4 กุมภาพันธ์ 2551 10:34 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3387.html
อุษาวดีคลี่เบิกฟ้าอีกคราแล้ว
ยินแว่วแว่วนกเขาคูส่งเสียงหวาน
ดวงดอกไม้รายรอบบ้านบานตระการ
ระรินธารยังพร่างไหลไม่ย้อนมา
หลับตานิ่งฟังเสียงสรรพสิ่งธรรมชาติ
สงบสะอาด ณ นวลใจใสซึ้งค่า
อมฤตธรรมทิพย์น้ำค้างดับเหว่ว้า
โลกตรงหน้าแสนงามยามย้อนไป
พลัดพรากจากเจ็บเหน็บหนาว
รานร้าวเศร้าหมองสะเทือนไหว
ทุกข์โศกเสมอเสมือนสอนสัจจธรรมใจ
รู้ปล่อยไปไม่ยึดมั่นทุกพันธนา
จึ่งพร้อมพลีคลี่จิตจับรับเพียงว่าง
ใจกระจ่างรู้ทันเท่าหนาวปรารถนา
ให้รักแท้มลายลับกัปป์กาลเวลา
ตราบดินฟ้าหวังเพียงธรรมทองเข้าครองใจ...!
.....................................................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3387.html
หนทางสู่รัก แจ้ ดนุพล แก้วกาญจน์
แม้หัวใจยังใฝ่สุขสม
อย่าระทม ถึงรักจะไม่ แลเหลียว
รักมอบไป เพียงข้างเดียว
ถึงไร้เสี้ยว รักตอบแทน อันใด
ใคร หากทำได้เช่นนี้
ดุจสวรรค์นั้นบ่งชี้ ทางยิ่งใหญ่
ทุกแห่งหน จรดลอย่างสดใส
เพราะจิตใจกว้างไกล
ใหญ่เหลือ เส้นทาง
แต่รักในใจ ใครจะแลเห็น
ทุกข์ยากลำเค็ญ
ก็ไม่แปรเปลี่ยน เจือจาง
รักลอยไปใจอ้างว้าง
อย่าหลงทาง สร้างความหวัง นำไป
ใคร ที่ใจหักเห
เพราะทุ่มเท ให้รักไป จนล้นใจ
คาดคะเน ผิดพลาดไป
ผลจึงครองหมองใหม้
ไป่ชั่วนิจนิรันดร์
เมื่อฉันรักเธอ เธอก็รักฉัน
เราบอกรักกัน ไม่มีวันจืดจาง
แล้วเราไย ต้องเหินห่าง
ปล่อยฉันหลงทาง เสาะหารัก หลายปี
ฉัน ต้องหม่นหมาง
หาหนทาง คืนกลับสู่รัก ไม่พบสักที
โปรดเถิดรัก โปรดบ่งชี้
หนทางที่ ครองชีพนี้ รื่นรมย์
โปรดเถิดรัก โปรดบ่งชี้
หนทางที่ ครองชีพนี้ รื่นรมย์...
3 กุมภาพันธ์ 2551 09:03 น.
พุด
เธอคืนกลับมาสู่อ้อมใจในวันนี้
ดวงฤดีเดียวดายก็คลายหนาว
สายฝนหลั่งรับคุ้มขวัญคืนเรือนสะพรั่งพราว
ลบใจเศร้าร้าวไหวไกลทุกข์ทน
ดั่งนกไพรเหินบินไปสู่โลกกว้าง
แม้นอ้างว้างลำพังทุกแห่งหน
ใจดวงแกร่งดวงกล้ารู้อดทน
งามกมลเกินกล่าวเจ้ายอดมณี
เป็นดั่งบัวบุญบุปผชาติพิลาสพิไล
บานไสวเหนือโลกหอมศักดิ์ศรี
รู้เสียสละเมตตาสร้างความดี
ทานบารมีจงคุ้มเกล้าเจ้าดวงใจ
จะกี่วันกี่ปีที่พลัดพราก
ยังคงฝากแสงรุ้งงามไสว
ประดุจดั่งดวงตะวันนำทางใจ
แม้นตัวไกลใจใกล้ยังหมายรอ...!
