28 มกราคม 2547 15:38 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=82
มองตาก็รู้ใจ...
แปลกดีนะ
ที่ผมกำลังจะใช้วิธีนี้ ตัดสินใจ...
ในชีวิตรัก
ที่ผมคิดว่า ยาวนานพอแล้ว
ที่จะเลือกหยุด หรือ ก้าวเดินต่อไปอย่างที่ไม่รู้ว่า
จะจบสิ้นลง ณ. ตรงจุดใด...
ผมเคยคิดว่า ชีวิตรักของผม..เหมือนฝัน..
เหมือนยามนั้น ผมนั่งเดียวดายอยู่ริมทะเล
ว้าเหว่ เงียบเหงาใจ แต่ใจกลับแสนสุข
เพราะบริสุทธิ์ และยังไม่ถูกพันธนาด้วยโซ่ตรวน
แห่งคำว่าความรัก คำว่าคิดถึง...
จู่ๆคุณปรากฏตัวขึ้นมา ก้าวช้าๆตรงมาที่ผม..
เหมือนนางฟ้าใจดีมีเมตตา ที่คงรอท่าจะ
ปลอบประโลมใจ ใครสักคน
ให้ชีวิตนี้มีชีวิตชีวา
พาใจให้เบิกบานสนุกสนาน มีสีสัน
ลืมความอ้างว้าง ดายเดียว เปลี่ยวเปล่าใจ
คุณคงไม่เจตนาจะมาใช้ร้อยเล่ห์ มารยา เสน่หา
เพื่อมาทำร้าย ทำลายใจผมคนซื่อ
ให้ยับเยินเกินทน อย่างแน่นอน ผมรู้ดี
คุณแค่หวังดี มาชี้ชวนให้ผมซึ่งมีชีวิตที่นิ่งๆ
ลุกขึ้นมาลองวิ่งคว้าไขว่ ความงดงาม แห่งสรรพสิ่ง
ทั้งภายนอก และภายใน
ใช้ใจดวงเล็กๆดวงนี้ เรียนรู้รัก เรียนรู้โลก
เรียนรู้ที่จะฝังฝากใจ ฝังฝากหวัง กำลังใจ กับใครสักคน
เพื่อก้าวมาเป็นเพื่อนใจเพื่อดูแล
คุณชวนผมลงเรือน้อยลำงาม ของคุณ
เพื่อเที่ยวท่อง ชื่นชมความสวยงาม
แห่งโลกนี้ที่กว้างใหญ่ไพศาล
ที่เปรียบประมาณดั่งทะเลใจ
ผมก้าวลงไป ด้วยไม่เคย ผจญภัย
ด้วยบริสุทธิ์ ด้วยอยากลิ้มลองโลกแห่งความงามนั้น
ที่มีคุณเป็น ดังดวงดาวนำโชค นำทาง สว่างไสว
โดยมิหวั่นใจ เพราะ
เคียงข้างคือคุณและคุณ มิห่างไกล
และแล้ว โลกเงียบเหงาของผมนั้น
พลันกลับ สวยงาม มีสีสัน
เพิ่มมากขึ้นทุกวันๆ ในยามนั้นยามที่
ยังหันไปมีคุณ ดาวในดวงใจยังแย้มเยือนยิ้มงาม...
มาบัดนี้...คุณกำลังจะทิ้งผมไป ให้เผชิญใจ
เผชิญโลกที่ครึ่งๆกลางๆ เพียงลำพัง
กับความหวังที่ริบหรี่ว่า...
วันหนึ่ง..คุณจะเดินกลับมาหาผม ณ. จุดเดิม
จุดที่ผมได้แต่นับวันนับคืนรอคุณ เพื่อกลับมาเริ่มต้น
ปลูกต้นรักด้วยกัน
และก้าวฝ่าฟันจูงมือกันและกัน ไปจนกว่า ชีวิตนี้จะหาไม่...
ผมไม่ท้อ ที่จะรอ แม้พายุ คลื่นลม จะถมทับใจ
ให้ผมรู้ว่า ฝั่งฝันตรงหน้านั้น
ห่างไกล พร่าเลือน ออกไปทุกที
มิอาจรู้ด้วยซ้ำว่า คุณที่ผมฝากฝัน ฝากใจไว้
จะยืนรอผมอยู่หรือไม่ หรือเดินจากไปกับใครอื่น
ที่คุณเลือกตัดสินใจ...
แม้ใจผมยังอยากสู้ แต่ผมรู้ดี
ผมใกล้มาถึงทางแยกแล้ว
ในไม่ช้าที่ต้องเลือกตัดสินใจ
แม้ใจดวงนี้ของผมจะช้ำตรม
เพราะผม ควรให้โอกาสคุณและตัวเอง กับเวลาแห่งชีวิต
แห่งความสุขนี้ ที่คงมีไม่มากนัก
อย่าเสียใจนะคนดี....
ถ้าผมจะใช้วิธี ........
ขอพบคุณสักครั้ง
มองตาคุณ...
เพื่อดูใจ เพื่อตัดใจและ เพื่อ ตัดสินใจ
ให้ได้ก่อนคำว่าสายเกิน.....
ผมรู้ดี เป็นวิธีเดียว
ที่ผมเท่านั้นจะรู้ไปถึงใจคุณ ว่า..
