ฝัน..ซึ้งตรึงใจ.. ถึง... วิมานปลายนา คืนที่ดาวสุกปลั่งเต็มฟ้า.. ในท่ามม่านหมอกพราว ในปลายฝนต้นหนาว เคลียเคล้ายอดหญ้า ทุ่งดอกไม้ป่าไสว ในอ้อมรัก อ้อมภักดิ์ อ้อมใจ ใครสักคนที่แสนรักซาบซึ้งเข้าใจเมตตา พร้อมโอบเอื้อกรุณาปรารถนาดี พลีให้แก่กันและกัน ได้ฝากฝันฝากใจ เกาะเกี่ยวกันเดินไปในเส้นทางสายรุ้ง สายรักแท้นิรันดร์ สายที่จะพาเราไปสู่... *ดินแดนแห่งความสว่างอนันต์* ตราบชั่วกาลกัปป์กัลป์ ตราบชั่วนิจนิรันดร... หาก...ในราตรี นี้ มีเพียงบึงใหญ่ กอหญ้า กับฟ้ายามค่ำ กับความเงียบงัน ที่แสนให้ความรู้สึกงดงาม ในท่ามดงเมืองทองธานี ที่มากมีความศิวิไลซ์ มีตึกสูงใหญ่เป็นแท่งแซงเสียดฟ้า มีผู้คนมากหน้า ต่างพากันจูงลูกหลาน มา.. เสพย์งานวัตถุทุนนิยมมากมี ที่มีผู้จัดสนองให้ได้พบสุนทรีย์ ตามกระแสโลกเป็นไป สุดแล้วแต่ใจใครรักชอบ ให้ผู้ประกอบการมิขาดทุน ได้หมุนวังวนเศรษฐกิจ เพื่อให้ดำรงชีวิตรอด ในระบอบการแข่งขัน ใช่ปันพลี ปันฟรีแบบสมัยโบราณ บทเพลงดวงดอกหญ้า กำลังร่ายฟ้อน อ้อนอวด ให้ดวงใจที่รานร้าวรวด ด้วยทุกข์สัจจธรรม..ค่อยจางคลาย... ให้ความไหม้หมองหม่นบรรเทา หลังจากสองเงาใจ ในดวงใจ กำลังเหิรฟ้าบินพรากไป ดั่งนกน้อยไพรพเนจร รอนแรม และ.. อีกหนึ่งในอีกไม่กี่ราตรี ที่จักพรากพสุธาไทยพสุทองแห่งผองเรานี้ ไปทำหน้าที่สร้างคุณงามความดี พลีกตเวทิตา แด่... *แผ่นดินแม่มาตุภูมิ* ที่ทำให้เราทุกคนผู้ชิดใกล้แสนภาคภูมิใจ แม้น.. แดนดินที่ไปนั้น คือถิ่นอัฟริกา แดนดินที่มีทั้งมนตรา ลึกลับ งามธรรมชาติล้ำลึก หากในรู้สึกแห่งผู้คน ยังต้องดิ้นรนเพื่อพัฒนาชีวิตความเป็นอยู่ ให้ดำรงรอด ปลอดภัย ประเทศที่แสนกว้างใหญ่ไพศาล หากแสนโชคร้าย ที่มากมายภยันตรายจากโรค ที่มากับ.. ความขาดอนามัย ความไม่ทันสมัยในระบบสาธารณูปโภค หวัง..ดวงใจ..งาม สายน้ำรักนิรันดร์ คงไปโปรยสายธาราธรรม ปันพลี น้ำใจรักเมตตา สู่เพื่อนมนุษย์ ใต้หล้า ฟ้าเดียวกัน ด้วยดวงจิตกุศลบุญ..นะ และ.. นั่นคือ..ความหอมกรุ่นแห่งชีวิตหนึ่งนิดน้อยนี้ ที่เกิดมาอย่างมีค่า ไม่เสียเวลาแห่งลมหายใจแสนสั้น อันคือ.. ความเป็น*ปิตินิรันดร์เกษม*..ตราบชั่วกาล....! ...................... ทะเลสาบ กอหญ้า ฟ้าสีโศก โลกทั้งโลกงดงามท่ามเงียบเหงา ฟ้าไร้จันทร์ใจไร้ใครคอยเป็นเงา รอมีเราเคียงข้างมิร้างรา..ให้รักรอ..! .................