่นกาสะลองแสนเศร้าเฝ้าครองใจมาในหนาวคำนึง
กับเสียงสะล้อ ซอ ซึง
ที่พาให้ผมยิ่งถูกตรึงราวถูกพันธนาการด้วยรัก..นี้ที่หนีไม่พ้น!
........................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song975.html
อัน แสงสูรย์ ส่องสว่าง แต่ กลางวัน
อัน แสงจันทร์ ส่องประจำ ยามราตรี
อัน ความรัก ร้อนเร่า เผา ฤดี
ส่อง ชีวี ทุกโมงยาม ประจำใจ
มีรักแล้ว ไม่คลาดแคล้ว ต้องตรมฤทัย
เหมือน แบกโลก ทั้งโลกไว้ ให้โศกหนัก
ไม่อยากให้ โลกนี้ มีความรัก
แต่ฉัน สมัคร แบกรักไว้ ไม่หนักเลย
มีรักแล้ว ไม่คลาดแคล้ว ต้องตรมฤทัย
เหมือน แบกโลก ทั้งโลกไว้ ให้โศกหนัก
ไม่อยากให้ โลกนี้ มีความรัก
แต่ฉัน สมัคร แบกรักไว้
ไม่หนักเลย...
20 ธันวาคม 2549 12:26 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song222.html
(บทเพลงฉันรักเธอเสมอ )
เหมันต์ในดวงใจ...ลำน้ำน่าน
เมื่อลมหนาวพัดร้าวมากล่อมไกว
ดอกไม้ไหวเหมันต์นิรันดร์หวาน
มวลสุมาลย์ใต้หล้าฟ้าประทาน
ต่างเบ่งบานประดับต้นแห่งนนทรี
บานลำพังโรยลำพังกับธรรมชาติ
กลีบสะอาดปลิดปรอยในร้อยสี
สลัดไว้แต่บุหงาชั่วตาปี
ดั่งรักนี้สถิตย์ใจใว้ทุกคราว
ลึกซึ้ง...
สุดคะนึงคะเนเหลือเมื่อลมหนาว
ครวญกวีขลุ่ยเตือนใต้เรือนดาว
ให้ลบร้าวลบเลือนเถิดดวงใจ....
คิดถึง.......
ดอกบัวบึงสายธารแสนหวานไหว
กาลเวลาโรยร่วงจากบ่วงใบ
ถักสายใยอีกคราวหนาวมาเยือน
มั่นคง....
อัสดงตรงฝั่งฟ้าเวลาเหมือน
มวลดอกไม้สายธารและลานเดือน
หวังเป็นเพื่อนจิตวิญญาณจนกาลคลาย....
หมายมั่น...
ลั่นสัญญารัดตรึงซึ้งจุดหมาย
ทะเลหมอกเมฆห้อมหลอมละลาย
หลีกลมร้ายมาเมตตาและปราณี...
อ่อนโยน...
ดั่งขุนเขาทะโมนอย่าหลีกหนี
ร่วมจรรโลงคุณงามและความดี
ตราบชีพนี้ลาลับกับเหมันต์........
...................
เป็นเช้าที่ไสว เหลือเกิน
ดวง..
เดินดายเดียวมายังเส้นทางสายชนบทที่แสนงาม
แล้ว..
ในท่ามดงตาลแลท้องทุ่งนาพาให้
ดวงเพลินยืนจ้องดูบัวแล้งน้ำ..ที่ณ..บัดนี้กำลังแห้งคาบึง
ให้หัวใจดวงซึ้งๆของดวง..
ราวกับมีหยาดน้ำตาซึมตกต้องณ..ภายใน
ด้วย..
รำลึกนึกถึงอดีตแสนหวานมากมาย
ที่...กลายกลับมาเป็นดั่งภาพฉายชัด..
ให้ตระหนัก...
ถึงความรู้สึกอ่อนหวานอ่อนไหว
ในลึกซึ้ง..จากคะนึงนวล
อีกคราแล้วนะเจ้าแก้วเจ้าจอมใจ
พร้อมกับ...
บทเพลงนี้ราวหวานแว่วลอยลมมา
กับ..
ฟ้ากว้าง กระจ่างแจ่ม
ด้วยเมฆพราวขาวนวลแตะแต้มกระจาย...