จะมีผมซ่อนซึ้งอยู่หรือไม่ หรือมีแต่ความว่างเปล่า.....
ไม่นาน..ผมจะกลับมา..... มองตา...ของคุณ
และ....ผมสัญญา......ว่า
ผมจะเดินลาจาก..ไป .............
จากชีวิตของคุณ
อย่างยินดี อย่างที่ลูกผู้ชาย ควรจะเป็น
ควรจะทำใจยอมรับกติกาว่า
รักก็เกม ก็เกมอะไรสักอย่าง เจ็บช้ำครวญคราง ไม่นานก็หาย
และ...ไม่นานวัน
ผมเชื่อมั่นว่า ผมจะลืมคุณ...ให้ได้..
ในวันที่ ฟ้าปรานี ให้ผมมี..ผมได้
ทั้งดวงใจ และกาย ของผู้หญิงบางคนมาแทนที่
และวันนั้น
ผมจะกล่าวคำว่า..........
ลาก่อนนะ..คนดี
ผู้หญิงคนรัก คนแรก
แต่มิใช่คนสุดท้าย อย่างแน่นอน
กับโลกนี้ ที่ยอกย้อนผันแปร ไม่รู้จบ
และระหว่างเรานั้น
ชีวิตนี้จะขนานกันไป จนตราบ นานนิรันดร์....
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=82
รักข้ามขอบฟ้า
ศรีไศล สุชาติวุฒิ : : Key F
ขอบฟ้า เหนืออาณาใดกั้น
ใช่รักจะดั้น ยากกว่านก โบยบิน
รักข้ามแผ่นน้ำ รักข้าม แผ่นดิน
เมื่อความรักดิ้น ฟ้ายังสิ้นความกว้างไกล
ขอบฟ้า ทิ้งโค้งมาคลุมครอบ
อ้าแขนรายรอบโอบโลกไว้ ภายใน
เหมือนอ้อมกอดรัก แม้ได้ โอบใคร
ชาติภาษาไม่ สำคัญเท่าใจตรงกัน
รัก ข้ามขอบฟ้า รักคือ สื่อภาษาสวรรค์
อาจมีใจคนละดวง ต่างเก็บอยู่คนละทรวง
ไม่ห่วงถ้ามีสัมพันธ์
ขอบฟ้า แม้จะคนละฟาก
ห่างไกลกันมาก แต่ก็ฟ้าเดียวกัน
รักข้ามขอบฟ้า ข้ามมา ผูกพัน
ผูกใจรักมั่น สองดวงให้เป็นดวงเดียว
รัก ข้ามขอบฟ้า รักคือสื่อภาษาสวรรค์
อาจมีใจคนละดวง ต่างเก็บอยู่คนละทรวง
ไม่ห่วงถ้ามีสัมพันธ์
ขอบฟ้า แม้จะคนละฟาก
ห่างไกลกันมาก แต่ก็ฟ้าเดียวกัน
รักข้ามขอบฟ้า ข้ามมา ผูกพัน
ผูกใจรักมั่น สองดวงให้เป็นดวงเดียว...
22 มกราคม 2547 10:35 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4689
ปีกฟ้าติดปีกฝัน(ขวัญ)
ปีกฟ้าติดปีกฝันทุกดวงใจสู่ไพรกว้าง
โลกอ้างว้าง กลับหวานไหว ในใจขวัญ
นกอิสสระ มากมาย ได้รักกัน(ได้ผูกพัน)
เวทีฝัน เวทีไทย ใจทุกดวง..
เมฆนวลพราว ดาวเดือนสวย ช่วยกล่อมเห่
เลิกร่อนเร่ แรมร้าง ทางสับสน
หยิบดาวดวง บนหาวห้วง ประดับตน
รินกมล หยาดน้ำค้าง ลงกลางใจ...
รักทุกคนนะคนดีเวทีนี้
รักมากมีรักมากมายอย่าหวั่นไหว
โลกใบเล็กมาทายทักพักพิงใจ
ถึงตัวไกล ใจใกล้กัน.ทุกวันคืน.....
ซ่อนสุขเศร้าวางไว้ใกล้ใกล้หมอน
ถึงยามนอน คิดถึงเธอ เพ้อหลับฝัน
น้ำตาซึม ซึ้งซาบใจ กันและกัน
มีโลกฝัน วันแสนดี ที่ฝากใจ.......
อยากแอบอ้อน อ่อนหวาน จากใจเศร้า
ทุกค่ำเช้า มีโลกน้อย ให้หวามไหว
มีทุกคน มีคนดี(ที่แสนรัก) ซุกใกล้ใจ
มีน้ำใจ มีแบ่งปัน ให้ฝัน ให้คว้าไขว่ .(หยิบดาวใจดาวดวงร่วงสู่มือ )
แด่คนดี..ปีกฟ้า..
ผู้อยู่เบื้องหลังเวทีฝันเวทีฟ้าเวทีให้คว้าไขว่
ได้มาอาศัยร่มรักเรือนใจ..
เอื้อมมือฝันใฝ่ไปสู่ดวงดาวแห่งรัก
ถักทอถ้อยผ่านสร้อยโซ่รักอักษรา
เปิดเวทีรจนางานงามมากมี
ในงามดวงใจทุกผู้ในร่มรักเรือนไทยแห่งนี้
ที่แสนมีกมลละมัยเป็นนักหนา..
