5 สิงหาคม 2551 09:35 น.
พุด
เดียวดายหมายใดเล่าหนาวมนุษย์
มิสิ้นสุดทุกข์ตรมระทมหมอง
เวียนว่ายวนซ้ำน้ำตานอง
คนครรลองครองช้ำกระหน่ำชีวิต
เบื่อหน่ายโศกเศร้าร้าวระบม
ถาถมจมปลักตามติด
หยาดน้ำใจใครเล่าดั่งน้ำทิพย์
ให้จารจิบตราบวันตายหมายจำ
ฤดูกาลสุดท้ายแห่งดวงจิต
ลมหายใจน้อยนิดน้ำตาร่ำ
รอน้ำค้างใจหยาดสายหมายพรมพรำ
ดั่งธารธรรมชีวิตลิขิตพรหม
ฤาเพียงรอพ้อสิ้นทั้งดินฟ้า
เปล่าดายปรารถนามิสม
ท่ามทะเลโลกย์โศกตรม
เหนือระทมลบรอยจำ..ในรอยใจ..ไปนิรันดร์...!
2 สิงหาคม 2551 11:43 น.
พุด
ทุกเที่ยงวัน..จันทร์ถึงศุกร์
ณสถานีแห่งความสุข คลื่นแห่งความสุข
สถานีวิทยุ กระจายเสียงแห่งหนึ่งของกรุงเทพ
หญิงหนึ่ง ชายหนึ่ง
น้องชายผู้ช่วยอีกหนึ่ง
เราสามต่างทำหน้าที่แสนงดงาม
ดั่งธุลีหล้าข้าแผ่นดิน
ทุกน้ำค้างคำ
ทุกสาระรายการ
คือหยาดสายธารน้ำใจใสงาม
พร้อมพลีหว่านสายพรายพรม
ลงบนแผ่นดินไทแผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง
แผ่นดินแม่มาตุภูมิที่กำลังเร่าร้อน
ให้เพลาผ่อนคลาย จากความไร้รักสามัคคี
และ..
นี่คืออีกบทบาทหนึ่งที่สาวบ้านนา
และพุดพัดชาแสนปิติเกษมภาคภูมิใจ...
ตราบเท่าที่ยังมีลมหาย...ได้ทำในสิ่งที่รัก
ดั่งธุลีหล้าข้าพระบาท
ผู้จงรัก..ภักดีในชาติศาสนาพระมหากษัตริย์ไทย
ที่เทิดไว้เหนือเกล้าเหนือกระหม่อม
ตราบวันสิ้นลม....!
.............................
จากใจผู้หญิงคนหนึ่งคนนี้ที่
รักธรรม ธรรมชาติ สายธาร หวานดอกไม้ รักสายฝน รักแสงตะเกียง รักเสียงจากธรรมชาติไพร รักกระท่อมใบไม้ รักดวงใจนิ่มนวลละเมียดละมุน รักแสงเทียนอบอุ่นในยามค่ำ รักตะวันตกดิน รักทุกสิ่งที่เงียบงามร้างไร้ให้ชีวีงามเงียบรักเส้นทางสายธรรมชาติสู่ไพรลึก รักดำดิ่งล้ำลึกจิตวิญญาณไพร ภาวนาทุกชาติไปให้ได้เกิดมากับงามดวงใจใครเล่ารู้นี้ ที่ติดดิน และขอรักศรัทธาเทิดทูนมิรู้สิ้นในชาติศาสนาพระมหากษัตริย์ไทย ตราบสิ้นลม!
.........................
และ...
จากใจสาวบ้านนา บ้านป่า บ้านไพรผู้ที่..
