10 กรกฎาคม 2551 09:52 น.
พุด
ฝนพร่างสายลงมานาทีนี้
สอนฤดีสัจจะตรมจนเหน็บหนาว
มวลมนุษย์ดีร้ายมากเรื่องราว
บทเพลงเศร้าไม่เคยลบจบจากใจ
เพราะหัวใจคอยวนเวียนรอเปลี่ยนผัน
กับคืนฝันวันมากเรื่องมากหวั่นไหว
ไม่รู้รักษ์ทะนุถนอมคอยห่วงใย
ไม่ทันไรลมหายใจพรากจำจากลา
ไม่ซึ้งซาบความดีที่พลีให้
เพราะชินได้ไม่เคยซึ้งการห่วงหา
อาจจะสายต้องชดใช้ด้วยหยาดน้ำตา
กับคนที่มากค่าเกินกว่านึก
ไม่เป็นไรดอกหนาชะตาลิขิต
ใช่เนรมิตสิ่งใดในรู้สึก
เมื่อคนได้ไม่เคยใช้สำนึก
ว่าล้ำลึกโลกนี้มีใครรัก....!.
8 กรกฎาคม 2551 13:21 น.
พุด
หลงทางสายโศกมานานนัก
ด้วยพบรักเพียงพรากฝากพิษเสน่หา
จนวันนี้ทุกข์ท่วมท้นทรมา
จนซึ้งค่าสัจจธรรมอันซ้ำวน
เคยกลัวเคยหวั่นราวขวัญหาย
พบรักร้ายจนดวงจิตคิดสับสน
มีชีวิตเดียวดายหนาวกมล
บอกใจตนไม่รักใครต่อไปนี้
พบคนดีในวันที่ฟ้าสีโศก
โลกทั้งโลกเทาทึมไร้สิ้นสี
มีเพียงใจดวงเหน็บหนาวร้าวฤดี
และคงมีเพียงดวงตาว้าเหว่แวว
เธอเมตตาเห็นเนื้อแท้ทะนุถนอม
และพลีพร้อมหลอมรวมธุลีแก้ว
กอบเก็บกำด้วยดวงใจยอมสิ้นแล้ว
หวังเพียงแก้วคืนประกายงามท่ามเลือดรักหยาดน้ำตา....!
...............................
6 กรกฎาคม 2551 21:38 น.
พุด
ฝนพรำสายหมายปลอบพสุธาให้คลายโศก
ดวงดอกโมกร่วงพราวคราวโศกศัลย์
ดวงดอกรักพลอยกล่าวลาชั่วนิรันดร์
บานเพียงวันดอกบานชื่นหยิบยื่นตรม
จำปีโปรยดอกเฝ้าตอกย้ำ
กับฝนพรำแก้วกราวราวขื่นขม
พวงราตรีผลิช่อพ้อสายลม
หนาวลั่นทมบานรับประดับใจ
เสียงสายฝนกระซิบพร่ำย้ำคำลา
สายหยุดหยุดเสน่หาฤาไฉน
ดอกพุดซ้อนพบเศร้าแล้วหรือไร
ดอกทำใจจึ่งไหวช่อกลางกอรัก
หว่านดอกสร้อยรจนาอักษราฝัน
ให้ผ่านวันทุกข์ตรมด้วยเจ็บหนัก
ดอกมะลิลามาด่วนลาจากกิ่งภักดิ์
เพียงดอกธรรมสลักบานพราวเฝ้าสอนใจ....!
......................................
6 กรกฎาคม 2551 17:54 น.
พุด
แลเห็นโลกเทาทึมฟ้าครึ้มฝน
เสมือนชีวีคนบนทางฝัน
เดี๋ยวทุกข์เดี๋ยวสุขสลับวัน
เป็นนิรันดร์วิบากเศร้าหนาวดวงใจ
รอรุ่งอรุณทองนำทางสว่างจิต
สู่ชีวิตงดงามสว่างไสว
ลืมอดีตช้ำระกำระทมให้ผ่านไป
เริ่มต้นใหม่ในวันนี้หนีมายา
สร้างเกราะกำบังใจไม่ไหวหวั่น
ไม่หลงฝันลมลวงบ่วงเสน่หา
มากคนคนคนวนว่ายทะเลน้ำตา
ดึงชีวามองเหนือโลกย์ลบโศกใจ
มองเห็นฟ้าหลังฝนแจ่มกระจ่าง
รู้ปล่อยวางด้วยดวงจิตเกษมใส
ผ่านมาชมสุนทรีย์โลกความเป็นไป
พร้อมเข้าใจความเปลี่ยนแปรแท้สอนธรรม..
แท้เที่ยงธรรม...!
.........................................................
4 กรกฎาคม 2551 00:27 น.
พุด
ยากหาคำมาอธิบายนะที่รัก
อยากหยุดพักดวงใจเสน่หา
เลิกว่ายวนวิบากวัฏฏทรมา
มีดวงตาดวงใจใฝ่เพียงธรรม
เป็นบัวงามชูช่อเหนือบึงโลกย์
ไม่ยึดสุขยึดโศกเฝ้าครวญคร่ำ
เมื่อไม่รักใจวางว่างทางระกำ
เพียรน้อมนำทำความดีพลีสร้างบุญ
ใจดวงนี้มีเกราะแก้วกำบังกลัว
จากหมอกมัวเมฆหม่นกุศลหนุน
โอบเอื้อรักภักดิ์เพียงเธอสอนละมุน
ตอบแทนคุณแผ่นดินแม่แผ่เมตตา
ด้วยจิตดวงประภัสสรมีปัญญา
รู้เกิดมาเพื่อเรียนรู้ทุกข์ปรารถนา
มองตัวเองเห็นเพรงพรหมพันธนา
ตัดมายาตัดบ่วงกรรมรู้ทำใจ....!!!!
...............................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4603.html
หัวใจถวายวัด
หลวงพ่อ เจ้าขา
ช่วยแผ่เมตตาลูกหน่อยได้ไหม
ลูกนี้อาภัพอับโชคหรือไร
มีรักครั้งใด หัวใจเหมือนไฟร้อนรน
หลายคน ที่พบ
พอเขาได้ซบต้องหนีหลบล่องหน
ขว้างทิ้งดังเศษดินข้างถนน
น้ำตาร่วงหล่น หาคนรักแท้ไม่มี
เข้าวัด ทุกวัน
ใส่บาตรทำทานบนบานขอให้โชค ดี
แต่ผียังตามหลอนหลอกย่ำยี
วันหยุดพักไม่มี บวชชีดีไหม
หลวงพ่อ เจ้าขา
ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ
สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย
จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย
หลวงพ่อ เจ้าขา
ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ
สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย
จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1292