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4414.html
บัวแล้งน้ำ
คนเราต้องมี หัวใจ
ต้องมีเลือดเนื้อ ข้างใน
ต้องมีความดี คู่กาย
ต้องมีความหมาย ในตัวเอง
อดีตที่เคย ผ่านมา
เราคงต้องผ่าน พ้นไป
จะดีหรือเลว อย่างไร
ขึ้นอยู่กับใจ เราเอง
กระเสือก กระสน
ดิ้นรน กันไป
ก่อนเคย เลวร้าย
ก็ลืม ให้ลง
มีเพียง พรุ่งนี้
เรื่องเก่าเก่า ก็ปลง
ด้วยใจ ซื่อตรง
เราคง ได้ดี
ถ้าบัวไม่มี รากใบ
คงมองไม่สวย เท่าไหร่
ถ้าบัวแล้งน้ำ แห้งตาย
ไม่เหลือความหมาย ให้ชวนมอง
คนเราก็คง เหมือนกัน
นึกฝันแต่ความ ยิ่งใหญ่
หลงลืมว่าเคย เป็นใคร
สุดท้ายก็บัว แล้ง น้ำ
กระเสือก กระสน
ดิ้นรน กันไป
ก่อนเคย เลวร้าย
ก็ลืม ให้ลง
มีเพียง พรุ่งนี้
เรื่องเก่าเก่า ก็ปลง
ด้วยใจ ซื่อตรง
เราคง ได้ดี
ถ้าบัวไม่มี รากใบ
คงมองไม่สวย เท่าไหร่
ถ้าบัวแล้งน้ำ แห้งตาย
ไม่เหลือความหมาย ให้ชวนมอง
คนเราก็คง เหมือนกัน
นึกฝันแต่ความ ยิ่งใหญ่
หลงลืมว่าเคย เป็นใคร
สุดท้ายก็บัว แล้ง น้ำ...
............
กระท่อมรึมบึง ร้างไร้
ด้วยเจ้าของเรือนติดป้ายขาย
พร้อมรื้อถอน...ด้วยเหตุผลกลใด
ดวงมิอาจรับรู้..
หากทว่า..
ดวง..แค่แสนเสียดายความมีชีวิตชีวา
ที่ก่อนหน้านี้ที่ดวง..เคยพลีใจรักแสนรักภาพฝัน
อันแสนเงียบสงบงามเสียเหลือเกิน
ทุกสรรพสิ่ง...
ช่างแปรผัน ไปกับทิวาวันแลความไม่แน่นอนของ
บทละคอนโลกย์ โศกสุข ของทุกชีวาชีวิต
ที่สถิต ณ..ใต้ฟ้าแห่งนี้...
ที่ต้องดิ้นรนไขว่คว้า..ค้นหา
*เส้นทางชีวิตจิตวิญญาณของตัวเอง*
และอาจค้นพบ*บทเพลงแห่งรักนิรันดร์ ไม่รู้จบ*
ที่ทบทวีคูณไปกับกาลเวลา....
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song65.html
ความรักไม่รู้จบ
ถึงจะอยู่สุดหล้าฟ้าดิน
แม้จะสิ้นสิทธิ์และเสรี
แต่วันนั้น ใจฉันยังคงที่
ความรัก ความภักดี ไม่มีสิ้นสลาย
ถึงโลกแตกแหลกเป็นผงคลี
รักเต็มปรี่ ไม่มีรู้คลาย
ชีพถูกฝัง ความรักยังเวียนว่าย
เคียงคู่เธอมิคลาย
ฝากวิญญาณ ไว้เตือน
ด้วย ความรักไม่รู้จบ
แม้ผืนดินกลบ ยากเพราะความรักเลือน
จะเนิ่นนาน กี่วันกี่ปี กี่เดือน
ดินฟ้าจะคล้อยเคลื่อน ใจมิเลือน รักเธอ
ทุกทุกอย่างบนทางรักจริง
ทุกทุกสิ่งบนทางรักเธอ
จะสมหวัง หรือพบความเพ้อเจ้อ
เป็นที่ใจของเธอ จะจริงจังฉันใด
ทุกทุกอย่างบนทางรักจริง
ทุกทุกสิ่งบนทางรักเธอ
จะสมหวัง หรือพบความเพ้อเจ้อ
เป็นที่ใจของเธอ จะจริงจังฉันใด...
