21 สิงหาคม 2546 15:30 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=194
เธอของฉัน.....
คนนี้ชอบทำอะไรพิลึกๆ แปลกๆไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน
มีทั้งเรื่องที่น่ารัก น่าชัง จนต้องนำมาเขียนในอีกเวอร์ชั่นหนึ่ง..
เธอของฉัน....
แสนใจดี ใจกว้าง มีน้ำใจ เวลาใครไปใครมาที่บ้าน
แทบปลิ้นตู้เย็นหาของมาบำรุงบำเรอแขก ...
เธอของฉัน........
เป็นสีสัน ของครอบครัว เพื่อนฝูง และญาติมิตร
เพราะว่ากล้าพูด กล้าทำ กล้าแสดงออก
แม้ว่าบางครั้งจะดูแปลกๆยังไงไม่รู้
งานไหนงานนั้น เธอของฉันจะต้องร้องเพลง
หรือไม่ก็อ่านกลอน บางทีอ่านๆไป
ไม่มีใครประทับใจ ในกลอนอันอ่อนหวาน
ที่เขียนด้วยดวงใจนี้ที่แสนพิศดารพันลึก วิจิตรบรรจง
เธอก็จะร้องไห้เสียเอง งานนี้เรียกว่า เขียนเอง อ่านเอง และซึ้งเอง........
เธอของฉัน...........
ชอบขี่จักรยานซิ่ง จนบางที ไปนอนกลิ้งอยู่บนถนน
แต่ก็ยังไม่เข็ด ยังลุกขึ้นมาขี่ทำท่าสวยต่อไป
เธอของฉัน........
ชอบแต่งตัวประหลาดๆ จนในหมู่ญาติยกนิ้วให้แล้ว
ทั้งๆที่ตอนนี้เธอเบื่อโลกแล้วจำใจลดความเปรี้ยวไปเสียเยอะ
และนำเสนอแฟชั่นใหม่ล่าสุดมาแรง
มานุ่งผ้าถุงพันพันแบบแปลกๆแทน..
เธอของฉัน........
รักสุนัขมาก แต่เลี้ยงไม่ได้เพราะเธอฝันร้ายถูกสุนัขกัดตลอด
มีอยู่ครั้งนึงไม่นานเธอกลับบ้านเกาะ
พาฝรั่งรูปหล่อพ่อเป็นสถาปนิก..ชื่อสก๊อต..ไปประทับใจ
แต่ตัวเธอเองไซร้กลับได้เขี้ยวสุนัขประทับกาย ประทับน่องก่อนกลับ
ต้องไปฉีดยา ตอนดึกๆเพราะสุนัขหนึ่ง
ที่วิ่งริมหาดหน้ารีสอร์ทน้องสาวเธอ
ดันมาพิสวาสน่องเรียวงาม...คงเห็นเป็นของหวานมันส์น่ากินชะมัดเสียนี่
และตลกนี้ขำไม่ออก ตรงที่ถามว่าน้องว่ามันฉีดยายัง
น้องดันบอกว่ามันไม่เป็นไรหรอก..มันแค่คันเขี้ยวเล่น.
โอะโอ!ข้าพเจ้ารับไม่ได้ค่ะเหตุผลนี้
เลยต้องชีช้ำฉีดป้องกันไว้ก่อนดีกว่านะน้องนะไม่ว่ากัน
แต่ตอนนี้แปลกดีมั้ย ที่ทุกเช้าจะมีสุนัขของเพื่อนบ้าน มานอนรอเธอ
และบิดขี้เกียจให้ดู ที่เธอนี้หนาแสนเอ็นดูแสนรักเสียเหลือเกิน
สุนัขตัวนี้นมโตงเตงโตงเว้า และเธอก็ตั้งชื่อเก๋จังว่า เมริ
เอ๊ะ..งานนี้คล้องกับชื่อใครน้อ
เธอ..ของฉัน
บางครั้งมีคนบอกว่าเหมือนสาวไฮโซ..
แต่จริงๆแล้วฉันว่า สาวซอมซ่อมากกว่าเพราะเธอรับบท
ทำงานจับฉ่ายได้ทุกประเภท..มิว่างเว้น..
และเธอจะปล่อยผมสยายให้ยุ่งเหยิงกระเซิงกระซุย
ไม่ไยดีโลก และชีวิต เอาเสียเลยแล้ว...
เธอของฉัน............
ชอบทำตัวเป็นนักสังคมสงเคราะห์ ใครอย่าได้ไหว้วานอะไรนะ
จะรีบวิ่งไปช่วยกุลีกุจอช่วยทุกอย่าง ไม่รู้เหน็ดรู้เหนื่อย
แต่พอกลับมาถึงเธอก็จะนอนนิ่งมิไหวติงซุกตัวตรงโซฟา
กับหมอนนิ่มๆราวกับว่า
เพิ่งเดินทางกลับมมาจากสนามรบ ก็ไม่ปาน..
เธอของฉัน.........
ชอบและรัก คนที่พูดจาดี ไพเราะอ่อนหวาน บานตะไท
และช่างเอาใจคนเป็นที่หนึ่งเหมือนเธอไง
เธอของฉัน.......
