12 สิงหาคม 2546 09:17 น.

มอบมาลัยความดีแด่แม่นี้ด้วยดวงใจ!

ภาพขององค์พระประมุขและพระบรมราชินีนาถ
ที่เปรียบประดุจ เพชรน้ำงามที่ประดับใจ
ประดับไทยทั้งชาตินั้น ตราตรึง
อยู่ในใจเนิ่นนาน ...
พระเสโทที่ทุ่มเท
คือหยดน้ำเพชร งามบริสุทธิ์ใสเกินเพชรใดจะเทียมทัน
หยดน้ำเพชรที่หยดพร่างลงกลางใจแก่พสกไทยผู้ทุกข์ทนยาก
ในแผ่นดินธรรมแผ่นดินทองนี้ที่เกิดมา

และเพชรใดไหนเล่า จะเทียบเท่าและยิ่งใหญ่
เท่ากับรักนี้ ที่ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท ได้ทรงมอบให้
แก่ไทยทั้งชาติด้วยหยาดน้ำพระทัยที่ใสเย็นฉ่ำ
งามล้ำสูงค่าเกินรักใดในหล้าโลก พระแม่ขวัญมิ่งเมืองเปรียบประดุจดัง
เพชร......หรือ...... อัญมณี..........

อัญมณีของชีวิต.....คือ จิต คือใจ คือวิญญาณ.....
อัญมณี ของตัวตนของเรา ที่เราต้องแสวงหา
อบรม ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา เพียงนั้นถึงจะได้มา
ประดับกาย และดวงใจ ให้งามเลิศล้ำ คงทน
ไม่มีวันที่ผู้ใดจะมาขโมยไปจากใจเราได้ ไม่ต้องห่วงหา
พาใจให้วิตกกังวลว่าจะสูญหาย ไร้ร่องรอย
แม้วันหนึ่งกายจำต้องลาลับกลับสู่ผืนดิน..

แม้เพชรน้ำงามที่ห่วงหาพาใจอาวรณ์ ร้อนรน
เราก็ยังมิอาจนำพาไปในภพหน้า.......
นอกเสียจากเพชรน้ำงามในใจดวงนี้ที่จะตามติดจิตวิญญาณ..
.ไปทุกภพทุกชาติ......

เพชรน้ำงาม...ดังน้ำใจที่ใสเย็นเช่นหยาดฝน...
ดั่งน้ำค้าง...บริสุทธิ์ใส..ชื่นฉ่ำ......
พร่ำรินให้แก่ทุกดวงใจที่ยากไร้......
ยังประโยชน์มากมายให้แก่เพื่อนร่วมโลก..........

ดังน้ำพระทัยใสเย็น...ของสมเด็จย่า...
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
และสมเด็จพระนางเจ้สพระบรมราชินีนาถ

ตัวอย่างเพชรเลอล้ำค่าของคนไทยทั้งแผ่นดิน
น้ำพระทัยงามยิ่งกว่าหยาดเพชร
งามดังน้ำจากหยาดฟ้า ที่หยาดมาจากสวรรค์...
เพื่อดับร้อนผ่อนเข็ญ ให้โลกนี้ร่มเย็นเป็นสุข..
เบาทุกข์ยาก...จากพสกนิกร........

หยาดพระเสโท..ทรงทุ่มเท คือหยดน้ำแห่งชีวิต
ที่ทรงอุทิศเพื่อเป็นแบบอย่าง ให้มีผู้เจริญรอยตาม
ตามถิ่นทุรกันดาร...ไกลแสน.....
เพื่อแผ่นดินธรรม..แผ่นดินทอง....ของเรานี้หนา......

