26 สิงหาคม 2546 22:11 น.
พุด
กระท่อมไพรบนเนินผาท้าสรวงสวรรค์
มีทะเลฝันตรงหน้าให้คว้าไขว่
มีดาวสวยทรายขาวหาดยาวไกล
มีน้ำใจมีความรักมีดวงตะวัน....
ยามเช้านอนดูดวงดอกไม้มาทายทัก
หวังยอดรักคืนอ้อมใจในอ้อมฝัน
ลมทะเลเห่ครวญรำพึงรำพัน
ดุจสวรรค์บนดินถิ่นรักเรา
รอเรือหาปลาลำน้อยค่อยคืนฝั่ง
ฝากใจหวังพรานทะเลคงไม่เหงา
ใครบางคนเฝ้ารอมานานเนา
คืนว่างเปล่าเขากลับมาหาเสียที
ใจดายเดียวดูตะวันผันเรี่ยน้ำ
ฟ้าสีครามงามดั่งทองอาบแสงสี
จุดตะเกียงเขียนกลอนฝันมอบวันดี
กระท่อมไพรนี้มีใจภักดิ์เฝ้ารักรอ
แสงพริบพราวราวไฟในทะเลกว้าง
แสนอ้างว้างห่างแค่ไหนใจไม่ท้อ
กี่คืนฝันกี่วันปีที่รักรอ
กระท่อมซอมซ่อผุพังฝังร่างนี้ที่รอรัก ..รอพรานทะเล!
ท่ามกลางจันทร์ลอยดวง ดึกดื่นดายเดียว..
นะกระท่อมน้อยเชิงผา
ในราตรีหนึ่งที่ระดะดาวพราวพร่างสุกใสแสนใกล้
ราวกับจะเอื้อมคว้าไขว่มาประดับใจได้
พุดพัดชานั่งฟังเสียงคลื่นสะท้อนจากก้อนหินริมฝั่งทะเล
ราวกับเหว่ว้าเสียเต็มประดากับการรอคอย..พรานทะเล..ที่พรากไกล..
ก้อนหินได้ยินได้ฟังก็เพียงแค่รับฟัง ดั่งเพื่อนใจปลอบประโลม..
26 สิงหาคม 2546 09:04 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=47
เพาะดอกว่างกลางใจสวยใสพร่าง
แก้วกระจ่างนำทางใจไปทุกหน
ดั่งดอกพุดพบพุทธะกลางกมล
เงียมงามจนค้นพบทางสว่างรอ...
อธิษฐาน..พานพบเธอทุกภพชาติ
ดอกสะอาดดอกดวงใจใสชูช่อ
หอมความรักหอมใจภักดิ์หอมละออ
เกี่ยวใจขอสร้างกุศลผลบุญมี...
ใจของเธอใจของฉันฝันเคียงคู่
กรรมมีอยู่อย่ายอมแพ้แก้ตรงนี้
สร้างกุศลผลบุญครองชีวี
รักชาตินี้รอชาติหน้าอย่าท้อใจ...
รักพิสุทธิ์ดุจบัวขาวพราวพ้นน้ำ
รอฝนพรำร่ำกลีบหวานบานไสว
อรุณรุ่งพุ่งแสงงามคลึงเคล้าใบ
น้ำค้างใจน้ำค้างฝันรอวันดี..
ใจหลอมใจเหมือนใบบัวรอน้ำค้าง
พอยามสางแดดพรายหายเร็วรี่
ธรรมชาติให้บทเรียนความพอดี
โลกเรานี้มีได้มามีเสียไป..
ดอกดวงใจเราสองปองเป็นหนึ่ง
นิยามซึ้งนิยามเศร้าอย่าร้าวไหว
เพียงพระพรหมขีดเส้นชักนำไป
แก้กรรมใจอย่าเสียขวัญสรรสร้างดี
ดอกไม้สวรรค์บานพร่างรอเราเก็บ
แม้หนาวเหน็บฝึกใจในชาตินี้
เพียรเพาะบ่มห่มด้วยรักด้วยความดี
ชั่วชีวี..ที่เกิดมา..คุ้มค่าพอ!
ความรัก มีมากนิยามมากความหมาย..
แล้วแต่จะใช้ใจดวงไหนใจใครตัดสิน
ตามประสบการณ์ ประสบกรรม..
อาจจะเป็นพลังใจและในอีกนิยามคือความทุกข์...
สำหรับพุดพัดชา..
รักคือพลังใจขับเคลื่อนไปให้โลกหมุน..ให้ใจทุกดวงละไมละมุน
หากรักเป็น หากใช้เป็น..
รักชาติ.. รักศาสนา.. รักผืนดิน.. รักแม่พ่อ.. รักดอกไม้
รักธรรมชาติ มากมาย..
สายฝน..ลมแรง..แสงแดดกล้า..ท้องฟ้าเปลี่ยนสีเวทีฝัน
รักพระจันทร์ดวงหวาน รักสายธารฉ่ำใส รักดวงใจเพื่อนมนุษย์
ผู้เกิดมาร่วมเสพสุข..ทุกข์ทนยาก..ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น..
