10 มกราคม 2556 15:49 น.
พี่ดอกแก้ว
เหมือนผืนผ้าแผ่นบางกลางแดดฝน
ดำเนินตนผ่านเวลาหาความฝัน
ไม่รู้ทิศร้างทางแต่ปางบรรพ์
คือวัยเด็กวัยสำคัญของชีวี
หากว่ามีเนื้อสีมาแต่งแต้ม
ภาพดอกไม้แรกแย้มดูสดสี
ก็จะเป็นผืนผ้าค่ามากมี
หากไร้สีมีคราบหมองต้องเบือนตา
การเติมสีลงแปรงสร้างแสงเงา
หรือปล่อยผงฝุ่นเคล้าผืนผ้าหนา
คือผลงานผู้ใหญ่ในพารา
ที่สร้างทางชีวาเยาวชน
เมื่อเวลาเลยผ่านกาลเปลี่ยนผัน
เด็กมีช่วงชีวันที่สับสน
หรือมีความงดงามไร้มืดมน
คือจุดเปลี่ยนนิสัยคนให้เป็นไป
เมื่อต้องการผู้ใหญ่ใจสะอาด
ก็ต้องวาดภาพดีฝึกนิสัย
ให้กับเด็กแต่ละคนแต่ละวัย
เพื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่นิสัยดี
เมื่อต้องการวาดภาพดีฝึกนิสัย
มือผู้ใหญ่ต้องมั่นคงลงเส้นสี
ใจผู้ใหญ่ต้องงดงามทุกท่วงที
ส่งต่อการทำความดีสู่ผู้เยาว์
เมื่ออยากสร้างสรรค์ใครให้ดีเลิศ
สิ่งประเสริฐมิได้มีที่ตัวเขา
แต่ผู้สร้างต้องมีดีที่ตัวเรา
พูดสอนเขาและทำได้ไม่ลวงลม
จึงขอให้ผู้ใหญ่กลายเป็นเด็ก
คือตรวจเช็คตนเองให้เหมาะสม
จริยธรรม คุณธรรม นำอารมณ์
ละเขื่องปมเพิ่มทานศีลภาวนา
เดินตามรอยพระธรรมนำโอภาส
เป็นผู้ใหญ่ที่ฉลาดในทิศา
แล้วฝึกสอนให้เด็กเดินตามมา
ก็จะพาสังคมรื่นรมย์ใจ
เมื่อผู้ใหญ่คิดได้..ไม่เป็นเด็ก
สอนผู้เยาว์ตัวเล็ก..เป็นผู้ใหญ่
ก็จะเป็นวันเด็กที่ปลอดภัย
คิดดีได้ คิดส์เดย์สุขกันทุกคน.