เวลาเป็นของมีค่า....พระราชดำรัสงามราวย้ำใจ..
ให้เร่งใฝ่ประกอบดี ประกอบงาม ประดับใจมิไหลหลง
ไปตามโลกนี้ที่ยั่วยวน ชวนขาดสติ........เพียงภายนอก......
เพชรแสนดี คือการมีเวลาสร้างงามให้ก่อเกิดแก่ใจในตน
และต่อทุกผู้ เพื่อสืบสานปณิธาณ......
ดังรากแก้วที่ต้องหยั่งรากฝังลึก
ผนึกแน่นเติบใหญ่เป็นพันธุ์ไม้ให้ร่มเงารื่น
แก่นกกาได้อาศัย....ยังชีพ

ชีวิต....ที่เพียงกายสวยงาม....
ไว้ประดับเพียงเพชรพร่าง นั้นเปรียบดังชีวิตนี้ที่ยิ่งธุลีไร้ค่า.......
อยากเกิดมา เป็นดั่งอัญมณี ที่มีค่าทั้งนอกใน ไม่ยากเลย....
ใจนะใจ...ของเรา....เลือกเอง..ลิขิตเอง...

ประดับใจ ด้วยเพชรแห่งคุณงามความดี
ที่เกิดมาดั่งผู้ให้ ไร้ร้องขอ รู้พอเพียง.......
ดับร้อน ดับโลก ด้วยเย็นจากใจที่ใสงามราวหยาดรุ้ง
เพื่อดำรงโลกให้สวยด้วยใจของผู้เสียสละ.....
แบ่งปัน......แก่เพื่อนร่วมโลก ร่วมแผ่นดิน....
ดังบทเพลงนี้ที่ขอมอบให้.........
แก่คนดีที่มีใจงามราวเพชรแท้ ที่มีเพียงหนึ่งในร้อย ในพัน ในล้าน..........

พราวแพรวอันดวงแก้วแวววาม
สดสีงามหลายหลากมากนามนิยม
นิลกาฬ มุกดา บุษราคัมคม
น่าชมว่างามเหมาะสมดี

เพชรน้ำหนึ่ง งามซึ้งพึงเป็นยอดมณี
รุ่งโรจน์สดสี เพชรดีมี... หนึ่ง...ในร้อยดวง
ความดีคนเรานี่ดีใด ดีน้ำใจ ที่ให้แก่คนทั้งปวง
อภัย รู้แต่ให้ไปไม่หวง เจ็บทรวงหน่วงใจ ต้องรู้ทน

รู้กลืนกล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน
ชื่นชอบตอบผล ร้อยคน มี....หนึ่ง...เท่านั้นเอย

913

love

comment

12 สิงหาคม 2546 09:14 น.

ฆ่าฉันให้ตายดีกว่า!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=133

ฉันเป็นไข้คล้ายข้างในมันเหน็บหนาว
ลุกไอราวหัวใจจะหยุดเต้น
เมื่อวานนี้มีอาการเตือนแต่เย็น
ไข้ที่เป็นรุมรุมสุมมานาน..

เดินเซซังหาน้ำสักหนึ่งหยด
เพื่อจะลดความร้อนพอผันผ่าน
น้ำที่ดื่มชื่นใจราวน้ำอมฤตก็มิปาน
หวานกว่าหวานปานน้ำค้างกลางทะเลทราย..

ลืมตาตื่นไข้ยังรุมสุมร่างอยู่
ให้นึกรู้ดื่มในฝันพลันใจหาย
อาการทรุดทั้งใจร่างยิ่งกลับกลาย
ลอยคว้างคล้ายไร้น้ำหนักอยากพักใจ..

นอนนิ่งนิ่งทิ้งทุกสิ่งเวิ้งว่างเปล่า
ใจดวงเหงาริบริบหรี่มิทานไหว
คนอยู่หลังคงร่ำไห้แทบขาดใจ
เฝ้าเสียใจไม่ดูแลเกินแก้กาล...

โลกหนอโลกไยยื่นโศกยื่นไข้ให้ร่างรับ
ใจแหลกยับยังยื่นมีดสับประหาร
เซ่นสังเวยเป็นผุยผงลงคลุกดินสาดวงมาลย์
ทิ้งคำหวาน..เย้ยก่อนตายคล้ายน้ำกรดรดกลางทรวงว่าเข้าใจ!ว่าเสียใจ!

940

love

comment

12 สิงหาคม 2546 00:11 น.

นานเกินรอ!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=837
ดวงใจ......
เขียนเมล์นี้..ที่โต๊ะเขียนหนังสือ..
มีดอกไม้งามรายล้อม..