..............................................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song318.html
รอ
ถ้า เธอ
มีหัวใจเหมือนฉันสักหน่อย
เธอคงไม่ปล่อย ให้ฉันต้องคอย อย่างนี้
เธอคงมองซึ้งถึงไมตรี
เธอคงมองซึ้งถึงความหวังดี
ที่มี เรื่อยมา
สู้ รอ
รอแล้วรอแล้ว รอไม่สิ้น
รอจนใกล้ดับ ถมทับแผ่นดิน แผ่นฟ้า
เธอมองไม่ซึ้งถึงสายตา
เธอมองไม่ซึ้งถึงความบูชา
ว่าฉันศรัทธาเพียงใด
น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน
แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด
ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ
ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ
สิ้น ลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่
เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ
ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ
ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ
เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ
น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน
แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด
ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ
ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ
สิ้น ลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่
เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ
ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ
ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ
เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ...
2 กุมภาพันธ์ 2551 12:46 น.
พุด
ผม..กำลังนอนลืมตาดูฝ้าเพดาน
ในห้องแคบๆย่านใจกลางเมือง
ด้วยใจดวงที่รานร้าวเศร้าหมองอย่างที่สุด
คำพูดมากมายที่ออกมาจากผู้หญิงคนที่ชิดใกล้ผมที่สุด
คนที่ผมรักมากที่สุด
คนที่ผมยินดีพลีพร้อม
ที่จะฝากชีวิตไว้ในอ้อมอกอ้อมใจเธอไปตราบกาล
คนที่ผมเพียรอธิษฐานภาวนา ต่อหน้าฟ้าดิน
สิ้นทั้งอินทร์พรหม ยมพญา
แลสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหล้าโลก
ให้ร่วมรับรู้เป็นพยานแห่งรักนี้....
ที่ผมแสนปิติภักดิ์ภูมิ...เป็นที่ยิ่งนัก
หวังจักเป็น
*ปาฏิหารย์รักแท้นิรันดร์ ตำนานรักนิรันดร์ มหัศจรรย์รักนิรันดร์*
หากทว่า...โลกแห่งรักนี้
คงเปรียบประดุจดั่งคำพระพุทธพจน์
แห่งพระบรมศาสดาที่ทรงเคยตรัสไว้ก่อนหน้า
ราวทรงเห็นทุกข์จึ่งเห็นธรรม
ประมาณนั้น เช่นฉะนั้น
*ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์*
และคงเป็นเช่นนั้นเอง
เมื่อมีสุขย่อมเมีเศร้า
เมื่อมีหนาวย่อมมีร้อน
เมื่อมีน้ำผึ้งเสน่หาอาวรณ์แสนอ่อนหวาน
จึ่งย่อมต้องมีรานรอนในรักเป็นธรรมดา..
หลายฉากตอนแห่งรักแท้
ที่..*ยิ่งกว่านิยาย เกินนิยามใด*
จึ่งมากล้นล้ำค่าด้วยพลังสร้างสรรแสนยิ่งใหญ่
ให้หัวใจผมแสนอบอุ่นอ่อนโยน ละเมียดละไม
หากอะไรเล่าจะสมบูรณ์แบบ ...
ผมแค่หวังว่า..