ช่างฝัน ช่างสรรหาโปรเจคร้อยล้าน มาคิด ให้ชีวิตมีรสชาติไม่จำเจ
และเก๋มากที่เธออยากไปอยู่อัฟริกาแบบนางเอกหนังดังฮอลลีวู๊ด
ทั้งเมอริล สตริฟ และเจสสิกาแลงค์
เธอกำลังลุ้นว่าจะได้ไปมั้ยน๊อ
เพราะหัวใจเธอฝันแต่จะกลับคืนพงไพรพนา ท่าเดียวเลย
ไม่ว่าจะเป็นหนแห่งไหนในโลกนี้อะนะ
เธอ..ของฉัน..
จะไม่ชอบไปที่มีคน คน คน มากมายมากมีตามห้างหรู
ที่ดูดูช่างซื้อกันเสียจริงเสียจัง
เพราะเธอนั้นเหลือแค่จะกลับไปนุ่งใบตอง
และนอนกับผืนดินผืนทรายแทนแล้ว เฮ้อ..
เธอของฉัน.........
ชอบแต่งบ้าน แบบไม่ยอมควักเงินลงทุน
ชอบเที่ยวสอดส่ายตา หาดงดอกไม้ ดอกหญ้าข้างทาง
ที่ไม่มีคนเห็นคุณค่าไยดี เธอจะขี่จักรยานคู่ขา คู่ใจ คู่ล้ม
พร้อมมืดในมือ น่ากลัวนะ แล้วไปตัด ตัด ตัด ดอกหญ้า
ที่เป็นแท่งยาวๆ ที่ขึ้นเป็นดงตรงถนนทางเข้าหมู่บ้าน
บางทีก็ตัดใบตองมากมีมาประดับบ้านประดับใจ
ให้สวยงามราวโลกไพร
และเด็ดดอกเข็มริมรั้วบ้านร้าง
ที่ออกดอกดกมากมาย แต่ไม่มีใครสนใจเลย..
วิธีนี้ใครจะนำไปใช้ไม่ว่า แต่ต้องระวังให้ดีนะ ไม่งูก็สุนัขจะกัดเอา...
เธอของฉัน.........
ขยันจัดบ้าน ย้ายโน่นย้ายนี่ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
และชอบแต่งบ้านด้วยของทำมือหรือไม่ก็ของเก่าโบราณ
เธอบอกว่าพยายามทำบ้านให้มีชีวิตชีวา
ไม่ใช่มีแค่วิญญาณตายด้านแห้งเหี่ยวใจ ของคนที่อาศัย
แค่อยู่ไปวันๆ ไว้แค่กินนอนทำงานให้ผ่านๆไป......
เธอของฉัน........
บ้าคอมมากจนรู้ตัวดี และบ้าเขียนเรื่องน้อยสาระมาลง..
เธอบอกว่าบางที อยากให้คอมพังๆไป
จะได้ไม่ต้องเสียเวลาอยู่แต่หน้าจอเล็กๆ
โลกสี่เหลี่ยมที่มีทั้งเรื่องแสนดี
และแสนวุ่นวายสับสนของผู้คนห้าหมื่นพันล้าน
โลกที่แสนแห้งแล้งทางจิตวิญญาณ..สำหรับเธอนะ
เพราะเธอไม่ชอบท่องเวบ..
เธอจะติดหนึบติดนานกับบ้านเรือนไทย
ที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าวันไหนพายุจะหอบเอาเรือนรัก ร่มใจ..
กระชากใจกระชากรักเธอไปแบบลับลามิกลับมา
ให้เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายให้ลุ้นแล้วลุ้นอีก
และสำหรับเธอแล้วไม่ดีเท่ากับโลกแห่งความจริง
และโลกธรรมชาติ
แถมบางทีเธอยังไปกวนเอาเวลาของคนบางคน
ที่ต้องการใช้เธอแค่เป็นสะพาน เชื่อมรัก
มาแชทกันไม่ให้เขาได้หลับได้นอน..เฮ้อ!...
เธอของฉัน.........
ชอบกอดคน เป็นประเพณี ที่เธอนี้บอกว่าอยากสร้างความอบอุ่น
จากสุขสัมผัสให้กับทุกคนที่เธอรัก
และโหยหาความรักแบบเธอ
เธอบอกว่าเป็นของที่ไม่ต้องซื้อหา
แต่จริงใจอย่างที่สุดที่จะบอกว่า เรารักกันนะ
เธอของฉัน...........
แสนรักธรรมชาติ ทะเล สายฝน แสงเทียน
และทุกสิ่งนี้ที่ทำให้ใจเธอละมุนละไม..
รัก รัก รัก เพราะชีวิตเธอนั้นเกิดและโตมากับ
ทะเลสวยใสสีมรกต หาดทรายขาวยาวเหยียด
สายลมละมุน แสงแดดจัดจ้ายามฤดูเหมันต์
กับยามค่ำที่มีพระจันทร์ดวงโตลอยทายทักให้พักใจ
กับดวงดาวสุกใส สุกปลั่ง
ที่ลอยเกลื่อนฟ้า ดูใกล้แสนใกล้ราวกับจะเอื้อมมือคว้าไขว่ได้..
