หลังฝนพร่างนวลนภาฟ้าสิ้นโศก โลกทั้งโลกหอมงามในท่ามฝัน ไม่มีคำพูดใดรำพึงรำพัน น้ำตาขวัญชึมซึ้งจากบึ้งใจ พบโพธิจิตสัจจธรรมอันล้ำค่า ลืมมายาในโลกจริงสิ่งหวั่นไหว ดั่งบัวบานผลิช่อละมุนละไม น้ำค้างใสหยดพราวราวเพชรพราย ถักร้อยสร้อยอักษราภาษาทอง เรืองรองตระการจิตดั่งคิดหมาย เจริญสติในราตรีที่เดียวดาย ดั่งดาวรายทอแสงพร่างกระจ่างใจ ให้แลลึกลงไปในใจตน รู้ทุกข์ทนทันเท่ารานร้าวไหว ทุกข์สรรพสิ่งผันแปรมลายไป แม้กระทั่งลมหายใจ...ใช่ยาวยืน...! ..........................
นิ่งนิ่งกับความรู้สึกอันลึกล้ำ ดื่มด่ำเดียวดายทางสายโศก ในเส้นทางสายธรรมดาโลก บินโบกด้วยจิตว่างกระจ่างใจ พสุธาทองยังผ่องพราวด้วยเรียวรวง หอมอวลดวงดอกไม้ระบัดไหว พวงพะยอมป่าสอนสัจจธรรมภายใน แผ่นดินไทยยังเงียบงามทุกยามยล แล้วไยรบฆ่ากันเองไร้สำนึก คิดนึกแตกต่างทุกแห่งหน เมื่อสิ้นชาติอาจเสียดายสายเสียจน น้ำตาปนสายเลือดเท่าไรไม่กลับมา กราบเทพยดาพระสยามเทวาธิราช ให้ชาติศาสน์กษัตริย์คุ้มขวัญหล้า ให้ดวงใจไทยอภัยมากเมตตา ให้ดวงตาภายในไม่มืดบอดรู้ปรองดอง ลดอัตตามองทุกสิ่งด้วยปัญญา ซึ้งคุณค่าว่าชาติเหนือดวงใจไทยทั้งผอง หากชนะบนทรากปรักหักพังเลือดท่วมนอง วิญญาณเราจะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง....! ..........................
ในเส้นทางสายงามเงียบแสนเรียบง่าย สู่จุดหมายไกลห่างโลกวายวุ่น คือธรรมชาติดิบเดิมสอนละมุน จิตหอมกรุ่นกำจายหมายละวาง ดอกไม้ธรรมผลิช่อกลางกอจิต ดั่งดอกทิพย์บานพราวรอน้ำค้าง อรุณทองทาบท้องนายามรุ่งราง ในรอยทางวิถีไทยสงบเย็น บัวริมบึงภู่ผึ้งคลอคลึงเคล้า สายหมอกหนาวซึ้งนัยน์ตายามแลเห็น โลกบริสุทธิ์สดใสฝันให้เป็น รู้หลีกเร้นหลอมรวมจิตชีวิตไพร ประดุจดั่งหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ สงบสะอาดสว่างกระจ่างใส สรรพสิ่งสอนสัจจะความเป็นไป ดินน้ำลมไฟมลายใช่จีรัง แย้มยิ้มพริ้มเพราลบเหงาโศก บูชาโลกสู่ศรัทธาแห่งความหวัง ทิ้งตัวตนลดอัตตาละชิงชัง สู่ฝั่งฝันตามรอยบาทพระศาสดา...!
