6 กรกฎาคม 2546 00:43 น.
พุด
แด่...ลูกผู้ชาย
ผมอยากบอกคุณว่า....
ผมรักคุณมากเหลือเกิน........
แต่ผมพบคุณช้าไป.........
โลกนี้ ความรักคงมิได้เกิดหนเดียว และมันเป็นเช่นนั้นจริงๆ.......
ผมเป็นลูกผู้ชาย....ลูกผู้ชาย ควรรู้หน้าที่และความรับผิดชอบ.......
ผมเลือกลงเรือรัก ร่วมกับใครบางคน
ผมจะปล่อยให้คนในเรือไร้ทิศทาง และไร้หางเสือได้อย่างไร.....
ถึงแม้ผม จะต้องเหน็ดเหนื่อย และค้นพบความจริงว่า
ยังมีเรือน้อยที่แสนงาม แสนเพียบพร้อมกว่า
และจะนำพาผมไปสู่ฝั่งฝันด้วยความสุข...ยิ่งนัก
แต่ผมเกิดมาด้วยใจ...ด้วยร่างนี้อย่างลูกผู้ชาย.....
คำว่าลูกผู้ชายของผมคือ หนักแน่น แน่วแน่ มั่นคง
และพร้อมจะเป็นเกราะคุ้มภัย ให้กับผู้อ่อนแอกว่า ทั้งใจกาย...........
ผมยื่นใจดวงงามมอบให้ใครบางคนเสียแล้ว.....
โดยมิไตร่ตรอง..โดยมิมีวันที่จะเรียกคืน
แม้ผมจะรู้ว่า...
ในทะเลแห่งชีวิตนั้น
ผมยังมองเห็นเรือน้อยของคุณคอยประคับประคอง
เคียงข้าง ห่วงใย และส่งกำลังใจมาให้ผมเสมอ.....
ผมก็ได้แต่มองมองเรือลำน้อยนั้นค่อยๆ ลาจากผมไป
ให้เดียวดาย สู้คลื่นลมที่โหมกระหน่ำ มามิหยุดยั้ง
ด้วยใจดวงที่อาวรณ์ อาลัย...เหลือจะทน .........
ผมเกิดมารักตามแบบฉบับของลูกผู้ชายคนกล้า...
และรับผิดชอบกับการตัดสินใจของตัวเอง อย่างลูกผู้ชายคนเก่ง........
ผมภูมิใจที่ได้เกิดมาเพื่อรัก มิใช่รักเพื่อเรียกร้องต้องการ...........
ผมรักคุณ...และในขณะเดียวกันผมจะหลงเหลือเกียรติยศอะไร.....
ถ้าหากขาดสิ้นซึ่งความภาคภูมิใจในตัวเอง.......
และ...ถ้าหากรักนั้น......
ต้องแลกมาด้วยหยาดน้ำตาของคนอีกหลายๆคน
ที่รักผมมากมายเฉกเช่นกัน.............
ชีวิต.......ของผมคือเกียรติยศของลูกผู้ชาย
ที่ควรมีความรับผิดชอบ.....
ไม่ว่าต่อ....พสุธา ต่อศาสนา
ต่อพระมหากษัตริย์...
สถาบันสูงสุดที่เราทุกคนต่าง เทิดไว้เหนือเกล้าเหนือกระหม่อม..
.และพร้อม..... แขนขา......มอบถวายทรงธรรม์เทิดหล้า
เพื่อปกป้องแผ่นดินไทย แผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง
ให้ยั่งยืนสู่ลูกหลานสืบไป .............
ดวงใจ.......มอบให้เมียขวัญ และแม่ของผม.........
ดวงตา.....นำทางตัวผมเอง ให้สว่างไสว ที่จะเรียนรู้โลก รู้ชีวิต
อย่างเที่ยงแท้แน่นอน อย่างผู้มีศีล มีสมาธิ มีปัญญา ถึงพร้อม
เพื่อนำพาให้ชีวิตผมไม่มืดบอด.....และ.......เหลือเพียงสิ่งเดียว
วิญญาณแห่งรักนี้ ......ที่ผมจะมอบให้คุณ
เมื่อไร้สิ้นซึ่งพันธนาการและหน้าที่ ที่ผูกพันต่อชีวิต..
ในภพนี้.....ชาตินี้....ด้วยการอธิษฐานจิตให้
เราสองได้ครองรักกัน ในภพหน้า ชาติหน้า ถ้ามี........... .......
และนี่คือ แบบฉบับของความรักของลูกผู้ชายไทยคนนี้
ที่ผมหวังเสมอว่า....