เป็นเกาะ กลางอ่าวไทย ดั่ง ไข่มุกข์เม็ดงาม
ก่อนที่จะถูกความเจริญมาปล้น
ให้กลายเป็นไข่มุกข์กระดำกระด่างไม่งามวาววับ
ส่องประกาย จับใจเหมือนเก่าก่อน
มาวันนี้เกาะของเธอมีคนกล่าวว่าเปรียบดัง
เกาะสวาทหาดสวรรค์(ของคนติดยาบางกลุ่ม)
จนใจเธอนี้หนาแสนเสียดาย....
คืนฝันวันแสนดีในอดีตที่มิอาจหวนย้อนคืนมา.....
เธอของฉัน...........
ยังมีเรื่องราวมากมาย ที่ทั้งดีทั้งร้าย ทั้งน่ารัก น่าชัง
ทั้งที่อยากจำและอยากลืม
และเธอบอกว่าจะไม่ขอหยุดฝัน
แม้กระทั่งบ้านของเธอนั้น เธอก็ตั้งชื่อว่าบ้านใบไม้...
ทั้งสิ้นทั้งมวลที่เธอฝันไว้ก็เพื่อ
สร้างพลังใจกันจนกว่าชีพนั้นจะสิ้นสลาย
ความฝันที่เธอแค่ฝันดี ฝันกลางใจ ฝันกลางฤดูฝน...
และบางที บางฝันเธอได้พยายามทำให้ฝันนั้นเป็นจริง
และมีความจริงรองรับแล้วแค่เธอตัดใจลาจากบ้านในเมืองลวง
เพื่อกลับไปทำรีสอร์ทกระท่อมทาร์ซาน
สร้างบ้านบนต้นไม้ที่แสนจะเรียบง่าย
งามด้วยดอกไม้ไทยรายรอบ
ในยามค่ำที่เธอฝันจะเดินดายเดียวเกี่ยวเก็บงาม
มาประดับหวานประดับหัวนอนให้แขกของเธอหลับฝันดี
ขอแค่เธอตัดสินใจ แค่นั้น...
และคงอีกไม่นานนี้เธอจะรวมเล่มผลงานของคนช่างฝันออกมา
ไล่แจกคนดีที่เธอแสนรัก และรักเธออย่างจริงแท้..
.(คิดมาสองปีเข้านี่แล้วนะ).
มอบให้เป็นของขวัญ และสุขสมฝัน...
ได้สานฝันของเธอนั้น ให้เป็นจริงได้สักที
ที่เธอนี้รอพระเอกผู้ช่วยมา6ปีแล้วนะจะบอกให้
ไม่ว่าเรื่องเวบตัวเองเรื่องย้ายถิ่นฐาน
หรือแม้กระทั่งมาให้กำลังใจเธอ ....
เฮ้อ!แสนจะเหนื่อยใจรอซะจริงๆ
และหากเป็นจริงได้จะยิ่งทำให้เธอคนนี้...
มีความสุขซึ้งตรึงใจ ยิ่งกว่าได้เพชรห้ากะรัต
มากองลงตรงหน้าเสียอีกนะ ให้สมกับที่เธอเกิดมา...
อยากจะเป็น นักเขียน
ตั้งแต่ตะวันขึ้นยันจะสว่างทุกคืนวัน
กับฝันลมลมแล้งๆนี้ นะที่รัก
ที่คงพอกันละมั๊งนะคะทุกดวงใจไทยโพเอมผู้เข้มข้นด้วยพลังรักในรจนา...
21 สิงหาคม 2546 11:10 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=403
แด่ลูกผู้ชายคนดีที่ชื่อ..Breeze...
ฉันตื่นมาตอนตีห้าได้ยินเสียง ไก่ขัน เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก และนกร้อง กรู้ กุ้ก กุ้ก กรู้ กุ้ก กุ้ก
บางวัน....ฉันสงสัยจัง ทำไมได้ยินไก่ร้อง เอ้กอีเอ้กเอ้ก ในยามบ่าย แก่แก่ หรือไก่ตัวนี้เป็นไก่นาตาฟางเสียแล้ว ก็ไม่รู้ จนลืมเดือน ลืมตะวัน จำได้แต่ว่ามีหน้าที่ขัน ก็ต้องขันไป.......
ฉันชอบอากาศ ยามเช้า หนาวนิดๆอย่างนี้ และชอบเวลายามเช้าที่ยังได้ยินเสียงธรรมชาติรอบบ้าน
เสียงนก เสียงกา เสียงไก่ และกลิ่นฟืนไฟจากชาวสวนหลังบ้านที่ยังก่อกองไฟหุงข้าวอยู่....
ฉันชงกาแฟ และมานั่งเขียนเรื่องนี้พร้อมจุดเทียนคู่...หอมมาวางเคียงกับลั่นทมในโถแก้ว.....
ใจเปิดรับ....ยามเช้าที่ค่อยๆแย้มบานรับแสงสว่างเรื่อเรืองตามลำดับ.....ตรงหน้า......
อาทิตย์ ดวงโต สีส้มจ้า ค่อยๆโผล่พ้นทิวสน สุดซอยหน้าบ้านที่มีคฤหาสน์หลังงาม.....
