ฝนกำลังพรายสายลงบนทะเลสาบสีเงินงามนิ่ง แล... โลกกำลังหมุนทุกสรรพสิ่ง ให้ใจดวงนวลนวลดวงหนึ่ง ได้พบกับงามเงียบเรียบนิ่งเฉกเช่นกัน กับ.. วันฝันวันแสนดี วันที่ได้กลับมาเยือนทะเลสาบแห่งรักภักดิ์นิรันดร์ อีกคราครั้ง.. สายวสันต์โปรยปรายไปทั่วผืนน้ำ ในท่ามม่านหมอกหม่นมัวเทาทึม ที่ค่อยๆคลี่เคลียไคล้โอบยอดภูดูทอยทอด ซ้อนสลับสล้างอย่างแดนสวรรค์สรวงนิรมิต หากเพียงแค่ใส่ทิพยสีสันให้..อย่างวิจิตรบรรจง น้ำในดวงตาเอ่อซึม กับภาพแห่งความซาบซึ้ง ตรึงตา ตรึงตรา ตรงหน้า และ... แลดูเสมือนว่า.. หยาดละออน้ำค้างใสในดวงใจ ก็กำลังพร่างไหลระริน อย่างมิสิ้นรัก มิสิ้นฝัน ในใจดวงขวัญ ฝันฝันฝัน แม้นทุกภาพที่ตานอกรับผัสสะนั้น ตาในเพียงเพียรกระซิบบอกว่า แท้คือสัจจธรรมชาติ ที่วงวาด วนเวียน เพียรมาสอนใจ ให้.. มวลมนุษยชาติได้ชื่นชมเพื่อค้นพบสัจจธรรม ได้น้อมนำมาระร่ำรินรด ให้สดชื่นใจใสฉ่ำเย็น แค่รู้..แค่เห็นงาม... แล้ว..วางไว้ เพื่อปลอบประโลมใจ ว่า...แท้ที่จริงแล้วไซร้.. ดวงชีวี ดวงฤดีเรานี้หนาก็ประดุจดั่งฤดูกาล ที่จักพ้นผ่าน ม่านมนต์มายา จะ..สักกี่ฝนหนาวเศร้าฝัน..ฤาร้อน..วัน ก็จักผ่อนคลายมลายหายวับไปไม่นานช้า ใช่จักว่า..จะคงที่คงทน.. เพียงฝึกจิตให้รับรู้ ตาดู หูฟัง แล้วเหลือเพียง พลังเพียรพาพบไปสู่ความสว่างสงบ พบสุขว่างกระจ่างใจไปตราบชั่วนิจนิรันดร... และ.. ในท่าม ม่านมนตรา แห่งลีลาวสันต์ ฝันโปรยไพร สวรรค์ไพร หัวใจดวงอิสราก็พากันลอยล่องท่องไปในทุ่งกว้าง ที่ ณ..อีกไม่นาน จักผันแปรจากดงสัปปะรด ให้งามงดเต็มไปด้วยดงดวงดอกทานตะวัน.. *ทุ่งทานตะวัน* และดอกไม้พื้นบ้านนานาพรรณ อันแสนงามไทย งามในวิถีไท มาเนิ่นนาน คงตระการตา ด้วยดงดอกบานชื่นสลับสี ชมพู แดง ขาว พราวนวล พร้อมล้วนด้วยดงพุทธรักษา เหลืองทอง ริมท้องร่องก็คงเต็มไปด้วย พืชผักสวนครัว ค้างถั่วฝักยาว มะกรูด มะนาว พริก โหระพา ข่า ตะไคร้ กล้วย ฟักแฟง แตงไทย แตงร้าน... และคงอีกสาระพืชสาระผักสาระพันธุ์ และ..นั่นคือวิมานชาวไร่ชาวดิน ที่รู้รักทำกิน รักความพอเพียงเพียงพอ.. และ..มิท้อที่จักสร้างสรรสิ่งที่ควร ที่ล้วนแล้ว.. จักคืนกลับมาหล่อเลี้ยงปากท้องพี่น้องคนไทย ให้มีกิน ให้อิ่มอุ่นท้อง มิต้องอดตาย... ไพล..ทรุดตัวนั่งในกระท่อมไม้ไผ่ ของครอบครัวชาวไร่ ที่แสนอบอุ่น ด้วยกรุ่นกลิ่นอาหารยามเย็น ด้วยสายใจสายใยรักความเรียบง่ายสมถะ เด็กชายผิวคล้ำ ตัวดำด้วยแดดลม มากระซิบบอกแม่ให้บอกไพล เดินออกไปชื่นชมผลงานของเขา *อนาคตเกษตรกรไทย* ดูกล้วยไม้ไพร..ที่เขาเพียรสู้หาพันธุ์มาเพาะปลูก สร้างเรือนรัง เพื่อแตกช่อกอฝันได้เอื้อโอบปันพลี ให้แด่ผู้รู้รักษ์ รู้ค่าธรรมชาติ..