จะเป็นความภาคภูมิใจในความทรงจำทุกครั้งครา เมื่อคุณรำลึกถึง.............
6 กรกฎาคม 2546 00:33 น.
พุด
ไม่เป็นไร!
รักของผมแบบฉบับของวันนี้..ชื่อว่า....ไม่เป็นไร......ครับ....
ผมกำลังทำใจของผมอยู่...นะครับ....
ไม่เป็นไร.....ถ้าคุณจะไม่รักผมอีกต่อไป........
ไม่เป็นไร.....ถ้าคุณจะทำร้ายจิตใจผม....
ไม่เป็นไร.....ถ้าคุณมองไม่เห็นความรักความภักดีของผม.......
ไม่เป็นไร.... ถ้าคุณจะเดินไปจากผม โดยไม่กล่าวคำร่ำลา....
ไม่เป็นไร.....ถ้าคุณไม่ต้องการพบเจอผมอีกเลย..จนชั่วชีวิตนี้
ไม่เป็นไร........ครับผม...ไม่เป็นไร.......
ไม่เป็นไร.......ถึงอย่างไรชีวิตผมก็ช้ำมาพอแล้ว......
ไม่เป็นไร........เพราะผมชินชากับความทุกข์......
ไม่เป็นไร.......ถ้าคุณจะเพิ่มบทเรียนให้ผมอีกสักบท..ที่ผมตั้งชื่อ ว่า..ไม่เป็นไร....
ไม่เป็นไร....... ลืมเสียเถิดนะ ...อย่าคิดอะไรมาก ใจคุณก็ใจคุณ ใจผมก็ใจผม......
ไม่เป็นไร.......ถึงอย่างไร....เราก็ไกลห่างกันอยู่แล้ว ทั้งกาย....ทั้งใจจะเป็นไรไป.....
ไม่เป็นไร......ผมยังหายใจได้อยู่.....ยังไม่เห็นตาย.........
ไม่เป็นไร.....ครับผม.....ไม่เป็นไร........
5 กรกฎาคม 2546 10:45 น.
พุด
เริ่มรุ่ง.....
ในราวเมือง..ที่มิใช่..ราวป่าใหญ่ไพรกว้าง.
ที่ฉันนี้ฝันใฝ่อยากฝากกายใจไปเริ่มรุ่ง..ในราวพฤกษ์ไพรพนา..
เริ่มรุ่ง.....
เช้าวันใหม่ ทุกดวงใจ ทุกผืนดิน ทุกถิ่นที่..
ต่างมีฝัน ต่างมีหวังต่างยังมีลมหายใจต่อดวงใจรักไปอีกวัน
เริ่มรุ่ง....
ที่ยังมีเสียงนกร้องขันคู จู้จุ๊กกรู จู้จุ๊กกรูเพราะพริ้งพราว
บรรเลงเพลงแห่งราวไพร.
เพราะยังมีต้นไม้ใหญ่ให้เกาะคอนขัน..ในบ้านของฉันเอง..
เริ่มรุ่ง.....
ฟ้าหวาน ลมหนาว เย็นฉ่ำ เมฆอิ่มใส
อาบไรแสง สายไหม ลมชื่น อวลหอมดอกไม้ บานเบิกชูช่อชัน ขันแข่งกันกับใบไม้เขียว ล้อลมไสว..รอหวานใจชื่นชม..ดมดอม
เริ่มรุ่ง.....
บ้านนี้ ที่ยังมีงามดวงใจใครจะรู้ที่ทำให้ดวงใจใสชุ่มฉ่ำราวหยาดน้ำค้างหยดพราวมาให้ดอกไม้ฝัน..สดสว่างกลางใจ บานแย้มรับหวัง พลังใจ
ไฟฝัน ในโลกหวัง โลกอนาคต ที่หมดจดแสนดี ..มิมีท้อแท้แพ้พ่าย...กับกาลเวลาและการเปลี่ยนแปลง...
เริ่มรุ่ง.....
ที่ยังมีฝันว่า สักวัน ใครบางคนที่พิเศษสุดในใจ
ที่เราแสนภาคภูมิใจในคุณค่าความดี
ที่มีรักแท้ หนักแน่นมั่นคงจะก้าวมาร่วมชายคา
พาให้ใจเราทุกคนฝันแสนดีร่วมกัน วันเคียงหมอน
มิจากลาเลยลับไปไกล ไปหนไหนอีกแล้ว...
เริ่มรุ่ง.....