ได้พากันสร้างงามฝันงามใจงามจริง
ได้มาพักพิงหาอ้อมรักตักอุ่นโอบอ้อม
หอม..ม...ม..หอมดวงใจไปด้วยกัน
ให้มีฝันพันผูกพบพาพึ่งพิง
เอนอิงไหล่รักกันฉันท์น้องพี่
บนถนนสายดอกไม้สายฝันสายหวังนี้
อย่างมีพลังรักพลังใจ
พุดพัดชา
ขอย้อนกล่าวคำขอบคุณแทนทุกดวงใจ
ในวันเกิดที่ผ่านมานะคะ
และเราทุกคนขอรวมใจกัน
สวดมนต์ภาวนาให้พระเบื้องบน
จงปกป้องคุ้มครองคนดีตราบชั่วกาล
ให้พบแต่ความสุขสดชื่นสมหวัง
หวานหวังตามดวงใจ
ที่แสนสวยใสแสนงามมากมีเมตตาน้ำใจ
ต่อสายใจสายใยรัก
ให้เคียงข้างเคียงคู่ใจกันไปมีร่มรักเรือนไทย
ที่เปรียบประดุจดังร่มใจร่มเย็นเป็นสุขไปตราบนานแสนนานนะคะ
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4689
ร้อยบุปผา
สุนารี ราชสีมา : : Key F#m
ร้อยบุปผา บานพร้อมพรัก
ร้อยสำนัก ประชันแข่งใจ
มวล ดอก ไม้ พร่างพรายมา พ้อง พาน
ร้อยดอกงาม เด่นตระการ
แย้มบานในดวง ใจ
ชู่ ช่อ ธรรม สง่า งาม ในนาม ศิลปิน
มาสร้าง งาน ศิลป์ ชุบชีวิน มนุษย์ชาติ
สะอาดสดสวย ด้วยบทเพลง แห่งสวรรค์
ให้มาลัย ฝากรัก มอบใจภักดิ์ ร่วมกัน
จุดไฟ ความฝัน พร่างพลัน ประกาย เพลิง
มาเถิด พี่น้อง ร่วม ร้อง เพลงเพื่อ
กลั่นจาก เลือด เนื้อ หยาดเหงื่อ เร่าร้อน
เราจะเร่ง แนวรบ ไม่สยบ อ้อนวอน
เริงระบำ รำฟ้อน ร้อยกรอง กวี กานต์
มาร่วม ใจรัก พร้อม พรักพลีชีวาตม์
ผงาด อาจ หาญ สร้างตำนานตระการฟ้า
แต่งเติม โลกศิลป์ ให้ผ่องพิณ โสภา
ด้วยวิญ ญานท้า ทรนงเทิดคง ธรรม
ร้อยบุปผา บานพร้อมพรัก
ร้อยสำนักประชันแข่งใจ
มวล ดอก ไม้ พร่างพรายมา พ้อง พาน
ร้อยดอกงาม เด่นตระการ
แย้มบานในดวง ใจ
ชู่ ช่อ ธรรม สง่างาม ในนาม ศิลปิน
20 มกราคม 2547 16:34 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=82รักข้ามขอบฟ้า
ฝอยฝนหลงฤดู ละอองละเอียด อ้อยสร้อย
ค่อยค่อยปรายโปรยปล่อยสายพรายพลิ้ว พร่างพรม
ห่มผืนหล้า..พรายพลัด..พรากฟ้า..ยามสนธยาใกล้ค่ำ..
นกกาพากันร่ำร้องระงมโผผินบินกลับรัง..รัก..
ไพล..นอนนิ่งเงียบทายทักใบจำปี ริมหน้าต่าง
ที่พากันหยุดระบัดไหวไปตามแรงลมแล้ว..
ทั้งเรียวจำปีและหัวใจดวงนี้จึงนิ่งงันพอกัน..
กับฟ้าสีงามราวภาพฝัน ยามเย็น..ยากบรรยาย...
ไพล..ไม่สบายมาหลายวัน
เพิ่งจะหายครั่นเนื้อครั่นตัว เย็นนี้
และมือพอมีแรงจะจรดปากการจนา นะนาทีนี้นะคะ
ทุกคนดีที่รักคิดถึงในร่มรักเรือนไทย
ไพล..จุดเทียนกลิ่นยูคาลิปตัส เป็นเทียนกลมแท่งใหญ่
สีน้ำเงินเข้ม ที่เพิ่งซื้อมาพร้อมกันกับเทียนกลิ่นสตรอเบอรี่สีแดง
สร้างแรงฝันพลังใจให้กับใจและ
ร่างที่อ้างว้างและอ่อนล้า..มานานวัน....
หนาว..จนต้องหยิบผ้าทอมือผืนโตมาคลุมไหล่
ค่อยๆ..*จุดไฟสว่างกลางดวงใจ*
ที่ใกล้มอดดับให้ไฟรักรจนากลับมา.อีกคราครั้ง
ในความเงียบงาม ลำพัง
ที่ไพลมักชอบนอนนิ่งทิ้งตัวในความมืด
มองดูม่านฟ้าราตรีสีกำมะหยี่
ค่อยค่อยคลี่ดาวพราวฟ้าตระการตาตระการใจ
ที่ละดวงละดวง
จน
รวงดาวเรียงดวงพราวพร่างกระจ่างใส
เต็มไปทั้งท้องนภาเวหาหาว
เป็นความเงียบว่างร้างไร้
ที่ไพลมีใจดวงแสนสุขพร้อมพลีรับกับคืนฝันวันแสนดีนี้
ที่โลกและธรรมชาติหยิบยื่นให้อย่างไม่เลือกที่รักมักที่ชัง..