และ..
เมื่อดวงชีวิน ยังมิสิ้นไฟฝัน..วันรัก
ก็จงจักใช้พลังรักนั้นให้เป็น ในทางสร้างสรร
ฝันใฝ่คอยสร้างสิ่งที่ดีที่ควร..มอบให้มวลมนุษยชาติจักธำรงอยู่
อย่างมิเหือดแห้ง..สิ้นแล้ง..สิ้นไร้รัก..
และ
ให้ยอมรับกับแปรผันและเปรียบเทียบของโลกนี้ที่คงมีทั้งสองด้าน
เพื่อสร้างหวานสร้างสมดุลย์ ให้.เลือกเดิน..ไปตามใจ ไปตามฝัน
ในหนทาง..ที่เงียบงาม สว่างสงบ พบดวงใจดวงดี
ที่จะเกี่ยวก้อยร้อยรัดใจไปด้วยกันนะคะ
มิให้อ้างว้างอย่างผู้รู้ตน..ผู้รู้ใจ
ผู้ใฝ่งาม..และ..
เพียรสร้างความดีมอบคืนกลับให้โลกนี้ผืนดินนี้ที่หยัดยืน
ที่พาให้เราเวียนว่ายได้พบได้รักกัน
ไปนิรันดร์นานเนา..นะคะ
..........
นั่งเขียนกวีแล้วพบว่าเขียนชีวิต..ของคุณโกศล กลมกล่อมค่ะ
...
ฉันนั่งเขียนกวีที่โต๊ะเก่า
ค่ำเช้าเร็วผ่านนานแค่ไหน
มองโลกวันนี้ไม่มีใคร
ใบไม้สายน้ำร่ำละเมอ..
พริบตาเท่านั้นพลันเห็นภาพ
ชัดเป็นภาพเก่าให้เราเสมอ
สุขทุกข์ลุกข้ามเคยย่ำเจอ
พอเผลอผ่านวับยังจับทัน..
โลกเวียนเปลี่ยนไปได้นึกย้อน
สะท้อนภาพได้ไกลเกินฝัน
สะท้อนใจกวีทุกวี่วัน
ให้ฉันเขียนกวีเขียนชีวิต.!
25 สิงหาคม 2546 09:20 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=101
รักกันวันนี้ดีกว่า
ดวงเคยไปส่ง ดวงใจมากมายหลายดวง
ที่ดวงแสนรักเอยแสนรักในกมล
แต่..จำต้องพลัดพรากจากลา...หลายสถานที่หลายสถานีชีวิต
ที่ฟ้าลิขิตให้เราต้องพบพรากจากลา..เป็นธรรมดา ธรรมดา โลก
บางครั้งก็ที่สถานีรถไฟ
บางทีก็ไปถึงสนามบิน ...
ก่อนพรากไกล..ดวงจะกอดลาทุกดวงใจ...
จูบแก้มซ้าย..ขวา....
และกระซิบอวยพร ให้เดินทางปลอดภัย..
จนคนที่จากไปบอกไม่ต้องกอดแน่นมากก็ได้..
ไม่ได้ไปนานหลายปี เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว........
.
ดวงเลยบอกว่า..ไม่ได้สิ...
มันเป็นสิ่งแสนดีที่อยากมอบให้เธอ
เป็นสิ่งที่เสนอให้มา...
เพื่อแสดงว่าเรารู้สึกอาวรณ์อาลัย
รักและรอ ขอครบสูตรหน่อย.....
จริงมั้ยคะ..ขาดก็แต่พวงมาลัยคล้องมือ
ที่ดวงมักจะถือเป็นประเพณีที่ชอบนำไปคล้องใจผู้มาเยือน.
แต่สำหรับบางคนแค่ใช้ใจคล้องใจ..ก็พอ
ไม่จำเป็นต้องลงทุนพ้อรอลาด้วยดอกไม้
ซึ่งมินานจะพานลาจะพาเหี่ยวเฉา
ดวงเป็นคน..ละเอียดอ่อน..กับทุกสิ่ง...
วัยวันสอนบทเรียนให้ดวงรู้ว่า.โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน.
กับทุกเวลาของชีวิตนี้ที่แสนสั้น.....ยิ่งนัก......
ความทุกข์..ความสุข..ที่ผ่านเข้ามาทายทัก สอนให้ดวง
ใช้เวลาของชีวิตอย่างไม่ประมาท.....
และพยายามใช้อย่างมีคุณค่า...ต่อทุกคนที่ดวงรักเท่าที่ใจจะทำได้............
คุณๆคงไม่ทราบว่า ดวงเคยสูญเสีย..
ครอบครัวของคนที่ดวงรัก..ผูกพันยิ่ง..ราวน้องสาว.......
พร้อมกันทั้งสามคน พ่อ..แม่..ลูก......
เพราะเที่ยวบินที่ตกที่สุราษฎร์ธานี..