ดอกเอ๋ยดอกเสน่หา มนุษย์หลงมนตราพาลุ่มหลง บ้างก็สุขบ้างก็ทุกข์มิมั่นคง จิตพะวงหวังพบหวานตราบนานเนา แต่โลกนี้มีสิ่งใดใจสั่งได้ ให้ได้รักสมปองมิต้องเหงา ใจของใครของเขาใช่ของเรา เพียงภาพเงามายาพาสมมุติ เหนือควบคุมบังคับเกินนับนึก ล้ำลึกสัจจธรรมอันพิสุทธิ์ พระพุทธองค์เพียรภาวนาสู่วิมุติ เพื่อผองชนหลุดพ้นพันธนา รอยธรรมรอยทองรอยทาง ก้าวย่างลาโลกโศกปรารถนา แม้นล้มลุกคลุกคลานกัปป์กาลเวลา เพียรจนกว่าจิตว่างกระจ่างใจ ขอบคุณทุกทุกข์บทเรียนที่ได้พบ จนเจนจบเจ็บจากมากแค่ไหน ฝึกอุเบกขาแม้นเหน็บหนาวสักเท่าใด อัญมณีภายในสว่างพราวร้างร้าวราน ในภพชาติปางก่อนอรชรจิต คงสร้างทิพย์กุศลธรรมสถาน จึ่งดลให้ดวงใจในชาตินี้ดั่งบัวบาน งามตระการซึ้งสัจจธรรมระกำรัก จุดเทียนทองบูชาพระพุทธาสวรรค์ นิมิตขวัญกราบแทบบาทพระทรงศักดิ์ ร้อยมาลัยพุดซ้อนศรัทธาภักดิ์ ปิตินัก.. พระพุทธพักตร์แย้มโอษฐ์รับด้วยเมตตา.......! .......................................................
โลกตรงหน้างามกว่าใด เมื่อดวงใจมีความหวังบรรเจิดจ้า ดวงดอกภักดิ์ผลิบานหวานวิญญาญ์ ในแววตาแลเห็นธรรมชาติพิลาสพิไล ฟ้าบางครามีพายุร้ายมากรายกล้ำ ลมกระหน่ำฝนแรงก่อนแจ้งใส เสมอเสมือนชีวิตเราทุกดวงใจ ก่อนไสวสว่างกระจ่างธรรม ยามพบทุกข์ใครเล่าลบหนาวจิต นอกจากหยาดน้ำอมฤตมาบ่มร่ำ เลือนรอยโศกแลเห็นโลกซ้ำวนกรรม ดั่งฝนพรำดับแล้งรู้แจ้งจริง กราบพระพุทธาสวรรค์ขวัญค้นพบ จนเจนจบมายาในทุกสิ่ง ปรารถนาใดไหนเล่าเท่าหยุดนิ่ง รู้ละทิ้งอัตตาพันธนาวน ฝากดอกธรรมให้ชูช่อแด่ดวงใจ บานไสวรับแสงทองหอมกุศล วอนเทพเทวาทุกชั้นฟ้าบันดาลดล ให้ผองชนได้ซึ้งค่าพระรัตนตรัย ซึ้งค่าแผ่นดินรักรัตนโกสินทร์ มิรู้สิ้นกตเวทิตาจากจิตใส ให้ลูกได้หยัดยืนอิสราใจ พสุธาไทใต้ร่มฟ้ามหาจักรีวงศ์ ขอตอบแทนด้วยความดีพลีจิตภักดิ์ ล้ำค่านักร่มฉัตรเพชรอันสูงส่ง สอนพอเพียงเพียงพออยู่ดำรง ให้ธำรงความเป็นไทยไปตราบกาล....! ........................................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3685.html รัตนโกสินทร์ รัตนโกสินทร์ คือแผ่นดิน ที่หล่อหลอม หัวใจ ร้อยความรัก รวมผู้คน มากมาย อาศัย อยู่ร่วมชายคา เชื้อชาติไหน ก็พี่น้อง ล้วนพวกพ้อง ข้องเกี่ยวนาน เนิ่นมา ทุกชีวิตมีสุขใจ ใต้ฟ้า ใต้บารมี จักรีวงศ์ และเมื่อความรัก ของเราเกิดขึ้น จากดวงใจสองดวง ที่ซื่อตรง บนแผ่นดิน แห่งความรัก ด้วยศรัทธาที่มั่นคง รักย่อมยืนยง ตลอดไป ขอแค่มี เธอกับฉัน และมีรัก ที่ผูกพันหัวใจ ก็สุขแล้วบนแผ่นดิน กว้างไกล แห่งรัตนโกสินทร์ และเมื่อความรัก ของเราเกิดขึ้น จากดวงใจสองดวง ที่ซื่อตรง บนแผ่นดิน แห่งความรัก ด้วยศรัทธาที่มั่นคง รักย่อมยืนยง ตลอดไป ขอแค่มี เธอกับฉัน และมีรัก ที่ผูกพันหัวใจ ก็สุขแล้วบนแผ่นดิน กว้างไกล แห่งรัตนโกสินทร์...
.jpg)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
2829