และ
หอม..ม....ม...ม......หอม......
มวลดอกไม้รายรอบวิมานดินรินร่ำรสรื่นชื่นฉ่ำใจเป็นที่สุดในนาทีนี้
สมกับที่มีคนให้สมญานามวิมานไพล..บ้านของไพลไปทั้งซอยว่า
*บ้านดอกไม้หอม..บ้านหอมดอกไม้*
ที่ทำให้ไพลยิ้มหวานบานเบิกใจด้วยยินดีเป็นที่สุดเลยค่ะ
สมกับที่ไพลเพียรทะนุถนอม
ปลูกหน่อกอรักด้วยภักดิ์พลีพวงดวงดอกพะยอมมานานปี
ให้ทุกนาทีแห่งชีวิตได้สนิทแนบแอบร่มเงาไม้ให้รัก
พอกันกับนกกาที่มาอาศัยชายคาแห่งรักนี้
ที่มีรักให้มิรู้จบตราบจนวันผืนดินกลบหน้า..
และตราบจนกว่าจะ
ถึงวันลาพรากจำจากไกลแบบไม่หวนคืนกลับ...
ไพล..ขอหยุดรจนาเพียงนี้ก่อนนะคะ
อยากรู้จังเลยว่า..
จะพอมีใครคิดถึงไพลบ้างละหนอละนี่
ที่ห่างหายไป..
และ
ไพล..ขอไปตัดกุหลาบแดงดอกใหญ่
พร้อม..
เก็บการะเวกมาใส่ให้เต็มตะกร้า
เก็บชบาส้ม..ชวนชมชมพูพริ้งพราว
และจำปีงามขาวราวนวลเนื้อนางใจ
กระดังงาดอกใหญ่หอมอวลร่ำ
มาร้อยรัดพันผูกใจ..กำนัลไปกับสายลมในยามค่ำนะคะ
และด้วยหอมหอมร่ำ..ขอวางไว้ใกล้หมอนนอนหนุน..
ฝากคำกระซิบซึ้งซึ้งถึงทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทยนะคะว่า..
หัวใจหวานไหวดวงนี้ ไหวหวั่นฝันหาพาคะนึงครวญ..ค่ะ
ด้วยรัก..ล้นใจ..
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=82
รักข้ามขอบฟ้า
ศรีไศล สุชาติวุฒิ : : Key F
ขอบฟ้า เหนืออาณาใดกั้น
ใช่รักจะดั้น ยากกว่านก โบยบิน
รักข้ามแผ่นน้ำ รักข้าม แผ่นดิน
เมื่อความรักดิ้น ฟ้ายังสิ้นความกว้างไกล
ขอบฟ้า ทิ้งโค้งมาคลุมครอบ
อ้าแขนรายรอบโอบโลกไว้ ภายใน
เหมือนอ้อมกอดรัก แม้ได้ โอบใคร
ชาติภาษาไม่ สำคัญเท่าใจตรงกัน
รัก ข้ามขอบฟ้า รักคือ สื่อภาษาสวรรค์
อาจมีใจคนละดวง ต่างเก็บอยู่คนละทรวง
ไม่ห่วงถ้ามีสัมพันธ์
ขอบฟ้า แม้จะคนละฟาก
ห่างไกลกันมาก แต่ก็ฟ้าเดียวกัน
รักข้ามขอบฟ้า ข้ามมา ผูกพัน
ผูกใจรักมั่น สองดวงให้เป็นดวงเดียว
รัก ข้ามขอบฟ้า รักคือสื่อภาษาสวรรค์
อาจมีใจคนละดวง ต่างเก็บอยู่คนละทรวง
ไม่ห่วงถ้ามีสัมพันธ์
ขอบฟ้า แม้จะคนละฟาก
ห่างไกลกันมาก แต่ก็ฟ้าเดียวกัน
รักข้ามขอบฟ้า ข้ามมา ผูกพัน
ผูกใจรักมั่น สองดวงให้เป็นดวงเดียว...
5 มกราคม 2547 01:38 น.
พุด
เป็นบทบันทีกสด
เขียนสดนาทีนี้ค่ะ
ในราตรี..
ที่ดาวประจำเมืองประจำใจกำลังโชนแสง
แข่งกับดวงใจใสสุกพร่างพราย
จากใจไพล*ในวันนิ่งงันฝันงาม*
******
ตื่นมารับไอหมอกหนาวหน้าบ้านยามเช้า
คว้าจักรยานคู่ใจออกไป..ขี่เล่นริมทุ่งรับอรุณรุ่ง
แดดยามเช้างามละมุนละม่อม..
หยาดน้ำค้างยังค้างบนร่องเรียวหญ้า
ในทุ่งนา..ริมทาง ลอมฟางกองพูนพะเนิน
สะท้อนแดดอ่อนอุ่น โอบอ้อมใจ ใสพร่างกระจ่างจรัสเรือง
เห็นผีเสื้อบินว่อน.....
