17 มิถุนายน 2546 23:37 น.
พุด
รักก้อนหินทุกก้อนสอนหนักแน่น
รักดาวแขวนบนฟ้าคราใจเหงา
รักลำธารหวานดอกไม้ลมบางเบา
รักป่าเขาเงาจันทร์ฝันฝากใจ..
รักท้องฟ้าคราเมฆหม่นหล่นเป็นฝน
รักป่าฝนรักหิ่งห้อยพร้อยแสงใส
รักสายรุ้งหาดทรายน้ำค้างไพร
รักกองไฟยามค่ำย่ำสนธยา
รักทะเลฝันวันงามยามฟ้าใส
รักพลิ้วไหวทุ่งรวงทองผ่องผืนหล้า
รักคืนฝันฝากกลอนหวานผ่านจินตนา
รักทุ่งหญ้าร่ายระบำย้ำสุขใจ..
รักเพื่อนไทยโพเอมเติมเต็มหวาน
รักกุหลาบบานยามแย้มแต้มน้ำค้างใส
รักสายเหมยสายหมอกหยอกเย้าใจ
รักพงไพรไหวกิ่งฝันวันแสนดี..
รักเรียวรุ้งคุ้งโค้งโอบผืนฟ้า
รักนกกากู่ประชันปลอบขวัญนี้
รักตะวันจันทร์ดวงงามมีทั้งปี
รักดนตรีธรรมชาติวาดเวิ้งฝันอนันตกาลใจ..ไปนิรันดร์
17 มิถุนายน 2546 23:29 น.
พุด
นกเป็นเสียงนาฬิกาว่าเช้าแล้ว
พวงดอกแก้วร่วงพรูคู่ฟ้าสาง
เสียงไก่ขันกระชั้นถี่บนลานกว้าง
โลกสว่างดาวแขวนฟ้าราตรีนวล..
รับอรุณกับราตรีที่หอมเศร้า
หอมข้าวเช้าตัดใบตองร่องท้ายสวน
โรยมะลิในขันข้าวขาวใจนวล
ผลไม้สวนเอื้อมเด็ดมาใส่ตะกร้างาม
นุ่งผ้าซิ่นผืนสวยลายดอกไม้
ริมแก้มซ้ายทัดชวนชมให้วาบหวาม
เด็ดดอกไม้รายรอบสวนผูกช่องาม
อธิษฐานตามให้งามใจละไมละมุน..
พระ.พายเรือ มารอ รับบิณฑบาตร
ขอทุกชาติสร้างผลบุญได้เกื้อหนุน
เป็นสาวนารักสายธารหวานดอกไม้ลมละมุน
ตราบโลกหมุนสร้างศรัทธาพาดวงใจพบสุขจริง...พบสุขใจ
จากผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งหลงรักป่ารักภูเขา รักดอกไม้
รักสายธาร รักท้องฟ้า รักไก่ป่า รักลำคลอง ท้องร่องสวน
รักกล้วยกอ รักดอกดาหลา รักรักรักและรักรจนางานหวานหอม
ให้หลอมละลายใจไทยโพเอมทุกๆดวงค่ะ
17 มิถุนายน 2546 01:06 น.
พุด
ชดใช้หนี้เสน่หาแต่ปางก่อน
ทำให้เธอร้าวรอนด้วยอ่อนไหว
หนี้เสน่หายอมชดใช้ด้วยหัวใจ
หมดหนี้ใจชาตินี้หมดสิ้นกัน
หนี้หัวใจ ใช้หัวใจคืน จนเป็นแผล
หนี้ที่แก้ ที่ล้าง ด้วยใจขวัญ
ยกให้เธอไปให้หมด แล้วแล้วกัน
เหลือแค่ฝัน ไว้ชาตินี้ ที่หลอนลวง
หนี้รัก หนี้หัวใจ หนี้สวาท
อย่าได้พบ ทุกชาติ ให้ห่วงหวง
ชาติเดียวพอ ขอล้างใจ อย่าตามทวง
อย่าติดบ่วง เหยื่ออารมณ์ ตรอมตรมใจ
หมดหนี้แล้ว สาใจ แล้วสินะ
เห็นจะจะ ล้มละลาย เกินแก้ไข
เหลือแต่ร่าง รอคืนกลับ ดับดับไป
ส่วนหัวใจ แหลกเป็นธุลี อยู่ที่ใต้..ฝ่าเท้าเธอ!
17 มิถุนายน 2546 01:00 น.
พุด
สังคมมายา หน้ากากหลอกตา ที่ท่าหลอกใจ
บ่วงรักมากเล่ห์ สนเท่ห์หลงใหล หลงผิดทางไป พาใจกังวล...
เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย ใจกายเศร้าหม่น ท่ามกลางผู้คน
มิเคยสุขจริง เต็มน้ำตาตรม ทดท้อระทม เชิดหน้าหยัดหยิ่ง..
เจ็บช้ำแปลบปลาบ ใครแอบอุ่นอิง ไร้ใครพึ่งพิง
ภักดีพลีใจ มีเธอเป็นเพื่อน ราวรักคืนเรือน เสมือนโลกใหม่...
จิตเจิดแจ่มจ้า ท้าทายฝันไกล มากหวังพลังใจ
ต่อใจซึ้งกัน มิยอมพ่ายแพ้ เธอคอยคลายแก้ เติมใจไฟฝัน...
มีความอาทร เทใจให้กัน ราวมีสวรรค์
ลอยเลื่อนสู่ใจ ในปรารถนา เธอรู้ไหมว่า รักเราไม่ไกล..
ขอเพียงมั่นคง ขอเพียงมั่นใจ ประสานดวงใจ
อย่าไปหวั่นไหว ในเมื่อหัวใจ มีความจริงใจ ตราบชั่วนิรันดร์!
17 มิถุนายน 2546 00:56 น.
พุด
รักคุณมาก
อยากบอกเพียงแค่นี้
เพราะคุณคือคนดี
มากมีด้วยน้ำใจ
คุณอาจหล่อมาก
อยากบอกว่านั่นก็ใช่
แต่ความหล่อหรือความใด
เปลือกนอกไซร้ยังแพ้ใจที่งดงาม
รักความคิดของคุณ
อบอุ่น อ่อนโยน ไร้คำถาม
คุณค่าของคุณอยู่ที่ใจแสนงาม
ให้ความสงสารเข้าใจ
อยากกอดคุณ
โอบละมุนอุ่นรักไม่ไปไหน
อยากกระซิบรักด้วยหัวใจ
ว่าคุณคือดวงใจดวงตา..
รักคุณและรักมาก
แค่เพียงอยากจะบอกว่า
จากนี้ไปตราบชั่วชีวา
คุณคือเทวดาเดินดินที่สถิตอยู่กลางใจ!