21 พฤศจิกายน 2546 00:24 น.
พุด
ทำไมหนอ...หัวใจถึงร้องไห้
ทำไมหนอ...จันทร์ฉาย จึงหมองหม่น
ทำไมหนอ...วสันต์ลา พร้อมกมล
ทำไมหนอ...ผู้คน ใจร้ายกัน.....
ทำไมหนอ...ทะเล แสนว้าเหว่
ทำไมหนอ...คลื่นไม่เห่ มาปลอบขวัญ
ทำไมหนอ...สายธารา นิ่งเงียบงัน
ทำไมหนอ...คนรักกัน ร้างราไกล...
ทำไมหนอ...โลกนี้ จึงโหดร้าย
ทำไมหนอ...คล้ายมาแกล้ง จนหวั่นไหว
ทำไมหนอ...ให้รักแล้ว เรียกคืนไป
ทำไมหนอ...มาเปลี่ยนใจ มาผันแปร....
ทำไมหนอ...ดาวหม่นหมอง เดือนร้องไห้
ทำไมหนอ...เธอใจร้าย ใจไม่แน่
ทำไมหนอ...เราเกิดมา พบพ่ายแพ้
ทำไมหนอ...พบรักแท้ แต่ฟ้าดินมิรู้เห็นมิเป็นใจ!ไฉนเลย!
ที่รักอย่าจากฉันไป!
ยอดรัก อย่าจากฉันไป
และดวงใจ..อย่าเข้ามาใกล้ใกล้ฉัน
เพราะทั้งสองสิ่งนั้น
มันมีค่าเท่ากันคือทำร้ายหัวใจ
ที่รักของฉัน
ฉันมิอาจยอมให้เธอไปไหน
แต่ความถูกต้องของหัวใจ
กระซิบบอกใจ...ปล่อยเธอไป..ตามทางที่งดงาม
17 พฤศจิกายน 2546 13:17 น.
พุด
พสุธาเอย..
ไยเจ้านิ่งเฉยให้คนเหยียบย่ำ
ไยเจ้าแน่นหนักจงรัก..มั่นคง..ต่อฝันอันยิ่งใหญ่
เพื่อหว่านเพาะเมล็ดกล้าไม้ให้ดำรง
เจ้ามั่นคงอยู่อย่างมีศักดิ์ศรี
ตามวิถีคนกล้า อย่างมนุษย์สามัญ
ผู้เดินดิน..มีสรรสร้าง ทำลาย ล่มสลาย และเติบโต
ไยเจ้านิ่งเฉย แม้เจ็บปวดดวงใจ
ไยเจ้าเงียบงัน ราวเสแสร้งแกล้งทำ..
มิรับรู้ร้อนหนาว ดายเดียว
ราวไร้สิ้นวิญญาณ แห่งการเจ็บช้ำ
สิ้นรับรู้ การพบพาน และพรากจาก
ทั่วหัวระแหง ถึงแนวไพร ไกลจนสุดขอบฟ้าแห่งผืนดิน
ผู้คนรอนแรม อ้างว้าง ใช้เจ้าเป็นเส้นทาง
ผ่านป่าละเมาะ เลาะเลียบ ริมฝั่งธาร
ผ่านแมกไม้ สายน้ำ ฟ้ากว้าง ดงดอกไม้บานไสว
ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่เขียวขจี..ธารน้ำตกระรินระริก
ฟ้ายามราตรีสีเงินราวกำมะหยี่ ที่พริบพรายด้วยดวงดารา
มีสายลมเย็น...
เอนหลัง หลับใหล บนร่างเจ้า
ราวต้องการอกอุ่นโอบกอดละมุน เพื่อสู้ฝันรับวันใหม่
รับแสงตะวันท้าทายใจ ให้ก้าวไปสู่ปลายฟ้า
ตามหาฝันดีแห่งชีวิต
เจ้าคือที่พึงพิงพักใจ
มิรู้สิ้นรู้จบ นะผืนดินเจ้าเอย..
ข้าขอเป็นเฉกเช่นสายน้ำ ซอนเซาะผ่านละหานสวยใส
ชะโลมใจเจ้า ให้คลายร้อนคลายร้าว
ข้าขอเป็นดอกไม้หอมงาม บานพราวไสว
ประดับใจประดับดินเคลียคลอเคล้าเจ้ามิรู้สิ้น
ตลอดไปนานนิรันดร์...