ที่ยังมีกลิ่นดอกไม้หวานหอม จรุงใจลอยฟุ้งคละเคล้ามากับสายลมหนาวหวานอมเศร้าพราวกับหยาดน้ำค้างที่รอระเหยหาย..ยามอรุณร่ำลา..
พายามสายมาเยือนเยี่ยมแทน...
เริ่มรุ่ง.....
ที่มีเช้าแสนดี มีละอองหมอกเย็น แสนสบาย มาทายทัก ในบางวัน
พร้อมกับความฝันความรักมากมีจากทุกดวงใจที่ใสงาม มากด้วยรัก..ด้วยจริงใจ ..ที่ยินดีมอบให้ไร้ร้องขอ...
เริ่มรุ่ง.....
กับใจดวงดี ที่รู้จักมองโลกให้เป็น
แลเห็นงาม ไม่มืดบอด รู้รัก รู้ให้ รู้ห่วงใย
เข้าใจอดทนต่อความเป็นไป ผันแปร ไม่แน่ไม่นอนของโลกที่หมุนวน
ยอกย้อนลวงหลอนหลอกใจ ให้มากบทเรียน
มากประสบการณ์สอนใจฝากจำจด..
เริ่มรุ่ง.....
ที่รู้ค่าการมีชีวิต ที่ถูกลิขิตมาให้แสนโชคดี
มีดวงตาดวงใจเห็นในธรรมชาติเงียบสงบงามมีพลังใจว่าได้เกิดมาในแผ่นดินร่มเย็น ได้พบพระพุทธศาสนาที่ส่องสว่างนำเส้นทางใจ
ให้แลเห็นในความว่างความพอดี พอดี..
เริ่มรุ่ง.....
ในวันนี้..ขอทุกชีวี คิดแต่เรื่องดี
เรามีพลังสร้างฝันให้เป็นจริง พบทุกสิ่งที่หวังและความสุข
กับคนดี คนเดียวในดวงใจ..
ให้มีใครสักคนนอนเคียงข้างยามเริ่มรุ่ง..
ตราบวันนี้ ตราบชั่วชีวี และชั่วฟ้าดินสลาย....
5 กรกฎาคม 2546 10:11 น.
พุด
เขา.......นิ่ง...สงบ...อ่อนโยน...และพูดช้าๆ
เขา.......ก้าวเข้ามา นิ่งสนิทอยู่ในใจของฉัน มานานปี
เขา.......ที่..ไม่เคยแสดงอารมณ์ใดใด
ไม่ว่าจะเศร้า สุข ทุกข์ตรมเพียงไหน ทางคำพูด
เขา.......ที่มีแต่แววตาเท่านั้น ในบางครั้ง
ที่บ่งบอกให้รู้ว่า ดวงใจแสนช้ำโศกตรม
เขา.......ที่ทำให้ฉันแสนซาบซึ้งใจ
ในน้ำใจอันมากมาย ที่เกิดมาเป็นผู้ให้ไร้ร้องขอ
เขา.......ที่มั่นคง หนักแน่น อดทน ทุ่มเท
และไม่ยอมแพ้พ่ายต่ออุปสรรคทุกสิ่งที่ขวางหน้า
เขา.......ที่เชื่อว่า..คุณค่าของความดี เท่านั้นจะชนะใจ
ของใครบางคนที่เขารักยิ่งชีวิต..
ไม่ว่าจะต้องรอกี่วัน กี่เดือน และกี่ปี......
เขา.......คนนี้ ก็พร้อมจะนิ่ง และรอคอย อย่างไม่ท้อถอย
และสู้ทนแผ้วถางเส้นทางชีวิต
ที่สวยงามไว้รอท่า เพื่อพร้อมที่จะก้าวเดิน
ไปกับผู้หญิงคนดี คนเดียวในดวงใจ
เขา.......ในวันนี้..ที่ทำงานหนัก มาก แม้เหนื่อยยากเพียงใด
ก็ไม่เคยปริปากบ่น
เพราะทุกสิ่งที่ทำนั้น ก็เพื่อคำว่ารักจริงหวังแต่ง
เขา.......ที่แสนดี แสนเข้าใจโลกและชีวิตในวันนี้
ทั้งๆที่วัยวันในชีวิตก็ยังเป็นเพียงแค่หนุ่มน้อย
เขา.......ที่มีเสน่ห์มากมาย ถ้าหากใครได้ชิดใกล้ ได้สัมผัส
และให้เขาเอาอกเอาใจอย่างอ่อนโยน
เยี่ยงสุภาพบุรุษ....