ในค่ำคืนหนึ่ง ที่ฝนตกราวฟ้ารั่ว....ร่ำไห้..เมื่อสองปีก่อน
พร้อมกับที่นักร้องยอดนิยม...เจมส์..ผู้โชคดี รอดชีวิตมาได้..........
ทุกครั้งที่ดวงไปสนามบิน..ดวงจึงมักจะเศร้าหมองใจ...
ดวงรอเวลาที่จะเขียนสิ่งดีดี.....
เพื่ออุทิศให้กับน้องสุดที่รัก ที่ลาลับไป ไกลสุดหล้า......
และดวงอยากบอกคุณๆว่า...ใจดวง..
ยิ่งแสนเศร้า...เพราะก่อนวันเดินทางลาจาก...
เธอได้โทรมาร่ำลาดวง...ด้วยเสียงหัวเราะ.....
อย่างมีความสุข........
ดวงพยายามเว้าวอนให้เธออยู่ต่อ ราวรู้.และราว.อยากยื้อยุด
จากกำหนดนัดของฟ้าดิน..........
แต่.....คำที่เธอบอกดวงราวสังหรณ์ย้ำอาลา....
เธอต้องกลับพร้อมครอบครัว.....
ใช่เลย.......
เธอจึง...จากดวงไป...พร้อมทั้งครอบครัวที่อบอุ่น..
แสนรักของเธอจริงๆ..พ่อ..แม่..ลูก........
โดยทิ้งให้ผู้อยู่หลัง..เจ็บปวด ด้วยรัก อาวรณ์ อาลัย
อย่างยากยิ่งที่จะทำใจ...เนิ่นนาน......
น้องรัก.....ดวงสัญญา...
วันหนึ่งเมื่อใจดวงพร้อม ดวงจะเขียนถึงคุณงามความดีราวตำนาน...
ที่เธอฝังฝากไว้ให้กับทุกคน..ที่บ้านเกิด....บ้านเกาะ...ของเรานะ....น้องรัก....
ระหว่างเรา...กาลเวลา และทุกสิ่ง
มิอาจพรากจาก ความทรงจำที่แสนดี แสนงาม.........
ตราบจนชั่วฟ้าดินสลายลับ.........................
ดวงเขียนเรื่องนี้ เพราะได้ตระหนักชัดว่า...
โลกนี้ไม่เคยมีอะไรแน่นอน
ให้เราเตรียมพร้อมทางจิตวิญญาณ ไว้เพียงนั้น
ที่จะฝ่าฟันพาดวงใจอันผ่องแผ้ว
ไปสู่ฝั่งฝัน อันว่าง สว่าง สงบ และจบด้วยความสุขนิรันดร์..
ไม่มีภพมีชาติอีกต่อไป..
แม้..หนทางจะยังแสนไกลเป็นยิ่งนัก..ก็จักอย่าได้ละความเพียร..
และดวงคิดถึงเพลงๆนี้
พร้อมความทรงจำรำลึกที่เจ็บปวด...
.ดวงอยากมอบเพื่อเตือนใจ...
ให้ผู้อ่านที่ดวงรักยิ่ง ทุกทุกท่าน.........
ตระหนักคิด...และรู้ว่า.....
วันนี้....คุณได้ทำสิ่งดีดี...ให้กับคนที่คุณรัก....หรือยัง..........
ถ้ายัง....คุณทำเสียนะคะ....ก่อนที่.....พรุ่งนี้จะสาย......เกินไป........
ด้วยรัก...
จากใจ.....ดวงนี้..จากเนื้อใจดวงนี้..ที่ยากยิ่งที่ใครจะหยั่งถึง
ความรู้สึกมากมายมากมีที่ตราตรึงเงียบงาม สงบ สว่าง
พร่างพรมใจให้ใสสวยในทุกยามด้วยความภาคภูมิเป็นยิ่งนัก..
กับ..การให้..ให้..และให้..
ให้ความรักโลก รักผู้คน... บนผืนดินเดียวนี้
ที่ดั่งเพื่อนพ้องน้องพี่.ร่วมชะตากรรม
และ...
จนกว่าจะถึงวันตะวันลา..
วันที่ฝากร่างอ่อนล้าใจอ่อนแรงให้ผืนพสุธากลบหน้า..
และขอกล่าวคำว่า..ลาก่อนชั่วนิจนิรันดร์...ระหว่างเรา!นะคนดีนะดวงใจ!
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=101
รักกันวันนี้ดีกว่า
เผื่อว่าพรุ่งนี้มีอันเป็นไป
แม้เธอและฉันนั้นต้องพลันสิ้นใจ
ฉันจะหวังใครให้เป็นที่รักยิ่ง
รักกันวันนี้ดีกว่า
เผื่อว่าพรุ่งนี้มีใครมาชิง
ฉันอาจพลาดแพ้เหลือแก้คืนทุกสิ่ง
แล้วจะหมายอิงแอบอ้อนวอนรักใคร
พรุ่งนี้ไม่มีอะไรแน่นอน
แปรผันยอกย้อน ลวงหลอนเปลี่ยนใจ
เผื่อว่าพรุ่งนี้โลกแตกสลายไป
วันนี้เล่าใครจะอยู่คู่ฉัน
รักกันวันนี้ดีกว่า
เผื่อว่าพรุ่งนี้จำใจไกลกัน
ฉันอาจสิ้นหวัง เหมือนดังสิ้นชีวัน
เหลือแต่เพ้อฝัน สุดกลั้นใจหมองตรม
24 สิงหาคม 2546 10:25 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=373
ดวงใจ..ตามฉันมา..