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4867.html น้ำตาลาไทร พร ภิรมย์ ลาแล้วแก้วตา สัญญาให้ไว้ยังจำ บุญหนีบาปนำ พี่มาไม่เจอนวลนาง ทั่วถิ่น พนาตามหาหมดทาง เจ้าทิ้งสัญญาหรือนาง พี่อ้างว้าง อารมณ์ นางไม้แม่เอย ไยเฉยให้ช้ำวิญญา นวลน้องไม่มา ยิ่งพาอุราระบม หรือเจ้า เขาไพรบังไว้ซ่อนชม ข้าขอจอมไพรพนม ยอมสิ้นลมบวงสรวงจอมไพร เทพารักษ์ ร่มไทรสาขา อุ้มสมพานางน้องมา ให้ข้าเถิดหนาพระไทร มีน้ำตา ข้าหลั่งรินจากใจ ขอหลั่งไว้ ล้างเท้าเทวดา ขอหนุนตักนาง จนสางอรุโณทัย ยอมแม้สิ้นใจ เซ่นสรวงแด่ปวงเทวา คอยเจ้า แม้เงาไม่เห็นเจ้ามา พี่นี้มีเพียงน้ำตา รินหลั่งลารากไม้ไทรงาม เทพารักษ์ ร่มไทรสาขา อุ้มสมพานางน้องมา ให้ข้าเถิดหนาพระไทร มีน้ำตา ข้าหลั่งรินจากใจ ขอหลั่งไว้ ล้างเท้าเทวดา ขอหนุนตักนาง จนสางอรุโณทัย ยอมแม้สิ้นใจ เซ่นสรวงแด่ปวงเทวา คอยเจ้า แม้เงาไม่เห็นเจ้ามา พี่นี้มีเพียงน้ำตา รินหลั่งลารากไม้ไทรงาม... ..........................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song175.html เย้ยฟ้าท้าดิน ขอรจนาบทสัจจธรรมโลก ธรรมดาโศกสอนให้มิยึดมั่น อยู่กับลมหายใจนาทีปัจจุบัน ความฝันคือสิ่งแสนไกล วาทะหลวงพ่อเคยกล่าว เหน็บหนาวทุกข์ทนเพียงไหน ก้าวเดินเดินเดินสู่เส้นชัย สักวันไม่นานช้าฟ้าเมตตา น้ำคำอมฤตสนิทเนา คอยเตือนเรายามเหว่ว้า ยามทุกข์ทนพลัดพรากจากลา ยามดายเดียวนักหนารู้ทำใจ มาลำพังไปลำพังนั่นแหละชีวิต เพียรลิขิตพรหมชะตาอย่าหวั่นไหว เดินเดินเดินสู่แสงธรรมน้อมนำใจ ส่องไสวไปสว่าง...สู่ทางทอง....! .................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song175.html เย้ยฟ้าท้าดิน ฟ้าหัวเราะเยาะข้า ชะตาหรือ ดินนั้นถือ อภิสิทธิ์ ชีวิต ข้า พรหมลิขิต ขีด เส้น เกณฑ์ชะตา ฟ้า อินทร์ พรหม ยมพญา ข้า หรือเกรง ฟ้า หัวเราะ เยาะเย้ย เหวยเหวยฟ้า พสุธา อย่าครวญว่า ข้า ข่มเหง เย้ย ทั้งฟ้า ท้าทั้งดิน สิ้น ยำเกรง หรือใคร เก่ง เกิน ข้า ฟ้า ดินกลัว ข้า ขอ ลิขิต ชีวิตข้าเอง ไม่เกรง ดิน ฟ้า อีก พื้นพสุธา พญายม พรหมอินทร์ ทั่ว ข้า กระทำ แต่กรรมดี มีหรือจะกลัว มิใช่ใจชั่ว ลืม ตัว หลง ลำพอง อัน สวรรค์ อยู่ในอก นรก นั่น หรือ ข้า ก็ถือ อยู่ในใจ ไม่ หม่น หมอง ละ การ ทำ ชั่ว ควรหรือจะกลัว นรก มั่นปอง หาก ทำดี ฟ้าดินต้อง คุ้ม ครอง เอย...