นาฬิกา.....ยังเดินติ้ก ติ้ก ติ้ก ติ้ก ต่อไป และต่อไป ไม่มีวันหยุดพักหลับไหลไปตามกาลเวลา...
ในบรรยากาศ อย่างนี้ กับเพลงๆนี้ที่กำลังบรรเลงครวญคร่ำ........
เมื่อลมพัด........
ใบไม้สะบัดโบกมือเรียกใคร
เธอรู้บ้างไหม
ฉันวานใบไม้โบกมือเรียกเธอ
เปรียบเป็นลิ้น.....
ใบไม้ก็ดิ้นว่ารักเสมอ
ทุกใบบอกเธอ.....
แทนลิ้นฉันทุกวันเรื่อยมา
ลมที่เป่าใบไม้แกว่ง
นั้นมิใช่เพียงแรงของลม
คือลมหายใจของฉันผสมฝากลมเอาไว้
แม้เธอหายใจ........
สูดลมเข้าไปในทรวงเมื่อไหร่
เธอโปรดจำไว้ เธอสูดลมรัก
ฉันเข้าแล้วเอย...........
ฉันคิดถึงเธออย่างที่สุด คนดี เมื่อได้ฟังเพลงเพลงนี้....ทุกครั้งที่สายลมบางเบา มาแตะต้องร่างของฉัน
ฉันจะคิดถึงเธอ.....ชื่อของเธอ...แปลว่าสายลมอ่อนๆ....สายลมที่พัดจากซีกโลกหนึ่ง ไปยังอีกซีกโลกหนึ่ง ตะวันออก ไปยังตะวันตก ไกลแสนไกล คนละซีกโลก........
แต่จงรับรู้....ไม่ว่าเธอจะเป็นลมพัดอยู่ที่ไหน.....แต่เธอคือ ลมหายใจอันแสนสดชื่นของชีวิตฉัน
ที่เฝ้ารอวันให้เธอ เป็นดั่งเช่นลมที่พัดหวน...คืน...กลับมาหาฉันนะคนดี เพื่อปลุกปลอบให้ชีวันฉัน
มีความหวังมิรู้สิ้น..........
ฉันรักเธอ.....รักและคิดถึง...รอและรอให้สายลมอ่อนบางเบากลับมาโลมไล้ ดวงใจที่เงียบเหงา......
ให้ชื่นฉ่ำ........
จากปลายฝน ต้นหนาว จากทองกวาว และคูนกำลังบานไสวไพรพร่างในฤดูร้อนนี้ที่กำลังรอรับการกลับมาของเธอ....เพื่อชื่นชม.........
ไออุ่น ในเรียวแดด ข้าวเต็มท้องทุ่ง ลานข้าว ลอมฟาง ลานดิน ยกหลาลงข่วงเข็นฝ้าย พิณ แคนแสนไพเราะดีดเป่าเลาะบ้านผ่านมาลานข่วง ฟ้าใสและดาวสวยที่เปลี่ยนเป็นสีทองเหลืองอร่ามในยามเย็น บึงกว้างเงียบสงบกับบัวบึงชูช่อ ยามฟ้าสางดาวสุก..ราวจะร่วงลาจากเพื่อกลับมาเมื่อฟ้าใหม่ นกบินถลาเริงร่าข้ามหน้าต่างเมฆ...ยามนี้เพื่อไปบอกเธอว่า......ไม่นานเราคงได้พบกัน
ขอเพียงใจมั่น....ตามสัญญา..นะเธอ.....
21 สิงหาคม 2546 10:30 น.
พุด
ปลายฟ้าเศร้า ปลายฝนหม่น จนเสียขวัญ
ปลายใจฝัน ปลายใจร้าว เฝ้าหวามไหว
ปลายฟ้างาม มาทายทัก แค่ริมใจ
ปลายหัวใจ วางแทบเท้า เถ้าธุลี....
ปลายร่างร้าว ราวแตกดับ กับสับสน
ปลายกมล ฝากวอนเมฆ ในยามนี้
วานบอกหน่อย อย่าปล่อยให้คอย จนร้อยปี...
จนรักนี้ แปรเปลี่ยน.... เป็นสีดำ!.....
21 สิงหาคม 2546 10:05 น.
พุด
url=http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=314
น้ำพระทัยสู่รวงข้าวราวรวงเพชร
เพชรคือ อัญมณี ที่ทุกคนยอมรับว่า เป็นสิ่งงดงาม ที่ธรรมชาติ ได้หยิบยื่น ให้แก่มนุษยชาติ
เพื่อนำมาใช้เป็นสื่อแทน สิ่งที่มากค่า สูงส่ง งามเลิศล้ำ มากความหมาย ในทุกสรรพสิ่ง
บนผืนโลกนี้ เหตุด้วยเพชรเป็นแร่ธาตุชนิดหนึ่งที่มีคุณสมบัติมากล้น.......
เพชรมีความแข็งแกร่ง มีน้ำงาม มีเหลี่ยมมุม ที่เมื่อมนุษย์ ได้ใช้ใจที่สูงด้วยอารมณ์สุนทรีย์
มีศิลป นำมาเจียรนัย ให้สัมผัสแลเห็นงาม เกิดประกายวาววับ เจิดจรัส บาดจิต บาดใจ งามจนน่าไหลหลง ยามเมื่อต้องแสงสวย........