รักท้องนาสายธารหวานบึงบัว รักแสงตะเกียงแสงเทียนสลัว รักลำเนาไพร รักดวงใจเจ้าดวงดอกไม้ รักร่ายบทกวี รักดนตรีไพร รักแมกไม้ไหวกิ่งฝัน รักสวรรค์ดิบดิน รักถิ่นสุวรรณภูมิพุทธิ์ รักบริสุทธิ์ในวิถีไทยวิถีไพร รักใจดวงเงียบงาม รักโมงยามลำพังร้างไร้ รักกระท่อมไพรได้เคียงใกล้ธรรมะ ธรรมชาติ ได้วาดเวิ้งฝันสวรรค์ทิพยนิรมิต ได้ฝึกจิตเพียรพลีสิ้นในที่สุด ได้หยุดยึดมั่นถือมั่นเพื่อพ้นพันธนาแห่งทุกทุกข์รัก อันคือแอกหนักล้าใจ จักยอมทิ้งไป ไม่แลเหลียว เดินดายเดียวสู่ร่มธรรม ร่มทอง สู่ครรลองพระรัตนนิรพาน ดั่งบัวบานเหนือน้ำ เหนือโลก โศกสุขสิ้น มิยินยล มิพะวงพะวังมิหันหลังมา หากทว่าขอเวลาเพียงเพียรภาวนา ทุกลมหายใจเพื่อทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ก่อนจะสิ้นสุดทุกอย่างวางทุกสิ่ง และนิทราไปกับความจริง คือความว่างกระจ่างจิตดั่งอัญมณีไพร
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6192.html
ความฝันอันสูงสุด ....เพลงพระราชนิพนธ์
ขอฝันใฝ่ ในฝันอันเหลือเชื่อ
ขอสู้ศึก ทุกเมื่อ ไม่หวั่นไหว
ขอทนทุกข์ รุกโรมโหมกายใจ
ขอฝ่าฟัน ผองภัย ด้วยใจทะนง
จะแน่วแน่แก้ไข ในสิ่งผิด
จะรักชาติ จนชีวิต เป็นผุยผง
จะยอมตาย หมายให้ เกียรติดำรง
จะปิดทอง หลังองค์ พระปฏิมา
ไม่ท้อถอย คอยสร้าง สิ่งที่ควร
ไม่เรรวน พะว้าพะวัง คิดกังขา
ไม่เคืองแค้น น้อยใจ ในโชคชะตา
ไม่เสียดาย ชีวา ถ้าสิ้นไป
นี่คือ ปณิธาน ที่หาญมุ่ง
หมายผดุง ยุติธรรม อันสดใส
ถึงทนทุกข์ ทรมาน นานเท่าใด
ยังมั่นใจ รักชาติ องอาจครัน
โลกมนุษย์ ย่อมจะดี กว่านี้แน่
เพราะมีผู้ ไม่ยอมแพ้ แม้ถูกหยัน
ยังคงหยัด สู้ไป ใฝ่ประจัญ
ยอมอาสัญ ก็เพราะปอง เทิดผองไทย...
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song774.html
สี่แผ่นดิน
คนมี ชีวิตและกายา
ถือ กำเนิดเกิดมา
เป็นหญิง หรือว่าเป็นชาย
ผู้มี พระคุณอันแสนยิ่งใหญ่
กว่า สิ่งใด ก็คือแผ่นดิน
เป็นแดน ที่ให้ชีวา
พึ่งพา อาศัยและอยู่กิน
คุณใด จะเปรียบแผ่นดิน
เอื้อชีวิน จากวันที่เกิด จนตาย
ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน
ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน
ความทุกข์เยือน เรือนกาย
หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้
สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา
ยามดี เราดีตาม
ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา
บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์
หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน
ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน
ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน
ความทุกข์เยือน เรือนกาย
หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้
สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา
ยามดี เราดีตาม
ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา
บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์
หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน
หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน...
26 กรกฎาคม 2551 13:46 น.
พุด
วางภักดิ์ไว้ในอ้อมใจไม่แปรผัน
เป็นนิรันดร์รักแท้แน่ใจขวัญ
ได้เรียนรู้โลกชื่นทุกคืนวัน
ได้แบ่งปันโศกสุขยามทุกข์ตรม
ถือเป็นโชคโลกหยิบยื่นสุนทรีย์
พบคนดีหยาดน้ำใจให้หอมห่ม
ใครพิพากษาเปลือกนอกให้ระทม
เพียงลิ้นลมอย่าตรมเศร้าหนาวน้ำตา
เข้มแข็งต่อสู้เคียงคู่ฝัน
ท่ามคืนวันดายเดียวมิเหว่ว้า
สร้างความดีพลีแด่โลกมากเมตตา
ตราบจนกว่าลมหายใจสุดท้ายหมายเช่นนั้น
คือปณิธาณจากดวงใจอันใสพร่าง
ส่องนำทางชีพชนม์บนทางฝัน
ให้ความรักน้ำค้างคำท่ามคืนวัน
ดับโศกศัลย์ให้โลกงามนิยามรัก..นิยามภักดิ์...!
19 กรกฎาคม 2551 21:04 น.