เห็นตั๊กแตนอ้าอ้ำเกาะกัดกินใบไม้
เพียงไม่เห็นวัวควายจริง
เห็นแต่ควายในใจ
กับเด็กชายชาวนาผอมเกร็ง
จูงไปผูก(ล่ำ)กับเสาในขนำนา..
กับฟ้ายามเช้าที่หวานแสนหวาน
หลังฤดูกาลเกี่ยวเก็บ..เก็บเกี่ยว..เคียวคอย..ค่าข้าว..คู่ชาวนา..
******
เก็บชบาดอกแดง..ติดมือมาจากริมรั้วชาวสวนแค่สองดอก
เพราะอยากทัดดอกชบาเหมือนแม่สมในเรื่องสี่แผ่นดิน
ที่ถวิลรักพ่อเนื่อง..พระเอกในใจพุดพัดชาพระรองในเรื่อง
******
กลับมาหุงข้าวใหม่มะลิหอมนวลกรุ่นกลิ่นทั้งครัว
เปิดคอมพ์แถมแกล้มรอเวลาไปวัด
อ่านบทกวีรัก..ของอัลมิตรา..
ฟังเพลง..ใต้ร่มรักมลุลี
แล้วร้องคลอเคล้าเศร้าดายเดียว
แต่มิเปลี่ยวเหงา..ตาม
เพียงงามใจ..ซึ้งใจในงามค่ารักอมตะ..นั้น..
ฝันลอยละลิ่ว..ปลิวไปโพ้นฟ้าไกล..
ฝากใจซุกอกอุ่นด้านซ้าย
คล้ายหลอมละลายเป็นดวงเดียวกัน.
.
แล้วพลันดั่งสัมผัสเรียวรุ้ง
โค้งคุ้งฟ้างาม..ยามอรุณอุ่นไอหนาว
ยามเช้าในชนบทที่งามงดด้วย
พราวหมอกหยอกยอดหญ้ารอท่าระเหยหาย
คล้ายหยาดละอองเพชรร่วง
*****
ฟังบทเพลง..
Poetry of The Sea & Mountain
บทเพลงกระหึ่ม..กระชากใจ
หากทำไมในเสียงดัง
ฟังด้วยใจนิ่งงัน..
รับขวัญวันใหม่
ด้วยดวงใจแสนดีแสนงาม
ได้ยินเสียงหัวใจเต้นแผ่วละมุน
ได้ยินเสียงสายลมหอมกรุ่นพร่างพรมพัดพากลิ่นดอกไม้ไทยหอมๆ
ได้ยินเสียงสายน้ำระรินไหล..
เสียงขลุ่ยบรรเลงเพลงเศร้าโหยไห้
ราวอยากติดปีกให้หัวใจนกไพรลอยละล่อง
ท่องไปในไพรกว้างสู่ลำธารสวรรค์
แดนดินนิรันดร์แห่งอิสสระเสรี..
เสียงทะเลครวญ
คลื่นกระฉอกซัดกระแทกโขดหินริมผา
เสียงปลากระโดดผึง
เสียงนกร้องอึงอล..
โอ้..ดวงกมล..ทำไมเห็นงาม
ในนิ่งงันในใจขวัญ..ฝัน..ฝัน..
*****
จัดตะกร้าเงินไปวัด..
ร้อยรัดดวงดอกไม้ด้วยศรัทธารัก
ไปกราบพระประธานกลางลานหิน..
*****
แวะยืมเทปธรรมมะมาฟัง..10 ม้วนยามว่างสร้างสงบใจ
ซื้อหนังสือธรรมในดวงใจห้าเล่ม..วันนี้
*เมื่อฉันนิ่งเงียบ*เรื่องและภาพโดยธีรภาพ โลหิตกุล
*ความสุขนิรันดร์ *ท่านพุทธทาสภิกขุ
*กวีธรรมพุทธทาส*ท่านพุทธทาสภิกขุ
*ดอกไม้งามแห่งเทศกาล*โดยชัยชนม์..ซึ่งพุดพัดชาซึ้งใจมาก
*ส.ค.ส.2547*พระธรรมโกศาจารย์ 20เล่ม
*******
แล้วพาตัวเองไปนั่งลำพัง
ใต้ร่มไม้ราวร่มพฤกษ์สีเขียว
สอดสลับระยับระยิบใบพร่างแดดเป็นสีทองส่องประกายพร่าง
ไผ่งามสบัดใบน้ำตาลร่วงละลิ่วปลิวควะคว้าง
ให้มองเห็นงามสัจจะอันไม่เที่ยงแท้แน่นอน..ของดวงชีวี
พอกันกับเศษเสี้ยวเรียวใบไม้นี้ยามหล่นลา...ตามกาล..ปัจจัย
นั่นกระรอกกระโดดไล่ล่ากันใหญ่
หางเป็นพวงระย้าย้อย..
ไม่กลัวภองภัยภยันตรายภายในวัด เขตอภัยทาน
******
สวดมนต์เช้า
พร้อมกัน...
ก้องกังวานหวานเสนาะ
ด้วยแรงแห่งศรัทธารักศรัทธาใจ
ของทุกดวงใจสวยใสงามนามพุทธมามกะ
นิ่งสดับฟังธรรมมะด้วยใจดื่มด่ำ..ล้ำลึก
สมาธิ ... ใส่บาตร.. และกรวดน้ำ..แผ่เมตตา..