กาลเวลา คงมิพรากลาความงดงามนี้ไป
ในท่ามกระแสแห่งกิเลสมนุษย์
อันสุดยากหยั่งถึงเนื้อแท้แลก้นบึ้งแห่งรักนี้
ที่ผมรอคอยมาแสนนาน...!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2420.html
วันนี้ที่รอคอย
เกิด มาชาตินี้ ด้วยศักดิ์ศรี อันยิ่งใหญ่
กลับต้องปราชัย ถูกปองร้าย หักหลัง
เปลี่ยนทางชีวิต ให้อับจน หมดหนทาง
ต้องจากบัลลังก์ เร่ร่อนมา
อยู่ ถึงแห่งไหน ยังถูกภัยคอยคุกคาม
จนต้องซมซาน ยังไม่มี จุดหมาย
ชาติกำเนิดชีวิต ต้องคอยปิดบังไว้
คอยวันที่เลวร้าย นั้นพ้นผ่าน
ชีวิต ทั้งชีวิต แทบอับปาง กลางคลื่นลม
เหมือน พายุ ที่คอยโหม อยู่เรื่อยไป
เฝ้า แต่หวัง ใครสักคน คอยให้กำลังใจ
ให้สู้ ฝ่าฟัน เรื่อยมา
จาก ผู้หลบหนี แทบไม่มี ที่ให้อยู่
สู้ มาด้วยมือ และใจ เท่านั้น
สร้าง สิ่งที่หวัง ให้กลับจริง ขึ้นทุกวัน
จนได้พานพบ วันที่ดี
เมื่อ ถึงวันนี้ วันที่คอย มาแสนนาน
วันที่เปิดเผย ชีวิตจริง ที่มี
ขอคนหนึ่งเท่านั้น เคียงข้างกันอยู่อย่างนี้
คือ วันนี้ ที่รอคอย
ชีวิต ทั้งชีวิต แทบอับปางกลางคลื่นลม
เหมือนพายุที่คอยโหม อยู่เรื่อยไป
เฝ้า แต่หวังใครสักคน คอยให้กำลังใจ
ให้สู้ ฝ่าฟัน เรื่อยมา
ชีวิต ทั้งชีวิต แทบอับปางกลางคลื่นลม
เหมือน พายุที่คอยโหม อยู่เรื่อยไป
เฝ้า แต่หวัง ใครสักคน คอยให้กำลังใจ
จนถึง วันนี้ ที่รอคอย...
31 มกราคม 2551 00:29 น.
พุด
อยากจะเอ่ยเผยใจเรื่องงดงาม
ในท่ามโลกแล้งที่สิ้นหวัง
ใครเจ็บปวดเหน็บหนาวเพียงลำพัง
อย่าสิ้นหวังสู้ไม่ท้อขอเคียงใจ
ให้เรื่องร้ายเลือนไปคล้ายรอยแผล
ใช่ผู้แพ้แม้นพบวิปโยคโศกแค่ไหน
เมื่อคืนวันผันผ่านลบแผลใจ
ทุกข์แค่ไหนใจพ้นลวงบ่วงพันธนา
มองเห็นความเป็นธรรมดาเช่นฉะนี้
ทุกชีวีมีสร้อยโซ่กรรมปรารถนา
ตราบสะสมบุญบริสุทธิ์พบปัญญา
พ้นมายามนุษย์หยุดตรอมตรม
เพียงอธิษฐานภาวนาหน้าพระพุทธ
พบวิมุตติพิสุทธิ์เพียรพ้นขื่นขม
ให้ดวงใจเคยมืดบอดทุกข์ระทม
ยามสิ้นลมขอทุกจิตว่างกระจ่างธรรม...!
.....................
หลากหลายชีวิตจริงคงยิ่งกว่านวนิยาย
มากเรื่องรานร้าวเศร้าหมองครองใจให้ทุกข์ทน
หากทุกจิตใสใจดวงงามจักผ่านพ้น
ด้วยเพียรสร้างกุศลบุญทานบารมี
และ..
อยู่กับนาทีปัจจุบัน ที่แสนเรียบง่ายงดงาม
ในท่ามความสับสน
แห่งผู้คนที่ยังจำต้องดิ้นรนกันไปในบ่วงกรรมพันธนา
โซ่วิบากที่อาจจะตามติดมาจากภพเก่าชาติก่อน..