พสุธาเอย..
อย่านิ่งเฉย จงโอบกอดข้าผู้ร่อนเร่ เหว่ว้า
พเนจรมาฝากรักภักดี..
ปรานีเช็ดน้ำตาให้ใจดวงร้าวนี้ที่ดายเดียว
ด้วยปลายนิ้วแห่งรักแท้ของเจ้า..
พสุธาเอย..
จงเผยใจจริงของเจ้า
ให้ร่างร้าว ใจไร้สิ้นใครไยดี
ได้สัมผัสโอบเอื้ออาทรจากใจละมุน
อุ่นเอื้ออก..ให้หนาวคลาย
ก่อนตะวันแห่งชีวิตข้าจะร่ำไห้และลาลับ
กับแสงสุดท้ายแห่งสุริยา..ที่รอท่า
เป็นหนึ่งเดียวกับเจ้า อย่างรักรอมาแสนนาน
ในทุกภพทุกชาติไป...มิมีวันสิ้นสุดบ่วงเสน่หา..
17 พฤศจิกายน 2546 12:00 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=3112
ขอปั้นฝันพลีกำนัลเพื่อผืนดิน..
จันทราแห่งความหวังสุกปลั่งเรืองรอง ณ ..ฟากฟ้าไกลโพ้น
โลกยังรอให้ความฝัน..
บุปผาราตรี..ยังบานสะพรั่ง หอมระริน
ดอกไม้ในหัวใจยังถวิลเบ่งบาน
ให้รจนางานเขียนรื่นรมย์
ข้าไม่ต้องการเวทีใหญ่
ขอแค่ฝากฝัน ฝากใจ
ฝากรักของข้าล้นใจ ให้ใครบางคนรับรู้..
มีรอยยิ้มอิ่มเอมที่มุมปาก..
กระชากหัวใจสะเทือนไหวยามถึงบทโศกตรม
ระทมไปกับบรรทัดฝัน ที่บรรจงสร้างฝันโลกแลชีวิต...
แสงสร้อยสุริยา รอท่าทุกวัน
ให้คนช่างฝันถักทอมาวางแทบเท้าเธอ..
ริมฝั่งธารสีน้ำตา ริมภูผาสีกำมะหยี่
ริมใจดวง..นี้สีโศก..สะเทือน..
ในทิวาวารไร้หัวใจ..
ในกระซิบของสายลมเปลี่ยวดายเดียว..
ในจันทร์เสี้ยว..แสนรักซึ้งเศร้า..
ที่เธอมิเคยเฝ้าแหงนมอง..
ได้ยินไหม...
เสียงคลื่นเว้าวอนออดอ้อนฝั่ง
กับรอนรอนแสงสนธยา..
กับปรารถนาและรอยจูบฝากตะวันรอน
เว้าวอนเธอเสมอมาเสมอไป
ในดินแดนสุดท้ายกับฝันพลี!........
คนเดินดิน อย่างฉัน ฝันยิ่งใหญ่
ฝันไปไกล หยิบดาวดวง ร่วงจากหาว
ฝันได้สายรุ้ง เส้นงาม ถักทอยาว
กำนัลสาว คนดี ที่รักจริง
********************
ทุกคน มีสิทธ์ จะคิดฝัน
ฝันถึงวัน ฟ้าใส คืนดาวสวย
ฝันเกิดมา ชาตินี้ แสนร่ำรวย
ฝันถูกหวย รางวัลใหญ่ ไม่ไกลเกิน
ฝันของคน อย่างฉัน แสนอ่อนไหว
ฝันฝากใจ สร้างความดี โลกสรรเสริญ
ฝันละมุนใจ ละไมฝัน ได้ก้าวเดิน
กล่อมโลกเพลิน มอบดอกไม้ ให้ดวงใจ
ฝันเป็นจริง แล้ววันนี้ นะยอดรัก
ฝัน ทายทัก กล่อมโลกฝัน ไม่หวั่นไหว
ขอบคุณ นะคนดี ที่เข้าใจ ยิ่งกว่าใคร
ฝันยิ่งใหญ่ คนขายฝัน ฉันคู่เธอ.......