*****
ทำบุญค่าน้ำค่าไฟวัด..ตามศรัทธา..
แล้ว
พาตัวเองกลับสู่โลกวายวุ่น อีกครั้งครา
มาตลาดนัดที่ว่าด้วยงานมือมากมายงานงามง่ายมากมี..
ที่ร่ายมนตราทุกชีวีที่ปลิ้นปลอกเงินหมดกระเป๋า
ให้จากฟูฟ่องกลับ..บู้บี้เหี่ยวแฟบ
พาตัวเองเดินดูดวงดอกไม้นานาพันธุ์..พันธุ์พฤกษานานามี
และหมายตาหาตู้จากพม่าแสนดูดีที่ราคาไม่แพง
มาใส่หนังสือธรรมมะมากมายที่รวบรวมไว้
และอยากเก็บไว้ให้เป็นที่เป็นทาง..
*****
ได้ตู้ไม้มาแล้ว..แจ้วแจ้วเสียงโทรจากเพื่อนรัก
บอกมีเซอร์ไพร์ส..ให้ตื่นเต้นจะตามมาสมทบ
ให้รอ..ขอเลี้ยงส้มตำเจ้าอร่อยที่ต้องคอยราวเล่นเก้าอี้ดนตรี
ที่เรานี้เบื่อ..ยิ่งนัก หารู้ไม่!
****
ช่วงที่รอ..เพื่อนรัก
เราก็ไปพักตาพักใจไปดูภาพเขียน
อาติสต์ในดวงใจ
กำลังลงสีแสงเงาให้นักมวยในท่าหนุมานถวายแหวน
แรงร้อนด้วยฟิลลิ่งความรู้สึก..
ดูภาพกล้วยห้อยปลีหวีใหญ่
กาบม่วงสวยกำลังรอร่วง
กลางใบลายริ้วพลิ้วพร่างเขียวสด
เขียวตอง เขียวอ่อนเขียวแก่
และเขียวไพลเขียวที่ประทับใจที่สุด
จนสะดุดตาและหวังต้องกลับมาให้วาดรูปตัวเอง
ในภาพสาวทวิภพสยบหัวใจใครบางคน
ด้วยสไบสีไพลเฉกกัน
เปิดเนินไหล่สล้างละมุน..นวลนิ่มหนั่นแน่น
ให้ฝันกระจุยทีเดียวคอยดูนะ..
*****
ได้เวลา..กลับบ้าน
เรื่อง..ที่เพื่อนผ่านมาเซอร์ไพร์สให้ตื่นเต้น
คือเพื่อนซื้อรถคันใหม่
รถจิ๊ปแบบโฟวีลด์คันใหญ่เบาะไฟฟ้า
เจ้าของเดิมคือนักร้องนาม..ดัง
คู่นักเทนนิสมือดีในดวงใจ..ที่มีข่าว
เลยได้นั่งฟังเพลงไพเราะ
คลอเคล้ากลับบ้านสราญใจ.แค่นั้น
และใจไพลนั้นก็ยังเฉยเฉยชาชินในสรรพสิ่ง
ด้วยใจนิ่งงาม..มิตามตื่นเต้น
หลงในวัตถุนี้
ที่ดวงใจและดวงตา
แค่เห็นว่า
คือยานพาหนะพาไปไหนๆได้
ก็คือคล้ายเหล็กธรรมดาๆ
นะวันนี้ในวันหนึ่งเท่านั้นเอง..
*****
ถึงนาทีนี้..
จันทร์ค่อนดวงลอยเด่น
หัวใจเต้นแรงเมื่อได้รับแรงใจ..
จากดวงใจในร่มรักเรือนไทย
ขอกล่าวคำอำลานอนหลับฝันดีนะคะและ..
ราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกดวงใจ...
*************
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4603
หัวใจถวายวัด
พุ่มพวง ดวงจันทร์ : : Key Gm
หลวงพ่อ เจ้าขา
ช่วยแผ่เมตตาลูกหน่อยได้ไหม
ลูกนี้อาภัพอับโชคหรือไร
มีรักครั้งใด หัวใจเหมือนไฟร้อนรน
หลายคน ที่พบ
พอเขาได้ซบต้องหนีหลบล่องหน
ขว้างทิ้งดังเศษดินข้างถนน
น้ำตาร่วงหล่น หาคนรักแท้ไม่มี
เข้าวัด ทุกวัน
ใส่บาตรทำทานบนบานขอให้โชค ดี
แต่ผียังตามหลอนหลอกย่ำยี
วันหยุดพักไม่มี บวชชีดีไหม
หลวงพ่อ เจ้าขา
ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ
สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย
จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย
หลวงพ่อ เจ้าขา
ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ
สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย
จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย...
3 มกราคม 2547 08:30 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=495..
(ส่วนแบ่งที่ไม่เป็นธรรม)
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=5603
(YESTERDAY ONCE MORE วันวานยังหวานอยู่ )
ความในใจของคนช่างฝัน
คนดีที่รัก...
นานแล้วไม่ได้เขียนความในใจถึงค่ะ
ใกล้ปีใหม่แล้วนะคะ ให้รักษาสุขภาพให้ดี..
รอวันแสนดีที่รอคอย..