ชาตินี้เราพุทธศาสนิกชนคนไทย
แสนโชคดี
ที่ได้พบแผ่นดินอันแสนสงบงามยิ่งใหญ่
พบธรรมะดั่งหยาดน้ำค้างทิพย์อมฤต
พบพระมหากษัตริย์ผู้ทรงทศพิธราชธรรม
เปรียบประดุจดั่งมณีดวงอันล้ำเลอค่า
เพื่อน้อมนำมาเป็นเทียนทองคอยส่องนำทางใจ
ให้พ้นทุกข์ภัย ตราบชั่วกาล....
ฝนพาใจให้ฝันให้หวั่นหวาม จิตภายในเงียบงามท่ามเสียงฝน น้ำค้างเพชรพรมพร่างกลางกมล ฤดูวนรอวันใหม่ลบใจช้ำ เป็นธรรมดาสัจจธรรมธรรมชาติ สงบสอาดสอนสัจจะระรินร่ำ โลกเรานี้ใช่มีเพียงด้านมืดดำ เพียรน้อมนำสายแสงทองส่องนำใจ ตะวันรุ่งแสงรุ้งงามฟ้าหลังฝน สร้างกุศลรอวันเริ่มต้นใหม่ ปรารถนาดีพลีแด่โลกลบโศกใด ยามพรากไกลใจเจ้าสิ้นหนาวครอง ฝากกระซิบจากนวลใจละไมละม่อม รู้ถนอมรักนิรันดร์วันเราสอง พลีสร้างสรรฝันสีรุ้งอันเรืองรอง เพื่อไทยผองแด่พสุธานี้ที่แสนรัก....! พายุพัดแรงมากค่ะที่บ้านพุด พรายฝนพร่างสายจนกลายเป็นสายหมอกหนา ครอบคลุม ให้ความรู้สึกซึ้งสุขปนเศร้าล้ำค่ะ หยาดฝนจากชายคาร่วงแรงซัดสาดกระจาย ต้นไม้ทุกต้นไหวเอน แก้วแตกก้านรานกิ่งราวกำลังจะพรากลา กล้วยไกวหวีไหว อย่างกับว่าอยากรีบลงหม้อบวชชี เสียทีรู้แล้วไป จำปี จำใจสลัดใบทิ้งกราวเกลื่อนพื้น เล็บมือนางกางเล็บกรีดกราย ร่ายมนตราหาวสันต์ลีลาอย่าลาลับเลือนไกล การะเวก..ทดท้อพ้อดอกพราวพรากไม่สนใจไยดี.. ลั่นทม..ไหวระทมตามลมระบัด ใบงามชัดเขียวฝนไพล โมก..พิไรใจน้อยคอยชูดอกกระจิ๊ดจิ๋วปลิวพรมหอมพราย คล้ายเย้ยเล็กแต่เด็ดดอมก็หอมไกลได้นะดวงใจ กุหลาบ บานวันนี้สามสีแดงชมพูและขาว ตัดมาวางเคล้าบทความนี้ นาทีนี้ ที่ดอกชวนชมค่อยค่อยคลี่ดวงดอกหวานบานนับสิบแดงเด่นดอก รสสุคนธ์..รอคนไกลมาชมมาดมหอม นางแย้ม ยังมิยอมแย้มงามราวสาวอายเอียงรอเคียง คู่กับคนรู้ค่ารู้ควร เข็มขาวกอใหญ่ แทงช่อดอกออกจากกระเปาะใจ ให้หอมละมุนไปในยามค่ำ ยามที่นั่งรับสายลมเย็นริมระเบียงบน และ.. ทุกหนทุกแห่งทุกแหล่งหล้า นะนาทีนี้ หากมีพระพิรุณพรายสาย แม้นย่างกรายมา ก็ขอให้มาดับร้อนได้ฉ่ำเย็นให้เห็นซึ้งงาม ไปตามกันนะทุกดวงใจ.. ณ..