สืบไป หัวใจดวงอ่อนหวาน จึงขานรับ.. หยาดน้ำใจที่แสนใสงามของเด็กชายน้อย และ.. ก่อนกลับได้กล่าวคำให้เขาได้ปิติภาคภูมิใจ ว่าสักวัน... ในอนาคตไม่นานช้า เขาจะเติบใหญ่เป็นเกษตรกรไทยหัวใจทอง ในครรลองแห่งน้ำพระทัยพระราชดำริ ในสิ่งที่โลกศิวิไลซ์ คนในเมืองวัตถุ กำลังหลงทางห่างไกลออกไปทุกที..ทุกที... กับกระแสธารโศกนี้ ที่แสนเชี่ยวกรากวน......! ........................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song217.html กระท่อมชาวไร่ ทูล ทองใจ พี่ นี้ ไม่มีสมบัติพัสถาน ที่จะบันดาล วิมาน ห้อง หอ มีเพียงกระท่อม ไม้ ไผ่ ของชาวไร่ มอซอ สงสาร โปรดรอ พี่เถิด ทูนหัว กระท่อม น้อย อยู่ริมลำห้วยธารา ทั่วถิ่น วนา ไร้ความ น่า กลัว เรไรจำเรียง เสียง ก้อง แสงจันทร์ส่อง สลัว น้องรัก อย่ากลัว ว่าจะขื่นขม ไม่มี บันไดจะไต่ขึ้นไปสู่สรวง สวรรค์ เปรียบกระต่าย หมายจันทรา สุดทางรักมัน ได้แต่ระทม ถ้ามีปีกบิน เหมือนนก พี่จะโผผิน ลอยลม คว้าน้องมาชม ให้สมอุรา เป็นดอกฟ้า อยู่กลางทรวงพี่ได้ไหม จะมอบดวงใจ ไว้เพียง แก้วตา เอ็นดูพี่เถิด สาย ใจ ขอจงได้ เมตตา แม้นน้องศรัทธา จงอย่าเดียดฉันท์...
จุดเทียนหอมในคืนหนาว รอฝนพราวกลางวสันต์ แก้วพร่างนวลในแสงจันทร์ ราตรีฝันงามเงียบในดวงใจ จันทราแสนงามท่ามโลกแล้ง มนต์แสงสว่างกระจ่างใส ปลอบมวลมนุษย์ใต้หล้าลืมหนาวใจ ปลุกพฤกษ์ไพรด้วยหยาดน้ำค้างละออง ฝากใจซึ้งถึงดวงใจแดนจรดฟ้า มนตรารักแท้เราสอง นับวันรอคืนร่ำร้อง เพียงปองคุ้มขวัญคืนเรือน....
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song347.html บทเพลง*บัวกลางบึง* ทบทวนทุกข์สุขพ้นผ่าน หวังหวานรานโศกโลกฝัน เดียวดายหมายหมองนานวัน สุขสั้นฝันเพ้อเก้อลวง ลำพังแสนงามนิยามว่าง อ้างว้างลอยล่องท่องสรวง โบยบินอิสราเจ้าขวัญดวง เหนือปวงมายาพันธนาใด ปลดปล่อยหัวใจว่างเปล่า เงียบเหงางดงามไสว เพชรพร่างแพรวพราวมณีใจ สุขไหนใดเทียบเปรียบปาน นิ่งนิ่งชีวิตคิดฝัน บัวสวรรค์ไสวช่อแสนหวาน กลางบึงจิตนิรมิตเบ่งบาน กัปป์กาลด้วยสายแสงธรรม...! ................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song347.html บัวกลางบึง สุนทราภรณ์ อนาถเหลือล้ำ บัวบานเหนือน้ำ อยู่ห่าง คน ลับตาอยู่จน กลางบึง ได้แต่ชะเง้อ ละเมอ รำพึง เจ้าอยู่ถึงกลางบึง ปล่อย ให้ผึ้ง เชยชม แดดส่องผิวน้ำ บัวพลอยหมองคล้ำ ด้วยแดด เผา สีเจ้าก็เศร้า ด้วย ลม ตกดึก น้ำน้อย นอนคอยคนชม เจ้าต้องคลุกโคลนตมกลีบ ที่บ่ม โรย รา บัว น้อย ลอยอยู่กลาง บึง ครั้นคนเอื้อมไม่ถึง มีฝูงผึ้งบินมา อยากพักพิงบนหิ้งบูชา เขาไม่ปรารถนา แล้วจะว่าเขาแกล้ง โธ่ อยู่ไกล หนักหนา ดั่งซ่อนหลบตา แอบแฝง หากปล่อยทิ้งไว้พอใจแมลง สิ้นกลิ่นสีโรยแรง แล้วคงเหี่ยวแห้ง คา บึง...