************
ฝันถ่ายทอด ความฝัน งามเลิศล้ำ
ทุกเช้าค่ำ คอยพร่ำเพ้อ คอยห่วงหา
ฝันพลีสิ้น พร้อมพลีแล้ว ดวงชีวา
ฝันฝันว่า ใครสักคน สู่อ้อมใจ
ฝันท่องไป ในโลก อันแสนกว้าง
แม้อ้างว้าง เดียวดาย สักเพียงไหน
ฝันยังรอ เธอคืนกลับ นะคนไกล
ฝันใดใด ไม่เท่าฝัน วันแสนงาม
ฝันของขวัญ คงฝัน ไร้ขอบเขต
คงไร้เหตุ ไร้ผล อย่าเหยียดหยาม
ฝันและฝัน ถึงคนดี ทุกโมงยาม
ฝันติดตาม แม้ในฝัน ฉันรอเธอ
เส้นทางฝัน ของเรา มาบรรจบ
ยามได้พบ คนดี มาเสนอ
ขอร่วมฝัน ร่วมทาง ร่วมฝันเพ้อ
ขอเพียงเธอ อย่าปล่อยฉัน ฝันค้างเลย
*********
เดือนต่ำ ดาวตก นกร้อง
หรีดหริ่งก้อง เรไรร่ำ พร่ำเรียกหา
ดาวสวย หม่นแสง จากลา
น้ำตาฟ้า น้ำค้างพราว ราวเรา
ร้องร่ำ ย้ำลึก ใจเศร้า
รานร้าว ยามนี้ ไร้เขา
คนเคียง เคลียคลอ ไร้เงา
คอยเขา คู่ขวัญ จากไกล.....
*********
บนระเบียงสวยกับวันที่สายฝนพรำ
กุหลาบ บานแย้ม เผยอ
ลมเพ้อ ฝนพร่าง จากหาว
รวงฝน ตกต้อง พื้นพราว
มะลิขาว บานรับ หยาดละออง
คิดถึง ใคร คนหนึ่ง
จากไป ทิ้งความซึ้ง เราสอง
ฝนลา ฟ้าหม่น ตามทำนอง
น้ำตาต้อง ตกปน กับฝนพรำ
******
ยามเหงา มีน้ำตา เป็นเพื่อน
มีเดือน ดวงงาม และจันทร์ฉาย
มีลมร้อน ห่มร่าง ให้หนาวคลาย
มีใบไม้ ครวญว่า อย่าเศร้าใจ
มีน้ำค้าง หยดพราว ราวปลอบขวัญ
มีเงียบงัน เคียงข้าง ไม่ไปไหน
มีดารา กระพริบพราว เศร้าอยู่ไย
มีคนไกล คอยปลอบฝัน ทุกวันคืน
*********************
คืนนี้ ฝากจันทร์ จูบเธอ
โพล้เพล้ ริบหรี่ รุบหรู่
ฟ้าดู เลือนเลือน เหมือนฝัน
ไพรพร่าง ดงไม้ เงียบงัน
ใจฉัน ดำดิ่ง สงบงาม
ฟ้าเศร้า โพล้เพล้ เหว่ว้า
ตะวันลา ร่ำไห้ ไหวหวาม
จันทร์เรี่ย รอท่า โมงยาม
ต่อตาม แขวนฟ้า ราตรี
มนต์แสง แห่งดาว พราวฟ้า
จันทรา สาดส่อง แสงสี
ราวทอง ทาบฟ้า นะคนดี
คืนนี้ ฝากจันทร์ จูบเธอ
แด่ทุกดวงใจ
ที่กำลังพลีพร้อมใจ
ใฝ่และฝัน
คว้าดาวดวง
ให้..พราวพรายร่วงลงสู่อุ้งมือ..
มอบหวานโปรยหว่านสู่ธารชน
ผองชนผู้ทนทุกข์ยาก
แห่งผืนดิน..ไทยเรานี้
ที่ให้เราหยัดยืน!
ลบโศกสร้างสุขสมถะสงบงาม..
ในทุกโมงยามแห่งชีวีนี้..ที่ถือเป็นโชค..ท้าเผชิญ!
16 พฤศจิกายน 2546 22:25 น.
พุด
เธอรู้บ้างไหม...
