12 มกราคม 2552 05:34 น.
พี่สาว
พี่สาว เป็นเพียงแค่หญิง(ชรา) ที่บังเอิญวันหนึ่งได้ค้นหาชื่อนักร้องที่ชื่นชอบคือ คุณอรวี สัจจานนท์ ในอินเตอร์เน็ตเลยทำให้รู้จักเวบ thaipoemforever ได้เข้ามาอ่านกลอน ที่มีแต่คนแต่งกันเก่งๆและไพเราะ สนใจอยากแต่งบ้างทั้งที่แต่งไม่เป็น ไม่ไพเราะ ก็อยากลองดู ไ้ด้รับอีเมล์ตอบรับเป็นสมาชิก พร้อมรหัส ก็เลยลองเอาเรื่องสั้นจากชีวิตจริงเรื่อง คือ...ความรัก มาลงดู
ได้รับกำลังใจจากสมาชิกหลายท่าน รู้สึกดีใจมากค่ะ ขอยืนยันและสาบานว่าพี่สาว มีตัวตนจริง ไม่โกหก หรือสร้างเรื่องให้ใครเห็นใจ ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย ประสบการณ์อันแสนลำบาก นำมาเขียนเรื่องได้เป็นเล่ม อยากให้คนอ่านได้เห็นมุมมองหนึ่งของชีวิตคน
การสื่อความหมายด้วยภาษา บางครั้งคนเขียนเจตนาอย่างหนึ่ง แต่คนอ่านอาจตีความไปอีกแบบก็ได้
แต่เจตนาของพี่สาว เพียงอยากให้คนอ่านได้รับความเพลิดเพลินจากสำนวนภาษา ต้องขอโทษถ้าทำให้เกิด
การเข้าใจผิด และไม่ทราบจริงๆว่าคณะผู้ดูแลเว็บเป็นใครบ้าง
คนแก่อย่างพี่สาว ไม่เก่งคอมพิวเตอร์ พิมพ์เป็นแบบเต่าคลาน กด enter เป็นเท่านั้น โลวฺ์เทคมากๆ ลูกคนโต อยู่คนละเมือง นานๆได้กลับบ้าน สอนแม่ทีไรก็ไม่ค่อยจำสักที อยากโพสรูปตัวเอง พยายามแล้วแต่ยังไม่สำเร็จ
สองวันที่ผ่านมาเข้าเว็บนี้ไม่ได้เลย ไม่มีคลื่น หรือสัญญาณหรอยังไงไม่แน่ใจ แต่เข้าเวบกระปุก อ่านหนังสือพิมพ์ได้
ยังสงสัยว่าหรือเราเป็นตัวซวยทำให้เวบเขามีปัญหา ต้องขออภัยต่อคณะผู้ก่อตั้งเวบดีๆแบบนี้ ทำให้ได้รู้ตักสมาชิกน่ารัก ใจดีหลายๆคน เช่น คุณ....ก่อพงษ์ ฉางน้อย ปะการังสีฟ้า น้ำแข็งเปล่า แก้วประภัสสร โคลอน ราชิกา ลูกสาวหล่า
ครูพิม salukphin
โดยเฉพาะคุณกันนาเทวี ผู้อบอุ่นทำให้ต้องเฝ้าหน้าจอรอตอบเวลาพี่กันนาแต่งกลอน วันหนึ่งตอบเป็นคนที่หนึ่ง ดีใจมาก เป็นตอนตีสามเมืองไทย พี่สาวเป็นบ่ายสาม ไม่ได้คิดว่าจะแย่งที่หนึ่งจากผู้ดูแลระบบ เผอิญเวลาเราต่างกัน ต้องขอโทษถ้าทำให้เข้าใจผิด
ขอบคุณน้องกบ กระจกเงา ที่คอยให้กำลังใจ ให้มือกุม ให้ไหล่ซบ และผ้าเช็ดหน้า คงได้พบกันสักวันที่เมืองไทยนะคะ
เรื่องลูกสาวที่เรียนอยู่ เจตนาเพียงอยากให้เห็นมุมมองของคนจน ลูกหลานชาวนาว่าเราพยายามศึกษาเล่าเรียน เผื่อจะได้เป็นกำลังใจให้ใครหลายคนที่กำลังเรียนอยู่ ชีวิตที่นี่ลำบากค่ะ ต้องดิ้นรน ทำงานหนัก แต่ลูกเขาก็มีความสุขที่ได้พบพ่อ และมีแม่คอยอยู่ข้างๆ ไม่ได้คิดคุย หรือแข่งกับใครเลย
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณเวบ thaipoemforever ที่ให้โอกาส และสมาชิกทุกท่านที่มีน้ำใจ หวังว่าเราคนไทยคงร่วมใจสามัคคีกันต่อไป ขอให้เวบนี้อยู่ไปนานๆ เป็นศาลาพักใจ ให้ความเพลิดเพลิน ให้สิ่งที่ดีๆมีกลอนไพเราะ ตลอดไป
8 มกราคม 2552 18:57 น.
พี่สาว
พี่สาวกับครอบครัวตั้งใจจะกลับบ้านปีหน้า เศรษฐกิจที่นี่ไม่ดีเลยค่ะ ห้าปีที่ผ่านมาต้องทำงานกันหนักคนละ
2-3 แห่ง ล้างจาน ร้านซักผ้า ผู้ช่วยพยาบาลดูแลคนป่วย ส่งลูกๆเรียน ลูกก็ช่วยทำที่ร้านซักผ้าจนจบม.ปลาย
ปัจจุบันลูก ก็ทำงานที่ร้านสตาร์บัคส์ หาเงินเรียนด้วย ปีนี้ค่อยยังชั่วพี่สาวได้งานใหม่ มีเวลาทำในสิ่งที่คิดไว้
คือถักผ้าพันคอไหมพรม ให้นักเรียนที่โรงเรียนเก่าที่เคยสอนอยู่ จำได้ว่าหน้าหนาวเด็กบางคนเอาเสื่อปูนั่งมาห่มตัว
หลายปีมาแล้วเพื่อนเก่าที่ก.ส.ท. พากันซื้อเสื้อหนาวส่งไปให้ตอนที่พี่สาวเป็นครูอยู่ ปีนี้อายุจะ 50 แล้ว ไม่รู้จะตายเมื่อไหร่
อยากทำในสิ่งที่ฝันไว้ ชอบถักโครเชท์มากค่ะ กว่าจะได้กลับบ้านคงได้หลายผืน ถักทุกวัน เพลินดี หัดให้ลูกถักช่วยกัน
คนไทยด้วยกันรักกันไว้ดีกว่านะคะ
หน้าส่วนตัว
1899