ฉันจะพาเธอไปยัง ดินแดนแห่งความสุข...
ไม่จำเป็นต้อง ใส่รองเท้าหรู คู่แพงๆ
ไม่ต้องมีดีเคเอนวาย หรือเวอร์ซาเซ่
ไม่มีน้ำหอม น้ำปรุง..ไม่ต้องหรูไม่ต้องเริด
ไม่..ไม่..และไม่...วัตถุมากมี........
ขอแค่ให้มี....ใจดวงที่สวยใสสงบงาม
ที่จะมุ่งมั่นไปยัง
ดินแดนแห่งความฝันที่มีจริงบนโลกนี้
ที่ใกล้แสนใกล้แต่เราทุกคนกลับมองข้ามไป....
ที่ที่มีร่มไม้ ทั้งสูง ทั้งต่ำ ที่แสนสวยแสนงาม
เป็นดั่งร่มแวดล้อมคอยปกป้องกางกั้นเธอจากผองภัย
มีดวงใจและน้ำใจมากมีจากกัลยาณมิตร
ที่จะนำทางให้เธอ หลบพักพิงใจใจ..
ไม่นานนัก..เธอจะมีใจดวงดีที่เป็นกลางๆ
ไม่ต้องร้องไห้ ไม่ต้องเซซัง
ไม่ต้องพบกับคำว่าความผิดหวังซ้ำๆซากๆ
จนใจโศกตรม ไม่ต้อง ครวญคร่ำกับคำว่า
ไม่อยากมีชีวิตอยู่ ไม่ต้องกลัวว่าจะมาผิดทาง
เคว้งคว้างเดียวดาย.....
แต่...มีข้อแม้ถ้าเธอ..นั้นยังแกะเปลือกไม่ออก
ยังชอบการหมุนวนแห่งรอยกรรม บางทีเธอนั้นอาจจะยัง
ไม่พร้อม..จนกว่าเธอจะค้นหาเส้นทางชีวิตของเธอเอง...
แต่รู้ไหม!..บางที่มันเสียเวลา
กว่าเธอจะค้นหาเจอด้วยตัวเอง
และบางทีก็อาจจะหมดเวลาและสายเกิน
ก่อนที่จะพบว่าแท้ที่จริงนั้น
ที่คนเราทุกข์หนักกับทุกสิ่งนั้น
เพราะเราแบกมันไว้ ในทุกความอยากมากมี
ที่มีเสน่หาเย้ายวนกวนให้ใจเราลุ่มหลง
และยึดติด ไม่ว่าวัตถุหรือสิ่งมีชีวิตนี้ที่เราเรียกว่าคน
ความอยากมากมี ที่ อยากจะเป็น อยากจะได้ตามๆกัน
อย่างที่สังคมบ้าวัตถุ..สังคมทุนนิยมสร้างขึ้นมา
เพื่อล่อหลอกให้เรานี้ต้องตกเป็นเหยื่อเพื่อความรวย
ของคนไม่กี่กลุ่ม..และเราต้องชุลมุนหัวหมุนวุ่นวาย
บ้ากันผ่อน..ผ่อนนั่น ผ่อนนี่ ผ่อนหนี้ไม่มีที่สิ้นสุด
จนกว่าจะแก่ตาย...
เราลองปลดปล่อย..ของหนักลงจากบ่า
ของที่เรายึดติดกันมากมายทั้งทางกายทางใจ
และบางที...
มันหนักเสียจนรวดร้าวเข้าไปถึงดวงใจจนเกินทานทน
จนไม่อยากแม้จะมีชีวิตอยู่...
เขียนเรื่องนี้..เพราะคลิกเข้าไปอ่านกระทู้อกหัก
พลัดพรากจากรักที่ไม่สมหวัง ที่ซ้ำๆช้ำๆตรมๆตรอมๆ
บางคนเสียเวลารักษาเยียวยานานปี
จนกว่าจะรู้ว่าที่แท้นั้นคนที่เราบ้าคลั่งรักปานจะกลืนกินนั้น
เค้ากำลังกลืนกินคนอื่นแทนเรา..
เราเสียเวลาเพราะไม่มีบทเรียนกำกับใจ ไม่มีเกราะกำบังใจ
ให้คิดเป็น ตัดใจเป็นให้รักตัวเอง
และแม่พ่อเป็น กลายเป็นคนอ่อนแอ..และนับวันจะแย่ไม่มีดี
ไม่มีได้อะไร...ที่จะสร้างสรรชีวิตเราขึ้นมาเลย....
ดวงใจ...ตามฉันมาซี..