เรือนไทยในเรือนไทย ดอกบัวคงไหวชูช่อรอน้ำค้างในยามดึก เดือนพรายหยาดสายหวานน้ำผึ้งจากจันทร์ใจดี รอเวลา.. ที่อรุณรุ่งจะพาแดดสีทองละอองรุ้งเรียวหลังฝนพรำ มาทอแสงเพชรพรายพร่างประดับดวงใจ ให้ใสสวยงามดั่งหยาดเพชร เพื่อ.. ประดิดประดอยคำ ..รจนาให้งามล้ำสืบทอด มรดกใจมรดกงามให้โลกอ่อนหวานเงียบงาม..เป็นนิรันดร์.. ..................... จากใจพุด ภาคซึมซึ้งกับสายฝนหล่นพร่างพราวราวรวงเพชร..ค่ะ ........................ ไข้รุมรุมสุมร่างให้เหน็บหนาว มองฟ้าราวสีน้ำเงินยามเช้านี้ โลกตรงหน้าเหว่ว้าในฤดี วันและปีผ่านลาลับกับตะวัน ใจเอ๋ยใจใครละหนอพ้อเคียงข้าง ทุกรักร้างแรมไกลให้ใจหวั่น ให้เดียวดายท่ามปลายโลกทิวาวัน ให้โศกศัลย์นับวันรอขอรักคืน จะกี่วันขวัญก็คงเป็นเช่นฉะนี้ จะกี่ปีฝันมลายทุกยามตื่น จะกี่รักก็แค่รักใช่พบชื่น จะกี่ฝืนก็แค่ไกลเกินไขว่คว้า ทุกดวงใจไกลห่างเส้นทางชีวิต คือลิขิตพรหมชะตาวาสนา สร้างเพียงบุญอธิษฐานจิตภาวนา ทั้งโลกนี้โลกหน้า..อย่าพบรัก...!!! ................................................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song842.html หยาดฝนแห่งความรัก สุนทราภรณ์ ช....อยากน้ำยามใด พริบตาเดียวได้ดื่มลิ้มชิมเชย ดื่มพลันผ่านเลยดื่มแล้วไม่เคย รื่นรมย์โน้มนำความชื่น ญ....ดื่มทิพย์วาริน โหยใจหายสิ้นสุขทั้งวันคืน ชีพยังยั่งยืน แห้งแล้งกลับคืนชุ่มชื่นฉ่ำดวงกมล ช....น้ำนวลผุดผาดหยาดเย็น เธอเปรียบเช่นน้ำฝน ญ....เลี้ยงใจหล่อใจท่วมท้น รักป้อนรักปรน รักเปี่ยมจนหลงใหล ช....ดื่มน้ำนางเดียว คิดปรามใจเปลี่ยวดื่มน้ำนางใด ดื่มนวลด่ำใน ชญ....ดับร้อนดั่งไฟ ด้วยฝนแห่งใจจากเธอ ช....อยากน้ำยามใด พริบตาเดียวได้ดื่มลิ้มชิมเชย ดื่มพลันผ่านเลยดื่มแล้วไม่เคย รื่นรมย์โน้มนำความชื่น ญ....ดื่มทิพย์วาริน โหยใจหายสิ้นสุขทั้งวันคืน ชีพยังยั่งยืน แห้งแล้งกลับคืนชุ่มชื่นฉ่ำดวงกมล ช....น้ำนวลผุดผาดหยาดเย็น เธอเปรียบเช่นน้ำฝน ญ....เลี้ยงใจหล่อใจท่วมท้น รักป้อนรักปรน รักเปี่ยมจนหลงใหล ช....ดื่มน้ำนางเดียว คิดปรามใจเปลี่ยวดื่มน้ำนางใด ดื่มนวลด่ำใน ชญ....ดับร้อนดั่งไฟ ด้วยฝนแห่งใจจากเธอ... ..............................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1481