หน้าวัว ที่ซื้อใหม่มาเพิ่มสดสะพรั่งในโถแก้วทรงสูง..
เข็มขาวในโถแจกันดินเผายังหอมกรุ่น..
ชบาแดงกลีบหนากับชบาสีชมพูกลีบบาง..ในแก้วสีส้ม..
เบื้องบนคือโมกพราวที่กำลังสลัดดอกใบร่วงพราว
เพราะไม่ได้ยกไปเจอแดด..

มีเทียนลูกแอปเปิ้ลสีแดง หอม หวาน(หวานอีกแล้วใครจะทำไม)
อยู่ในชามกระเบื้อง เคลือบเขียวไข่กาผสมฟ้าๆเขียวๆสวยดี..
มีกล่องเก็บปากกาที่เพิ่งได้มาจากเจเจ..
ที่ทำจากไม้ไผ่บ้องโต มาดีไซน์..ให้ใช้งานได้แบบดิบเดิม
ชอบมากเพราะว่าเป็นงานงามง่ายของภูมิปัญญาชาวบ้าน.และวิถีไทย...

มีปากกาแพง..ดูปองค์ ตรงหน้า
เพิ่งได้มาแต่ไม่กล้าใช้..ไม่เหมาะกับชีวิตเราเลย..นะ
มีตะเกียงทองเหลืองโบราณแบบที่ใช้จุดในงานพิธีมงคล..
เทียนคาอยู่ครึ่งเล่ม.. มีกล่องไม้ฉำฉาใบเล็ก
บนฝากล่องเพ้นท์ลายเรือใบอ้างว้างกลางทะเล
และพระอาทิตย์สีแดงดวงโตที่กำลังจะลาลับฟ้า

ในนั้นจะใส่กลีบดอกไม้แห้ง..ไว้จรุงใจ..หอม หอม..(ไม่หวานแล้ว)
ด้านข้างโต๊ะจะมีตะกร้าไว้ขยำขยี้กระดาษ..
ทิ้งไปไม่ไยดี.. ด้านหลังจะมี..กล่องเก็บรัก.
.ใส่งานที่พริ้นไว้มากมายแยกเป็นซองๆ.. ..............

และยังมีหลายสิ่งมากมายที่อยากให้ที่รักเห็นด้วยตา..
ในนาทีนี้ขอแค่ให้หลับตาและรู้ว่าเหนือสิ่งใด..
มีผู้หญิงคนนี้ที่รักคุณเป็นยิ่งนัก..
นั่งอยู่ตรงนี้กับฝันที่แสนดี
กับใจดวงนี้ที่ละมุนที่เฝ้าคิดถึงคุณแทบทุกนาที..ด้วยรักล้นใจ......

นานเกินรอ
............
จากกันไปนานหลายปี
ไม่มี ข่าวและวี่แวว
คิดว่า ลืมฉันเสียแล้ว
ยังนึกเสียดายดวงแก้ว
ที่หลุดลอยไป
แต่วันนี้โลกหมุนกลับ
จันทร์ที่ลับ หวนคืนฟ้าใหม่
ไฟรัก จวนเจียนมอดหมดใจ
ก็คุขึ้นมาใหม่
จุดที่ปลาย ใจบางบาง
อยากโผเข้าหาอ้อมกอด
อยากอ้อน ออดถามความเก่า
คิดถึง ฉันบ้างหรือเปล่า
เธอยังเหมือนชายคนเก่า
อยู่หรือเปล่าหนอ
แต่พอนึกขึ้นมาได้
ใจเหี่ยวหาย เหมือนใบไม้ห่อ
สงสาร คนที่บ้านจะรอ
ได้แต่แอบพ้อ
เธอให้รอ นานเกินไป

อยากโผเข้าหาอ้อมกอด
อยากอ้อน ออดถามความเก่า
คิดถึง ฉันบ้างหรือเปล่า
เธอยังเหมือนชายคนเก่า
อยู่หรือเปล่าหนอ
แต่พอนึกขึ้นมาได้
ใจเหี่ยวหาย เหมือนใบไม้ห่อ
สงสาร คนที่บ้านจะรอ
ได้แต่แอบพ้อ
เธอให้รอ นานเกินไป...

1587

love

comment

6 สิงหาคม 2546 10:13 น.