แด่..ยอดดวงหฤทัยในใจดวง ยังแดนฟ้าจรดทราย..และ แดนดินอันดามัน ผู้หมายรอ..รับขวัญ.. คุ้มขวัญ..คืนเรือน..แห่งรักเรา..ค่ะ ................ นานหลายปีที่ผ่านมา... กับทิวาวันขวัญราตรีที่ลาล่วง มีมากเรื่องราวให้เจ้าขวัญดวง ได้ทบทวนรำลึกนึกถึง ด้วยความซาบซึ้งประทับใจ ดวง..นั่งอยู่ตรงนี้ วิมานดิน กับเก้าอี้แดงในห้องขาว ที่มองออกไปเห็น ราวพฤกษ์ไพรซ่อนตัวอยู่ในเมืองหลวง เมืองที่งดงาม ในนิยามแห่งการดิ้นรนต่อสู้ ให้มวลมนุษย์ในไทพสุธานี้ ได้เรียนรู้ การดำรงชีวิตรอดอย่างปลอดภัย อย่างแสวงหาสิ่งใด ได้สิ่งนั้น ขึ้นอยู่กับฝันกับใจใครจะไขว่คว้า เมือง ที่มีสายน้ำใจเจ้าพระยายังคงไหลระรินล่อง คอยสอนสัจจธรรม อันระร่ำรินอย่างเงียบงาม ว่า.. ทุกโมงยามแห่งชีวีชีวิตนั้นประดุจดั่ง *สายน้ำไหลไป ไหลไป แล้วไม่ไหลกลับ * ฉันท์ใดก็เฉกนั้น.. นาน..เท่าไรแล้วนะ ที่จิตวิญญาณบ้านภายใน ยังซื่อสัตย์ รักเงียบงามอยู่กับสงบสมถะ รู้พอดี พอใจ ไปกับธรรมชาติ ที่วนเวียนเพียรเฝ้าสอนใจ ให้มิไหวครวญกับสุขเศร้ารานร้าวใด..นาน กับความมิเที่ยงแท้ แน่นอน กับทุกข์ทุกสรรพสิ่ง ให้ค่อยๆรู้วางเฉยนิ่ง รู้ถึงความเป็นไปในธรรมดาเช่นนั้นเอง ในทุกเพรงพรหมชะตา ฟ้าลิขิต จากวิบากรักวิบากกรรม อันจำต้องยอมรับโดยดุษณี.. และ.. พลีพร้อม..กับทุกข์การพรากจาก กับอนิจจังสังขารอันมิเที่ยง กับโลกศิวิไลซ์วัตถุที่ยากเลี่ยงหลบ ให้พบสารพัดสารพันธุ์มนุษย์ ที่.. ทั้งจิตพิสุทธิ์ใส.. แล... ที่ใจยังต้องรอรับการเยียวยา ยังรอท่าหยาดสายน้ำอมฤตทองอมฤตธรรม.. ให้รอพรำพรมลงบนจิตวิญญาณ... บ้านภายในให้ยังดำรงอยู่ได้ ด้วยเนื้อใจดวงแท้ดวงธรรม ดวงที่มิระกำ รู้อยู่อย่างพอดีพอเพียง... ตราบโลกนี้ยังหมุนไป หมุนไป ตราบลมหายใจยังไม่สิ้นสุด และ.. สำหรับชีวาชีวิตดวง... ราวค้นพบวิมานวิมุติ ราวหลุดพ้นจากโลกสมมุติมายา จากการเรียนรู้ทุกข์ จนรู้ธรรม ธรรมดา จนมิปราถนาใดในหล้าโลกนี้แล้ว นอกจากเหลือเพียงเพียรแผ้วถาง เสียสละเมตตา สร้างหนทางแห่งดวงชีวี ให้ผู้เป็นที่รัก ได้เดินตรงตามรอยหนทางแห่งพระพุทธองค์ ที่ทรงดำเนินไปก่อนหน้าแล้ว ทางสายแก้ว กระจ่าง ทางสายงามที่เรียกกันว่า ทางสายพระนิพพานอันสว่างโรจน์ มาตรแม้นแสนไกล..ก็ตามที.. ก็.. ยังหวังเพียงทุกคนดี ในดวงใจ.. จักเกี่ยวก้อยกันไป..อย่างไม่ท้อเลย....! ........................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1933.html วิมานดิน ฝากรักเอาไว้ ฝากไปในแสงดวงดาว ที่ส่องประกายวับวาว วาว อยู่บนฟากฟ้า ให้แสงสุกใส ได้เป็นเสมือนดวงตา คอยส่องมองเธอด้วยแวว ตา แห่งความภักดี เก็บฟ้ามาสาน ถักทอด้วยรักละมุน คอยห่มให้เธอได้อบ อุ่น ก่อนนอนคืนนี้ ให้เสียงใบไม้ ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี คอยกล่อมให้เธอฝันดี ดี ให้เธอเคลิ้มไป เป็น วิมานอยู่บนดิน ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร มาคล้องใจเราไว้รวมกัน ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี เป็น วิมานอยู่บนดิน ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร มาคล้องใจเราไว้รวมกัน ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี ให้เธอได้อบ อุ่น และนอนฝันดี ให้เธอได้อบ อุ่นอยู่ใน วิมาน... .................