ในวันนี้ ที่ฉัน อยากถอดหัวใจ วางไว้...ในกลุ่มเมฆ
ให้ปุยเมฆ แสนนุ่ม ฟ้างาม และดวงดาวจรัสแสง
ในยามค่ำช่วยกันเห่กล่อม...ปลอบประโลม..........
ฉันอยากมี..แค่ร่างนี้ ที่ไร้หัวใจ..
ไม่ต้องเหงาเศร้า และ เจ็บปวด
ฉันอยากอยู่..ในร่างนี้ ที่อยู่ไปวันวัน..
กิน นอน ทำงาน เพื่อให้ผ่านๆไป
ไม่ต้องมีหัวใจไว้โหยหา และคิดถึงใคร....
เธอรู้บ้างไหม..ฉันอยากถอดใจ
เหลือเพียงร่างกาย ที่ยังรอเธออยู่ได้ โดยไม่ช้ำชอก
เธอรู้บ้างไหม...ฉันอยากถอดใจ
เอาไว้จนกว่าฉันนี้จะเลิกพบกับคำว่าพลัดพรากจากกันไกลอีกครั้ง
เธอรู้บ้างไหม..ฉันอยากถอดใจ
จนกว่าจะถึงอรุณรุ่ง ที่ตื่นขึ้นมาแล้วมีเธอนั้นในอ้อมกอด...
เธอรู้บ้างไหม..ฉันอยากถอดใจ
เลิกฟังเพลง ที่เธอฝากไว้ให้
และมันครวญคร่ำกระหน่ำซ้ำซัด
จนใจฉันพังยับเยิน
เธอรู้บ้างไหม..ฉันอยากถอดใจ
ให้ลืมความเสียใจ ความรู้สึกที่รักเธอมากมาย... จนอายฟ้าดิน
เธอรู้บ้างไหม..ฉันอยากถอดใจ
จนกว่า เธอนั้นจะให้คำตอบว่า..รักฉันนิรันดร.....
เธอรู้บ้างไหม..ฉันอยากถอดใจ
เพราะวันนี้ ฉันอยู่กับร่างนี้ ที่ดูเหมือนจะมีใจ แต่มันไม่มี
เพราะมันโบยบิน ข้ามขอบฟ้ามาซุกอยู่กับอกเธอ..
ที่รัก..อย่าใจร้ายนัก..
ช่วยเก็บดวงใจรักของฉันไว้ด้วย..อย่าโยนทิ้งให้แหลกสลายเลย..!
16 พฤศจิกายน 2546 15:32 น.
พุด
แรงบันดาลใจจากเพลงNEVER ON SUNDAY
อยากจูบฉัน วันจันทร์ ก็ได้นะ
หรือจะจูบ วันอังคาร ยิ่งดีใหญ่
เป็นวันพุธ ตอนที่ ไม่มีใคร
พฤหัสดีไหม จูบให้ซึ้ง ตรึงใจเรา
หรือจะจูบ วันศุกร์ และวันเสาร์
ยกเว้นเรา พักวันอาทิตย์ จะไม่เฉา
เลือกวันร้อน วันฝนฉ่ำ วันเบาเบา
วันสองเรา เงินเดือนออก น่าจะดี
วันหนาว วันร้อน อ้อนให้จูบ
ให้โลมลูบ วันกรรมกร ไม่เคยหนี
วันหวยออก ก็น่า จะเข้าที
ทุกวันดี ถ้าเธอจูบ จากดวงใจ...
*********
โลกเรานี้ สวยงาม ได้ด้วยสี
แต้มโลกนี้ น้ำเงิน เหลือง แดงมากความหมาย
สีใช้เขียน วาดรูป ภาพมากมาย
เปรียบก็คล้าย อารมณ์มนุษย์ สุดมากมี
ยามมีสุข มองโลกชมพู รุ้งสวยใส
ยามดวงใจ มีโศก โลกเปลี่ยนสี
ไม่ว่าสุข หรือเศร้า นะคนดี
โลกยังมี หวังให้ ได้ชื่นชม
ลืมตาตื่น มองโลก สีสวยใส
แบ่งน้ำใจ ให้ความรัก ลบขื่นขม
แทนของขวัญ มีค่า ใจอย่าตรม
โลกสวยสม ถ้าอาทร กันและกัน
มองโลก ให้เป็น ในวันนี้
โชคยังดี มีดวงตางาม นะยอดขวัญ
ได้เห็นสี ยามตะวันขึ้น สาดแสงจันทร์
ได้เห็นฉัน ยิ้มเคียงข้าง กระจ่างใจ
ของขวัญใด ไหนเล่า เท่ายอดรัก
มอบใจภักดิ์ รักฉัน ไม่หวั่นไหว
โลกสองเรา มีสีสัน ทุกวันไป
หวังคนไกล มองโลกสวย ไปด้วยกัน
......