ชีวิต..คืออะไรกันเล่า....
ดวงเฝ้าถามตัวเอง เสมอมา...
คือบทเพลงเหว่ว้าสุขโศก..
บทเพลง..
ที่โลกแลพรหมชะตาฟ้าดินหยิบยื่นลิขิตให้เพียงกระนั้นหรือ...
ฤา...ว่า..
เราจักหาญกล้า..*.สร้างปาฏิหารย์รักอันแสนมหัศจรรย์ยิ่งใหญ่*
ด้วยตัวเราเอง...อย่างมิเกรงฟ้าดิน...
ให้...โลกรับรู้และยลยินถึงความสัตย์ซื่อถือมั่น
ในพลังแห่งรักภักดิ์พลีที่ก่อเกื้อจากเนื้อแท้ในนวลใจ
อันแสนไสวงาม..
ดั่งอัญมณี...
ที่เรายากจะหนีพ้นพันธนา..!
......................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song23.html
ลมหวน
ลม หวน ชวน ให้ คิด
ถึง ความ หลัง
ภวังค์จิต คิด ขื่น ขม ระทม ใจ
ตัว ใครเป็น คนผิด อยาก ถาม นัก
รัก ไย ใจ จะกลับ ดัง ลม หวน
ใกล้ เรา กล่าว ถ้อย นัย ที่ รัก
เจ็บ นัก พอ ถึง อื่น ก็คืน คำ
มา ทำชิด สนิทใหม่ ใคร จะเชื่อ
เบื่อ แล้ว ไย จะ มา รับ กลับ คืน
ใกล้ เรา กล่าว ถ้อย นัย ที่ รัก
เจ็บ นัก พอ ถึง อื่น ก็คืน คำ
มา ทำชิด สนิทใหม่ ใคร จะเชื่อ
เบื่อ แล้ว ไย จะ มา รับ กลับ คืน...
................................................................
บัวบานในบึงใจ..
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song222.html
(ฉันรักเธอเสมอ)
อุษาวดีคลี่ฟ้าอีกคราแล้ว
ดวงดอกแก้วหอมพรายริมหน้าต่าง
นกเขาไพรปลุกดวงใจฟ้าเรื่อราง
ริมหน้าต่างกลางดงดอกจำปี
นอนคลี่ยิ้มแอบดูเจ้านกน้อย
เพื่อนผู้คอยเคียงขวัญยามเช้านี้
ไกวเปลหวานแกว่งไกวพร้อมดนตรี
ธรรมชาติชีวีธรรมดาเช้าเฝ้าทายทัก
หอมมะลิระรินที่ริมหมอน
กับที่นอนนวลนุ่มน่านอนนัก
ขอนิทราหลับตาฝันอีกนิดนะที่รัก
ฟังเพลงภักดิ์ในยามเช้าเคล้าอรุณ
โลกหอมหวานภายในใจดวงแก้ว
รับหวานแว่วสรรพสิ่งพร้อมโลกหมุน
เปิดดวงใจบ้านภายในงามหอมกรุ่น
สร้างละมุนพบละไมกลางใจธรรม
แล้วสวดมนต์ช้าช้าอย่าเพิ่งลุก
เพื่อปลอบปลุกพลังใจหวังรินร่ำ
แผ่เมตตาขอบคุณโลกโชคน้อมนำ
ได้มีวันทำความดีนาทีทิพย์
ทุกลมหายใจที่ยังมีช่างมีค่า
ขอบคุณฟ้าแลดินที่ยื่นหยิบ
ได้ชื่นใจในรสพระธรรมอันล้ำค่าน้ำอมฤต
ใสสนิทจิบซ้ำซ้ำพรำพร่างริน
ดั่งน้ำค้างหยาดสายกรายสู่หล้า
ดั่งน้ำฟ้าหยาดพรายมิรู้สิ้น
สู่บึงบัวรอบัวบานเหนือวาริณ
เพียงถวิลรับอาทิตย์อุทัยในเวลา
ดั่งนาฬิกาชีพชนม์คนแสนสั้น
ลืมตาฝัน พลันตื่นล่วง บ่วงเสน่หา
ที่รัดร้อยสร้อยห่วงหวงพันธนา
สร้างศรัทธาเดินตามรอยบาทมิวาดวน
พาจิตใสตั้งใจตรงคงสัจจะ
มิลดละภาวนาบุญสร้างกุศล
เพียรฝึกสมาธิมีปัญญาคุ้มค่าคน
ก่อนที่ลมหายใจจะไม่มี..!นะคนดี นะดวงใจ..