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song716.html บ้านของเรา บ้าน คือวิมานของเรา เราซื้อเราเช่า เราปลูกของเรา ตาม ใจ ย่อมเป็นสถานทิพย์วิมานพอหาได้ เป็นที่เกิด ที่ ตาย ที่เราสร้างเอาไว้คอยท่า บ้าน คือวิมานของ คน ถึงแม้ยากจน ก็ต้องดิ้นรน อย่าจนปัญญา หาบ้านสักหลัง ที่พอประทังชีวา เพื่อสนิทในนิทรา ให้ตื่นมามองโลกชื่นใจ บ้าน ฉัน มีเพลงฝันให้ฟัง มีเสียงระฆัง จากกังสดาลพริ้งไป มีสวนไม้ดอก ผลิบานก้านกอช่อใบ มีความรัก มีน้ำใจ มีให้อภัย มีกรุณา บ้าน คือวิมานของเรา ยามพบความเศร้า รีบกลับบ้านเรา จะเปรมปรีดา เพราะบ้านมีรัก น้ำใจอภัยกรุณา คอยเราอยู่ทุกเวลา ในชายคาเขตบ้านของเรา บ้าน ฉัน มีเพลงฝันให้ฟัง มีเสียงระฆัง จากกังสดาลพริ้งไป มีสวนไม้ดอก ผลิบานก้านกอช่อใบ มีความรัก มีน้ำใจ มีให้อภัย มีกรุณา บ้าน คือวิมานของเรา ยามพบความเศร้า รีบกลับบ้านเรา จะเปรมปรีดา เพราะบ้านมีรัก น้ำใจอภัยกรุณา คอยเราอยู่ทุกเวลา ในชายคาเขตบ้านของเรา... ....................
เมื่อหัวใจดวงทองได้ครองฝันนิรันดร์รัก ได้ตระหนักความสุขซึ้งแสนหวาน ดวงดอกไม้ในดวงใจก็ไหวบาน ข้ามพ้นผ่านรอยโศกวิปโยคใจ เพราะหัวใจสองดวงบ่มเพาะธรรม จึงสิ้นกรรมพบทางกระจ่างใส เพราะเมตตามีเพียงให้สายน้ำใจ บ้านภายในพบเงียบงามนิยามคน ทุกนาทีแห่งทุกข์สอนสุขวาง ทางกระจ่างว่างแจ้งมิสับสน ก่องามเงียบเรียบง่ายสอนใจตน กลางกมลมีเพียงขวัญอัญมณี รักแผ่นดินรักชาติศาสน์กษัตริย์ สิริสวัสดิ์มงคลหอมศักดิ์ศรี ได้หยัดยืนทรนงในพสุธานี้ ได้พบคนดีที่รัก...บุญนักแล้ว..! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song101.html หยาดเพชร เปรียบ เธอเพชรงามน้ำหนึ่ง หวาน ปานน้ำผึ้งเดือนห้า หยาด เพชร เกล็ดแก้ว แวว ฟ้า ร่วง มา จากฟ้า หรือไร หยาด มาแล้วอย่าช้ำโศก ปล่อย คนทั้งโลกร้องไห้ หยาด เพชร เกล็ด แก้ว ผ่อง ใส นั้นอยู่ไกล เกิน ผูก พัน แม้ ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมา ฟ้าคง ไหว หวั่น ดวงดาวก็พลอยเศร้า โศก ศัลย์ มิอาจกลั้น น้ำตา อา ลัย เอื้อม มือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอ รักแล้วจึงฝันใฝ่ หยาด เพชร หยาดละออง ผ่องใส แม้นอยู่ใน ความ มืด มน แม้ ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมา ฟ้าคง ไหวหวั่น ดวงดาวก็พลอยเศร้า โศก ศัลย์ มิอาจกลั้น น้ำตา อา ลัย เอื้อม มือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอ รักแล้วจึงฝันใฝ่ หยาด เพชร หยาดละออง ผ่อง ใส แม้นอยู่ใน ความ มืด มน...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
4194