ไปเห็น พระอาทิตย์ยามเย็นยามจะลาลับฟ้า แสงสนธยางามจนต้องพึมพำคนเดียวว่า สวรรค์ สวรรค์ มีจริงตรงหน้า ย้อนคิดถึงเย็นหนึ่งบนเรือกลับไปบ้านเกิดเกาะพะงัน แสงสวยงามเลิศล้ำรจนาเป็นภาษาเขียนไม่ได้เลย จึงอยากเป็นนักวาดผู้สามารถใช้สีดั่งนิรมิตได้ สัญญาจะเขียนเรื่องเกี่ยวกับหัวหิน ..ไม่ช้านานค่ะ
*********
ฝากนกน้อย บินไปบอก กับยอดรัก
ฝากใจภักดิ์ ชุกปีกไปใจห่วงหา
ฝากคิดถึง กับลมครวญ แสนเหว่ว้า
ฝากดารา ประโลมใจ ยามค่ำคืน
ฝากคลื่นลม ให้รับรู้ ใจครวญคร่ำ
ฝากเมฆต่ำ ลอยเลื่อน เตือนยามตื่น
ฝากลมหนาว หนาวใจ ทุกวันคืน
ฝากจันทร์ชื่น กลับมา หาคนรอ
ฝากใจไว้ กับทุกสิ่ง ในหล้าโลก
ฝากความโศก เตือนใจ ใครกันหนอ
ฝากความรัก รักคนดี มากล้นพอ
ฝากคำพ้อ..ขอร้องว่า.. อย่าเปลี่ยนใจ.....
********************
สวรรค์อยู่ใกล้ตา..ถ้าไขว่คว้าเป็น.......
ขี่จักรยานไปตามทาง สายชนบท
ช่างงามงด เรียบง่าย ทางสายสวย
บ้านชาวประมง เรือลำน้อย ไม่ร่ำรวย
แต่เต็มด้วย วิถีงาม ตามแบบไทย
มองดูฟ้า ฟ้าแสนสวย ด้วยเมฆสี
สวรรค์มี ตรงหน้า ลอยมาใกล้
แย้มดวงใจ ยิ้มทายทัก ท้ายากไร้
ทุกสิ่งไกล ปัญหา ถ้าอยู่เป็น
เห็นอาทิตย์ ลาลับ ในดงตาล
งามเกินขาน ออกมา เท่าตาเห็น
ทิ้งแสงสวย สีส้มงาม จับฟ้าเย็น
ทิ้งทุกข์เข็ญ ดื่มด่ำใจ กับฟ้างาม
โลกเรานี้ มีหลายด้าน ให้สัมผัส
เลือกร้อยรัด รัดร้อยใจ ไม่เกรงขาม
เรียนสู้โลก เรียนรู้รัก รู้พยายาม
ทุกสิ่งตาม ที่ฝัน จะเป็นจริง อยู่ที่ใจ
********
รอสองเรา..พบสวรรค์วันวิวาห์......
พี่เป็น นกปีกหัก ไร้รักคู่
ให้ยอดชู้ ยอดขวัญ กลับมาหา
ฝากเดือนพราว ฝากใจ ไปกับฟ้า
ฝากบอกว่า พี่ใกล้ตาย แล้วสายใจ
กลับมาหา อ้อมใจพี่ นะยอดรัก
กลับมารัก กับพี่ เริ่มวันใหม่
กลับมาเป็น คนดี ในดวงใจ
กลับมาใฝ่มาฝัน วันของเรา
พี่รอแล้ว รอเล่า เฝ้ารอขวัญ
รอคืนวัน สมรัก เหมือนอย่างเขา
รออ้อนออด ยามฟ้าสาง ลมบางเบา
รอสองเรา พบสวรรค์ วันวิวาห์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
907