..................................
ดวงตื่นมากับฟ้าหนาว...
ยามเช้านี้
จิต...ราวกับมี..บทกวี
หวานแว่วลอยลมมาขับกล่อม..จากโพ้นฟ้าไกล
ให้...
ไม่ยอมท้อแท้แพ้พ่าย กับทุกสรรพสิ่ง..ในมายาเวลา
เปิดเมล์..มา..
แล้วน้ำตาเริ่มซึมซึ้ง...รอพร่างพรู
น้ำตาปิติเกษม
ที่คู่กับใจดวงนวลดวงน้อยดวงนิดนี้มาเนานาน
ใช่..!
จะเป็นดั่งน้ำตาแห่งรานร้าวเศร้าหมอง..ฤาก็หาไม่..
นิ่งงัน.....
กับทุกภาพงาม..เงียบ
ผ่านเลนซ์เฉียบคม..
จากดวงกมลใสงาม..ของผู้รู้ธรรม รักษ์ธรรมชาติ
รู้ปล่อยวาง...ในท่ามโลกอ้างว้างเหว่ว้าดายเดียว
ได้อย่างล้ำลึก
จาก..
*รู้สึกภายใน ที่ยากยิ่ง..
ที่ใครจะหยั่งถึง*บึ้งใจบึงใจ
ที่ราว..
บัวดอกพิไลโผล่พ้นน้ำแล้ว..พร่างงามไสวไกลตา
ในท่ามป่ารกชัฏสงัดเงียบ...
ภาพจาก..
ผู้มี*ดวงตาที่สาม*
ตามมากอบเกื้อเอื้อกมล
ให้..รู้อดรู้ทน
กับการรอคอยมิน้อยใจรัก
กับ..
นาทีนี้..ที่ปลายหางตา
หยาดน้ำเพชรกำลังรอท่าทำหน้าที่
ค่อยๆพลีหยาดรินอย่างช้าๆ
อย่างรู้ค่าอย่างแสนซึ้งนัก...
น้ำตา..แห่งพลังศรัทธารักภักดี
ที่ยินดีพลีมอบ *ให้*
เหนือหล้า..
เหนือกว่าความเข้าใจใดใด..
ยิ่งใหญ่...
จนไร้คำใดมาอธิบายร่ายรจนา
ดั่งราวว่ามี*จิตเป็นหนึ่งเดียว*
* มีเพียงฟ้าดินรับรู้*
ถึงเงางาม..ที่ซ่อนอยู่..
ราว..*สายธารหวานนิรันดร์*
เป็น..
*ดั่งขวัญทิพย์เทียนทอง*ส่องนำทางใจ
ให้...
แสนใส..ไสวพร่างสว่างเย็น..สงบสยบทุกข์มายา
ตราไปตราบชั่วนิจนิรันดร...
.................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song222.html
ฉันรักเธอเสมอ ทิพย์วรรณ ปิ่นภิบาล
หากตราบใด สายนที ยังรี่ไหล
สู่มหา ชลาลัย กระแสสินธุ์
เกลียวคลื่นยัง กระทบฝั่ง เป็นอาจินต์
เป็นนิจสิน ตราบนั้น ฉันรักเธอ
เช่นตะวัน นั้นยังคง ตรงต่อเวลา
แน่นอนนัก รักท้องฟ้า สม่ำเสมอ
เช่นกับฉัน มั่นคง ตรงต่อเธอ
ฉันรักเธอเสมอ ฉันรักเธอเสมอ
ชั่วนิจนิรันดร์
เช่นตะวัน นั้นยังคง ตรงต่อเวลา
แน่นอนนัก รักท้องฟ้า สม่ำเสมอ
เช่นกับฉัน มั่นคง ตรงต่อเธอ
ฉันรักเธอเสมอ ฉันรักเธอเสมอ
ชั่วนิจนิรันดร์...