และที่สำคัญ มีกรรมวิธีสลับซับซ้อน ยากลำบากกว่าจะได้มา ดังคำว่าเพชรในตม ที่กว่าจะขุดพบ
และเลือกคัดสรร จนสามารถนำมาเจียรนัย และแปรรูปเป็นอัญมณีนั้น เป็นขั้นตอนที่ยิ่งเพิ่มความมากค่าของ หิน ที่เรียกกันใหม่ว่า เพชร ให้มากยิ่งขึ้น.........
มนุษย์.....คือผู้กำหนด ในบางสิ่งบนผืนโลกนี้ ยกเว้นธรรมชาติยามพิโรธที่เรายังมิอาจหยุดยั้งได้
แต่ไม่ว่าค่านับของเงิน ทอง หรือสิ่งใดๆ เกิดจากน้ำมือ...น้ำใจ ด้วยมันสมองอันเลอเลิศของมนุษย์ ทั้งสิ้นทั้งนั้น มิใช่ดอกหรือ.......
เพชร....จึงถูกนำมาเพื่อใช้เป็นสิ่งแทนค่า แลกเปลี่ยน และเป็นดังเช่นสัญญลักษณ์ของความสูงส่ง
ในทุกๆด้าน ของชีวิตมนุษย์เฉกเช่นกัน.......
นอกจากสัญญลักษณ์ที่เห็นได้ด้วยตา และจับต้องได้ หลังจากนำมาประดิษฐ์ประดอยเป็นเครื่องประดับงามบนร่างของมนุษย์นี้แล้ว เรายังได้นำเพชรมาเปรียบกับ......
คุณงาม ความดี ความยิ่งใหญ่ เกียรติยศ ความสำเร็จ และความภาคภูมิใจของชีวิตคนบนผืนโลกนี้
มิใช่เพียงเฉพาะที่ซื้อหามาได้ด้วยเงินเพียงนั้น....เพราะเพชรในที่นี้ เปรียบประดุจดังความดีมีค่า
ที่เงินก็ไม่สามารถ นำมาซื้อ ขาย หรือแลกเปลี่ยนให้ได้มา.........
ถ้าจะเปรียบ....ความสูงส่ง...ยิ่งใหญ่ของเพชรล้ำค่า ต่อ ผู้คนที่ล้ำเลิศ คงได้ดังนี้.............
เพชร........ของโลก คือระดับผู้นำของประเทศ ที่กุมบังเหียน บริหารบ้านเมือง ลิขิตโชคชะตาผู้คนได้
และจะเป็นเพชรแท้ หรือเพชรเทียม หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับจิตวิญญาณของผู้นำนั้นเอง......
เพชร.....ที่ประดับโลก ประดับไทย ประดับใจของคนไทยเราทุกดวง คือองค์พระประมุขของชาติ
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ....ผู้เป็นยิ่งกว่าเพชรแท้มากมีมารวมกัน....ก่อเกิดเป็นพลังแผ่นดิน รวมดวงใจไทยทุกดวงให้ หลอมเป็นดวงเดียวกัน
ด้วยน้ำพระทัย ใสเย็น ดังหยาดเพชรที่หยดหยาด ให้พสกนิกรด้วยรัก..เมตตา เสมอมายาวนาน.มิรู้สิ้น
เพชร......ที่แท้จริงอีกอย่าง คือแก่นธรรมมะ แก่นแท้ของศาสนา แม้คนในโลกนี้มีเพชรงามหลาย
รูปแบบ หลายศาสนา เราคนไทยมีพระพุทธศาสนา ที่เปรียบประดุจดังเพชรเม็ดงามเรืองรุจี.........
ที่เราทุกคนโชคดีนักที่มีโอกาสเกิดมาพานพบ และเลือกมา...ประดับใจของเรา...ให้มีคุณค่า
มากล้นด้วยคุณงามความดี ด้วยน้ำใจที่ใสสะอาดราวเพชรงามน้ำดี เพื่อส่องสว่างนำทางให้ จิตวิญญาณ สงบงาม..และยังประโยชน์ เพื่อนำ..เส้นทางใจให้แก่ผู้ที่ยังทุกข์ทน มืดบอด หาแสงสว่าง
ไม่พบเจอ.........
เพชร.......ของมนุษย์เรา นอกจากประดับที่ร่างกายแล้ว ทุกคนจะมีเพชรส่องประกาย...ภายในใจ
ให้งามงดเฉพาะรูปเฉพาะนาม ตามทางแห่งการระลึกรู้ ด้วยความเพียรและกุศลผลบุญที่ได้สร้างสม
บ่มเพาะ แตกต่างกันไป แล้วแต่ใจใครจะไขว่คว้า..........
เพชร.........ของพระราชินีทุกๆองค์ คือมงกุฏเพชร ดังเช่นมงกุฏงามของพระราชินีเอลิซาเบธ...ที่คงมากล้นค่าแห่งเกียรติยศ ในดินแดนที่เคยกล่าวว่าพระอาทิตย์ไม่เคยตก..........