เขา.......ผู้ที่....ไม่เคยหยุดยั้ง ความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะใจ
เพื่อให้ได้ดวงใจรักของใครบางคน
มาสู่อ้อมใจและอ้อมกอด....ในวันหนึ่ง...
เขา.......ที่ทำให้เรารู้ค่าของคำว่า
ความรักความสงสารความเห็นอกเห็นใจ
และอยากปลอบประโลม
ให้หนาวคลายและคลายเหงา....
เขา....... คนดี...คนธรรมดาธรรมดา ที่กลายมาเป็น
คนพิเศษพิสุทธิ์ สว่างไสวอยู่กลางใจของเรา
ที่ทำให้อิ่มเอิบ มีชีวิตชีวา.......
เขา.......ที่อยู่ไกลจากเรา สุดขอบฟ้า แต่ไม่เคยเลย
ที่จะลืมบอกว่ารักและคิดถึงเราสุดหัวใจแทบทุกวัน
มานานหลายปีแล้ว.........
เขา.......คนนี้ ที่มีใจดวงแสนดี มีรักที่จริงแท้
แน่วแน่ มั่นคง ราวภูผา ที่นับวันจะหายากยิ่ง
ในโลกแห่งรักสมัยใหม่นี้
ที่หมุนวนอย่างรวดเร็ว แทบตามไม่ทัน........
อยากรู้ไหม?........ว่า เขาคนนี้...คือใคร? หรือว่า..
เขาเป็นเพียงแค่ชายในฝัน กับรักปัจจุบัน...
รักของคนสมัยใหม่
ที่ฉันได้แต่จินตนาการ....หวานหวานไปเอง
บางที...
เขาคนนี้ และยังมี เขา อีกหลายๆคนที่ดีกว่า...
อาจจะอยู่ภายในใจในฝันของคุณแล้ว
ถ้าเพียงแต่คุณนั้นโชคดี ได้พบ..เขา!...
ขอเอาใจช่วยเช่นกัน....นะ....
คิดถึงเขามาก เมื่อคืนเขากำลังขับรถไปแอตแลนต้า..
รอรับสายอยู่นะยอดดวงใจหากผ่านตา..
ด้วยความรักคิดถึงกับสายวสันต์
4 กรกฎาคม 2546 21:41 น.
พุด
ผมเป็นคนหนุ่ม..เกิดที่เมืองไทย
แต่กลับต้องไปใช้ชีวิตและเรียนที่อเมริกา
ดินแดนแห่งความฝันและเสรีภาพ
ตั้งแต่ผมนั้นยังเป็นแค่หนุ่มน้อยๆ
มาจนถึงณ..วันนี้ที่ก็ยังน้อยอยู่นะครับ...
ผมอยากบอกว่า..แม้ผมจะได้สัมผัส
และรู้เห็นสังคมรักวัยรุ่น วัยฝัน วัยมันส์
ในประเทศที่เจริญทางเทคโนโลยี่สุดยอดแล้วก็ตาม.......
แต่แปลกดีไหม...
ที่ใจผม มิเคยผันแปรไปซาบซึ้งใจในวิถีรักของคนรุ่นใหม่
ไฟแรงแบบสังคมที่นั่น......
ผมบอกได้แค่เพียงว่า..
เพราะใจผมดวงเดิมๆยังเป็นไทยๆนะซีครับ
และผมทำใจยอมรับไม่ได้กับการทดลองแสวงหารัก
ที่อาจจะพบเจอคนที่ใช่เลยในวันหนึ่ง.......
แต่ขั้นตอนที่จะพบเจอนะซี...
ที่ผมคนนี้...คนที่ค่อนข้างจะมีใจดวงละเอียดอ่อน
คิดว่าผมคงตายเสียก่อน..เพราะผมรักใครแล้วมักจะทุ่มกายใจสุดตัว.......
แบบที่ว่ารักเขามาก ก็ให้เขาหมด..นั่นแหละครับ มิเผื่อใจไว้เจ็บ...บ้างเลย....
และผมยังคิดถึงคุณค่า..ของคำว่าค่อยเป็นค่อยไป
ค่อยทะนุถนอม เพาะบ่มความเข้าใจ
แล้วความรักที่แสนดีจะตามมาทีหลัง
ด้วยความซึ้งค่า ในความยากลำบาก
ความอดทนเพื่อพิสูจน์ใจกันและกัน..
ผมชื่นชม ศรัทธา ในรักแบบชาวเอเชีย
ที่เป็นเรื่องสวยงามละเอียดอ่อน ซ่อนความหวาน
ความวับๆแวมๆของอารมณ์ล้ำลึก และความรู้สึก
ให้อยากค้นหาติดตาม ไม่โจ๋งครึม จนเกินไป
ความโรแมนติกที่รักใครแล้ว
จะศรัทธาในคุณค่าของกายใจที่รู้รักนวลสงวนตัว....