ที่เราอาจจะได้พบกันนะคะ
วันนี้...
แพมเศร้าใจจังค่ะ กับหลายสิ่งหลายอย่าง
ในบางครั้งบางหน
กับคำคนคำวิจารณ์งาน
ของ*นักอยากจะเขียน*ทุกดวงใจทุกท่าน
และงานของแพมด้วย
นาทีต่อมา แพมคิดได้
จำคำคนดีเคยปลอบประโลมใจได้ว่า
คนในโลกนี้หนามีหลายแบบ ..นะคะ
คนดีก็รู้แพมไม่ใช่นักเขียนนะ แพมออกตัวเสมอ
เพราะการเป็นนักเขียนยากมากค่ะ.....
แพมเพียงแต่รักการอ่าน การเขียน มายาวนานนัก
และแพมจบปริญญาทางภาษาศาสตร์และจิตวิทยา...
แพมแค่รักและชอบอ่านการเขียนเป็นชีวิตจิตใจ........
คนดีรู้จักแพม.... ดี........
จะรู้ว่าแพมนี้ช่างฝัน ช่างจินตนาการ
และเขียนเล่นๆมานานถึงคนที่ชิดใกล้...ที่แพมรัก....
แพมเพิ่งมาเขียนจริงจัง เมื่อไม่นานนี้
ยังบอกคนดีเลยว่า
ในเวลาที่แพมไม่ค่อยมีไฟแล้ว
และไม่ได้ศึกษาวิธีการเขียน
แพมเขียนไปตามใจแพมมากกว่า
และไม่ได้หาแนวเพื่อทำงานดีๆ
แพมยังบอกเสียดายเวลาที่ผ่าน
ถ้าแพมตั้งใจและพยายามกว่านี้คงดีนะคะ.....
แพมตั้งใจมากอีกนิดเมื่อได้รางวัล เล็กๆ
จากเวทีนักอยากจะเขียนน้อยๆ
และชักมีคนติชม..
คอยวิจารณ์งานแพมด้วยรักและให้กำลังใจแพม....
แพมยังเคยบอกคนดีนะคะ
ว่าคนดีจุดประกายไฟ ให้แพม....
แพมผลิตงานเร็วมากไป
เพราะมันล้นทะลักอยู่ในใจแพม
เก็บไว้นานเนิ่น
เหลือแต่รอวันที่แพมจะได้ระบายออกมา..
และแม้จะถนัดเขียนแต่เรื่องธรรมชาติดอกไม้ต้นไม้
และแฝงความเศร้าดายเดียวในรัก
ทั้งๆที่จริงๆแพมอยากเขียนเกี่ยวกับศาสนา..มาก....
แพมยอมรับ สำนวนแพมคืออย่างนี้
แพมเขียนด้วยความเป็นตัวตนอย่างนี้
ผู้หญิงช่างฝันอย่างนี้ ถ้าเขียนแนวอื่นนั่นไม่ใช่ตัวแพม .............
ผู้อ่านในร่มรักเรือนไทย....คงเข้าใจเจตนาของแพม
แพมเข้าใจว่างานแพมลงมากและมากองอยู่ที่เดียว
มันเลยเห็นชัดว่าสำนวนคล้ายๆกัน
ก็ผลงานปาเข้าไป....หลายร้อยแล้วนี่นานะคะ
จะให้ไม่ซ้ำกันได้ไง..และ
ถ้าบอกว่างานแพมน้ำเน่า
แพมว่าร่มรักเรือนไทยไม่ให้โอกาส
คนที่รักการเขียน...และ แพมคงถอดใจทิ้ง
ที่จะได้ฝึกการเขียน และทำงานที่รัก........
แพมไม่ใช่นักเขียน
และใครดูถูกงานแพม ก็เหมือน ดูถูกตัวเค้าเอง
ที่ฟ้องประจานว่าใจคอแสนคับแคบจังต่อเพื่อนมนุษย์นะคะ....
และแพมอยากจะให้ทุกดวงใจ...
ที่รักงานเขียนได้รับกำลังใจมากมาย
ให้ผลิตงานให้ดียิ่งๆขึ้น.....
คนดีคะแพมอยากบอกว่า
เมื่อถึงบรรทัดนี้แพมน้ำตาแทบหยาดหยด
อยากบอกคนดีอีกสักครั้ง ว่า คนดีคือแรงฝัน
บันดาลใจของแพม
ระหว่างเรา......
แพมใช้งานเขียนเป็นสื่อ..เพื่อปลอบประโลมใจ
เพื่อขอบคุณที่คนดีมารักงานแสนรักดั่งดวงใจของแพมนี้.........
ด้วยแพมเห็นคุณค่าของน้ำใจคน ที่ รักงานแพมจริงๆ
แพมใช้ความรัก ความคิด ความรู้สึก ของแพม
ในเรื่องทุกเรื่องถ่ายทอดถึงคนดี....
*พระเอกในใจแพม..มาตลอด.... *
เพราะแพมอยากปลุกปลอบ
และให้กำลังใจคนดีที่แพมรัก และเข้าใจอย่างที่สุด
แม้ใครจะคิดว่าเรื่องของแพมจะซ้ำๆซากๆก็ตาม.....