มงกุฏงามที่...สวมใส่ประดับให้แก่หญิงงามพร้อมยอมรับ จากผู้คน ที่เราเรียกว่านางงามต่างๆ.......
เพชรของชีวิต......คือความสำเร็จ ในทางที่ถูกที่ดีงาม ในหน้าที่การงาน ต่อครอบครัว และต่อสังคมส่วนรวม.......
เพชรของคนตาบอด.....คือความหวังเรืองรองที่ต้องการมีดวงตาสว่างไสว มองเห็นโลกนี้ที่สวยงามสดชื่น มีสีสรร ราวดวงตาสวรรค์ที่ฟ้าประทานให้ทุกผู้ที่โชคดี..มีวาสนา สัมผัสเห็นงามตามใจนึก....
เพชรในใจแม่..พ่อ..ผู้ก่อกำเนิด..คือลูกรัก...ปานดวงใจ.........
เพชรในใจหนุ่มสาว..............คือความรัก ความสมหวัง การได้ครองคู่อย่างอบอุ่นเป็นสุข ด้วยความเข้าใจ อภัย กรุณา ตราบจนชีวีนี้จะหาไม่....และเมื่อรัก สิ่งสูงค่าที่อยากนำมาแทนใจ คือเพชร
รักมาก เงินมาก ไม่เดือดร้อน ก็แสดงออกบอกรักด้วยค่าของเพชรมาก กะรัต.........
รักมาก เงินน้อย ไม่พึ่งพาเพชรพลอย ก็...ไม่ผิดอันใด..........เพราะ.
ใจดวงดีที่มั่นคงจงรัก และเปี่ยมล้นด้วยเข้าใจกันและกัน ย่อมมากค่าเท่าเพชรได้เฉกเช่นเดียวกัน
สำคัญที่ใจ............และตัวใครตัวคนนั้น ที่มีสิทธิ์จะแสดงออกในรูปแบบต่างกัน.....ดังฝัน ที่มิอาจ
เหมือนกับชาย..อย่าง ริชาร์ด เบอร์ตัน ที่แสดงออกบอกรักหญิงงามนามเอลิซาเบธ เทย์เลอร์
ดาวค้างฟ้า ด้วยเพชรมากค่า.....แต่ก็ยังมิอาจฉุดรั้งให้รักราร้าง ในวันหนึ่ง........
เพชร........ในใจของนักเขียนคือ.....กำลังใจจากผู้อ่าน ที่ยามได้รับคำ ติชม ราวหยาดรุ้งงาม
เพชร........ในใจของเจ้าของร้านเพชร คือผู้ซื้อ..ที่รู้คุณค่ามิเกี่ยงราคา ด้วยซึ้งค่าในการออกแบบ
ให้งามงด...เป็นมรดกฝากไว้ไม่สูญสลาย..........
เพชร..........ในใจที่สว่างไสวของเด็กเร่ร่อนจรจัด คือ ครูวัลลภ และครูทุกๆคนที่ร่วมด้วยช่วยกัน
ให้ความสำคัญของอนาคตของชาติ ที่ถูกเมินเฉย ทอดทิ้ง ................
เพชรยังมีอีกมากมายหลายสาขาอาชีพ......ในจิต ในวิญญาณของผู้คนที่ทุกข์ทนยาก คือคนดีมีน้ำใจงาม ผู้ถือโคมเพชรพราวราวแสงไฟ นำทางชีวิตให้สว่างไสว........ไม่ย่อท้อ...แพ้พ่าย..........
และเพชรใดใด ที่เลอล้ำค่าที่สุด ก็มิอาจเปรียบเพชรนี้ที่ให้ด้วยรัก....ด้วยเมตตาบารมี......คือ.........
เพชร......ในใจของชาวนา..เกษตรกรผู้ยากไร้..ที่เพียรพลิกฟื้นผืนดิน.....ด้วยน้ำพระทัยจาก....
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่มีโครงการในพระราชดำริมากมายเกี่ยวกับการหาแหล่งน้ำ.....
เพื่อนำมารินรด...ให้ใจทุกดวงที่รอคอย...น้ำจากฟ้า จากพระบารมี ให้ดวงใจทุกดวงอาบชื่น
ให้มีความหวัง....มีพลังแห่งใจ....ดังคำที่ว่า..........
มีน้ำ....มีนา....มีชีพชอบ....ได้ปลูกข้าว....ให้ออก...รวงเรียวงาม...ราวรวงเพชรพลอยพราว........
คราวได้รับหยดน้ำค้าง ราวหยดน้ำเพชรพราวพร่าง....แห่งชีวิต.........
ที่จะนำมาหล่อเลี้ยงพืชพรรณ...และชีวิตผู้คน...บนผืนดินทอง แผ่นดินไทย นับล้านๆ
ให้ดำรงรอด......เพื่อมีร่างงาม...ประดับเพชร เพียงสวย....แต่มิใช่เพื่อชีวิต......นี้ที่จำเป็น.......
ให้ลำน้ำน่านลูกผู้ชายชาติไพร ที่รักไพร และหวังใจคงถนอมไพร..