อย่างหญิงไทยที่รู้จักรักตัวเอง
มิใช่ปล่อยกายให้ช้ำชอก จนเห็นว่าเรื่องรัก เรื่องโลกีย์นั้น
เป็นเรื่องแสนธรรมดาๆ...
เหมือนเดินไปหาก๋วยเตี๋ยวมากินแทนข้าวยามซ้ำซากและจำเจ..ใจ
เพราะมนุษย์เราต่างจากสัตว์ ตรงที่รู้จักอาย
ตรงที่มีขนบ จารีตประเพณีที่แสนสวยแสนดีไว้คอยควบคุม
กายใจไม่ให้หลงระเริงมัวเมาอย่างไม่ยั้งคิดถึงพิษภัย
แห่งรักนั้นที่นับวันจะเสื่อมทรามเข้าไปทุกที.....
จนโลกนี้วิปริตวุ่นวายสับสน เพราะคำว่า คนไร้ศีลธรรมจรรยา
พาใจให้มืดบอดหลงวนอยู่แต่ในเกมโลกีย์
เราคนไทย โชคดี ที่ยังมีวัฒนธรรม
ในความรักและการแต่งงาน ที่ยังงดงามเรียบง่าย
แฝงความอ่อนโยนและละเอียดอ่อนมาก
ที่ยังมีกฏ กติกา มีกรอบที่จะคอยควบคุมจิตใจ
ในการใช้ชีวิตรักด้วยกัน
และด้วยศาสนาที่ย้ำเน้นสอนว่าห้ามผิดศีล และลูกเมียใคร......
ณ...วันนี้ผม..คนรุ่นใหม่ มีผู้หญิงในดวงใจแล้ว
และเธอคนนั้นเป็นกุลสตรีไทยที่งามพร้อมกายใจ
ทั้งนอกทั้งใน และด้วยสมองสองมือ แบบหญิงยุคใหม่
ที่มีไฟแรง ที่พร้อมจะก้าวไปกับโลกยุค2000
ด้วยใจมุ่งมั่น ที่จะสรรสร้างสิ่งดีๆเพื่อตัวเอง
เพื่อโลกและต่อรักของสองเราที่รู้รัก รู้หนักแน่น
ถนอมใจกันและกัน จนกว่าจะถึงวันที่สุกงอมหอมหวาน
ให้ดอกรัก บานไม่รู้โรย ในใจของเราสองที่ซื่อตรงต่อกัน...
และมั่นใจในรักแท้รักจริง........
รักยุคใหม่แบบของผมนั้นคือรักที่กล้าตัดสินใจ
ไตร่ตรอง และมองไปข้างหน้านานวัน ใช่เอาแค่มันส์
ในวันนี้อย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง
ที่อาจจะทำให้แม่..พ่อ..ครวญคร่ำด้วยความเสียใจ
เพราะอย่าลืมว่าเรายังเป็นคนไทยนะครับ
เรายังมีแม่พ่อผู้ร่วมสมัยยังเป็นคนรุ่นเก่า.
.ที่รักและหวังดีต่อเราอย่างจริงแท้..แน่นอน.........
รักนั้นไม่ว่าเก่าหรือใหม่...
ดังเปลวไฟแผดเผาถ้าหากเราใช้มันไม่เป็น.........
และรักนั้นเปรียบดั่งน้ำอมฤต..
ที่จะหยาดหยดลงมาให้ใจดวงงามสวยใสสดชื่นตราบวันตาย
ถ้าเรารู้ค่าคำว่ารัก คำว่าปรับตัว
และการให้เกียรติกันและกัน การแบ่งปัน
แบบต่างคนต่างเติมเต็ม..มิคาดหวัง........
สำหรับผม...รักเธอคนดีของผม คงมั่น
มานานหลายปี และจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป
เพราะผมพบว่าเธอคือคนดีที่ ใช่เลย
ที่พระเจ้าปรานีประทานมาให้กับคนที่รู้ค่าในรักพอกัน...
และเธอ ของผมนั้น เปรียบดั่งดอกรัก ดอกบานไม่รู้โรย
ที่จะบานไสวอยู่ในดวงใจของผมตราบกัลปาวสานต์
ตราบนานเท่านานเท่าที่โลกนี้ยังมีคำว่ารักคู่โลกและคู่ใจ..
หน้าส่วนตัว
1707
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