เห็นโลกมามากอยากจะเอ่ย กระซิบเผยถึงทุกข์สรรพสิ่ง ทั้งรักชังหวังหวานเคยอ้อนอิง กับความนิ่งในล้ำลึกรู้สึกเนา เสมือนเห็นทุกข์จึ่งเห็นธรรม โศกกระหน่ำจึ่งเห็นความงามเหงา เห็นเทวษแห่งผองชนบนโลกย์เรา วัฏฏเขลาทุกทิวาวันฝันมายา คือเกิดดับนับเนื่องโซ่วิบาก ข้ามพ้นยากเพรงพรหมชะตาฟ้า มีสิ่งเดียวเท่านั้นเหนือพันธนา ศีล สมาธิ เกิดปัญญาตัดกรรม สติระลึกรู้เฝ้าดูจิต เห็นชีวิตวนว่ายเวียนซ้ำ ท่ามทะเลโศกโลกย์ระทมได้พบธรรม จึ่งน้อมนำน้ำอมฤตสวรรค์...มาพร่างใจ..อบร่ำใจ..! ..................................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4603.html หัวใจถวายวัด หลวงพ่อ เจ้าขา ช่วยแผ่เมตตาลูกหน่อยได้ไหม ลูกนี้อาภัพอับโชคหรือไร มีรักครั้งใด หัวใจเหมือนไฟร้อนรน หลายคน ที่พบ พอเขาได้ซบต้องหนีหลบล่องหน ขว้างทิ้งดังเศษดินข้างถนน น้ำตาร่วงหล่น หาคนรักแท้ไม่มี เข้าวัด ทุกวัน ใส่บาตรทำทานบนบานขอให้โชค ดี แต่ผียังตามหลอนหลอกย่ำยี วันหยุดพักไม่มี บวชชีดีไหม หลวงพ่อ เจ้าขา ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย หลวงพ่อ เจ้าขา ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย...
ดาวระยิบเต็มอ้อมฟ้าในคืนฝัน พบมหัศจรรย์ทางช้างเผือกพาดผ่านฟ้า ในอ้อมใจกับปาฏิหารย์รักเหนือกาลเวลา ลบเหว่ว้าในคืนหนาวสิ้นร้าวราน หอมเอยหอมดอกเสน่หา ท่ามมนตราคืนหนาวแสนหวาน อยากซุกซบในอ้อมใจไปตราบกาล โศกพ้นผ่านรอสร้างบุญหนุนทางธรรม อธิษฐานหมดสิ้นกรรมแต่ปางก่อน ไร้อาวรณ์อดีตใดใครเหยียบย่ำ ยอมชดใช้ให้อภัยอโหสิกรรม เพียรน้อมนำกุศลจิตคิดเพียงดี จักนานเนาสักกี่กัปป์กาลเวลา จะรอท่าคนดีพลีชีพนี้ รักข้ามพ้นนิยามโลกย์นะยอดชีวี แค่ชาตินี้เพียงพบกัน...ในฝัน..ฉันสุขพอ... ฉัน..รู้พอ...! ................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song11.html เสน่หา ความ รัก เอย เจ้า ลอยลมมาหรือ ไร มาดลจิต มาดลใจ เสน่-หา รัก นี้จริงจากใจหรือเปล่า หรือ เย้า เราให้เฝ้าร่ำหา หรือแกล้งเพียง แต่แลตา ยั่วอุรา ให้หลง ลำพอง หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง รักแรกช้ำ น้ำตานอง ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง รักแรกช้ำ น้ำตานอง ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย...
บนตึกสูงสวยด้วยสถาปัตยกรรมอันแสนอลังการ ฝนกำลังพรำสาย ให้ดวงดอกไม้ไทยแสนหวาน โมก จำปี ลีลาวดี ที่กำลังผลิบาน หอมอวลร่ำมาพรำพรม ในนวลเนื้อใจผม ให้หอมเสียยิ่งกว่า แสงเทียนมงคลสิริ หน้าพระพุทธ.. กำลังส่องแสงระบัดวูบไหวไปตามแรงลมพายุ ผมนอนซุกตัวนิ่งๆในที่นอนอบอุ่น แล..ไปที่ผนังจะเห็นภาพเงาไม้ ที่กำลังพรายไหว ไปตามแสงจันทราสีทองสะท้อนทอทอดทาบ ผม..เห็นเงางามแห่งลวดลายธรรมชาติ ดวงดอกไม้ใบไหววาบราวภาพฝัน ในผนังปูนสีโอลด์โรส ผม..กำลังคิดว่า ผมฝันไป หัวใจดวงน้อยของผมอิ่มเอิบด้วยความ สมถะสงบเงียบงาม นิยามชีวิต ที่ผมรอมานานแสนนาน หลังจากบ้านมาราวนกไพรพเนจร รอนแรมไร้รวงรังแห่งรักนิรันดร์ อย่างจริงแท้.. นานหลายปี.. พรหมชะตาฟ้าลิขิต ให้ชีวิตผมราวนกน้อย ที่ต้องติดกับในกรงขัง มีเพียงความหวังหล่อเลี้ยง ให้ยังหยัดยืนสู้ อย่างลูกผู้ชายชาติไพรทรนง ผู้มีเพียงธรรมธำรง ดำรงให้มีพลังชีวิตในกรงเมือง ผม..