พุด
แม่พระธรณีกรรแสงทุกแหล่งหล้า
บนนภาฟ้าร่ำไห้คล้ายโศกศัลย์
สายใจเจ้าพระยาสะอื้นสุดจาบัลย์
ลมเงียบงันสังเวยเศร้าหนาวดวงใจ
พสุธาไทแตกร้าวในคราวนี้
สามัคคีมีเพียงฝันฤาไฉน
ลืมคำสอนพ่อหลวงเฝ้าห่วงใย
นี่หรือใจศรัทธารักเทิดภักดี
พระอ่อนล้าเททุ่มใจแด่ไทยผอง
พระเสโทหยาดนองทุกถิ่นที่
ด้วยน้ำพระทัยเมตตามหาบารมี
ในวันนี้ราวธารโศกโลกมืดดำ
แม่พระธรณีรอพิโรธ
ฟ้าลงโทษพร้อมพลีระรินร่ำ
พายุกล้ารอถาโถมให้จดจำ
ไฟกระหน่ำโหมลุกรับสายเลือดนอง
สายน้ำตาชะโลมหล้าละหลั่งริน
มิสิ้นสอนใจไทผอง
ให้รู้รักษ์สามัคคีปรองดอง
อย่าครองเพียงแค้นแน่นทรวง
บทเรียนเวียนวนซ้ำซาก
เพียงฝากโศกนาฏกรรมใหญ่หลวง
คืนผันวันผ่านลาล่วง
ฟ้าดินทวงถามเจ้าต้องการสิ่งใดกัน
บ้านพี่เมืองน้องปองรัก
ทายทักเยี่ยมเยือนสร้างสรร
ปันพลีพึ่งพิงแบ่งปัน
อยู่กันสงบสุขนานมา
ชักศึกเข้าบ้านประหัตประหาร
คิดการณ์สิ่งใดเล่าหนา
เซ่นสังเวยวิปโยคโศกน้ำตา
สิ้นปัญญาสิ้นชาติวิปลาสมนุษย์....!
พระพิรุณกำลังรินสายหนักหน่วง
ราวสอนสัจจธรรมไทยทั้งชาติ
อย่าสิ้นคิด สิ้นชาติ ขาดปัญญา
ดั่งหยาดน้ำตาพลี....แด่แผ่นดิน..!
..............................................
11 กรกฎาคม 2551 22:53 น.
พุด
น้องชาย...
ขอโอบกอดไว้ในอ้อมขวัญ
คือสายธารแห่งความดีนิรันดร์
ในท่ามวันโลกแล้งสายน้ำใจ
น้องชาย..
ไม่เดียวดายลำพังหวังยิ่งใหญ่
พลีพลังดับร้อนโศกนะดวงใจ
เคียงกันไปในเส้นทางคอยสร้างดี
น้องชาย...
จุดหมายสร้างบุญกุศลศรี
อธิษฐานจิตกราบพระพุทธนะดวงชีวี
ฝากชีพนี้ในร่มรัตนตรัย
น้องชาย..
อย่าเดียวดายเพียรสร้างจิตสว่างไสว
มีดวงตาที่สามงามกว่าใคร
ฝากอุ่นไอสายใยรักจากใจพี่พลีแด่น้อง...
แด่...
น้องชายดีเจผู้ช่วย
จัดรายการวิทยุของพี่พุด
น้องเอ้...ของพี่พุดพัดชา
น้องคือความงามเกินกว่าใด..ใจรับรู้
..........................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2247.html
ดอกไม้ให้คุณ
ขอมอบ ดอกไม้ ในสวน
นี้เพื่อมวล ประชา
จะอยู่ แห่งไหน จะใกล้ จะไกล จนสุดขอบฟ้า
ขอมอบ ความหวัง ดั่งดอกไม้ ผลิ
สด ไสว งาม ตา
เป็นกำลังใจ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ เธอ
เป็นสิ่งเสนอ ให้ มา
ดวงตะวัน ทอ แสง
มิถอยแรง อัปรา
เป็น เปลวไฟที่ไหม้ นาน
เป็น สายธารที่ชุ่ม ป่า เป็น แผ่นฟ้า ทาน ทน
ดวงตะวัน ทอแสง
มิถอย แรง อัปรา
เป็น เปลวไฟที่ไหม้ นาน
เป็น สายธารที่ชุ่ม ป่า เป็น แผ่นฟ้า ทาน ทน
ขอมอบ ดอกไม้ ในสวน
ให้หอมอบอวล สู่ ชน
จงสบ สิ่ง หวัง ให้สม ตั้งใจ
ให้คลาย หมอง หม่น
ก้าว ต่อไป ตราบชีวิต สุด
ดุจ กระแส ชล
เป็นกำลังใจ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ เธอ
เป็นสิ่งเสนอ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ เธอ
เป็นสิ่งเสนอ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ เธอ
เป็นสิ่งเสนอ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ เธอ
เป็นสิ่งเสนอ ให้ คุณ...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1438