มานั่งตรงนี้ ที่นี่ มีพันธุ์พงพฤกษ์ไพร
มีดวงดอกไม้รายเรียง มีดวงใจของคนดีๆที่
จะรอประโลมใจเธอให้หายบอบช้ำ...
แสงตะวันรำไร ๆ ธรรมชาติสดใส เขียวชื่นตา
และมวลพลังงานแห่งความหวังจะกระจายโอบรอบตัวเธอ
ให้หลุดพ้น ราวกับมีปุยเมฆสวยสีขาวบางเบา
มาปัดเป่าเห่กล่อมให้เธอนิทรากับทิวาราตรีอย่างผู้รู้ค่าแห่งใจตน..
ธรรมะ..ธรรมชาติๆ ธรรมดาๆ
ที่เธอไม่ต้องลงทุนซื้อหา
แต่จะได้มาเพียงเธอเปิดใจรับมัน...
แทนขยะมากมี ที่กำลังมอมเมาใจเธอให้รกรุงรัง เน่าเหม็น...
ดวงใจ..ที่นี่จะมีพระสงฆ์มากมาย
จะไม่ทำให้เธอหลงทางเสียขวัญ..
ยังมีห้องสมุดทางจิตวิญญาณ ที่เป็นหนังสือ..
ธรรมมะมากมี ที่จะเป็นคำสอนให้เธอค่อยๆเข้าใจ
โลกและชีวิต..
ในไม่ช้า ใจดวงมืดบอดของเธอ จะเจิดจ้า
สว่างดังดวงตะวันแสนงาม และจะมิมีวันมืดดับ
ไม่ว่าจะพานพบพายุร้ายใดๆมากรายกล้ำ กระทบ...
ดวงใจ..
พร้อมหรือยัง ตามฉันมาสิ...
ฉันนี้กำลังเพียรพยายามที่จะเกิดมาให้สมกับคำว่ามนุษษ์
มิใช่แค่คำว่า คน ที่กวนปนอยู่แต่กับความวุ่นวายสับสน
ของกิเลสตัณหา ที่โหมกระหน่ำหนัก
มาทุกทิศ ทุกทาง จนโลกบ้าๆใบนี้กำลังบิดเบี้ยว
จนจะขาดเกลียวจากกันอยู่มิช้ามินานแล้ว...
ดวงใจ..ตามฉันมานะ...
ถ้าเธอมีแค่ใจดวงดีอยากลอง อยากลงทุน เพาะบ่มธรรมชาติงาม
ให้รู้ซึ้งค่า แห่งความหมดจดงดงามกับความเป็นไปของโลกและชีวิต...
ที่จะไม่ต้องหมุนวน ทุรนทุรายไม่รู้จบรู้สิ้น...
ค่อยๆขยับตัวเธอนะ..
ค่อยๆแกะเปลือกออกมา
พาดวงใจและความคิด ออกมาค้นหาแก่นแท้ของชีวิต
แล้วเธอจะรู้ว่าแท้จริงไซร้ สิ่งที่เราทุกคนต้องการนั้น...
มันไม่จำเป็นต้องหรูหราราคาแพง ฟุ่มเฟือย
มันมิใช่รถเก๋งแพงแพง
ใช่การแต่งตัวแข่งกัน ใช่การปั้นหน้าจ้ะจ๋า
แต่ใจนั้นแสนเหน็ดเหนื่อยและเดียวดายกับความไม่พอใจ..ไม่สงบสุข...
ดวงใจ..ตามฉันมานะ
ฉันเองอยากจะพาเธอให้หลุดพ้นจากโซ่ตรวน
แห่งความตรอมตรม การหมุนวน
ในรักที่เป็นทุกข์ สาหัสสากรรจ์...จนยากทำใจไหว...
ตามฉันมาซี..คนดี..
ทุกวันอาทิตย์ เธอจะได้พบกับธรรมชาติที่แสนสวย
และธรรมมะที่แสนยิ่งใหญ่
และสองสิ่งนี้จะค่อยๆยึดพื้นที่แห่งความหมองไหม้
ภายในใจของเธอที่หาทางออกไม่พบเจอ..
ทุกสิ่งนั้น..สำคัญที่ใจของเธอ..
ความคิดของเธอ ที่จะลิขิตชีวิตเธอเองใช่ใคร!
ตัดสินใจมาเลยจะดีกว่า!นะ..
ฉันจะรอจะคอยเสมอ..อยู่ตรงนี้.
เพื่อเดินไปด้วยกันในเส้นทางแห่งความสุขสีขาว..นิรันดร.....
ชีวิตจริงพุดพัดชาค่ะ ที่พยายามรักษาจิต
ให้งามนิ่งสนิท สะอาดสว่างสงบ แม้ได้บ้างมิได้บ้าง
อย่างผู้พึงรู้ตนมิพึงต้องอวดอ้างกับใคร
แม้จะยากยิ่งนักแต่ก็เพียรมาหลายปีแล้วและ
จะเพียรต่อไปค่ะ..ด้วยรัก..