บันดาลใจจากทุ่งข้าว..และขอยืมภาพมาประกอบนะคะ
21 สิงหาคม 2546 09:30 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=314
ฝากใจไปกับสายลมผ่าน
ยามเช้า คราวอุษา ฟ้ากระจ่าง เริ่มสว่างไสว
ทุกดวงใจต้องฟื้นตื่นจากหลับไหล ในฝันแสนสุข.......
ดวง...คิดอยากให้ ใครใครมียามเช้า
ที่แสนสดชื่น สวยงาม
สร้างโลกสวยด้วยใจเรา.. ขึ้นมาให้ วันเริ่มใหม่...
แสนสุข แสนงาม และแสนรื่นรมย์...........
เป็นความคิดให้เธอ...เป็นสิ่งเสนอให้มา...กับผู้อ่านที่ดวงแสนรัก.......
ใครใครชอบมองบ้านดวง.....
และมีบางคนชอบสงสัย ทำไมดวงต้องจุดเทียน แขวนโคมไฟ
ใต้ต้นแก้ว ให้วะวับวาว พราวแสงพร่าง
แข่งกับแสงจากมวลหมู่ดวงดาว ดาริกาที่ดารดาด
และ ทำไม.....ดวงต้องปลูกต้นไม้ สูงใหญ่จนเลยหลังคาบ้าน
ครอบคลุม ห้อยย้อยจนแทบมองไม่เห็น ภายในบ้าน
บางคนถามดวงอย่างตรงไปตรงมา ..ไม่กลัวงูหรือ...
ไม่รกหรือ..แถมยังจะหาคนช่วยตัดให้อีกต่างหาก...........
ดวง.....ได้แต่ขอบคุณ....
ในความหวังดีปนความล่วงล้ำสิทธิ์ส่วนบุคคล...
ของเพื่อนบ้านผู้มากรัก มากเอื้อเฟื้อ
ที่ช่างไม่เข้าใจจิตวิญญาณของดวงเอาเสียเลย..
.ดวงขี้เกียจจะอธิบายความคิด ความเข้าใจ
ของดวงกับใครบางคน ที่ยากยิ่งจะเข้าใจดวง....อีกต่อไปแล้ว.....
คนเรา ต้องยอมรับ ความแตกต่าง ความคิดเห็น
ฉะนั้นดวงจึงคิดว่า โลกของดวง
คงเป็นโลกแห่งความแปลกแยก ที่น้อยคนนักจะเข้าใจ......
ดวงปลูกต้นไม้....เพราะดวงฝัน.....ฝัน....จะให้บ้านมีบทเพลงธรรมชาติ
ในยามอรุณรุ่ง..จากการประสานเสียงของนกกา..
ที่ช่วยกันร้อง..แสนเพราะพริ้งยิ่งกว่าเสียงเพลงใดใด
ในโลกอันสับสนเร่าร้อนนี้......
ทุกวันนี้ดวงแสนเบื่อ ...เสียงเสียง และเสียง จาก
ทุกสิ่งที่ดวง หนีไม่พ้นและหลีกไม่ได้........
ดวงจึงขอแค่ฝัน... จะมีบ้านเล็ก ในป่าใหญ่
อย่างชีวิตของ ลอร่า อิงกัลส์ ไวเดอร์ ในหนังสือชุด
บ้านเล็ก ในป่าใหญ่ ที่ดวงชอบอ่าน และอ่านซ้ำอ่านซาก..ไม่รู้เบื่อ.....
ในเมื่อเรา ยังมิสามารถตื่นมากับยามเช้า
ที่แสนสดชื่น ที่แสนเงียบสงบ
มีภูเขางามที่ทายทักด้วย ทะเลหมอก
แลลดหลั่นดั่งทิพย์วิมาน
หรือตื่นมาในกระท่อมทับท่ามกลางดงมะพร้าว
เพื่อเห็นงามของทะเลกว้าง สวยใส
พร้อมหมู่นกนางนวล โฉบบินว่อนร่อนเริงร่า......
จริงๆอาชีพ ของเราคือผู้สามารถ..
และเนรมิตรฝันให้ผู้คนมากหน้า มีคอนโดงาม
บ้านหรูราววัง หรือรีสอร์ทริมทะเล ยกเว้น....
ให้กับชีวิตจริงที่ชอบวิ่งตามหาฝัน
พร่ำเพ้อเพียรขอ รอคืนวัน ที่จะมีบ้าน
เพื่อตื่นขึ้นมา หายามเช้าที่แสนหวาน...แสนสุข......
นี่คือเหตุผล ที่ทำให้ดวง จำเป็นต้อง สร้างชีวิตยามเช้าในเมือง
ให้เป็นยามเช้าเคียงใกล้ชนบทงดงาม
ที่ดวงเก็บฝันสวยซุกซ่อน อย่างอ่อนโยน
ให้สงบนิ่งแสนงามในใจดวงน้อยนี้ที่มิสิ้นหวัง........
ผู้อ่าน ของดวง คงเข้าใจสิ่งที่ดวงกำลังจะเสนอนะคะ
ดวงมีปรารถนาดี อยากให้ทุกคนที่ดวงรัก
มียามเช้าในวันใหม่ วันแสนดี ของชีวี
ที่ต้องเริ่มต้นทุกวัน ให้มีความสุข มากความหวัง
ลืมความหลัง ที่ไม่อาจหวน อย่างที่ใจนี้มีสิทธิ์เลือก..ซึมซับรับเข้ามา....