.....................
19 ธันวาคม 2549 10:33 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song330.html
ค่ำแล้วในฤดูหนาว
กับ...
สายลมหนาวววววว.....ในยามค่ำ
ที่แผ่วพรายระร่ำริน
พัดผ่านเข้ามาให้ร่างรานยิ่งหนาวเนื้อไร้เนื้อห่ม
เปิดวิทยุฟังเพลง...
พร้อมกับ..
แลลอดเห็นดาวระดะดวงราวรวงรุ้ง
รุ่งฟ้าประดับนภางามในท่ามราตรี..
ที่สวย..สวยตระการสุกสกาว....พราวพร่างใจ
ฤดูกาล
ยังคงผ่านมาผ่านไป
อย่างสัตย์ซื่อถือมั่นต่อมวลมนุษยชาติ
แม้นผู้คนจะฝากโศกสะเทือนทำลายให้แล้งไร้
ไปทุกขณะอุทัยโลกหมุน...ก็ตามที..
ดวงดอกไม้..
ก็ยังคงค่อยๆคลี่กลีบสยายเกสรหอมกรุ่นกำจาย
ร่ายมนต์ให้มวลเหล่าแมลงภู่ผึ้งภมร...
ได้ดอมดมชมชื่นฉ่ำภิรมย์รสหวาน
เพื่อสืบสานวังวนวัฏฏจักรสร้อยโซ่รัก..ภักดิ์พันธนา
ดวง...นอนนิ่งนิ่งบนที่นอนนวลนุ่ม
พร้อมหลับตาคล้ายสนิทในนิทรา
หากทว่า..
ไยเล่าบทกวีแห่งสายลมหนาว
จึงปรากฏชัดเจิดจรัสในดวงใจเสียเหลือเกิน...
................
ใจดวงรานเหว่ว้ากับฟ้าหนาว
คืนไร้ดาวสิ้นเดือนเป็นเพื่อนขวัญ
ฟ้าดินเอ๋ยไยนิ่งเฉยแสนเงียบงัน
ใจดวงขวัญรับเพียงช้ำย้ำรอยวน
กี่ปีแล้วใจดวงร้าวหนาวเช่นนี้
ทางฤดีสายเปลี่ยวสลัวหม่น
ไม่มีภักดิ์จริงแท้เพียงทุกข์ทน
เงากมลเพียงนิยามฝากงามลวง
คือ..
เส้นทางว่างเปล่าเหงาล้ำลึก
สอนรู้สึกสัจจธรรมก่อนลาล่วง
มาลำพังไปลำพังเจ้าขวัญดวง
ฝันสู่สรวงสร้างทิพยจิตนิรมิตธรรม
แม้นฝ่าฟันขวากหนามมิยอมพ่าย
ตราบสุดท้ายลมหายใจปลิดปลิวในยามค่ำ
กับรอยยิ้มอิ่มเอมลารอยกรรม
ไร้ใครร่ำขอเพียงโลก...โศกสะเทือน...!!!!
................
และ...
กับ...*ปีทองอันแสนสุข*
กับ..
ทุกวันชื่นคืนหวาน
ทุกทิวาวันราตรีผันผ่าน...เลย..
ล่วงลามาจนจวบใกล้วันปีใหม่...อีกคราแล้ว...
*ของขวัญใดใด....ก็คงไม่เท่าใจที่แสนสุขชื่นฉ่ำ...*.
ที่ได้อยู่กันชิดใกล้กับ
*ผู้เป็นที่รัก...ที่รัก และรักรักรัก*
ตราบใด...
ที่ในอ้อมใจเรายังมีกันและกัน....
ในคืนฝันวันอันแสนดี.....นี้
ที่..
ดวงใจทุกดวงอาจฉลองปีใหม่กับใครสักคนสองต่อสอง
อาจจะเป็นริมทาง ...หรือ..