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=373
บัวขาว
สวลี ผกาพันธุ์ : : Key Eb
เห็นบัวขาว พราวอยู่ ในบึงใหญ่
ดอกใบ บุปผชาติ สะอาดตา
น้ำใส ไหลกระเซ็น เห็นตัวปลา
ว่ายวน ไปมา น่าเอ็นดู
หมู่ภุมริน บินเวียนว่อน
ลอยร่อน ดมกลิ่น กลิ่นเกสร
พายเรือน้อย คล้อยเคลื่อน ในสาคร
ค่อยพาจร ห่างไป ในกลางน้ำ
หมู่ภุมริน บินเวียนว่อน
ลอยร่อน ดมกลิ่น กลิ่นเกสร
พายเรือน้อย คล้อยเคลื่อน ในสาคร
ค่อยพาจร ห่างไป ในกลางน้ำ...
24 สิงหาคม 2546 09:39 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=556
วันแสนดีของชีวิต
วันนี้ ดวงมีโอกาส ในรอบหลายเดือน
ได้ไปเดินดูบรรยากาศอันสับสนอลหม่าน ณ..ศูนย์การค้าใหญ่
ชานเมือง ...บางครั้งดวงจะเกิดความรู้สึกดีๆ
ทั้งๆที่ช่วงหลัง ...ดวงมักจะเริ่มเบื่อสถานที่แออัด....
และผู้คนมากมาย....ไปทุกแห่งหน ทุกศูนย์การค้า.........
ความรู้สึกดีที่ว่าคือ..ดวงมิได้อยู่เพียงลำพัง
กับโลกแคบๆ ที่มีชีวิตเรียบง่าย...แสนสมถะ
ติดดินอย่างที่สุด..เฉพาะกับคนในครอบครัว
และญาติมิตรชิดใกล้เท่านั้น....แต่มันเตือนให้ดวงรู้ว่า
ดวงยังเป็นส่วนหนึ่งของโลกที่ยังหมุนอยู่ทุกวี่ทุกวัน.....
บางเวลาดวงชอบโลกที่ดูราวกับหมุนไป
รวดเร็ว...รุดหน้า..และท้าทาย ให้ชีวิตต้องต่อสู้
และทะเยอทะยาน ดูช่างเป็นโลกที่กว้างใหญ่ ไพศาล....
เฉกเช่นบรรยากาศ และความรู้สึก ที่ดวงสัมผัสที่แอร์พอร์ท.......
ดวงชอบมากกับทุกอณูแห่งความรู้สึก....ของที่นั่น........
ภาพการเคลื่อนไหว ภาพผู้คนที่ดวงตาฉายแววความกระตือรือล้น...
ความตื่นเต้นกับ การเดินทางที่รอเบื้องหน้าให้ค้นหา......
อารมณ์หลากหลาย....ดีใจที่ได้พบกันกับผู้ที่นับวัน
รอคืนเฝ้ารอ......นานนับเดือน..นับปี..หลายและหลายปี....ยาวนานนัก........
เสียใจกับการจากพราก......ที่มิรู้ว่าวันไหนจะได้หวนคืนกลับ.............
และดูราวกับตัวเราเอง ..จะมีพลังใจที่อยากจะค้นหาโลกภายนอก
ณ..ที่อันแสนไกลโพ้น อีกซีกโลกหนึ่ง...........
ที่ดูน่าจะเร้าใจ ให้เราตื่นเต้น และค้นพบ
ความแปลกใหม่ ของชีวิต วัฒนธรรม ผู้คน
เส้นทาง ธรรมชาติ และทุกสิ่งทีแปลกไปจากความเคยคุ้น .........
นี่คงเป็นเสน่ห์ของการเดินทาง....ของนักเดินทาง....ทุกผู้...
ที่โชคดี..ได้ไปดั่งฝัน.......
และ..หวังไม่นานวันหนึ่งดวงจะไปนั่งเขียนเรื่องที่ไหนสักแห่ง
ในโลกที่ดวงแอบๆฝันไว้....คงดีไม่เบา เลยนะคะ........
ดวงต้องกลับมาสู่โลกแห่งความจริงแล้วค่ะ...............
ที่ศูนย์การค้าชั้นใต้ดิน.........
ชั้นนี้ดวงคิดว่าอึดอัด.....มาก..
ดวงเป็นโรคไม่ชอบอยู่ที่
ไหนก็ตามที่ฝ้าเพดานต่ำ.....
เคยไปพักโรงแรม..แล้วไปเจอห้องมีเหลี่ยมมุม........
และห้องมีเพดานต่ำมากๆต้องอพยพย้ายหนี..นอนไม่หลับ
นี่คือศาสตร์แห่งฮวงจุ้ย.... ที่ดวงจะบอกได้เลยเมื่อไปบ้านใคร
ว่าบ้านไหนจะอยู่ดีหรือไม่ด้วยซิกเซ้นส์ธรรมดาๆ
แต่ชั้นนี้ก็ยังมีผู้คนเดินมากมาย...