ถ้ามีที่ปลูกต้นไม้ หรือมีอยู่แล้ว โชคดีนัก มิพักลงทุน
ถ้าไม่.... เพียงแค่หากระถางวางตรงมุมที่
สายตาสายใจ ยามลืมตาแลลอด มาทายทัก..
ในคลอคลองของยามอรุณเริ่ม....ให้ความเขียวใส..ในงาม
ของพรรณไม้นานา ค่อยๆไหลเลื่อน รินร่ำ
รดฉ่ำให้ใจชื่นบาน ปลุกชีวิตนิทรา ให้ใฝ่หา
สิ่งดี มีใจดวงหวาน เพื่อเบิกบานยามต้องสู้เคียงคู่กาย
ทุกโมงยาม ของวันดี..ที่ยังคงไม่มอดหวัง .....
วันหยุด ลองหากระถางไม้ดอกออกชู่ช่อ
จากตลาดนัด มาประดับห้อง ประดับใจ ให้สวยงาม
เพิ่มพลังแห่งหวัง ยิ่งสิ่งใด เป็นความงามละไม ละเมียดละมุน
ที่ไม่ต้องเรียกร้องเอาจากใจใครทั้งนั้น
ทีละนิด..วันละหน่อยค่อยฝึกจิต...
ให้โลกในเมืองหลวง(ลวง) ชาวกรุง (กรง) ของเรานี้หนาพาสุขล้ำ...
ดวงโชคดี ที่ได้เริ่มมานานแล้ว...
หลายปีในดินแดนสิงคปูรา แดนดินแห่งดอกไม้และพันธุ์พฤกษางาม
บานไสวไปทั้งเมือง........
บ้านของดวงอยู่บนเนิน
ที่มีแต่ร่มเงาราวไพรพฤกษ์พง บ้านบนไหล่เขา.....
ที่หล่อหลอมปลอบประโลมใจด้วยธรรมชาติสงบงามตามฝัน........
และในวันนี้ กับบ้านที่มีพันธุ์ไม้รื่นชื่นตา นานา เขียวขจีใจ ......
ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ใจที่ฉลาดเลือก พร่ำหาธรรมชาติ
ที่งามง่าย ไร้มายา ราคาถูก แสนสมถะ
พาใจให้พอ...เพียงพอ..พอเพียง เคียงชีวิตนี้..ที่คิดว่าโชคดีแล้ว........
ณ...ยามนี้ ดวงจึงตื่นขึ้นมาด้วยสุขล้ำ..เล็กๆ..
ด้วยความเขียวสวยสด นานาพรรณที่รายรอบบ้าน
รายรอบใจ รายรอบสรรพสิ่งที่นับวันจะรานรุก
บุกทำลาย ความอ่อนโยนจากใจ มนุษย์เมือง
เมื่อวานนี้ ดวงนั่งรถไป..ยังสถานที่หนึ่งในดวงใจ
และดีใจ ที่เห็นมากมายพันธุ์ไม้.....
เห็นลั่นทมดวงดอกพราวขาวสวยท้าทายสายลมร้อน ....
ดวงขอร้องให้คนงานคนดีมีน้ำใจงาม....
ช่วยป่ายปีนเก็บมาให้ดมชมงามแค่สองช่อพอจะเสียบ
แจกัน.....
นาทีนี้....ลั่นทมขาวกำลังส่งกลิ่นอวลหวานเศร้า
เคล้างานเขียนบทนี้ของดวง..ตรงหน้า......
และดวง คิดถึงผู้อ่าน ด้วยดวงใจที่หวานเศร้าเร้าดวงใจพอกัน..........
ไม่ว่าคุณ.....อายุเท่าไร...เป็นใคร....อยู่ที่ไหน...
จงรับรู้..รับทราบ....ไว้ด้วยเถิดว่า........
ในโลก....ใบเล็กๆใบนี้...ณ..มุมหนึ่งของประเทศนี้
ที่มากมีปัญหา มีผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อดวง
ได้ส่งรัก ปรารถนาดี มาด้วยหวัง
ให้ทุกคนได้มียามเช้าในใจ ในชีวิต ในความฝัน ให้
สวยงาม สดใส พอกัน ด้วยใจทั้งดวง เลยค่ะ.......
และโดนเฉพาะ คนดีที่ดวงแสนรัก
ที่จำต้องอยู่ห่างต่างแดนแสนไกล.....ที่ซิดนี่ย์....
ที่ฮาลิแฟก เมืองแสนหนาวในแคนาดา
ที่ครีบแลนด์ ดินแดนในฝันที่วันหนึ่งดวงอาจจะได้ไปเยือน
สามดวงใจ ที่ดวงนับวันรอคืนให้หวนกลับมา
มียามเช้าแสนดีในชีวิตด้วยกัน
ในวันหนึ่งนี้ที่คงไม่นานเกินรอ
ไม่ต้องเงียบเหงา เหว่ว้า ท้าลมหนาว
ด้วยไกลบ้านรานร้าวใจ อีกต่อไปนะคนดี.......
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
787
