9 พฤษภาคม 2547 11:09 น.
พี่ดอกแก้ว
วันเวลาได้ล่วงผ่านไปตามสามัญ
ต่างคนต่างสามารถที่จะอยู่อย่างที่เขาอยากอยู่
ต่างก็มีสิ่งเกี่ยวข้องพึ่งพากัน ฉาบฉวยบ้าง
และต่อเนื่องกันไปอย่างไม่มีจุดจบ
ชีวิตแห่งความสับสนวุ่นวาย ทามกลางถนนหลากสาย
ต่างล้วนปะทะระลอกกรรมกระหน่ำชีวิตซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ด้วยความอดทนกัดฟันสู้
เพื่อความอยู่ได้ไปวันๆ
ก่อนม่านดำแห่งค่ำคืนจะคลี่ห่มให้ตกจมลงสู่ภวังค์
หลายชีวิตไม่มีทางล่วงรู้ได้เลยว่าเขายังมีลมหายใจมาถึงตรงนี้ได้..เพราะอะไร
หลายชีวิตไม่มีทางล่วงรู้ได้เลยว่า...
แพรทองผ่องพลิ้วสะพรั่งผืนด้วยดวงสุรีย์ฉายในวันใหม่ที่จะมีมานั้น...เขาจะมีโอกาสได้ยลกับแพรทองผืนนั้นไหม
มากมายหลายชีวิตได้ถูกอำนาจกรรมตัดขาดจากการเห็นลงเสียแล้ว ช่างน่ากลัวยิ่งนัก กันสิ่งที่คาดหมายไม่ได้เลยเช่นนี้...ก็เพราะว่า ภาระหน้าที่รวมถึงพันธะที่แต่ละคนเพียรสร้างขึ้นมาและผูกมันไว้กับตนเอง
เฉกเช่น..สายสร้อยคล้องคอบ้าง กำไรคอมือบ้าง แม้กระทั่งกระพวนข้อเท้า สิ่งเหล่านี้ล้วนมีอาถรรพณ์อันมากเล่ห์ด้วยเสน่ห์แห่งมายาชีวิตนั่นเอง...
ยังมีมุมแสงแห่งตะวันอยู่อีกด้าน...
ที่ยังสาดส่องแสงเพื่อขับไล่ความมืดและความอับเฉาแห่งชีวิต
ที่ยังทรงเปี่ยมด้วยพลังแห่งพุทธานุภาพที่พร้อมจะโต้ตอบและขับไล่ปัญหาต่างๆให้หมดไปได้
เพียงรักที่จักแจ้งอริยธรรม
เพียงน้อมนำสู่จิตให้ประจักษ์ด้วยศรัทธา
ก้าวสู่หนทางที่เต็มไปด้วยสาระประโยชน์
ก้าวออกจากความคลั่งไคล้และเพ้อเคลิ้ม
มุ่งสู่จุดหมายปลายทางที่สงบแห่งสันติธรรม
อาจจะยากเย็นเข็ญใจในการที่จะล่วงรู้....ตามคำสอนแห่งศรีสัพพัญญูเจ้า
แต่ขอให้มั่นใจเถิดว่า..
หนทางนี้เท่านั้นที่จะปลดเปลื้องเครื่องพันธนาการทั้งหลายให้หลุดออกได้
หนทางนี้เท่านั้นที่จะยุติชีวิตที่ต้องดิ้นรนไปกับความทุกข์นานัปการให้พินาศลงสิ้น
หนทางนี้เท่านั้นที่จะมอบบรมสุขให้เราได้ทุกๆคน
หนทางนี้ก็คือ...
หนทางแห่งมรรคอันมีองค์แปด
ที่เหล่าอริยเจ้าทั้งหลายท่านเดินนำทางไว้แล้ว
เธอจะเดินผ่านไปในที่สุด
แม้สะดุดหกล้มต้องก้มหน้า
กี่หยาดเหงื่อรินรดหยดน้ำตา
มิหยุดเธอหรอกถ้าศรัทธามี..
จาก พี่ดอกแก้ว
2 พฤษภาคม 2547 21:47 น.
พี่ดอกแก้ว
เราอาจจะไร้ค่าสำหรับคนๆหนึ่ง
แต่ไม่จำเป็นว่า...จะต้องไร้ค่าต่อใครอีกหลายๆคน
มีคนมากมาย
เกิดมาแล้วไม่เคยที่จะรักตัวเองเลย
ทำลายตนเองด้วยความคิดว่าตนเองต้อยต่ำ
สู้คนอื่นๆไม่ได้บ้าง
หรือมักจะน้อยใจในความโชคร้ายของตน เมื่อไปคิดเปรียบเทียบกับคนอื่น
รักตนเองให้เป็น ด้วยการสร้างชีวิตให้มีค่าขึ้นมา ด้วยความขยัน
รักตนเองให้ถูกด้วยการสืบหาความต้องการที่แท้จริงเสีย....
ว่าตน นั้นต้องการอะไรในชีวิตนี้
การรักตนเอง ทั้งถูกและเป็น
จะทำให้ความสุขใจมีเกิดขึ้นในชีวิต
และเพื่อจะอาศัยความสุขที่บังเกิดมีขึ้นนั้น
สร้างคุณภาพต่างๆออกมา
จนทำให้ตนเองรู้สึกว่า...
เป็นชีวิตที่มีค่าให้ได้ ****
ท้อแท้....... ก็แค่นั้น
ทุกวัน......พลันดับหาย
สร้างสุข....จิตสบาย
อย่ามัวหน่าย....ชีวิตเลย
กำลังใจที่ถูกสร้างขึ้นมาของเราเองนั่นแหละ จะมาเป็น..เสียงกระซิบข้างหัวใจ..ให้เราอยู่ได้อย่างสบายใจ ท่ามกลางคนที่มีแต่ทัศนะคติที่เลวร้ายได้เสมอ.
พี่ดอกแก้วค่ะ
หน้าส่วนตัว
1647
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