ลืมเรื่องฮวงจุ้ยเสียพลางๆเพราะตาไม่ได้ดูเพดานแต่
กลับไพล่ไปดูร้านรวงแทน ด้วยข้าวของที่ล่อตาล่อใจมากมาย....
วางรายเรียงสวยงาม.....
ดวงเดินผ่านร้านดอกไม้...
แล้วก็หยุดเดินด้วยกลิ่นหอมหวานของดอกไม้....
ซึ่งดวงเคยซื้อมาเสียบแท่งแก้วทรงสูง หอมนวล หอมนาน อยู่หลายวัน......
นาทีนั้น.....มองเห็นความงามอันอันสุนทรีย์
และได้รับรสหอมชื่น..จึงขอเชยชิดดอมดมแบบผ่านผิว....พอได้กลิ่น.....
แต่ทันใดนั้นก็พลันมีเสียงลอยลมมา....ระวังดอกไม้จะช้ำนะคะ.......
ดวงรีบขอโทษ และรู้สึกผิด.....ใช่เลยแม้เฉียดใกล้มิบังควร..........
ดอกไม้ในร้านหรู..มีราคา.....มิใช่สวนสวยของเราที่หว่านเพาะเอง...
จะชื่นจะชมจะดอมจะดม ก็รู้ใจกันดี......
.ดวงแค่เป็นโรคลืมตัว....ยามใกล้ดอกไม้
ราวชายอยากชิดเชยดูดดื่มความหวานของสาว..ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น........
ดวงสัญญากับใจตัวเองว่า...จะไม่หลงลืมไปดอมดมดอกไม้งาม..ฟรีอีก
และอยากฝากไปถึงหนุ่ม..ด้วยนะคะถ้ารักดอกไม้ก็อย่าดมฟรีเช่นกัน......
จะช้ำชอกราโรยไร้ค่าไร้ราคา....
และฝากสาวว่าอย่าปล่อยให้ใครเด็ดดึงทึ้งแล้วทิ้ง
ก่อนวันวิวาห์พาฝัน.. ด้วยจะยิ่งดีใหญ่เลยค่ะ
ดวงจึงพาคิดถึงตลาดนัดจตุจักร..
ที่ดวงชอบไปเดินดูต้นไม้ ดอกไม้โดยมิพักระวัง
ระไวมากนัก.... แม้จะเบื่อผู้คน
ที่นับวันจะล้นหลามจนต้องเดินแบบแออัดยัดเยียด......
แทบไม่มีที่เดินและอากาศจะหายใจ...
แม้จะเบื่อส้วม...แสนเหม็นในดงดอกไม้งาม
ซึ่งดวงไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาโผล่ทำลายความสุนทรีย์
อยู่ตรงตำแหน่งแห่งนี้ด้วยนะ....
ใครนะใครช่างวางผังแสนดี...เอาส้วมมาโชว์ไว้ใกล้ทางเข้า.........
และมาอยู่ในโซน ดงดอกไม้
แน่จริงๆนักวางผัง วางแผนคนนี้.....อยากรู้จักเสียจริงๆเลยจ้ะ.........
แม้จะเบื่อความไร้ระเบียบมากมายหลายอย่างของที่นี่.....
แต่ดวงก็ชอบเดินราวกับ
ต้องมนต์เสน่ห์บางด้านของสถานที่นี้....
มีอะไรมากมายทั่วสารทิศ มารวมกัน........
ทั้งนอก ทั้งในประเทศ เป็นบรรยากาศคละเคล้าปลุกเร้าดวงใจ...
ให้เงินหมดกระเป๋า โดยพร้อมเพรียงกันไม่มีการแบ่งชั้นวรรณะ.....
จะรวย จะหรู จะจน มีเงินมาก หรือไม่มี เลย..
ก็เดินได้หมด มีของให้ดูตั้งแต่ไม้จิ้มฟันยันเรือแกะสลัก.......
มีทุกสิ่ง..ให้เลือกซื้อ เลือกหา..เลือกบ้าตามใจของใครของคนนั้น.........
เป็นที่มีวิญญาณ นักซื้อ นักขาย นักล้วง นักหลอก
นักสร้างสรรค์ นักออกแบบ นักก้อบปี้
นักดีไซน์...ผสมผเสปนเปให้มีรสชาติของชีวิต
อย่างพอเหมาะพอดีของแผ่นดินไทยนี้
และกับคนไทยที่ชอบซื้อ..ชอบหา
พาเป็นหนี้กันทุกถ้วนหน้าประชาชี ไม่มีเว้น.....
ดวงชอบเดินดูต้นไม้....ร้านของเก่า ของแต่งบ้าน
งานแฮนเมด.ทุกชนิด
และงานฝีมือการออกแบบของหนุ่มสาวรุ่นใหม่ไฟแรง...
ที่หันมาค้าขายมากขึ้นในยุคนี้
ดวงชอบสร้อยลูกปัดจากธิเบต..เนปาล แพงแสน..