กำลังเชื่อว่าสวรรค์มีตา ..ฟ้ามีใจ ที่จะเปิดรอท่า..มอบเมตตา ให้กับทุกผู้ ที่หาญกล้าเพียรสร้างสรรทำความดี พลีให้แด่แผ่นดิน อย่างมิสิ้นจงรักภักดี ดั่งเดินตามรอยเบื้องพระยุคลบาท ที่พลีสละทุกหยาดหยดพระเสโท ด้วยความตรากตรำพระวรกาย เพียง.. เพื่อให้ผองชนคนบนผืนพสุธาไท พสุธาทอง พสุธาธรรมแห่งนี้ ได้มีดวงชีวีอยู่ภายใต้ร่มรัตน์ฉัตรเพชร อย่างแสนสงบร่มเย็นเป็นสุข ไปตราบชั่วลูกหลานเหลนโหลนภายหน้า..นิรันดร์ และ..แล้ว.. วันนี้คือวันดี วันที่ดวงชีวีผมได้เรียนรู้ ว่า.. ฟ้าดินนั้น มิเคยสิ้นเมตตาทอดทิ้งคนดี.. หากมีศรัทธา...ภักดิ์ ตราบ..จนกว่าดวงใจเราจักสิ้นลมหายใจ...! .................... วิมานแมนวิมานเมืองวิมานรัก ทายทักด้วยดวงดอกไม้ริมระเบียงหอมหอมหอม โมกกระจิ๊ดดอกน้อยรอให้ดอม พวงพะยอมมากพรรณไพรไหวกิ่งพราย แลละลิบโน่นนาทองในครองฝัน ราวสรรค์ขวัญสรวงเคยมั่นหมาย ได้ชื่มชมอรุโณทัยเคลียยอดไม้ ได้ฝากกายใต้สายรุ้งในรุ่งวัน คลี่ยิ้มหวานดั่งบัวบานรอน้ำทิพย์ เมตตาพรหมลิขิตปรารถนาฝัน รังนกไพรพเนจรตราบนิรันดร์ พลีสร้างสรรงานกวีดีแด่ชน ตราบลมหายใจนิดน้อยยังมิสิ้น หวังถวิลฝากสัจจธรรมเกื้อกุศล ให้โลกแล้งชุ่มฉ่ำใสในใจคน ไปทุกหนใต้แหล่งหล้าใต้ฟ้าไท คือปณิธานจากใจธุลีหล้า เกิดเป็นข้าแผ่นดินอันยิ่งใหญ่ ใต้ร่มรัตน์ฉัตรเพชรเหนือดวงใจ ชาติภพใดได้พบแก้วกลางใจ..นิรพาน..! ................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song774.html สี่แผ่นดิน คนมี ชีวิตและกายา ถือ กำเนิดเกิดมา เป็นหญิง หรือว่าเป็นชาย ผู้มี พระคุณอันแสนยิ่งใหญ่ กว่า สิ่งใด ก็คือแผ่นดิน เป็นแดน ที่ให้ชีวา พึ่งพา อาศัยและอยู่กิน คุณใด จะเปรียบแผ่นดิน เอื้อชีวิน จากวันที่เกิด จนตาย ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน ความทุกข์เยือน เรือนกาย หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้ สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา ยามดี เราดีตาม ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์ หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน ความทุกข์เยือน เรือนกาย หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้ สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา ยามดี เราดีตาม ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์ หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song222.html ฉันรักเธอเสมอ หากตราบใด สายนที ยังรี่ไหล สู่มหา ชลาลัย กระแสสินธุ์ เกลียวคลื่นยัง กระทบฝั่ง เป็นอาจินต์ เป็นนิจสิน ตราบนั้น ฉันรักเธอ เช่นตะวัน นั้นยังคง ตรงต่อเวลา แน่นอนนัก รักท้องฟ้า สม่ำเสมอ เช่นกับฉัน มั่นคง ตรงต่อเธอ ฉันรักเธอเสมอ ฉันรักเธอเสมอ ชั่วนิจนิรันดร์ เช่นตะวัน นั้นยังคง ตรงต่อเวลา แน่นอนนัก รักท้องฟ้า สม่ำเสมอ เช่นกับฉัน มั่นคง ตรงต่อเธอ ฉันรักเธอเสมอ ฉันรักเธอเสมอ ชั่วนิจนิรันดร์...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
_02.jpg)
.jpg)
1204
.jpg)