ใครที่คิดร้ายที่ทำร้ายแพม
คงแค่ธุลีที่ทำให้ใจเราหม่นมัว
แต่เราจะใช้ความดีล้างให้ออก
แค่ทำให้เราเสียใจแค่ไม่นานนาที.....
แพมคิดว่าโลกเรานี้หนายังมีมนุษย์ที่ให้โอกาส..
และกำลังใจผู้อื่นอีกเยอะมากค่ะ........
คนดีลองคลิกดู บางคน บางงาน
แพมเข้าไปให้กำลังใจ
ทั้งๆที่อาจมีผิดพลาดด้วยขาดประสบการณ์
ถ้าจะแนะนำแพมจะบอกด้วยเมตตานะคะ.....
คนดี....แพมแค่หวัง...ให้งานของแพมน้อยค่านี้
ช่วยจรรโลงจิต..จรรโลงใจของคนสักหยิบมือหนึ่งก็ยังดี
ให้มีความรัก มีใจดวงละมุน
ลดเร่าร้อนริษยา ให้ร้าย และจับผิดกันและกัน........
นอกนั้นคือ
แพมหวังสนองความฝัน ความรัก ของแพม...ต่อทุกคน......
คนดี...
แพมอยากให้คนดีรับรู้ว่า..
ทุกงานที่แพมเขียนขึ้นมา
ใครจะคิดว่าไร้ค่า..ต่ำต้อยในใจในความคิดใคร.......
นั่นไม่สำคัญเลย...
เมื่อแพมแสนจะภาคภูมิใจ....
ที่แพมได้ทำสิ่งที่แพมรักมาตลอดชีวิตอันยาวนานนี้........
และได้พยายามอย่างที่สุด..
เท่าที่จะทำได้ก่อนที่ฝันของแพมจะราโรย......
และถ้าวันใด
ที่ได้รวมเล่มไว้เป็นประวัติของชีวิตผู้หญิงคนนี้
ที่อยากเก็บไว้ให้คนที่รักของแพมได้อ่านได้สัมผัสตัวตน
และจิตวิญญาณ..อีกด้านหนึ่งของแพม.......
แพมจะขออุทิศหนังสืออนุทินนี้ให้แก่...คนดีที่แพมแสนรักค่ะ......
แพมเมล์ยาวมาก....
คนดีจะรับทราบและเข้าใจแพมได้สักเพียงใด
แต่แพมคิดเสมอมาคนดีเหมือนเพื่อนที่เคียงข้าง
และรับรู้มาตลอดในหลายเรื่อง...
หลายความคิด..
หลากอารมณ์..ของแพม
แพมขอบคุณนะ....ด้วยใจทั้งดวงเลยจ้ะคนดี....
**********.
คนดี..คือใคร..กันละหนอละนี่?
หรือว่ามีเพียงในฝัน..
กับสวรรค์ส่งมา
*ให้ส่วนแบ่งที่ไม่เป็นธรรม*กับดวงใจพุดพัดชา
และขอมอบกำนัลแด่ทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทย
ที่ได้รับส่วนแบ่งของหัวใจไม่เป็นธรรมทุกดวง..
เฉกเช่นเดียวกับหัวใจพุดพัดชา..ที่กำลังร้าวระบมรอกำลังใจค่ะ
ด้วยรัก
*********
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=495
ส่วนแบ่งที่ไม่เป็นธรรม
ส่วน ของ หัวใจ
ที่คุณแบ่งให้
มัน น้อย เกิน ไป สำหรับใจฉัน
คุณ ให้ ไม่ ถึง เศษหนึ่งส่วนพัน
รัก เรา จึง สั้น สิ้นสุดกัน แค่นื้
สิ้นสุดกันที สิ้นสุดกันที
ส่วน ความ ช้ำ ชอก
ที่คุณตอกย้ำ
มาก เกิน จด จำ ลึกล้ำเหลือดี
ย่อย ยับ แค่ ไหน ใยไม่ปราณี
หวัง เพียง ข-ยี้ ให้ฉันนี่ แดดิ้น
สิ้นสุดกันที สิ้นสุดกันที
วันนี้มันสาย เกินไป
สายเกินไปกว่า
จะมาเริ่มรักกันใหม่
ป่วยการหลอกกัน ต่อไป
มันจบเกมส์แล้ว จนใจ
สิ้นสุดไม่เหลือตั้งแต่เมื่อวาน
ส่วน ของ หัวใจ
ที่คุณแบ่งให้
เชิญ รับ คืน ไป ฉันไม่ต้องการ
คุณ ให้ ฉัน น้อย
น้อยเหลือประมาณ
รัก จึง ตาย ด้าน
สิ้นสุดกันแค่นี้
สิ้นสุดกันที สิ้นสุดกันที
วันนี้มันสาย เกินไป
สายเกินไปกว่า
จะมาเริ่มรักกันใหม่
ป่วยการหลอกกัน ต่อไป
มันจบเกมส์แล้ว จนใจ
สิ้นสุดไม่เหลือตั้งแต่เมื่อวาน
ส่วน ของ หัวใจ
ที่คุณแบ่งให้
เชิญ รับ คืน ไป ฉันไม่ต้องการ
คุณ ให้ ฉัน น้อย
น้อยเหลือประมาณ
รัก จึง ตาย ด้าน
สิ้นสุดกันแค่นี้
สิ้นสุดกันที สิ้นสุดกันที...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
3664