ได้แต่ไปคลำๆแบบคนตาบอดแบบ
เอาสุขจากสัมผัส...ซึ่งที่นี่ไม่เสี่ยงต่อการถูกด่า
แบบว่าย่อมเยาลงมาหน่อยไม่ต้องกลัวเกินจำเป็น
ดวงจะเล่าภาคอื่นของตลาดนัดนะคะ
แค่นี้ก็ย้วยอีกแล้วค่ะ ตามประสาคนเขียน.......
ดวงจะเล่าเฉพาะเรื่องต้นไม้ดอกไม้นะคะ......
ดวงชอบดูต้นไม้แปลกๆ ชอบเดินไปคุยกับคนขาย......
ชอบทุกชนิดที่หอมและไม่หอม
ให้ดูทั้งวันก็ไม่เบื่อ บางครั้งดวงไปเดิน เดินและเดิน.........
สิ่งที่ได้มาคือดอกดาหลา......
เต็มอ้อมแขน...บัวต่างสีมากมาย....กุหลาบขาว ....
ชบาแดงจัดจ้านบานเท่าจานใบใหญ่.........
และทุกดวงดอกไม้มากมายสีสันหลากพรรณนานา........
ที่เรียงรายให้เลือกซื้อมา...
ประดับใจ.....ประดับบ้าน.....ให้งดงามหวานหอมยิ่งขึ้น..........
ดวงจะได้ต้นไม้ ดอกไม้มาแทบทุกครั้ง.....
และอาทิตย์นี้ดวงได้พุดซ้อนมาอีกกอใหญ่
กะจะมาปลูกเพิ่ม...ให้ดอกมากพอที่จะทำให้บ้านดวงหอมละมุนได้ตลอดปี.......
.........
.ดวงบรรจงเด็ดดอกพุดบานงามงด..
วางลงไปในกล่องของขวัญที่เตรียมส่งไปให้คนไกล
แทนใจแห่งแรงรักคิดถึงมากล้นทวีที่เรามีให้.....
ดวงมั่นใจว่าทันทีที่คนไกลเปิดกล่องสีแดง.....
เขาคงได้กลิ่นดอกพุดหวานหอม...
เตือนรำลึกให้นึกถึงเตียงโบราณ ลูกไม้ขาว...มาลัยริมหมอน
พร้อมบทกลอนรักแทนใจ...ที่เคยวางไว้ให้....
กล่อมให้ฝันดี...ณ..บ้านน้อยหลังนี้ในดงดอกแก้ว
ริมหน้าต่าง ที่หอมรวยริน..อบร่ำใจ.....
ในคืนแห่งความหลังฝังใจให้จำจด...ตราบนานเท่านาน..
อาทิตย์นี้ดวงพาจอร์จหนุ่มอเมริกัน..นักพิทักษ์ป่า..
มาเดินและเดิน.เพื่อหาของฝากของขวัญ
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่จอร์จมาพลัดหลงในป่าผู้คน....
ในเมืองไทย.ณ..ตลาดนัดแห่งนี้.........
และเป็นครั้งแรกที่ดวงเดิน...เดิน...และเดิน...
ในรอบสิบปีจนต้องถูกตามล่าหาตัว
ทางอากาศ เช่นกัน.....
จอร์จ..นะ..จอร์จ ไม่น่ามาสร้างความทรงจำที่ยากแก่การลืมเลือนจาก
ดินแดน....TAKE HOME A THOUSAND SMILE....เลยนะจ้ะคนดี
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=556
อุทยานดอกไม้
เพลงเก่า : : Key Bb
ชมผกาจำปาจำปี
กุหลาบราตรี
พะยอมอังกาบทั้งกรรณิการ์
ลำดวนนมแมว
ซ่อนกลิ่นยี่โถชงโคมณฑา
สายหยุดเฟื่องฟ้า
ช-บาและสร้อยทอง
บานบุรียี่สุ่นขจร
ประดู่พุดซ้อน
พลับพลึงหงอนไก่พิกุลควรปอง
งามทานตะวัน
รักเร่กาหลงประยงค์พวงทอง
บานชื่นสุขสอง
พุท-ธชาติสะอาดแซม
พิศ พวง ชมพู
กระดังงาเลื้อยเคียงคู่
ดูสดสวยแฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม
สารภีที่ถูกใจ
งามอุบลปนจันทร์กะพ้อ
ผีเสื้อแตกกอ
พร้อมเล็บมือนางพุดตาลกล้วยไม้
ดาวเรืองอัญชัญ
ยี่หุบมะลิวัลย์แลวิไล
ชูช่อไสว
เร้าใจในอุทยาน
พิศ พวง ชมพู
กระดังงาเลื้อยเคียงคู่
ดูสดสวยแฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม
สารภีที่ถูกใจ
งามอุบลปนจันทร์กะพ้อ
ผีเสื้อแตกกอ
พร้อมเล็บมือนางพุดตาลกล้วยไม้
ดาวเรืองอัญชัญ
ยี่หุบมะลิวัลย์แลวิไล
ชูช่อไสว
เร้าใจในอุทยาน...
หน้าส่วนตัว
956
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