กลางภัตตาคารหรู ท่ามกลางแสงเทียนอันริบหรี่
สบตากันด้วยความดื่มด่ำกำซาบซึ้ง
ถึงล้ำลึกแห่งบึ้งดวงใจในรักนี้ที่หนีไม่พ้น
และ..
ช่างแสนงดงามหวามไหวในรู้สึก..
ขอแสดงความยินดี..
กับ....
ผู้คนนับล้านนับแสน...
ที่โชคดีมีรักสดชื่นสมหวัง
ให้มีพลังใจ สร้างสรรสิ่งดี
เพื่อตัวตนนี้และสังคมโลกมนุษย์เรา....
คงไม่มีที่ไหนและสิ่งใดจะสุขใจเท่า.....
*พลังแห่งรักนี้..*
ที่..
มวลมนุษย์พากันดิ้นรนแสวงหา
นำมาสร้างพลังใจเพื่อต่อสายใจสายใยรัก
ให้โลกจักดำรงอยู่ด้วยพลังรักอันแสนยิ่งใหญ่
เกินอานุภาพใดในจักรวาล
และ..
ขอกระซิบถึงดวงใจทุกดวงให้บอกกับตัวเองว่า.....
*คนเรานั้นสำคัญที่ใจ*
โลกนี้....
มีความสุขรายล้อมรอบตัวเราทุกอณู....
ถ้า...
เพียงแต่เรารู้ทำใจ..ไม่ยอมพ่าย
ไม่ให้ชะตากรรมมากำกับ
จักผงาดยืนหยัดทายท้า..
แม้นดวงใจจะทุกข์ตรมขมขื่นสักเพียงใด
กับบางสิ่งที่เราฝืนชะตาฟ้าดินไม่พ้น
เราก็จะเพียรลบลืมและให้กมลละมัยของเรา
ให้อภัย...และกรุณา.....
คอยเป็นความหวัง....กำลังใจ.....
ให้..
*ศรัทธารัก*..จักธำรงอยู่...
แด่ทุกดวงใจเพื่อนร่วมโลก..
ให้..
ปีใหม่หรือเก่าของเรา..หมดโศก
พบ..
แต่โชคแสนดีพอกัน...ตราบชั่วนิจนิรันดร....!!!!!
....................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song330.html
ค่ำแล้วในฤดูหนาว
พอย่างเข้าเขตหน้าหนาว
ลมหนาวก็โชยพัดกระหน่ำ
สายลมเอื่อยมาในเวลาค่ำ ฮึม
ฉ่ำชื่นกว่าทุกวัน
น้าค้างพร่างพรมลมเย็นรำเพย
หนาวโอ้อกเอ๋ยหนาวจนสั่น
เสียงเรไรร้องก้องสนั่น ฮึม
ทำให้ฉันเป็นสุขใจ
เสียงเพลงค่ำแล้ว ค่ำแล้ว ค่ำแล้ว
ดังแว่วมาแต่ไกล
นี่ใครหนอใคร ฮึม
ช่างประดิษฐ์คิดเพลงค่ำๆ
หนาวลมยิ่งทำให้ใจคนึง
คิดถึงแต่รักที่หวานฉ่ำ
หารักอื่นใดไหนจะหวานล้ำ ฮึม
ฉ่ำเท่ารักเราไม่มี
สวนลุมพินีถิ่นที่เคยไป
เขาดินถิ่นไกลก่อนนี้เคยชื่น
เดี๋ยวนี้ผ่านไปเห็นแล้วขมขื่น ฮึม
ไม่ชวนชื่นเหมือนก่อนนั้น
นภาสะอาดดูงามสดใส
ฉันรักจับใจสะอาดนั่น
หนาวลมเยือกเย็นนั้นทำให้สั่น ฮึม
จิตใจฉันเลื่อนลอยไป
เสียงเพลงค่ำแล้ว ค่ำแล้ว ค่ำแล้ว
ดังแว่วมาแต่ไกล นี่ใครหนอใคร ฮึม
ช่างประดิษฐ์คิดเพลงค่ำๆ
คิดถึงร่วมทางเคยเที่ยวด้วยกัน
ทุกคืนก่อนนั้นหนาวชื่นฉ่ำ
ทุกทีที่ไปฝังใจจดจำ ฮึม
ไม่ลืมคำที่ฝากกัน...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
4683
